Dwie główne funkcje języka:
Reprezentatywna-wobec rzeczywistości ( kompetencja ściśle językowa)
komunikacyjna- służąca do porozumiewania się ludzi (kompetencje komunikacyjne)
Specyfika językowej funkcji komunikacyjnej
Funkcja komunikacyjna wydaje się najbardziej oczywistą funkcją języka. Ludzie stworzyli język po to , żeby się ze sobą porozumiewać. Tymczasem wielu współczesnych teoretyków powstania języka właśnie funkcję reprezentatywną traktuje jako warunek wstępny rozwoju komunikacji za pomocą języka. Umysł ludzki musi dojrzeć i stać się zdolnym do realizacji reguł gramatycznych, aby efektywność takiego rozwiązania okazała się bardziej uniwersalna, służąc także praktyce komunikacyjnej. Znany popularyzator nauki, lekarz psychiatra Stanley I. Greenspan (1998)stwierdził, że głównym czynnikiem w rozwoju języka, zwłaszcza w ontogenezie, jest po prostu rozwój emocjonalny. Dziecko już około 9 miesiąca życia zaczyna przejawiać zdolność decentracji, a nie udaje się jej zaobserwować nawet u socjalizowanych przez człowieka szympansów. Zdolność do rozumienia intencji innych stała się ową przełomową zmianą w procesie ewolucji hominidów, która zadecydowała o naszym człowieczeństwie, a rozwój i coraz większa złożoność języka jedynie jej skutkiem i to skutkiem o charakterze gwałtownej rewolucji kulturowej, nie zaś powolnej ewolucji biologicznej.
Język ciała
Nie można się nie komunikować. Nawet jeśli nie wypowiadasz słów i tak ujawniasz swoje uczucia i nastawienie. Twój uśmiech mówi: „Jestem szczęśliwa”, twoje zmarszczone brwi i założone ręce mówią: ”Jestem wściekła”, a bębniąc palcami po stole i ciężko wzdychając, dajesz do zrozumienia „Kończy mi się cierpliwość, pospiesz się”. Nawet jeśli starasz się, aby nic nie komunikować, twoje zamknięcie i milczenie mówią za ciebie „Nie chcę o tym mówić, zostawcie mnie w spokoju”.
Istnieją 2 rodzaje komunikatów niewerbalnych:
ruchy ciała-takie jak wyraz twarzy, gesty i postawa
zależności przestrzenne- czyli np. dystans, jaki utrzymujesz pomiędzy sobą a innymi
Rozumienia języka ciała jest istotną umiejętnością, ponieważ ponad 50% znaczenia komunikatu zawiera się w ruchach ciała. Albert Mahrabian odkrył, że rozkład znaczenia komunikatu wygląda następująco:
7%- sygnały werbalne (słowa)
38%- głos (siła, wysokość, rytm)
55%- ruchy ciała (głównie mimika twarzy)
Inny powód dla którego warto zwracać baczną uwagę na język ciała to fakt, że sygnały niewerbalne (gesty) są bardziej wiarygodne niż werbalne (słowa).
Np. Kiedy pytasz swoją mamę co się stało a ona wzrusza ramionami, marszczy brwi i odwracając się od Ciebie mówi a nic wszystko w porządku- nie wierzysz jej słowom, odbierasz język ciała, który zdradza przygnębienie, więc nalegasz, aby ci powiedziała co ją martwi.
Kluczem do sztuki komunikacji niewerbalnej jest spójność.
Język ciała służy nie tylko do wyrażania uczuć i nastrojów, ale także do ilustrowania i regulowania. Ruchy ciała są często ilustratorami komunikatów werbalnych np. kiwając głową mówimy „tak”, a kręcąc głową na boki, mówimy „nie”. Regulatory to niewerbalne sygnały, które monitorują lub kontrolują wypowiedź danej osoby. Podczas słuchania drugiego człowieka kiwasz głową, dając do zrozumienia, że ją rozumiesz i chcesz aby mówiła dalej.