MIDI

W studiach zorientowanych na tworzenie muzyki z wykorzystaniem instrumentarium elektronicznego bardzo ważną rolę odgrywa możliwość wzajemnego porozumiewania się pomiędzy instrumentami, mikserami i zewnętrznymi procesorami efektów, a programami zainstalowanymi w komputerze. Wzajemna komunikacja jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania studia, a jest ona możliwa dzięki standardowi MIDI, który na początku lat 80. XX wieku zrewolucjonizował podejście do tworzenia i nagrywania muzyki. Idea funkcjonowania standardu jest bardzo prosta: pomiędzy urządzeniami są przesyłane komunikaty cyfrowe niosące informacje sterujące, mówiące m.in. o numerze naciśniętego klawisza na klawiaturze (w standardzie MIDI każdemu klawiszowi przypisano konkretną wysokość dźwięku), numerze programu odwołującego się do konkretnej barwy instrumentalnej bądź zawierającego ustawienia procesora efektów lub miksera, poruszonym potencjometrze w instrumencie lub suwaku w mikserze itd. Każdy komunikat odebrany przez wybrane urządzenie jest przez nie interpretowany, a następnie wykonywana jest operacja wymuszona odebranym komunikatem. W standardzie MIDI, mimo iż posługuje się on transmisją szeregową, istnieją mechanizmy pozwalające na adresowanie wybranych komunikatów do konkretnych instrumentów, a nawet do wybranych modułów znajdujących się w ich wnętrzach. Dzięki temu oraz ogromnym możliwościom edycji komunikatów MIDI (zarejestrowanych przy pomocy odpowiedniego oprogramowania), sprowadzających się nawet do ingerencji w pojedyncze bajty, standard MIDI jeszcze długo będzie służył do komunikacji pomiędzy urządzeniami pracującymi w studiach i na scenach.Celem MIDI jest stworzenie możliwości współpracy między instrumentami muzycznymi i komputerami. Jest to realizowane zarówno w trybie pracy "komputer-instrument" jak i "instrument-instrument". Połączenie ze sobą kilku instrumentów pozwala uzyskać znacznie bogatsze możliwości kreacji muzyki. Dzięki interfejsowi MIDI muzycy mogą nie tylko programować pojedyncze brzmienia, ale też kompletne kompozycje muzyczne wykorzystując do tego celu komputer z odpowiednim oprogramowaniem, a następnie wykonywać te kompozycje z pomocą instrumentarium sterowanego komputerem czy nawet wieloma komputerami. Interfejs MIDI umożliwia bezpośrednią współpracę instrumentów muzycznych np. syntezatorów oraz ich synchronizację z sekwencerami, samplerami lub rytmizerami (połączenie w/w urządzeń muzycznych to tzw. stacja robocza). System połączony intrefejsem MIDI pozwala na współpracę wielu urządzeń jednocześnie. Aby możliwe było odwoływanie się do określonych urządzeń, zdefiniowano 7 komunikatów MIDI i 16 kanałów. Każde z urządzeń przypisane jest do kanału o pewnym numerze i musi posiadać możliwość rozpoznania swojego numeru. Kontrolując
„w ten sposób do 16 urządzeń można niezależnie sterować w każdym z nich głośnością, wysokością i barwą dźwięku, a także konfiguracją rytmiczną i melodyczną. Sterowany w ten sposób zestaw urządzeń zachowuje się niemal jak prawdziwa orkiestra reagująca na gesty dyrygenta. Przykładowo w systemie MIDI może zostać połączone 16 syntezatorów (jest to raczej drogi system),
z których każdy wytwarza osobny dźwięk. Tańszym rozwiązaniem jest połączenie kilku syntezatorów posiadających możliwość równoczesnego grania z wykorzystaniem kilku brzmień. W takim syntezatorze wielogłosowym każdy głos może zostać przypisany do innego kanału. W odróżnieniu od urządzeń starszej generacji nowoczesne syntezatory i urządzenia połączone interfejsem MIDI pozwalają na kreację dźwięku w tzw. czasie rzeczywistym. Oznacza to, że muzyk może dokonywać zmian w materiale dźwiękowym i jednocześnie "na żywo" obserwować rezultat tych zmian (np. w czasie trwania koncertu). Dotyczy to
w równym stopniu syntezy poszczególnych dźwięków, kompozycji utworu jak
i jego aranżacji. Współpraca różnych urządzeń poprzez interfejs MIDI pozwala w większości przypadków na uniknięcie kosztownej i czasochłonnej realizacji wielu nagrań na magnetofonach, wielośladowych. Natychmiastowy efekt podjętych działań pozwala muzykom wykazać więcej inwencji.

Syntezator

Do najbardziej znanych elektronicznych instrumentów muzycznych należy zaliczyć syntezatory. Zawierają one elektroniczne generatory, filtry i inne układy kształtujące przebiegi elektryczne, które następnie mogą zostać przetworzone w dźwięk. Zazwyczaj syntezatory klasyfikowane są zależnie od liczby dźwięków lub głosów (ang.voice), które mogą być słyszane jednocześnie. Syntezatory jednogłosowe wytwarzają pojedyncze dźwięki, niezależnie od liczby przyciśniętych równocześnie klawiszy. Syntezatory wielogłosowe (polifoniczne) pozwalają na grę kilkoma dźwiękami na raz. W nowoczesnym syntezatorze parametry dźwięków, które może on wytwarzać, przechowywane są w tzw. programach. W tym przypadku słowo to oznacza zmagazynowany zespół informacji dotyczących konkretnego brzmienia. Nazwa program może więc okazać się tu nieco myląca. Zmiana dźwięku, którego parametry zawarte są w danym programie, może nastąpić przez zmianę jednego, kilku lub wszystkich pamiętanych parametrów. Syntezatory mogą przechowywać od 32 do 128 różnych programów Interfejs MIDI może być wykorzystany m.in do wyboru programu (a więc wytwarzanego przez syntezator dźwięku) jak i do wpisywania parametrów składających się na program.

Przykład syntezatora: Korg Poly-800

Dla zobrazowania możliwości systemu wykorzystującego interfejs MIDI najlepiej posłużyć się przykładem. Wybrałem do tego celu popularny syntezator POLY-800 japońskiej firmy KORG. Jest to jeden z najprostszych syntezatorów cyfrowych, lecz mimo to pozwala na syntezę stosunkowo złożonych dźwięków. POLY-800 posiada czterooktawową klawiaturę i programator służący do zapisania w pamięci urządzenia parametrów określających do 64 różnych brzmień. POLY-800 posiada również łatwy w obsłudze sekwencer (256 kroków) i jak przystało na komputerowe urządzenie do grania...joystick. Nie służy on tu jednak do pogoni za kosmitami, ale do płynnego sterowania wysokością wytwarzanego dźwięku lub wprowadzania efektu "wibrato".POLY-800 jest syntezatorem polifonicznym cztero- lub ośmiodźwiękowym. Oznacza to, że z klawiatury można równocześnie wydobyć cztery dźwięki (w specjalnym przypadku osiem). Połączenie dwóch POLY-800 przez interfejs MIDI pozwala na uzyskanie np. następujących możliwości:

1. Z klawiatury pierwszego urządzenia można sterować wyzwalaniem i wysokością dźwięków wytwarzanych przez oba urządzenia. Jeśli każdy z syntezatorów emituje dźwięki o różnej barwie, możemy w efekcie uzyskać niezwykłe bogactwo faktury dźwięku, jak i jego zmienność w czasie.

2. Sekwencer pierwszego urządzenia może wyzwalać dźwięki w obu syntezatorach. Uzyskujemy w ten sposób analogiczne możliwości dźwiękowe jak w punkcie 1" zespolone w pewien fragment muzyczny.

3. Sekwencer w pierwszym urządzeniu może zostać inaczej zaprogramowany niż w drugim, lecz połączenie przez MIDI pozwala na synchronizację rytmiczną obu instrumentów.

4. Wykorzystując drążek sterowniczy w jednym z urządzeń możemy sterować zmianami wysokości i wprowadzać efekt "wibrato" w dźwiękach wytwarzanych przez drugie urządzenie.

5. Programator jednego z urządzeń może wpływać na zmiany programów w drugim (wybór zapisanych w pamięci parametrów opisujących poszczególne dźwięki).

Sekwencer

Sekwencer MIDI jest elektronicznym odpowiednikiem pozytywek na taśmy perforowane i występuje zarówno w postaci programowej jak i sprzętowej. Sekwencer nie rejestruje samych dźwięków, lecz dane określające owe dźwięki - na podobieństwo perforowanej taśmy papierowej stosowanej w pozytywkach. Jeżeli umieścisz taśmę perforowaną w rozstrojonej pozytywce lub w pozytywce z brakującymi strunami, otrzymasz dźwięk zmieniony, nawet gdy taśma jest taka sama jak poprzednio. W ten sam sposób sekwencer wysyła polecenia w formie komunikatów MIDI do modułu odbiorczego, syntezatora czy samplera. Praca z sekwencerem przypomina trochę pracę komputerowego edytora tekstów. Tak jak w edytorze możesz pisać, przenosić i wycinać bloki liter (w przypadku MIDI odpowiednikiem liter są nuty). Możesz zmienić wygląd, wielkość pisma, przenosić dane lub zachowywać je na dysku. Sekwencer musi mieć jednak większe możliwości niż przeciętny edytor tekstu, ponieważ informacja MIDI zawiera w sobie dużo więcej treści niż tekst. Sekwencer organizuje swoje informacje muzyczne w postaci ścieżek, przez co upodabnia się do wielośladu. Każda ścieżka jest zazwyczaj pojedynczym kanałem MIDI - na podobieństwo partii piana lub basu w partyturze. Ścieżki mogą być wyłączane (tak jak w wielośladzie) i w ten sposób słyszysz tylko te partie, które Cię w danym momencie interesują. Podstawową metodą edycji w sekwencerze jest kwantyzacja, używana do automatycznego wyrównania w czasie pojedynczych nut. Sekwencer robi to przez przesuwanie każdej nuty w czasie do przodu lub do tyłu, tak by umieścić ją dokładnie w rytmie. Użytkownik sam definiuje siatkę kwantyzacji, czyli decyduje o wartości najmniejszej jednostki tempa muzycznego rozpoznawanego przez sekwencer. Aby wykonywać tę czynność - podobnie jak i wiele pozostałych - sekwencer musi posiadać wewnętrzny zegar dający punkt odniesienia i stabilną bazę czasową. Częstotliwość zegara sekwencera podaje się w jednostkach zwanych PPQ (pulses per quarter-notes - impulsy na ćwierćnutę), która waha się od 24 do 960.Sekwencer organizuje swoje informacje muzyczne w postaci ścieżek (track). W ten sposób upodabnia się do wielośladu. Każda ścieżka jest (choć niekoniecznie) pojedynczym kanałem MIDI - na podobieństwo partii piana lub basu w partyturze. Ścieżki mogą być wyłączane (tak jak w wielośladzie - funkcja Mute) i w ten sposób słyszysz tylko te partie, które cię w danym momencie interesują. Standard MIDI Files (SMF) to sposób wymiany informacji pomiędzy jednym sekwencerem a drugim.

Sampler

Sampler jest urządzeniem lub programem, które pobiera próbki dźwięku, przechowuje je w pamięci oraz łącząc je ze sobą zwraca w przemienionej formie. Proces ten nosi nazwę syntezy samplingowej. Jak stąd wynika, samplery nie są w ścisłym tego słowa znaczeniu syntetyzerami, dlatego że nie tworzą one dźwięku na podstawie zadanych parametrów, a pełnią rolę swego rodzaju urządzeń nagrywająco-odtwarzających. Pozwalają one na cyfrową rejestrację dowolnego dźwięku podanego na ich wejścia, a następnie, po ewentualnej modyfikacji brzmienia, na odtworzenie tych dźwięków z dowolną wysokością, określoną przez naciśnięcie odpowiedniego klawisza muzycznego.Jako początek ery cyfrowych samplerów przyjmuje się rok 1971, w którym wykonano instrument organowy, oparty na cyfrowym odtwarzaniu próbek uprzednio zarejestrowanych dźwięków pojedynczych piszczałek. Sampler składa się z takich bloków, jak konwerter A/C i C/A oraz mikrokomputer sterujący procesem samplingu. Pierwszy etap wykorzystania samplingu polega na spróbkowaniu i zamianie dźwięku na postać cyfrową za pomocą mikrofonu i konwertera A/C. Spróbkowany sygnał dźwiękowy można przetwarzać w dowolny sposób. Na przykład próbki reprezentujące dźwięk mogą być odczytane z różną prędkością, co spowoduje efekt zmiany wysokości odtwarzanego dźwięku. Powszechnie spotykaną praktyką stała się komputerowa edycja dźwięku pozwalająca na takie zabiegi, jak wycinanie niepotrzebnych fragmentów dźwięku, łączenie ze sobą różnych fragmentów, zmianę obwiedni dźwięku i jego barwy. Istnieje również możliwość sztucznego wydłużenia dźwięku poprzez zapętlenie jego fragmentu.Sygnał pojawiający się na wyjściu konwertera C/A można dalej przetwarzać za pomocą klasycznego systemu subtraktywnego. Można to uczynić również po stronie cyfrowej. Jedną z najważniejszych funkcji jakie oferuje sampler jest zapętlanie. Pierwotnie funkcja ta miała na celu zaoszczędzenie dostępnej pamięci. Metoda ta polegała na tym, że w pamięci samplera umieszczało się jedynie fragment dźwięku począwszy od jego narastania, a skończywszy na początku stanu ustalonego, pozbawiając go dalszej części stanu ustalonego oraz wybrzmiewania. W ten sposób zapamiętany fragment odtwarzano od początku do końca, a następnie jego końcową część zapętlano, co polegało na nieustannym odtwarzaniu tej części „w kółko”. W ten sposób w pamięci samplera można było umieścić jedynie początkowe fragmenty próbkowanych dźwięków. Innym powodem, dla którego zapętlanie odgrywa istotną rolę, jest potrzeba sztucznego przedłużenia czasu trwania dźwięków gasnących, takich jak np.: gong, gitara, fortepian itd. W technice samplingowej wyróżnia się trzy podstawowe typy pętli:

• pętla jednokierunkowa (ang. forward loop),

• pętla dwukierunkowa (ang. reversing, alternating lub forward/backward loop ),

• pętla z przenikaniem (ang. cross-fade loop).

Pętla jednokierunkowa działa w ten sposób, że dźwięk w pętli odtwarzany jest od początku do końca, a następnie proces ten powtarza się tak długo, aż zostanie zwolniony klawisz . Zaleca się, aby czas trwania pętli jednokierunkowej był równy pojedynczemu okresowi dźwięku lub jego całkowitej krotności. Ważne jest również, aby amplitudy próbek w miejscach zapętlenia miały zbliżoną wartość. W przeciwnym wypadku będą słyszalne cyklicznie powtarzające się trzaski. Zasada działania pętli dwukierunkowej jest taka, że dźwięk w pętli odtwarzany jest od początku do końca, a następnie od końca do początku ten powtarza się tak długo, jak długo przytrzymywany jest klawisz. Przy doborze punktów zapętlenia należy zwrócić uwagę na zgodność ich fazy. Najlepsze rezultaty uzyskuje się, gdy punkty zapętlenia umieszczone są w miejscach, gdzie sygnał osiąga wartość maksymalną. Sposób działania pętli z przenikaniem jest zbliżony do sposobu działania pętli jednokierunkowej. Różnica polega na tym, że nie ma ostrego przejścia pomiędzy końcem a początkiem pętli, natomiast zapętlone fragmenty wzajemnie przenikają.

Rytmizer

Rytmizer (może być urządzeniem lub programem) zwany jest „automatem perkusyjnym” lub „elektronicznym perkusistą”. Rytmizer ma zastąpić perkusistę i jego instrumentarium. Pierwsze automaty perkusyjne nazywano maszynami rytmicznymi (ang. rhythm machine), gdyż odtwarzały one jedynie zaprogramowane na stałe rytmy, takie jak rock, tango, mambo, itp. Około 1980 roku na rynku pojawiły się programowalne automaty perkusyjne, pozwalające muzykom na tworzenie dowolnych rytmów.Zwykle automat perkusyjny programuje się według taktów o podziale szesnastkowym, z podziałem na poszczególne instrumenty, możliwością akcentowania, itp. Poprzez łączenie różnie zaprogramowanych taktów w dłuższe ciągi można zaprogramować rytm dla całego utworu. Automat perkusyjny wyposażony jest zwykle w kontrolki, takie jak "start", "stop", "tempo", klawisze wyzwalające poszczególne "instrumenty", regulacja głośności poszczególnych "instrumentów". Zwykle istnieje możliwość zapamiętania kilkudziesięciu różnych "matryc" taktów i przynajmniej kilku utworów. Większość automatów perkusyjnych można także sterować z zewnątrz przez interfejs MIDI. Każdy keyboard wyposażony jest w rytmizer, gdzie z basem i instrumetami melodycznymi stanowi automatyczny akompaniament.

General MIDI

Standard opracowany przez firmę Roland opisujący instrumenty muzyczne - instrument zgodny z GM musi posiadać 128 instrumentów General MIDI, co najmniej 24-głosowa polifonia i musi odbierać i wysyłać sygnały zgodne ze specyfikacjąI. Zestaw perkusyjny musi mieć określony strój - bęben centralny (stopa) w niskim C, werbel w D, itd., a jednocześnie musi odpowiadać perkusyjnej części MIDI na kanale 10. Różne karty muzyczne i syntezatory mogą odtwarzać dźwięk MIDI w podobny sposób - jeżeli tylko są kompatybilne z General MIDI.

• MIDI number - numer MIDI,

• Note name - nazwa nuty,

• Keyboard - klawiatura,

• Frequency - częstotliwość.

Standardy MIDI określają przyporządkowanie numerów instrumentów do brzmień w ramach banku podstawowego. Opracowano je w celu zapewnienia wymienności danych.Najważniejsze standardy MIDI:

• GS - General Standard - pierwszy zdefiniowany standard MIDI,

• GM - General MIDI - obowiązujący powszechnie standard (specyfikacja - 1993),

• MT32 (Roland),

• XG (Yamaha; rozszerzenie GM).

W standardzie General MIDI 128 instrumentów podzielono na 16 grup brzmieniowych:

• Piano - pianino (0 - 7),

• Chromatic precussion - perkusja chromatyczna (8 - 15),

• Organ - organy (16 - 23),

• Guitar - gitary (24 - 31),

• Bass - gitary basowe (32 - 39),

• Strings - instrumenty smyczkowe (40 - 47),

• Ensemble - brzmienia zespołowe (48 - 55),

• Brass - instrumenty dęte (56 - 63),

• Reed - instrumenty ustnikowe (64 - 71),

• Pipe - instrumenty piszczałkowe (72 - 79),

• Synth Lead - syntezatory wiodące (80 - 87),

• Synth Pad - syntezatory podkładowe (88 - 95),

• Synth Effects - efekty tła (96 - 103),

• Etnic - instrumenty ludowe (104 - 111),

• Percussive - instrumenty perkusyjne (112 - 119),

• Sound Effects - efekty dźwiękowe (120 - 127).

Przykład grupy instrumentów - Grupa 1 (Piano):

0. Acoustic Grand Piano
1. Bright Acoustic Piano
2. Electric Grand Piano
3. Honky-tonk Piano
4. Rhodes Piano
5. Chorused Piano
6. Harpischord (klawesyn)
7. Clavinet (klawikord)

Informacje dotyczące brzmień perkusyjnych w standardzie General MIDI przesyłane są zawsze przez kanał 10. Każdej wysokości dźwięku na skali muzycznej odpowiada inne brzmienie instrumentu perkusyjnego. Dostępnych jest maksymalnie 128 brzmień perkusyjnych w banku.Bank podstawowy zawiera 46 brzmień perkusyjnych (instrumenty 35 - 81).Zmiana zestawu brzmień perkusyjnych następuje poprzez zmianę banku.

Lista brzmień w systemie MIDI (specyfikacja General MIDI

Numer programu	Nazwa instrumentu	Numer programu	Nazwa instrumentu	Numer programu	Nazwa instrumentu
1	Acoustic Grand Piano	44	Contrabass	87	Lead 7 (fifths)
2	Bright Acoustic Piano	45	Tremolo Strings	88	Lead 8 (bass + lead)
3	Electric Grand Piano	46	Pizzicato Strings	89	Pad 1 (new age)
4	Honky-tonk Piano	47	Orchestral Harp	90	Pad 2 (warm)
5	Electric Piano 1	48	Timpani	91	Pad 3 (polysynth)
6	Electric Piano 2	49	String Ensemble 1	92	Pad 4 (choir)
7	Harpsichord	50	String Ensemble 2	93	Pad 5 (bowed)
8	Clavi	51	SynthStrings 1	94	Pad 6 (metallic)
9	Celesta	52	SynthStrings 2	95	Pad 7 (halo)
10	Glockenspiel	53	Choir Aahs	96	Pad 8 (sweep)
11	Music Box	54	Voice Oohs	97	FX 1 (rain)
12	Vibraphone	55	Synth Voice	98	FX 2 (soundtrack)
13	Marimba	56	Orchestra Hit	99	FX 3 (crystal)
14	Xylophone	57	Trumpet	100	FX 4 (atmosphere)
15	Tubular Bells	58	Trombone	101	FX 5 (brightness)
16	Dulcimer	59	Tuba	102	FX 6 (goblins)
17	Drawbar Organ	60	Muted Trumpet	103	FX 7 (echoes)
18	Percussive Organ	61	French Horn	104	FX 8 (sci-fi)
19	Rock Organ	62	Brass Section	105	Sitar
20	Church Organ	63	SynthBrass 1	106	Banjo
21	Reed Organ	64	SynthBrass 2	107	Shamisen
22	Accordion	65	Soprano Sax	108	Koto
23	Harmonica	66	Alto Sax	109	Kalimba
24	Tango Accordion	67	Tenor Sax	110	Bag pipe
25	Acoustic Guitar (nylon)	68	Baritone Sax	111	Fiddle
26	Acoustic Guitar (steel)	69	Oboe	112	Shanai
27	Electric Guitar (jazz)	70	English Horn	113	Tinkle Bell
28	Electric Guitar (clean)	71	Bassoon	114	Agogo
29	Electric Guitar (muted)	72	Clarinet	115	Steel Drums
30	Overdriven Guitar	73	Piccolo	116	Woodblock
31	Distortion Guitar	74	Flute	117	Taiko Drum
32	Guitar harmonics	75	Recorder	118	Melodic Tom
33	Acoustic Bass	76	Pan Flute	119	Synth Drum
34	Electric Bass (finger)	77	Blown Bottle	120	Reverse Cymbal
35	Electric Bass (pick)	78	Shakuhachi	121	Guitar Fret Noise
36	Fretless Bass	79	Whistle	122	Breath Noise
37	Slap Bass 1	80	Ocarina	123	Seashore
38	Slap Bass 2	81	Lead 1 (square)	124	Bird Tweet
39	Synth Bass 1	82	Lead 2 (sawtooth)	125	Telephone Ring
40	Synth Bass 2	83	Lead 3 (calliope)	126	Helicopter
41	Violin	84	Lead 4 (chiff)	127	Applause
42	Viola	85	Lead 5 (charang)	128	Gunshot
43	Cello	86	Lead 6 (voice)

MIDI - specyfikacja, sekwencer i połączenia

MIDI to przede wszystkim specyfikacja MIDI, znajomość funkcji sekwencera i połączeń w systemie MIDI. Na lekcji dowiesz się:

• o spcyfikacji MIDI na konktretnym przykładzie,

• o typowych funkcjach sekwencera,

• o połaczeniach urządzeń muzycznych MIDI.

Każdy z działów kończy sie pytaniem. Maksymalna ocena za lekcję wynosi 10 pkt. Można kilkakrotnie podchodzić do lekcji, wówczas jako ocena końcowa brana jest średnia ocen ze wszystkich lekcji.

Specyfikacja MIDI - zbiór informacji o możliwościach urządzenia MIDI.
Specyfikacja jest określona za pomocą wykresu narzędziowego MIDI (MIDI Implementation Chart), który określa zachowanie się urządzenia w czasie wysyłania do niego określonych poleceń (komunikatów) za pośrednictwem interfejsu MIDI. Specyfikacja ma formę tabeli:

• funkcja,

• nadawane (transmitted) - O/X/opis,

• odbierane (received, recognized) - O/X/opis,

• uwagi (remarks).

Poniższa tabela przedstawia przykład specyfikacji MIDI

MIDI Implementation Chart pozwala stwierdzić, czy dwa urządzenia MIDI mogą przesyłać między sobą określone komunikaty. Jeżeli chcemy sprawdzić, czy dany komunikat może być przesyłany między urządzeniami, to znajdujemy ten komunikat w specyfikacji, w kolumnie:

• transmitted - dla urządzenia nadawczego,

• receved - dla urządzenia odbiorczego.

Jeżeli w specyfikacji jednego z urządzeń pojawi się znak X, oznacza to, że komunikat nie może zostać przesłany. Znak O oznacza, że komunikat może być przesłany lub odebrany.

Funkcje sekwencera

• rejestracja i odtwarzanie danych poprzez interfejs MIDI (rejestracja „na żywo” i w trybie krokowym),

• prezentacja danych w formie: ścieżek (śladów), „taśmy pianoli” (piano roll), zapisu nutowego, listy kodów MIDI,

• funkcje edycji i aranżacji (np. kwantyzacja),

• sterowanie interfejsem MIDI, obsługa komunikatów systemowych, synchronizacja,

• graficzny mikser.

Rejestracja



Odtwarzanie

1. Połączenie Master - Slave (łańcuchowe).




2. Połączenie Handshake (wzajemne). Połączenie takie umożliwia wzajemne sterowanie obu instrumentów oraz przesyłanie innych komunikatów niestandardowych.

3. Połączenie MIDI Thru - sterowanie wiekszą ilością instrumentów muzycznych.




4. Połączenie gwiaździste z wykorzystaniem MIDI Thru Box.

a)




b)




5. Połączenie MIDI - Merger to sterowanie jednym urządzeniem przez kilka innych.

3

---