1. B) Udział pielęgniarki w ograniczaniu lęku.

Obecność lęku i niepokoju spowodowanych występowaniem urojeń prześladowczych, obawa o dalszą egzystencje z chorobą o przyszłośc

Eliminowanie lub zmniejszanie lęku i niepokoju

- nawiązanie kontaktu słownego i emocjonalnego, mobilizowanie chorego do rozmowy

-rozpoznanie potrzeb pacjentów, których samodzielne zaspokojenie wzmaga lęk np. przygotowywanie posiłków, zakupy, higiena osobista, zarządzanie finansami, kontakt z ludzmi i poszukiwanie wspólnie z pacjentem możliwych rozwiązań

- zapewnienie poczucia bezpieczeństwa poprzez stała obecnośc przy chorym

- uważne słuchanie przeżyć chorego, wysłuchanie problemów pacjenta

-okazanie troski, szacunku i zrozumienia, zdobycie zaufania

-nie okazywanie pomocy na siłę

- zachęcanie do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych

-informowac o istocie i celu wykonywanych zabiegów

-wyjaśnienie pacjentowi konieczności regularnego przyjmowania leków w celu eliminacji leku

-zachęcanie do stopniowego oswajania się z sytuacjami powodującymi lęk

-zachęcanie do uczestnictwa w różnych formach psychoterapii

Poczuciu lęku może towarzyszyć poczucie zagrożenia i chęć obrony przejawiająca się agresją wobec siebie i otoczenia

Zmniejszenie agresji i autoagresji

-zapewnienie bezpieczeństwa choremu i innym pacjentom

-eliminacja bodźców wywołujących złość i agresje

-eliminacja z otoczenia chorego przedmiotów niebezpiecznych

-stała, dyskretna obserwacja chorego i jego zachowania

-podjęcie prób nawiązania kontaktu z chorym

-zdobycie zaufania chorego

-zapewnienie ciszy i spokoju

-w ostateczności zastosowanie przymusu bezpośredniego na zlecenie lekarza - należy pacjentowi wyjaśnić dlaczego stosuje się wobec niego przymus bezpośredni

-zwiększenie dawki leków na zlecenie lekarza

-izolowanie chorego od innych pacjentów

2) A) Rola pielęgniarki w leczeniu biologicznym.

Formy leczenia biologicznego: farmakoterapia, sejsmoterapia, leczenie śpiączką-insulinoterapia (odchodzi się od tej formy), fototerapia, deprywacja snu ( już nie stosuje się).

Udział pielęgniarki w leczeniu farmakologicznym: prowadzenie farmakoterapii, dokładne sprawdzanie nazwy, dawki leku wg. Karty zleceń; dopilnowanie czy chory zażył leki; znajomośc działania leku i objawów ubocznych; należy poinformowac pacjenta, że leki psychotropowe po rozgryzieniu uszkadzają szkliwo zębów; wstrzyknięcia i.m.

Wykonywac głęboko; większość lekow jest światłoczuła więc należy je odpowiednio przechowywać; informowac lekarza o występowaniu objawów ubocznych oraz o reakcji chorego na leczenie; prowadzenie dokumentacji; kontrola przyjmowania lekow test moczu

Udział pielęgniarki w sejsmoterapii (leczenie wstrząsami): przygotowanie sprzętu i sali; przygotowanie pacjenta(w dniu zabiegu pozostawienie na czczo lub 3-4 godzin po posiłku; usunąć materiały przewodzące prąd; przed zabiegiem oddac mocz; natlenować pacjenta; przeciwwskazaniem są miesiączkowanie, niewydolnośc krążenia; wskazania to ostra śmiertelna katatonia, ciężkie depresje zagrażające życiu, depresje lekooporne, zespoły z osłupieniem; przed zabiegiem wykonac EEG, Ekg, badanie dna oka); asystuje lekarzowi; obserwacja pacjenta w trakcie i po zabiegu ( monitorowanie parametrów życiowych); pielęgnowanie po zabiegu ( pacjent pozostaje w łóżku przez 2-3 godzin, obserwacja parametrów życiowych, czy pozostaje w łózku, obserwacja zachowania pacjenta i zabarwienia powłok skornych); prowadzenie dokumentacji

Udział pielęgniarki w śpiączce insulinowej: prowadzenie bacznej obserwacji tętna, ciśnienia, oddechu, wystąpienia drgawek,; prowadzenie dokumentacji; obserwacja pod kątem możliwości wystapienia śpiączki przedłuzoonej lub opóźnionej oraz zgonu.

Udział pielęgniarki w fototerapii: przygotowanie sprzętu i sali (pomieszczenie w kolorze białym, czas trwania kuracji 10-14 dni, natężenie światła 10000-20000 luksów, czas ekspozycji 30-60 min w godzinach rannych lub dopołudniowych.); obserwacja pacjenta w czasie i po zabiegu ponieważ mogą pojawić się następujące objawy: szczypanie oczu, łzawienie, bóle głowy, mające zazwyczaj charakter przejściowy.

B) Udział pielęgniarki w opiece nad dzieckiem upośledzonym.

Autyzm - Siedzenie przy chorym, czynności pielęgnacyjne wykonywanie troskliwie bez pośpiechu, zachęcanie do aktywności mogą zmniejszać przepaść między nim a rzeczywistością.

W opiece pielęgniarskiej należy zwrócić uwagę na:

• zapewnienie bezpieczeństwa,

• udział w czynnościach higienicznych (pomoc w myciu chorego, zwrócenie uwagi na mycie rąk przed posiłkami,

• dbanie o to aby pacjent spokojnie i powoli (z reguły siedząc w tym samym miejscu) spożył posiłek,

• proces readaptacji należy zacząć jak najwcześniej od zainteresowania pacjenta własnym wyglądem i higieną osobistą,

• proces readaptacji rozpoczynamy od „wciągania” chorego do zajęć organizowanych na oddziale, od prostych rozrywek, które nie mogą być monotonne,

• wprowadzanie gier, spacerów, zabaw, ułatwianie kontaktów emocjonalnych poprzez codzienne odwiedziny rodzin i przyjaciół przybliżają chorego do normalnego życia w społeczeństwie (właściwa atmosfera rodzinna jest najważniejszym elementem readaptacji),

• podtrzymywania jego aktywności,

• zachęcanie chorego do kontaktu z innymi ludźmi (chorzy ci wycofują się z kontaktów),

• uniezależnienie w samoobsłudze i samopielęgnacji od pielęgniarki,

• zachęcanie pacjenta do kontaktów ze społecznością terapeuutyczną.

A) Komunikowanie sie z pacjentem psychiatrycznym.

Moje notatki wykład z 5.10.09 str. 2 fragment od słów ,,komunikujemy się…”

+ pierwsze ćwiczenia

B) Problemy pacjentów z zaburzeniami odżywiania.

OPIEKA PIELEGNIARSKA WOBEC PACJENTA HOSPITALIZOWANEGO Z POWODU ANOREKSJI

CEL OPIEKI PIELEGNIARSKIEJ:

• Ukierunkowanie reakcji emocjonalnych na poznanie istoty choroby i motywowanie do współdziałania w procesie naprawczym,

• Zredukowanie leku przed wzrostem wagi ciała,

• Uzyskanie normatywnego oceniania własnej wagi i kształtu ciała.

PROBLEMY PIELEGNACYJNE:

1. Nietolerancja chłodu i trudności w utrzymywaniu podstawowej temperatury ciała,

2. Zwolnienie liczby oddechów, zasinienie stóp i obrzęki,

3. Spadek ciśnienia tętniczego krwi, zawroty głowy,

4. Zwolnienie akcji serca do 60 uderzeń /min

5. Skłonność do omdleń

6. Zaburzenia ze strony układu trawienia:

• Zaburzenia motoryki i opróżniania żołądka,

• Uczucie nadmiernej pełności w śródbrzuszu,

• Bóle brzucha, wzdęcia, zaparcia

7. Osteoporoza

8. Możliwość skrycie przebiegających infekcji

9. Zaburzenia ze strony układu rozrodczego:

• Zaburzenia cyklu,

• Brak miesiączkowania,

• Zmiany wielkości jajników i macicy oraz cech śluzówki pochwy

Zmiany dermatologiczne:

• łuszczenie, suchość i mała elastyczność skóry

• Tzw. „brudna skóra”

• Zanik zmian trądzikowych

• Meszek na skórze,

• Wypadanie owłosienia w okolicy pach i wzgórka łonowego,

• Kruchość i łamliwość włosów na głowie

11. Zaburzenia biochemiczne:

• odwodnienie,

• Podwyższony poziom karotenu,

• Wzrost poziomu cholesterolu (czasem poprzedzony obniżeniem)

• Obniżony poziom cynku, fosforu, magnezu, wapnia i potasu

12. Zaburzenia hematologiczne:

• Leukopenia ze względną limfocytozą

• Trombocytopenia,

• Niedokrwistość

• Wzrost poziomu hormonu wzrostu i niski poziom progesteronu i estradiolu u kobiet,

13. Zmiany hormonalne związane z zaburzeniami metabolizmu obwodowego:

• Wzrost testosteronu

• Obniżony poziom tyroksyny

• Wzrost poziomu kortyzolu

• Spadek katecholaminy i jej metabolizmu

14. Zaburzona ocena własnej wagi i kształtu ciała,

15. Lęk przed wzrostem wagi ciała,

16. Powodowanie wymiotów

17. Nadmierna ruchliwość celem spalania spożytych kalorii, ćwiczenia fizyczne,

18. Przejawianie chęci stosowania środków przeczyszczających, odwadniających

19. Przejawianie postawy negatywistycznej

POSTĘPOWANIE PIELĘGNIARSKIE:

1. Pielęgniarka zapewnia poczucie bezpieczeństwa.

2. Motywuje pacjenta do współdziałania z zespołem terapeutycznym w procesie leczniczo-rehabilitacyjnym.

3. Pobiera materiał do badań analitycznych, o niepokojących wynikach natychmiast informuje lekarza.

4. Monitoruje parametry życiowe

5. Uzupełnia niedobory białkowe, węglowodanowe, tłuszczowe, witamin i pozostałych składników mineralnych droga pokarmową oraz płynów w kroplowych wlewach dożylnych.

6. Egzekwuje punkty umowy zawartej między pielęgniarką, psychologiem i lekarzem.

7. Informuje i wymaga przestrzegania zasad reżimu żywieniowego.

8. Egzekwuje techniki żetonów:

• Zakaz kontaktowania się telefonicznego i osobistego,

• Zakaz wychodzenia,

• Zakaz przepustek

9. Zapewnia utrzymanie stałej temperatury pomieszczeń w oddziale (wietrzenie sal, spadki temperatur w pomieszczeniach )

10. Zabezpiecza pacjenta w dodatkowe nakrycia w łóżku podczas snu i wypoczynku

11. Informuje i wymaga noszenia ubrania dostosowanego do temperatury pomieszczeń oraz luźnego, ciepłego i wygodnego obuwia.

12. W przypadku zasinienia stóp stosuje

• Naprzemienną kąpiel stóp w gorącej i zimnej wodzie z dodatkiem np.. Ziół

• Delikatny masaż stóp,

• Zabezpiecza przed wychłodzeniem ciepłymi skarpetami

13. Nadzoruje spożywanie posiłków i zachowanie pacjenta po posiłkach w sposób życzliwy ale konsekwentny

14. Organizuje i wypełnia czas wolny, analizuje z pacjentem negatywne zachowanie

15. Dokonuje systematycznego pomiaru wagi ciała, odnotowuje , omawia wynik z pacjentem i zespołem terapeutycznym

OPIEKA PIELĘGNIARSKA WOBEC PACJENTA HOSPITALIZOWANEGO Z POWODU BULIMII

CEL OPIEKI:

• Ukierunkowanie reakcji emocjonalnych na poznanie istoty choroby i zmotywowanie do współudziału w działaniach naprawczych

• Uzyskanie normatywnej oceny własnej wagi i kształtu ciała

• Zmiana zachowań pacjenta

PROBLEMY PIELĘGNACYJNE:

• Przyjmowanie środków przeczyszczających i odwadniających, powodujących zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej oraz równowagi kwasowo-zasadowej,

• Wymioty, biegunki,

• Zapalenie ślinianek przyusznych,

• Nadżerki w żołądku i w przełyku,

• Zmiana wskaźników:

1. Wzrost węglowodanów,

2. Wtórna hipokaliemia,

3. Kwasica metaboliczna,

4. Nefropatia z zaburzeniem zagęszczania moczu,

5. Alkaloza, hipochlorowa, hipomagnezowa

• Zapalne powiększenie trzustki ze wzrostem amylazy i surowicy,

• Nadżerki w tylnej ścianie gardła - chrypka,

• Ból w zakresie nerwu twarzowego,

• Ropne lub inne choroby dziąseł,

• Erozja szkliwa z przebarwieniami i towarzyszącą próchnicą zębów,

• Obrażenia na grzbietowych powierzchniach dłoni,

• Obrzęki kończyn dolnych,

• Duszność,

• Zaburzenia rytmu serca, zmniejszenie pojemności wyrzutowej serca,

• Spadek ciśnienia tętniczego, słabo wyczuwalne tętno

• Rozdęcie brzucha,

• Niedrożność porażenna jelit,

• Nagłe rozszerzenie żołądka,

• Neuropatie,

• Zaburzenia świadomości,

• Stałe lub nasilone pragnienie,

• Miopatie,

• Napady drgawkowe,

• Kurcze mięśniowe,

• Zaburzenia w miesiączkowaniu

POSTĘPOWANIE PIELĘGNIARSKIE:

• Pielęgniarka zapewnia bezpieczeństwo pacjentowi,

• Czynnie uczestniczy w procesie diagnostyczno-leczniczym,

1. Pobiera materiał do badań i analizuje wyniki z zespołem terapeutycznym,

2. Monitoruje parametry życiowe, dokumentuje, informuje lekarza,

3. Podaje zlecone leki i płyny droga jelitową i pozajelitową

• Egzekwuje punkty umowy zawartej między pielęgniarką, psychologiem i lekarzem,

• Informuje pacjenta o wymogach przestrzegania zasad reżimu żywieniowego,

• Egzekwuje techniki żetonów: zakaz kontaktowania się osobistego, telefonicznego z rodziną, zakaz wychodzenia na przepustki,

• Uważnie obserwuje sposób spożywania posiłków i zachowanie się pacjenta po posiłkach,

• Skrupulatnie egzekwuje zakaz używania środków przeczyszczających, odwadniających i uniemożliwia stosowanie lewatyw,

• Edukuje pacjenta, skupiając jego uwagę na działaniach naprawczych,

• Wnikliwie obserwuje dynamizm poszczenia i uprawiania ćwiczeń, konsekwentnie i zdecydowanie przeciwstawia się tego typu działaniom,

• Motywuje do współudziału w działaniach (zajęciach) psychoedukacyjnych i psychoterapeutycznych,

• Wzbudza motywację optymistycznej oceny siebie,

• Systematycznie dokonuje pomiary wagi ciała,

• Prowadzi obserwację, monitorując przybywanie na wadze,

• Niweluje porozumieniu z lekarzem, dolegliwości bólowe zgłaszane przez pacjenta lub zaobserwowane,

• Przestrzega, aby spożywane pokarmy były ciepłe (nie gorące, nie zimne),

• Przy nadżerkach w tylnych ściankach gardła stosuje płukanie gardła roztworami z ziół (rumianek)

• Przy chorobach dziąseł stosuje płukanki z ziół o działaniu p/zapalnym, łagodzącym ( szałwia),

• W przypadku obrażeń dłoni - zakłada opatrunki,

• W przypadku obrzęków kończyn dolnych zaleca i konsekwentnie wymaga:

1. W czasie siedzenia układania kończyn np.. Na stołeczku,

2. W czasie leżenia - układania kończyn np.. Na dodatkowym materacu lub złożonym kocu

• Zmniejsza objawy duszności poprzez poprawienie wentylacji płuc, stosując:

1. Półwysokie układanie,

2. Dopływ świeżego powietrza,

3. Tlen w razie konieczności,

• Zapobiega uczuciu pragnienia, zlecając:

1. Nawilżanie ust,

2. Ssanie landrynek,

3. Przyjmowanie płynów łyżeczką w równych odstępach czasu,

4. Bacznie obserwuje pacjenta w kierunku zaburzeń świadomości, drgawek, neuropatii, a o swoich spostrzeżeniach informuje niezwłocznie lekarza,

5. Prowadzi ścisłą dokumentacje

4) A) Rola pielęgniarki w łagodzeniu stresu i formy łagodzenia stresu.

Moje notatki wykład z 12.10.09 str. 4 i 5

5) A) Psychoterapia-rola pielęgniarki.

Moje notatki wykład z 9.03.10 str. 13punkt 10

B) Problemy pacjenta ze schizofrenią -udział pielęgniarki.

Moje notatki wykład z 16.02.10 str. 1 punkt 4

+

PROBLEM PIELĘGNACYJNY

CEL

DZIAŁANIE

Tendencje samobójcze spowodowane urojeniowymi myślami depresyjnymi, niską samooceną

wyeliminowanie myśli samobójczych

- wnikliwa, stała obserwacja chorego

- stała obecność przy pacjencie, nie pozostawianie go ani na chwilę samego

- wspieranie psychiczne, motywowanie do życia

- eliminowanie niebezpiecznych, ostrych przedmiotów, narzędzi

- przystosowanie oddziału do uniemożliwienia pacjentowi dokonania zamachu na swoje życie ( zamykać strychy, piwnice, kuchnie, kraty w oknach, łazienki bez możliwości zamykania sie od wewnątrz, dyskretne oświetlenie łóżka chorego)

- wzmożona obserwacja i mierzenie czasu pobytu chorego w łazience, ubikacji

- czuwanie nad bezpieczeństwem pacjenta podczas kąpieli, kąpiel w małej ilości wody

- zamykanie sali i szafki gdzie przechowywane są leki

- dokładne sprawdzanie czy pacjent spożył leki

- dokładna i dyskretna kontrola łóżka, ubrania i stolika

- unikanie angażowania chorego w zajęcia poza oddziałem

- obecność przy chorym dwóch osób

- zapewnienie warunków bezpieczeństwa podczas przemieszczania się po schodach czy oddziale (pielęgniarka idzie od strony poręczy, bądź okien)

Możliwość wystąpienia agresji wobec siebie i otoczenia spowodowane przeżyciami psychotycznymi którym towarzyszy poczucie zagrożenia, lęk, chęć obrony

zmniejszenie agresji i autoagresji, zapewnienie bezpieczeństwa choremu i innym pacjentom

- eliminacja bodźców zewnętrznych wywołujących złość i agresję

- eliminacja z otoczenia chorego przedmiotów niebezpiecznych

- stała, dyskretna obserwacja chorego i jego zachowania

- podjęcie prób nawiązania kontaktu z chorym

- podjęcie prób zdobycia zaufania chorego

- zapewnienie warunków do odpoczynku (ciszy, spokoju)

- ewentualne zastosowanie przymusu bezpośredniego bądz zwiększenia dawki leków na zlecenie lekarza

- izolowanie chorego od innych pacjentów

Odmawianie przyjmowania posiłków spowodowane urojeniami prześladowczymi trucia

zapewnienie prawidłowego odżywienia pacjenta, dostarczenie wszystkich niezbędnych składników

- umożliwienie choremu umycia rąk przed posiłkiem

- umożliwienie choremu towarzyszenia przy przygotowywaniu posiłków

- podawanie posiłków urozmaiconych, w sposób estetyczny

- spróbowanie tej samej potrawy na oczach pacjenta

- podejmowanie prób rozmów z pacjentem na temat konieczności przyjmowania posiłków

Występowanie objawów psychotycznych (omamów i urojeń) wynikających z istoty choroby

złagodzenie objawów psychotycznych

- obserwacja pacjenta w kierunku objawów psychotycznych, ich rodzaju i nasilenia

- podejmowanie prób nawiązania kontaktu z pacjentem

- uważne słuchanie pacjenta mówiącego o jego urojeniach i omamach,

- okazywanie troski i zrozumienia

- koncentracja na uczuciach pacjenta, a nie na autentyczności doznawanych przeżyć

- odwracanie uwagi od przeżyć urojeniowych poprzez włączanie pacjenta w życie oddziału stosownie do jego możliwości

- nie negowanie ani potwierdzanie urojeń i omamów, unikanie rozmów na ich temat

- nauczenie pacjenta jak radzić sobie z objawami psychotycznymi: przeniesienie uwagi, ignorowanie objawów, zaakceptowanie objawów których nie można zredukować, pozytywne mówienie do siebie, zachęcanie do udziału w rozmowach towarzyskich, słuchanie muzyki, ćwiczenia relaksacyjne

Możliwość wystąpienia pobudzenie psychoruchowego wynikające z istoty choroby

zminimalizowanie lub eliminacja pobudzenia

- usunięcie bodźców wywołujących pobudzenie z otoczenia chorego (kofeina, czynniki środowiskowe: jasne światło, muzyka zabawy)

- odwrócenie uwagi chorego od przedmiotu, osoby która go drażni

- zapewnienie warunków do wypoczynku i snu (sala z małą ilością łóżek, z dala od hałasów)

- zapewnienie potrzeby ruchu

- podejmowanie prób nawiązania rozmowy z pacjentem i szukanie z nim porozumienia

- zapewnienie bezpieczeństwa poprzez stałą dyskretną obserwację chorego, niwelowanie niebezpiecznych bodźców, przedmiotów

Obecność lęku i niepokoju spowodowanych występowaniem urojeń prześladowczych

eliminowanie lub zminimalizowanie lęku i niepokoju

- zapewnienie poczucia bezpieczeństwa poprzez stałą obecność przy chorym

- uważne słuchanie opisu przeżyć chorego, co je powoduje

- unikanie wydawania sądów i prób wyperswadowania mu jego przekonań

- okazanie troski, szacunku i zrozumienia,

- zaproponowanie pomocy

- nie okazywanie pomocy 'na siłę'

- zachęcanie do wykonywania ćwiczeń relaksacyjnych

- należy jasno opisywać procedury i interwencje jakim pacjent jest poddawany, uprzedzać o zamiarze wykonania zabiegów

- wyposażenie pacjenta w wiedzę na temat zabezpieczenia przed nawrotami choroby (np. wyjaśnienie konieczności regularnego przyjmowania leków)

- zachęcanie do stopniowego oswajania się z sytuacjami powodującymi lęk

Występowanie zaburzeń snu spowodowane urojeniami prześladowczymi lub poczuciem zagrożenia

ułatwienie utrzymania odpowiedniej higieny snu

- ustalenie przyczyn zaburzeń snu

- przeprowadzenie z pacjentem rozmowy w celu odreagowania napięcia emocjonalnego (związanego z bezsennością)

- ograniczenie spożycia kawy i mocnej herbaty w godzinach popołudniowych

- zalecanie regularnego udawania sie na odpoczynek i poranne wstawanie o określonej porze, unikanie snu w ciągu dnia

- doradzenie spożywania lekkostrawnej kolacji, zmniejszenie palenia papierosów wieczorem (o tu odnalazłam powód swojej bezsenności:)

- dbanie o odpowiedni mikroklimat sali (przewietrzanie sali przed snem)

- obecność pielęgniarki przy chorym, posiedzenie przy nim przed zaśnięciem

- dyskretnie oświetlona sala (aby przedmioty nie rzucały cienia na ścianę)

- podanie leków nasennych na zlecenie lekarza

Obniżenie poziomu funkcjonowania społecznego (izolowanie społeczne) wynikające z braku poczucia bezpieczeństwa i pewności siebie

ułatwienie choremu nawiązywania kontaktów społecznych

- rozpoznanie przyczyn trudności w podejmowaniu samodzielnie i aktywnie czynności życiowych

- podejmowanie rozmów na temat trudności w aktywnym podejmowaniu czynności życiowych oraz na temat znaczenia poszczególnych umiejętności społecznych,

- ustalenie z pacjentem możliwości spędzania wolnego czasu

- stworzenie warunków sprzyjających utrzymaniu równowagi kontaktów społecznych

- zachęcanie do udziału w zajęciach organizowanych na oddziale

- ułatwienie kontaktów emocjonalnych przez codzienne odwiedziny rodziny i przyjaciół

- zapewnienie wsparcia ułatwiającego pacjentowi realizację ról społecznych

- ułatwienie nawiązania kontaktu z innymi pacjentami ( zapoznanie z nimi)

Lęk związany z obawą o przyszłość spowodowany brakiem nadziej na poprawę zdrowia i losu

zminimalizowanie poczucia lęku

- rozpoznanie potrzeb pacjenta których samodzielne zaspokojenie wzmaga lęk (przygotowanie posiłków, zakupy, higiena osobista, zarządzanie finansami)

- przygotowanie wspólnie z pacjentem planu zaspokojenia potrzeb, umożliwiających uzyskanie niezależności pacjenta

- poszukiwanie wspólnie z pacjentem możliwych rozwiązań

6) A) Udział pielęgniarki w rehabilitacji psychiatrycznej.

B) Opieka nad pacjentem w wieku podeszłym z zaburzeniami psychicznymi.

Moje notatki wykład z 23.02.10 str. 3, 4 i 5 punkt 2 i 4

7) A) Problemy pacjenta w mani- udział pielęgniarki.

Moje notatki wykład z 26.10.09 punkt 1 podpunkt g

wysokie ryzyko urazu: stan, w którym osoba jest zagrożona doznaniem urazu, będącego rezultatem nieadaptacyjnych mechanizmów obronnych w interakcji z otoczeniem, może mieć to związek z maksymalna aktywnością pacjenta, zachowaniami destrukcyjnymi, złością, agresją wobec otoczenia,

• wysokie ryzyko gwałtownego zachowania wobec siebie lub innych,

• zaburzenia odżywiania - zmniejszone od zapotrzebowania organizmu,

• zaburzone procesy myślenia (zaburzenia koncentracji uwagi - nadmierna odwracalność, egocentryzm, zmniejszona zdolność rozumienia pojęć, urojenia wyższości, prześladowcze, podejrzliwość,

• utrudnione relacje społeczne,

• zaburzenia rytmu snu

Zapewnić pacjentowi poczucie bezpieczeństwa oraz zapewnić bezpieczeństwo innym pacjentom.

• Podawać leki uspokajające zgodnie z zaleceniem lekarskim.

• Ograniczyć bodźce z otoczenia - w stanie pobudzenia pacjent jest bardzo roztargniony, reaguje nadmiernie, nawet na słaby bodziec.

• Jeżeli zaburzona jest potrzeba higieny, „pacjent nie ma czasu” na toaletę lub zmianę bielizny, ubrania - pomóc mu w tych czynnościach.

• Notować ilość spożytych pokarmów i wypitych płynów, aby wyrównać braki (kontro-la bilansu płynów i kalorii

•Zwracać uwagę podczas jedzenia na chorych jedzących szybko, łapczywie - czy się nie krztuszą, nie dławią.

•W ostateczności karmienie chorego przez zgłębnik.

Otoczyć opieką pacjenta w nocy, kiedy nie śpi, by nie chodził po salach i nie budził innych pacjentów (usiąść przy chorym, zachęcić do pozostania w łóżku, lecz nie wdawać się w dyskusję z chorym).

•Zachęcać chorego w ciągu dnia do odpoczynku, nawet krótkiego (chory w okresie po-budzenia, mimo nadmiernej aktywności, nie odczuwa zmęczenia).

•Nadmierna potrzeba ruchu może zostać rozładowana w terapii pracą, gimnastyce, spacerach, dlatego należy zapewnić możliwość udziału pacjenta w tych zajęciach.

• Zwracać uwagę na pacjenta podczas spaceru - oddalanie się chorego.

• Nie wdawać się w spory i długie dyskusje z chorym. Narzucanie tego, co chory ma robić, budzi opór. Dlatego nie należy zbyt długo nakłaniać do zgody na proponowany zabieg lub czynność - mija się to z celem, gdyż pacjent nie ma cierpliwości wysłuchać tego do końca. Krótka, rzeczowa i prawdziwa informacja powinna poprzedzać czynności pielęgniarki przy chorym. Nie kłócić się, nie targować lub próbować przekonywać pacjenta.

•W miarę możliwości włączać pacjentów w życie społeczności szpitalnej,

• Gdy pobudzenie i aktywność nasila się, pozostać z pacjentem - oferując wsparcie i poczucie bezpieczeństwa.

•Akceptować urojeniowe wypowiedzi pacjenta, nie podzielając jego urojeń.

B) Opieka nad pacjentem uzależnionym.

Moje notatki wykład z 26.10.09 punkt 2 podpunkt h fragment od słów ,,Pielęgnowanie: - zapewnienie bezpieczeństwa …”

9) A) Wpływ środowiska na życie psychiczne.

Moje notatki wykład z 12.10.09 str. 4 punkt 2

Celem psychiatri środowiskowej jest:

-potegoanie zdrowia psych

-profilaktyka

-lecznie i reh w naturalnym środowisku

ZADANIA:

-bezposrednia pomoc choremu

-dzialania konsultacyjne i edukacyjne

-badnaie potrzeb

-uaktywnienie chorych do dzialania

SLUZBY ZAPEWNIANIACE WSPARCIE SPOOLECZNE:

-pomoc dorazna, opieka ambulatoryjna,hospitalizacja czesciowa,

B) Opieka nad pacjentem z zaburzeniami depresyjnymi.

Rola pielęgniarki w kontakcie z chorym i jego rodzinom

Najczęstszymi problemami u pacjentów depresyjnych z jakimi pielęgniarka ma kontakt w pielęgnowaniu chorego to:

• niezaradność życiowa

• lęk przed akceptacją otoczenia

• obawa przed niewłaściwym traktowaniem przez rodzinę i najbliższych

• trudność w zaspakajaniu podstawowych potrzeb życiowych

Ważne jest aby w tym czasie pacjent odczuł naszą bliskość i zaufał nam. Nie wolno odsuwać się od niego i nie lekceważyć jego często dla nas błahych problemów.

Chory czuje się niepotrzebny, czuje że zmarnował swoje życie, rolą pielęgniarki jest poprawa samooceny chorego. Zdobycie jego zaufania, wznowienie wiary w popełnione czyny, możliwość wypowiedzenia się na ważny temat dla chorego- aktywne sluchanie ze str pielęgniarki,

Zapewnienie: ciszy, jasnego pomieszczenie, nie umieszczac na Sali 1 osobowej,kontrola nastroju, dodowanie otuchy, kontrolowac RRm tetno, oddech, świadomość, terapia zajeciowa w celu zagospodarowania dania, edukacja zdrowotna pacjenta i jego rodziny-. Zapobieganie nawrota chory, prawidłowe funkcjonowanie społeczne, zwracanie uwagi czy chory oddal stolec i zrobi siku, konrtolowac odzywanie, sprawdzac czy zjad i ile wypil

10) A) Udział pielęgniarki w terapii kompleksowej.

Terapia kompleksowa to połączenie psychoterapii z farmakoterapią

B) Organizacja psychiatrii w Polsce.

Podstawowe grupy form opieki nad pacjentem:

• ambulatoryjna

• formy pośrednie (główna funkcja to dostarczenie opieki intensywniejszej niż ambulatoryjna, ale mniej intensywnej niż szpitalna)

• stacjonarna

Opieka ambulatoryjna

Podstawowe ogniwa opieki ambulatoryjnej:

• poradnie zdrowia psychicznego (PZP)

• dla dorosłych

• w zespołach opieki zdrowotnej (w rejonie)

• przykliniczne, przyszpitalne (grupy chorych, wypisanych z opieki całodobowej np. przyjmujących wymagające monitorowania)

• dla dzieci i młodzieży (do 19 r.ż.)

• poradnie odwykowe

• działalność w obrębie zespołów opieki zdrowotnej

Formy pośrednie lecznictwa psychiatrycznego

Oddziały dzienne - prowadzą program usług przez kilka godzin dziennie dla pacjentów dochodzących do oddziału.

Metody leczenia: psychoterapia, farmakoterapia, socjoterapia

Podstawą przyjęcia na oddział dzienny jest skierowanie z PZP lub szpitala psychiatrycznego

Oddziały leczenia środowiskowego - samodzielne komórki organizacyjne wchodzące w skład ZOZ ogólnych lub szpitali psychiatrycznych.

Sprawowanie opieki nad osobami, których stan zdrowia wymaga świadczeń udzielanych w środowisku domowym.

Prowadzą:

• interwencje kryzysowe

• hospitalizację domową

• trening podstawowych umiejętności życiowych

• psychoterapię (indywidualna, rodzinna), socjoterapię

Warunkiem leczenia jest zgoda pacjenta i zamieszkałych z nim osób

Mieszkanie chronione - różne formy okresowego lub stałego pobytu niewielkich grup chorych w przeznaczonych do tego celu mieszkaniach, z dużym zakresem samodzielności i ograniczonym nadzorem personelu.

Hostele - przeznaczone na ściśle określony pobyt stosunkowo samodzielnych pracujących lub uczących się wymagających pomocy fachowej w warunkach separacji od dotychczasowego środowiska (opieka na ogół kilka godzin dziennie)

Domy przejściowe - dla chronicznych pacjentów szpitali psychiatrycznych. którzy z powodu niepomyślnego przebiegu choroby utracili podstawowe umiejętności radzenia sobie w życiu (opieka całodobowa)

Mieszkania grupowe - wynajęte w domach lub blokach, w których chorzy psychicznie na zasadzie dobrowolnego doboru próbują żyć samodzielnie wzajemnie się wspierając, przysposabiając do pracy zarobkowej

Rodzina zastępcza - chorzy mieszkają na zasadzie współmieszkańców z rodzinami przeszkolonymi w zakresie opieki nad chorym psychicznie, którym pomagają w wykonywaniu czynności domowych lub prowadzeniu np. gospodarstwa. Rodzina otrzymuje wynagrodzenie a chorzy rehabilitują się w naturalnych warunkach społecznych, przejmując prawidłowe wzorce zachowań.

Opieka stacjonarna

• szpitale psychiatryczne

• kliniki Akademii Medycznych

• lnstytut Psychiatrii i Neurologii

• oddziały psychiatryczne przy ZOZ ogólnych

• sanatoria neuropsychiatrii dziecięcej

• oddziały i ośrodki leczenia odwykowego

• ośrodki rehabilitacyjne dla osób uzależnionych i placówki MONAR

Placówki stacjonarne przyjmują chorych z określonego rejonu. Podstawą przyjęcia jest:

skierowanie lekarskie

orzeczenie sądu

w przypadkach nagłych wg. uregulowań prawnych


Zróżnicowanie form opieki i pomocy
- pomoc bytowa (m. in. świadczenia finansowe, rzeczowe oraz usługi specjalistyczne)
- pomoc mieszkaniowa (m.in. chronione zakwaterowanie)
- pomoc stacjonarna (np. zakładów opiekuńczo-leczniczych/leczniczo-opiekuńczych, domów pomocy społecznej)
- samopomoc środowiskowa (np. środowiskowych domów samopomocy)
warsztatów terapii zajęciowej,  zakładów aktywizacji zawodowej.

działalność klubów, domów pod fontanną
 Rozwijanie istniejących Centrów Pomocy Rodzinie
- zwiększenie zasięgu i  aktywności wolontariatu społecznego
- wzmacnianie roli organizacji samopomocowych zrzeszających osoby korzystające z opieki psychiatrycznej  lub  ich rodziny oraz wspieranie ich działań


---