BURLESKA
BURLESKA FILMOWA:
Komedia o satyrycznym wydźwięku, podejmująca poważniejszy temat w groteskowej, karykaturalnej stylizacji, nie stroniąca od rubasznego humoru i parodystycznego traktowania tematu.
Gatunek operujący spiętrzonymi do granic absurdu elementami komizmu sytuacyjnego: gagami, błazeńskimi gonitwami i bójkami, akrobatycznymi wyczynami - włączonymi w niezmiernie szybko rozwijającą się akcję
Gatunek filmowy stosujący przejaskrawione formy komizmu, posługujący się niewybrednym czasem wulgarnym dowcipem
W sposób pastiszowy ukazuje tematy wzniosłe i szlachetnych
Trawestuje gatunki wysokie w pospolite
Jej główną zasada konstrukcyjną jest odwrócenie sensów, stylistyczne przetworzenie istniejących norm
W okresie dźwiękowym uległa przemianie gag wizualny połączono z komizmem słownym (np. Flip i Flap)
Przykładem mogą służyć slapstickowe komedie:
Macka Sennetta
Charliego Chaplina,
Flipa i Flapa
SLAPSTICK:
Komedia filmowa okresu kina niemego oparta na gagach.
Charakteryzuje się niezwykle wartką akcją, skupioną wokół serii gagów
Operuje niewybrednym komizmem sytuacyjnym, wywiedzionym głównie z konfliktów między bohaterami, rozwiązywanych w agresywny sposób
Przemoc była nieszkodliwa, postacie nie odnosiły większych obrażeń i nadal uczestniczyły w wydarzeniach
Szczególne atrakcje stanowiły:
„bathing beauties”- statystki w kostiumach kąpielowych
„tortowe bitwy”- bohaterowie obrzucają się ciastkami z kremem
Wyznacznikami jej były:
ustawiczne pościgi
ucieczki
potknięcia
obrzucanie się tortami
dowcipy wizualne.
Za twórcę slapstickowej komedii uchodzi Mack Sennett
Czołowymi przedstawicielami gatunku byli:
Charlie Chaplin
Buster Keaton
Harold Lloyd
Olivier Hardy i Stan Laurel
Max Linder:
1883-1925
Właściwie Gabriel Leuvielle
Francuski aktor i reżyser filmowy
Pierwszy komik ekranu o światowej sławie.
Ukończył studia aktorskie, ukoronowane nagrodą za najlepsze kreacje komediowe.
Od 1903 roku występował, bez większego powodzenia, w paryskich teatrach
Od roku 1905, dla podreperowania finansów, grał w krótkich komedyjkach wytwórni Pathe
W 1907 roku odniósł wielki sukces w Debiucie łyżwiarza. Tu po raz pierwszy pojawił się w stroju eleganckiego dandysa: w żakiecie z goździkiem w butonierce, w lakierkach i białych getrach, z laseczką w ręku i w cylindrze na głowie.
Typ bohatera: przystojny pan z bogatego środowiska, przeżywającego różne miłosne przygody, uwieńczone przeważnie szczęśliwym zakończeniem.
Ucieleśnia typ szarmanckiego kawalera, zawsze nienagannie ubranego (białe rękawiczki, lakierki, cylinder) i mieszkającego w luksusowych warunkach. Jego głównym zajęciem są umizgi do pięknych pań, prowadzące do absurdalnych sytuacji.
Wiele filmów sam reżyseruje- komizm sytuacyjny, pościgi, pomyłki wiąże z odpowiednimi anegdotami
Wymyślna reżyseria ruchu
Przestrzega zawsze zasad dobrego smaku
Miał całkowicie inny sposób gry niż jego konkurenci - bardziej stonowany
Reprezentował Pathé
Zdobył bardzo rozległą sławę na całym świecie, wiele podróżował promując swoje filmy
Cieszył się uznaniem krytyków
Poruszał się na ekranie swobodnie, z naturalnym wdziękiem, bez przerysowań gestu i mimiki, nagminnych w tamtych czasach.
Bawił się sam i bawił innych w wodewilowych historyjkach, nawiązujących do najlepszych tradycji
Sam pisał scenariusze i reżyserował swoje występy
W 1912 roku był u szczytu sławy. Wytwórnia Pathe płaciła mu ćwierć miliona franków rocznie, gwarantując trzyletnie zatrudnienie.
W latach 1905-1917 zagrał w ok. 500 filmach, przeważnie 12-minutowych np. Max lotnikiem, Max bokserem, Max i Quinquina
Wojna położyła kres wielkiej epoce kina francuskiego, a wraz z nim straciła swój blask gwiazda Lindera.
Pierwszy pobyt w Ameryce, w wytwórni Essanay w 1916 roku, skończył się fiaskiem.
Lepiej powiodło się Linderowi podczas następnego pobytu w Stanach Zjednoczonych Powstały wtedy trzy znakomite długie metraże: Siedem lat nieszczęść, Bądź moją żoną, a zwłaszcza parodia Trzech muszkieterów - zarówno powieści Dumasa, jak filmu z Douglasem Fairbanksem.
W roku 1925 ukazał się na ekranach ostatni film z udziałem Lindera - Król cyrku, produkcji wiedeńskiej wytwórni Vita Film.
Wkrótce po paryskiej premierze filmu popełnił wraz z żoną samobójstwo (On leżał w wannie z podciętymi żyłami, ona zasnęła na zawsze po zażyciu nadmiernej ilości środków uspokajających)
Chaplin stwierdził, że aktorstwa uczył się właśnie od niego
Reżyserował:
Amour tenace (1912)
Max torreador (1913) jako Max
Max przybywa do ameryki (1917)
Bądź moją żoną (1921)
Siedem lat nieszczęść (1921)
Trzej muszkieterowie (1922)
Król cyrku (1924)
Występował w:
Amour tenace
Max torreador
Zazdrość
Max przybywa do ameryki
Bądź moją żoną
Siedem lat nieszczęść
Trzej muszkieterowie
Król cyrku
TRZEJ MUSZKIETEROWIE:
Reżyseria: Max Linder
Scenariusz: Max Linder
Zdjęcia: Harry Vallejo, Max Dupont
Scenografia: Max Linder
Na podstawie: powieści Alexandra Dumasa
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1922
Obsada: Max Linder(Dart-In-Again), Bull Montana, Frank Cooke, Caroline Rankin, Clarence Wertz, Charles Metzetti
Fabuła przypomina z grubsza Dumasa - chodzi o klejnot królowej, który trzeba na czas dostarczyć z powrotem - ale atrybuty akcji są zgoła inne niż w oryginale. Bohaterowie używają motocykli, maszyn do pisania, telefonów, a na biurku księcia Rich-lou stoi sobie popiersie Napoleona.
Wszystkie te anachronizmy są równie bogatym źródłem dowcipu, jak pomysły sytuacyjne Lindera.
Podwójna parodii - zarówno oryginału literackiego, jak jego wersji filmowej, właśnie nakręconej z Douglasem Fairbanksem przez Freda Nibo
Mack Sennett:
1880-1960
W rzeczywistości Michael Sinnott
Amerykański reżyser, producent i aktor filmowy, urodzony w Kanadzie
Twórca slapstickowej komedii filmowej
Pierwszą rolą, jaką zagrał były tylnie nogi konia ukazującego się na scenie. Występ nie bardzo się udał ze względu na niezgodność charakterów - artysta "odgrywający" przednie nogi wykazywał nadmiar inicjatywy.
Nazywano go królem komedii albo królem śmiechu.
W bohaterskich czasach kina niemego jego policjanci -Keystone Cops - obrzucający się ciastkami z kremem, zdobyli sobie światową sławę.
W jego "stajni", jak nazywano bez należytego szacunku, ale z dużą dozą humoru, prowadzony przez niego zespół aktorski, stawiali pierwsze kroki:
Charlie Chaplin
Henry Langdon
Gloria Swanson
Harold Lloyd
Bing Crosby
Ben Turpin
Mack Sennett stworzył na ekranie niezapomniany i jedyny w swoim rodzaju świat zwariowanej groteski, o oszałamiającym rytmie wydarzeń, świat pełen zadziwiających niespodzianek i komicznych, niegroźnych katastrof.
Autor filmów złożonych z serii gagów mechanicznych (komizm sytuacji oparty na motywie bójek i pogoni)
W jego filmach jest wiele ruchu a mocno przerysowane postacie, przeżywają groteskowo niebezpieczne przygody, których finałem bywa często pogoń lub walka na torty.
Recepta na sukces tkwi w improwizacji: reżyser i aktorzy ustalają tylko wzorce osobowe oraz kilka motywów i gagów, by spontanicznie tworzyć sekwencje na tle rzeczywistych zdarzeń- pożarów, wyścigów samochodowych itd. Sennett nadaje potem materiałowi ostatni szlif, montując sceny w szybkim tempie
W filmach grał od 1908
W 1912 założył własną wytwórnię filmową Keystone
Od 1912 realizował filmy, m.in.:
Cohen na Coney Island (1914)
Zabawny romans Charliego i Lolity (1914)
Mickey (1920)
Stara stodoła (1921)
Nocni tatusiowie (1929)
The Loud Mouth (1931, nominacja do Oscara, krótki metraż)
Down Memory Lane (1949).
W 1937 otrzymał honorowego Oscara
Buster Keaton:
1895-1966
Właściwie Joseph Francis Keaton
Amerykański aktor, scenarzysta i reżyser filmowy
Obok Charliego Chaplina najwybitniejszy przedstawiciel komedii slapstickowej
Jego rodzice, byli aktorami komediowymi, bardzo cenionymi, występowali między innymi z Harrym Houdinim.
Pewnego dnia, w hotelu, Keaton spadł z bardzo wysokich schodów i ku zdziwieniu wszystkich zupełnie nic mu się nie stało, i wtedy Houdini nazwał Keatona „Some Buster” i to przezwisko już przylgnęło do niego na zawsze.
W wieku czterech lat mały Buster stawiał pierwsze kroki na scenie, gdzie grał drobne role w przedstawieniach rodziców.
Gdy miał 21 lat był już doświadczonym aktorem wodewilowym
W filmie występował od 1917
Wyróżniał się niezmiennie "kamiennym" wyrazem twarzy, nigdy - niezależnie od okoliczności - nie uśmiechając się.
Precyzyjnie dopracowywał gagi, posługiwał się humorem sytuacyjnym walcząc z przeciwnikami, maszynerią, żywiołami
Typ bohatera stworzonego przez Keatona określa powaga i wytrwałość, z jaką stawia czoła spadającym na niego sytuacjom, z reguły zupełnie nieoczekiwanym
W latach 20, na które przypadają szczytowe jego osiągnięcia, tworzył filmy o satyrycznym wydźwięku, ośmieszające:
vendettę (Rozkosze gościnności, 1923)
obyczaje i styl życia finansjery amerykańskiej (Marynarz na dnie morza, 1924)
Lata 30. były zmierzchem jego popularności
Wraz z nadejściem epoki dźwiękowej, zrezygnował z reżyserii i próbował jako aktor dostosować się do nowych warunków. Stał się jednak odtwórcą epizodów..
W 1960 roku Buster Keaton został wyróżniony honorową nagrodą Akademii za unikalny talent, który przyniósł wiele niezapomnianych filmów na ekrany
Filmy:
Strach na wróble (1920)
Więzień nr 13 (1920)
Trzy wieki (1923)
Rozkosze gościnności (1923)
Sherlock Junior (1924)
Nawigator (1924)
Seven Chances (1925)
Na zachód (1925)
Buster bokserem(1926)
Generał (1927)
The Gold Ghost (1934)
Tars and Stripes (1935)
Grand Slam Opera (1936)
Streamlined Swing (1938)
Life in Sometown (1938)
STRACH NA WRÓBLE:
Reżyseria: Buster Keaton, Edward F. Cline
Scenariusz: Buster Keaton, Edward F. Cline
Zdjęcia: Elgin Lessley
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1920
Obsada: Buster Keaton(farmer), Edward F. Cline
Dwóch mężczyzn zakochanych jest w córce farmera Sybil. Ale ojciec dziewczyny nie jest z zadowolony z tego faktu i za żadnym z nich nie przepada. Po wielu wydarzeniach, Buster końcu wygrywa miłość dziewczyny.
WIĘZIEŃ 13:
Reżyseria: Buster Keaton, Edward F. Cline
Scenariusz: Buster Keaton, Edward F. Cline
Zdjęcia: Elgin Lessley
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1920
Obsada: Buster Keaton (golfista), Edward F. Cline, Joe Keaton (więzień), Sybil Seely(dziewczyna golfisty)
Buster podczas gry w golfa z Sybil zostaje okradziony. Uciekinier z więzienia zamienia się z Busterem na ubranie, i przez to Buster trafia do więzienia. Dowiaduję się, że zostanie powieszony. Próbuję więc uciec, kiedy jeden z więźniów atakuję strażników, on zabiera jednemu z nich mundur.
ROZKOSZE GOŚCINNOŚCI:
Reżyseria: Buster Keaton, Jack G. Blystone
Scenariusz: Clyde Bruckman, Jean C. Havez, Joseph A. Mitchell
Zdjęcia: Gordon Jennings, Elgin Lessley
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1923
Obsada: Buster Keaton(William McKay), Craig Ward, Natalie Talmadge, Joe Keaton
W krwawych rozrachunkach rodziny Canfieldów i McKayów tak długo walczą ze sobą, aż w jednym klanie zostaje już tylko jeden żywy - Willie McKay (B. Keaton). Wychowywał się on- nie znając tej tragicznej historii - u ciotki i po powrocie w rodzinne strony zakochuje się akurat w Virginii Canfied (N. Talmadge). Ona zaprasza go do swego rodzinnego domu. Brat Virginii próbuje natychmiast brutalnie go zaatakować, jednak ojciec Canfield przestrzega reguł gościnności, co sprawia, że Willie jest bezpieczny. Ale z chwilą gdy go opuści, zacznie się pościg... Dopiero ślub z Virginią kładzie kres sporowi między rodzinami.
Drugi długometrażowy film Bustera Keatona staje się wielkim sukcesem.
Większość gagów wynika stąd, że burzliwe zdarzenia bohater znosi z typową dla siebie obojętnością.
TRZY EPOKI:
Reżyseria: Buster Keaton, Edward F. Cline
Scenariusz: Buster Keaton, Clyde Bruckman, Jean C. Havez, Joseph A. Mitchell
Zdjęcia: Elgin Lessley, William C. McGann
Muzyka: Robert Israe
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1923
Obsada: Buster Keaton(chłopak), Margaret Leahy(dziewczyna), Oliver Hardy(policjant)
Komedia romantyczna, w której Buster Keaton pojawia się w trzech różnych historycznych epokach: w erze kamienia łupanego, w czasach rzymskim i w czasach obecnych.
NAWIGATOR (MARYNARZ NA DNIE MORZA):
Reżyseria: Donald Crisp ,Buster Keaton
Scenariusz: Clyde Bruckman, Jean C. Havez, Joseph A. Mitchell
Zdjęcia: Byron Houck ,Elgin Lessley
Muzyka: Robert Israel
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1924
Obsada: Buster Keaton(Rollo Treadway), Kathryn McGuire (Betsy O'Brien) Frederick Vroom(John O'Brien)
Rollo postanowił poślubić słodką Betsy i popłynąć wraz z nią w rejs do Honolulu. Jednak dziewczyna odmawia, a zrozpaczony Rollo postanawia jednak popłynąć w rejs. Przez pomyłkę wsiada do niewłaściwego statku, którego właścicielem jest ojciec Betsy. Wspomniana dziewczyna również pojawia się na pokładzie, gdyż pragnie spotkać się z ojcem. Już na pokładzie, w pewnym momencie dochodzi do ataku mieszkańców rdzennych jednej z wysp. Młodzi, którzy jak dotąd mieli wszystko, czego mogliby tylko zapragnąć, muszą sobie radzić sami i wyjść z kłopotów.
Centralną ideą filmu jest borykanie się jednostki ze sprzętem przeznaczonym dla dużej załogi
NA ZACHÓD:
Reżyseria: Buster Keaton
Scenariusz: Raymond Cannon, Buster Keaton, Lex Neal
Zdjęcia: Bert Haines,Elgin Lessley
Muzyka: Konrad Elfers
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1925
Obsada: Buster Keaton(Friendless), Gus Leonard, Joe Keaton, Kathleen Myers
Młody mężczyzna, który bez powodzenia poszukuję pracy w swoim małym miasteczku, postanawia poszukać szczęścia w Nowym Yorku. Jednak duże miasto okazało się nieprzyjazne dla młodzieńca, i po niespełna kilku minutach, postanowił poszukać szczęścia gdzie indziej. Wsiada w pociąg, podążający na zachód, i zatrzymuję się przy pewnym ranczu, gdzie próbując wyglądać jak cowboy stara się o pracę.
BUSTER BOKSEREM:
Reżyseria: Buster Keaton
Scenariusz: Charles Smith, Al Boasberg, Lex Neal, Paul Gerard Smith
Zdjęcia: Bert Haines, Devereaux Jennings
Na podstawie: sztuki Battling Butler
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1926
Obsada: Buster Keaton(Alfred Butler), Sally O'Neil (Peggy), Francis McDonald (Butler) , Snitz Edwards (lokaj)
Ojciec, zaniepokojony niezaradnością życiową swojego potomka, wysyła go dla nabrania tężyzny na wczasy pod namiot, Wyprawa staje się rzeczywiście ogniową próbą dla maminsynka. Wszystkiemu winna miłość do pięknej góralki. Odwzajemniona, ale cóż z tego, zdaniem rodziny, ich dziewczę nie jest dla chuderlawego panicza. Lokajowi przychodzi na myśl, że dzięki zbieżności nazwisk Alfred mógłby uchodzić za słynnego boksera - i tu zaczynają się tarapaty, którego finałem jest walka zmuszonego do niej ignoranta z mistrzem.
GENERAŁ:
Reżyseria: Clyde Bruckman, Buster Keaton
Scenariusz: Clyde Bruckman, Buster Keaton Charles Smith, Al Boasberg,
Zdjęcia: Bert Haines, Devereaux Jennings
Muzyka: William P. Perry
Na podstawie: dzienników Williama Pittengera
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1926
Obsada: Buster Keaton(Johnnie Gray), Marion Mack(Annabelle Lee), Richard Allen(Syn), Charles Smith(Pan Lee)
Rok 1863. Wojna secesyjna. Johnnie Gray jest mieszkańcem Południa i maszynistą kolejowym. Prowadzi lokomotywę "Generał". Chce wziąć udział w wojnie, ale nie zostaje przyjęty do wojska, gdyż jego zawód jest przydatny dla zaplecza. Niestety jego narzeczona Marty traktuje go jak tchórza, gdyż narzeczony nie walczy na froncie. Niespodziewanie pociąg Johnniego, w którym przypadkowo znajduje się Mary, porywają dywersanci z Północy i bohater rzuca się w pogoń za swoją lokomotywą. Dywersanci przy pomocy różnych sposobów starają się zablokować tory, ale Johnnie zwycięsko pokonuje wszystkie przeszkody Niepostrzeżenie dla siebie przekracza linię frontu i nagle znajduje się na tyłach wroga W poszukiwaniu żywności trafia do siedziby wrogiego sztabu. Z ukrycia dowiaduje się o planie wysłania "jego" pociągu z zaopatrzeniem dla wojsk nieprzyjaciela. Udaje mu się uwolnić narzeczoną, znajdującą się w sąsiednim pokoju. Następnego dnia wraz z Mary porywa "Generała". Nieprzyjaciele ruszają za nimi w pościg. Narzeczeni w ucieczce tarasują za sobą tory. Johnnie bardzo sprytnie unieruchamia dźwignię nastawczą, co utrudnia pogoń, a wreszcie podpala za sobą most, po którym miał przejechać pociąg z zaopatrzeniem. W końcu udaje mu się szczęśliwie powrócić do rodzinnego miasteczka. W finale filmu zostaje uznany za bohatera wojennego.
Akcja zbudowana jest symetrycznie wokół pościgu na szynach
Klasyczne dzieło Bustera Keatona
Traktat o kondycji ludzkiej
Harold Lloyd:
1893-1971
Kultowy amerykański aktor filmowy, obok Charliego Chaplina i Bustera Keatona trzeci z wielkich przedstawicieli komedii slapstickowej.
Aktor, komik, w przeciwieństwie do Chaplina i Keatona nie zajmował się ani reżyserią ani pisaniem scenariuszy.
W 1913 roku trafił do kina.
Krótko należał do tzw. "stajni" talentów Macka Sennetta, potem wcielał się w postać "pracusia Williego".
Przełom w jego karierze aktorskiej nastąpił dopiero po roli niezdarnego, ale osiągającego sukcesy faceta z małego miasteczka, noszącego kapelusz i rogowe okulary.
Bohater Lloyda:
Uprzejmy, ufny i pogodny Amerykanin
Ustawicznie walczy z materią
Zawsze wychodzi cudem cało z opresji
W sumie wystąpił w ok. 300 filmów.
Tajemnica jego humoru tkwi w zawrotnym tempie podawania widzom gagów
Od połowy lat 20-tych często był producentem swych filmów.
Najlepsze filmy powstały w latach 1922- 1928:
Jeszcze wyżej (1923)
Niech żyje sport (1925)
The Kid Brother (1927)
W latach 30. utrzymał swą pozycję grając w filmach:
Kinomaniak (1932)
Koci pazur (1934)
Mleczna droga (1936)
Ostatni raz wystąpił przed kamerą w 1947.
W 1952 r. otrzymał Oscara
JESZCZE WYŻEJ (SAFETY LAST):
Reżyseria: Sam Taylor, Fred Newmeyer
Scenariusz: Hal Roach, Sam Taylor, Tim Whelan
Zdjęcia: Walter Lundin
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1923
Obsada: Harold Lloyd, Mildred Davis. Bill Strothers, Noah Young.
Naiwny młodzieniec Harold opuszcza rodzinne miasteczko, w którym pozostawia narzeczoną Mildred i przybywa do Nowego Jorku, aby zarobić pieniądze na założenie rodziny. Wynajmuje pokój wraz z Billem, pracującym przy budowie drapaczy chmur. Otrzymuje pracę w sklepie i pomimo trudności finansowych kupuje Mildred kosztowny medalion. Narzeczona dochodzi do wniosku, że bohater zdobył już pieniądze umożliwiające mu ożenek i przyjeżdża do niego. Niestety Harold ma kłopoty w pracy, ale stara się je ukryć przed zakochaną dziewczyną. Przypadkowo dowiaduje się, że dyrektor chce zapłacić tysiąc dolarów człowiekowi, który zapewni sklepowi odpowiednio oryginalną reklamę. Postanawia więc wspiąć się na wieżowiec. Po dotarciu do pierwszego piętra ma niepostrzeżenie zastąpić go współlokator Bill. Niestety w wyniku niefortunnego splotu okoliczności Harold musi wspinać się sam aż na szczyt.
Harold Lloyd, po licznych niepowodzeniach, wspina się po fasadzie domu na pierwsze piętro. Niestety, musi wchodzić jeszcze wyżej po tej nieszczęsnej fasadzie... i tak, aż do trzydziestego piętra. A tam na samej górze, stoi butelka z eterem. Potrącona wylewa swoją zawartość i Harold spada w dół. Jak we śnie... uczepiony nogą końcówki liny
Film ten, głównie dzięki słynnej kaskaderskiej scenie na wskazówkach zegara, stał się klasyczną pozycją komediową filmu niemego.
NIECH ŻYJE SPORT:
Reżyseria: Sam Taylor, Fred Newmeyer
Scenariusz: Sam Taylor, Tim Whelan, John Grey, Ted Wilde
Zdjęcia: Walter Lundin, Henry Kohler
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1925
Obsada: Harold Lloyd, Jobyna Ralston, Brooks Benedict, Hazel Keener
Harold Lloyd gra studenta sportu, które konsekwentnie i naiwnie dąży do celu. Swojej drużynie w której jest chłopcem do podawania piłki, pomaga w zwycięstwie.
Harold Lloyd gra w tym filmie ponownie uczciwego, trochę niezdarnego młodzieńca z małego miasteczka, który w krytycznych sytuacjach potrafi się sprawdzić. Dzięki swemu optymizmowi szybko znajduje przyjaciół
Stan Laurel (Flap):
1890-1965
Właściwie Arthur Stanley Jefferson
Amerykański aktor filmowy angielskiego pochodzenia.
Wraz z Olivierem Hardym stworzył najbardziej popularny tandem komediowy w dziejach kina, znany pod pseudonimami Flipa i Flapa
Debiutował w zespole musicalowym F. Karno, będąc dublerem Charliego Chaplina.
W czasie pobytu w Ameryce w 1917 roku opuścił zespół i związał się z filmem
Początkowo występował indywidualnie, od 1927 roku w towarzystwie Hardy'ego.
Na ekranie Flip był osobowością pozornie słabszą, głupkowatą, podporządkowującą się decyzjom Flapa, w rzeczywistości Laurel dominował przy realizacji filmów, dostarczając pomysłów inscenizacyjnych, obmyślając gagi, a nawet przejmując reżyserię.
Był jedną z czołowych postaci światowej burleski, wyróżniając się talentem komediowym.
W 1960 otrzymał Oscara za twórczy wkład w rozwój komedii filmowej
Oliver Hardy (Flip):
1892-1957
Amerykański aktor filmowy.
Wraz ze Stanem Laurelem tworzyli w okresie międzywojennym najbardziej popularną parę komików - Flipa i Flapa
W konserwatorium uczył się śpiewu (jako tenor)
Studiował prawo.
Zaczynał od występów w popularnych musicalach, głównie w komediowych skeczach.
W 1910 otworzył kino
Od 1913 występował jako statysta w filmach przygodowych.
W latach1918-1925 był aktorem i reżyserem krótkometrażówek z L. Semonem (westerny i komedie).
W 1926 przeszedł do H. Roacha, gdzie powstał tandem Flip i Flap
Wspólnie zrealizowali ok. 100 filmów krótko- i pełnometrażowych. Ważniejsze z nich:
Włóż spodnie Filipie (1927)
Od zupy do deseru (1927)
Błękitny chłopiec (1929)
Ostatni akord (1928)
Bitwa stuleci (1928)
Schowajcie swoje smutki (1932)
Pianola (1932)
Nocny patrol (1933)
Brat diabła (1933)
Byli sobie dwaj hultaje (1934)
Indyjscy piechurzy (1935)
Cygańskie dziewczę (1936)
Kochana rodzinka (1936)
Jej obrońcy (1937)
Alpejskie osły (1938)
Kapuściane łby (1938)
Flip i Flap w Legii Cudzoziemskiej (1939)
Wilki morskie (1940)
Nauczyciele tańca (1943)
Flip i Flap na bezludnej wyspie (1951, we Francji)
Przed połączeniem z Stanem Laurelem, Hardy wystąpił w ok. 200 filmach krótkometrażowych
Potem samodzielnie w filmach:
Zenobia (1939)
The Fighting Kentuckien (1949)
Riding High (1950)
FLIP I FLAP:
W Stanach Zjednoczonych znani jako Laurel and Hardy, w innych krajach pod pseudonimami, np. w Polsce znani jako Flip i Flap, w Niemczech — jako Dick und Doof
Ich slapstickowe komedie, wykorzystujące kontrast postur i charakterów partnerów, odwoływały się do najprostszych uczuć i bawiły społeczeństwo amerykańskie
Dwie zupełnie przeciwstawne osobowości, których już zewnętrzny kontrast budzi śmiech
Flip:
drobny
nieśmiały
płaczliwy
swawolny
Flap:
Potężny
Pozornie pewniak
na sytuację bez wyjścia reaguje bezradnym poruszenie brwi
Bez trudu radzą sobie z dźwiękiem- huczący głos Flapa i piszczący Flipa dodają im komizmu
BITWA STULECIA:
Reżyseria: Clyde Bruckman
Scenariusz: Hal Roach
Zdjęcia: George Stevens
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1928
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy
Walka na torty staje się celem samym w sobie, zajmuje jedną trzecią filmu
Pragnąc podjąć poważną sumę pieniędzy z tytułu ubezpieczenia za złamanie kości u swego niezdarnego boksera (Flip), menadżer(Flap) wpada na pomysł, by za pomocą skórki od banana spowodować nieszczęśliwy upadek boksera. U[pada jednak posłaniec niosący torty śmietankowe...
Bitwa tortowa, w której ponad 20 osób zużywa ponad 3000 tortów toczy się w swego rodzaju choreograficznym chaosie
SYNOWIE PUSTYNI :
Reżyseria: William Seiter
Scenariusz: Frank Craven, Byron Morgan
Zdjęcia: Kenneth Peach
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1933
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy, Charlie Chase, Mae Busch
Flip i Flap zwodzą swe żony mówiąc ,ze udają się statkiem do Honolulu, podczas gdy w rzeczywistości chcą być w Chicago na święcie Fundacji Orderów Synów Pustyni. Nie wiedzą natomiast , że statek tonie i to staje się powodem wielu komicznych sytuacji
JEJ OBROŃCY :
Reżyseria: James Horne
Scenariusz: Jack Jevne, Charles Rogers, James Parrott, Felix Adler
Zdjęcia: Art. Lloyd, Walter Lundin
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1937
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy, Sharon Lynne
Satyra na western
Obaj bohaterowie walczą z łobuzami o kopalnię złota
Najsłynniejsza scena: Bohaterowie błądzą na pustyni, ponieważ drogowskaz, poruszany przez wiatr, pokazywał ciągle inny kierunek
FLIP I FLAP W LEGII CUDZOZIEMSKIEJ:
Reżyseria: Edward Sutherland
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1939
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy, Jean Parker, Reginald Gardiner, Jean Del Val, Charles Middleton, Clem Wilenchick, Monica Bannister, Bonnie Bannon, Eddie Borden, Christine Cabanne, Mary Jane Carey, Jack Chefe, Frank Clarke, Richard Cram
Przezabawne perypetie pary przyjaciół.Tym razem w skutek nieszczęśliwej miłości trafiają do... Legii Cudzoziemskiej!
Flap ma złamane serce, kiedy odkrywa, że jego ukochana Georgette jest już żoną Francois, oficera Legii Cudzoziemskiej. Aby zapomnieć o zawodzie miłosnym, Flap wraz ze swoim przyjacielem Flipem zaciągają się do Legii. Po wielu przygodach obydwaj zostają oskarżeni o dezercję i skazani na rozstrzelanie. Udaje im się uciec skradzionym samolotem, jednak maszyna rozbija się.
A CHUMP AT OXFORD:
Reżyseria: Alfred Goulding
Scenariusz: Charles Rogers, James Parrott, Felix Adler
Zdjęcia: Art. Lloyd
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1940
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy
Bohaterowie przypadkiem zapobiegają napadowi na bank. W nagrodę idą na studia do Oxfordu. Tam dokonuje się niepozorna zmiana ról: Niepozorny Flip staje się ulubieńcem studentów
WILKI MORSKIE:
Reżyseria: Gordon Douglas
Scenariusz: Charles Rogers, James Parrott, Felix Adler
Zdjęcia: Art Lloyd
Produkcja: USA
Rok produkcji: 1940
Obsada: Stan Laurel, Oliver Hardy, Ben Turpin
Film dzieli się na dwie części:
Bohaterowie pracują w fabryce produkującej klaksony i trąbki
Bohaterowie biorą udział w pościgu za przestępcami na pełnym morzu
Ostatni film Flipa i Flapa dla ich producenta Hala Roucha