PATOFIZJOLOGIA WSTRZĄSU


PATOFIZJOLOGIA WSTRZĄSU

Wstrząs - jest to zespół objawów klinicznych o różnej etiologii. Wywołuje dysproporcje między przepływem tkankowym a zapotrzebowaniem metabolicznym ustroju. Prowadzi do postępującego upośledzenia przepływu przez ważne dla życia narządy: mózg, serce, nerki, wątrobę i płuca.

Fazy rozwoju wstrząsu:

  1. Wstrząs wczesny - na tym etapie mechanizmy kompensacyjne są jeszcze wydolne. Objawy mogą być słabo wyrażone, pacjent wymaga szczególnie pilnej oceny wypełnienia łożyska naczyniowego.

  2. Wstrząs pośredni, postępujący - mechanizmy kompensacji nie zapewniają prawidłowej perfuzji narządów, następuje upośledzenie funkcji niektórych tkanek, pojawiają się tachykardia, spadek RR, spadek ilości ATP może prowadzić do porażenia mięśniówki naczyń i patologicznego ich poszerzenia.

  3. Wstrząs późny, nieodwracalny - zatrzymanie pompy sodowo - potasowej, krańcowa niewydolność krążenia, DIC, kwasica metaboliczno - oddechowa, spadek wydolności serca poniżej minimum życiowego - ZGON.

Mechanizmy wyrównania:

  1. Hemodynamiczne:

  • Hormonalne: