Krzysztof Drzewiński IIo
Tematy:
Historia nieszczęśliwej miłości - opowiadanie z elementami przeżyć Romea i Julii
Jak Mały Książę umotywowałby swój powrót do róży w liście?
„Kiedy kochamy, stajemy się nieśmiertelni i niezniszczalni. Jak bicie serca, jak deszcz lub wiatr”. Jakie refleksje budzą w tobie te słowa?
William Shakspeare, genialny dramaturg epoki elżbietańskiej w swym największym dziele - „Romeo i Julia” ukazał historię dwojga kochanków, którzy za swą miłość gotowi byli zapłacić najwyższą cenę…
Shakspeare przedstawił Romea i Julię jako wzorzec miłości i parę kochanków idealnych.
Wzajemne uczucie między Romeem i Julią rozkwitło już przy pierwszym spotkaniu na balu. Istniała jednak przeszkoda dzieląca tych dwoje i praktycznie przekreślająca ich przyszłość. Przeszkodą tą była przynależność kochanków do przepełnionych nienawiścią rodów - Monteccich i Capulettich. Jednak oni byli tak zakochani w sobie, iż nic nie było w stanie przyćmić ich miłości. Romeo zdobył się na wielką odwagę, gdy przyszedł do ukochanej w nocy, narażając się na śmierć z ręki jej krewnych. „Scena balkonowa” doskonale ukazuje głębię uczucia i miłości od pierwszego wejrzenia, która jednak musiała być skrywana przed nieprzychylnością otoczenia. W tajemnicy w jednym z werońskich klasztorów zakonnik - ojciec Laurenty udzielił im ślubu, który jak mieli nadzieję, połączy ich na zawsze.
Niestety pewnego dnia Romeo wdał się w uliczną walkę, w wyniku której z jego ręki zginął kuzyn Julii. Młodzieniec zostaje wygnany z Werony
i zamieszkuje w Mantui. Mimo, iż kochankowie zostali rozdzieleni, jednak żadne z nich nie wyobrażało sobie życia bez drugiego. Romeo zaczął myśleć o samobójstwie, ponieważ świat bez Julii stał się dla niego tragicznie pusty. Jeszcze przed ślubem oboje snuli przecież wspólne plany na przyszłość, myśleli o ułożeniu sobie życia i przysięgali wierność.
Julia, zrozpaczona wygnaniem Romea zamyka się w pokoju i opłakuje stratę najdroższego. Jej rodzice, myśląc że jest to płacz po stracie kuzyna, postanawiają wydać ją za mąż za bogatego hrabiego Parysa, aby otrzeć jej łzy. Nie wiedzieli jednak, że córka wcale nie rozmyślała o krewnym lecz o wygnanym mężu.
Na jej prośbę zaufany zakonnik Ojciec Laurenty obmyślił plan, zgodnie z którym miała ona wypić wywar usypiający by zostać uznaną za zmarłą, a następnie po przebudzeniu w grobowcu uciec wraz z Romeem do Mantui, gdzie zamieszkaliby jako szczęśliwi małżonkowie. Zakonnik wyjawił swój plan dziewczynie, która po powrocie do domu wypiła wywar i zasnęła. Przez rodzinę została uznana za zmarłą i pochowana.
Mimo iż Ojciec Laurenty wysłał list z planem do młodego Montecciego, nie dotarł on jednak na czas z powodu panującej zarazy. Do Romea dociera jedynie tragiczna wiadomość o śmierci Julii. Zrozpaczony kupuje truciznę i wraca do Werony, aby umrzeć u boku swej żony, co też czyni zaraz po przybyciu na weroński cmentarz. Julia po przebudzeniu z letargu ujrzała swego kochanka martwego i rozpaczała nad jego ciałem. Nie widząc dla siebie przyszłości bez Romea, sięgnęła po sztylet i popełniła samobójstwo.
Dopiero teraz mogli być razem. Tylko śmierć mogła ich połączyć na zawsze.
Konflikt panujący między dwoma szlachetnymi rodami, zmusił tych dwoje do walki o uczucia. Walkę tę przegrali wskutek nieszczęśliwych zbiegów okoliczności i braku akceptacji ze strony najbliższych. Dopiero ich śmierć pogodziła skłócone rodziny i wygasiła wszechobecną nienawiść.
Tragedia Shakspear'a daje nam obraz idealnej i czystej miłości, o jakiej marzy każdy człowiek. Jednocześnie autor wskazuje jak nieobliczalne mogą być skutki nienawiści. Historia nieszczęśliwej miłości Romea i Julii to opowieść o wielkim uczuciu i marzeniach, a także o smutku, cierpieniu i śmierci.