ROLA ZABAW INTEGRACYJNYCH

Zabawy integracyjne tak jak stanowi sama nazwa należą do grupy zabaw,

których głównym celem jest umożliwianie pokonywania trudności

w nawiązywaniu kontaktów między dziećmi.

  Umiejętne zastosowanie zabaw integracyjnych ma duże znaczenie dla całego

procesu pracy z grupą. Kształtują poczucie odpowiedzialności wynikające

z relacji wzajemnego współdziałania i podejmowania decyzji. Umożliwiają

nawiązanie więzi wewnątrzgrupowej, wytworzenie przyjaznej atmosfery oraz

zdobywanie zaufania dzieci przez nauczycieli prowadzących zajęcia

integracyjne.

Ważnymi elementami charakteryzującymi integracyjne zabawy są:

- właściwy dobór części składowych zaplanowanego zajęcia ,

- atmosfera relaksu i rozluźnienia,

- radość, zadowolenie ze wspólnego odkrywania i przeżywania pewnych treści,

- radosne i twórcze poznanie siebie nawzajem,

- wzajemne kontakty,

- wspólna praca,

- współdziałanie,

- radosna atmosfera.

Zabawy integracyjne mają ogromny wpływ na wszechstronny rozwój dziecka: stymulują jego twórczość i rozwijają zdolności. Poprzez zabawy dziecko uczy się zachowań przynależnych kulturze społeczeństwa zdobywa wiele wartościowych i kształcących doświadczeń.

PRZYKŁADY ZABAW INTEGRACYJNYCH

TOCZĄCA PIŁKA

Dzieci rozpoczynają zabawę od wiersza:

Stoimy ramię przy ramieniu,

Możemy być wielcy w oka mgnieniu, (podnoszą ręce i trzymają się za

nie)

Możemy być też mali, (ręce w dół)

Ale nigdy nie będziemy sami ( zwracają się do sąsiada i ściskają jego

dłoń).

Uczestnicy siadają w kole. Prowadząca zabawę toczy piłkę do dziecka

siedzącej naprzeciwko niej. Dziecko łapie piłkę obiema rękami i czeka , co

nastąpi dalej. Wszyscy wypowiadają imię osoby, która otrzymała piłkę

i dodają coś jeszcze ważnego np.

„Janek należy do naszej grupy” lub ” Zosia jest z grupy…..”

Następnie to dziecko potoczy piłkę w stronę innego uczestnika zabawy.

Zabawa trwa dotąd, aż każde z uczestników dostanie piłkę i wypowie jego

imię.

GORĄCY KARTOFELEK

Uczestnicy siedzą na podłodze w kole. Podają sobie z rąk do rąk na niby „gorącego kartofelka.” Natomiast w środku koła siedzi uczestnik - „stoper”, który co jakiś czas woła STOP ! Jak tylko dziecko otrzyma „ziemniaka”

i usłyszy STOP wypuszcza go z rąk. Sąsiedzi uczestnika zabawy trzymającego gorący kartofelek w ramach pocieszenia kołyszą go delikatnie w przód i w tył,

aż wypowie DALEJ . Ziemniak wędruje znów od dziecka do dziecka, dopóki

„ stoper” nie zawoła „ Stop”.

ZIEMIA I KSIĘŻYC

Uczestnicy zabawy ustawiają się tworząc koło. Łapią mocno obrus obiema rękami na wysokości bioder. Na obrusie położona jest wielka piłka -Ziemia,

którą powoli obracamy. Następnie dochodzi Księżyc - to mała piłka.

obie piłki obracają się na obrusie.

WĘDRUJĄCA CHUSTKA

Uczestnicy siedzą w wielkim kole na podłodze. Osoba rozpoczynająca zabawę przerzuca chustkę łukiem z jednej ręki do drugiej. Drugą ręką przerzuca chustkę dalej, do sąsiada. Chusta wędruje po całym kole.

REKIN

    Siedzimy, trzymając chustę za krawędzie, unosząc ją na wysokość barków tak, by nie widzieć co dzieję się pod spodem. Wchodzi tam wybrana osoba, która zmienia się teraz w rekina. Wybieramy także kilku ratowników, których zadaniem będzie ochrona trzymających chustę. Rekin natomiast stara się wciągnąć pod powierzchnię jak najwięcej osób, które po tym "pożarciu" zamieniają się także w rekiny. W chwili, gdy rekin łapie ofiarę, ta krzyczy, wołając ratownika. Zabawa kończy się, gdy wszyscy staną się rekinami.

    Przy tej zabawie należy bardzo dokładnie podać zasady działania "rekina", "ratownika" i trzymających chustę. Rekin nigdy nie ciągnie "na siłę" - po wyczuciu oporu zostawia "ofiarę"; ratownik łapie ofiarę za ręce lub pod pachy; ofiara nie może trzymać się kurczowo chusty, tylko puszcza ją szybko, by nie zaplątać się w nią. Zabawa jest tym lepsza, im gładsza powierzchnia.  

BIBLIOGRAFIA:

Klaus W. Vopel „ Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku od 3 do 6 lat”

J. Silberg „ Gry i zabawy z dziećmi”.

Opracowała: Ewa Potomska- Jakubek

Przedszkole Miejskie nr 14 w Koszalinie

---