Marcin Gudełajski
NTK, rok IV
O szczęśliwym zakończeniu utrapień Hioba
Gimnazjum, klasa: II, konspekt kerygmatyczny
Cel lekcji:
Osiągnięcia:
wiedza: uczeń wie, że źródłem szczęścia jest Bóg i zawierzenie Jego Mądrości.
umiejętności: uczeń powinien umieć ufać Bogu w cierpieniu i wierzyć w nagrodę czekającą go w niebie.
interioryzacja wartości: uczeń pragnie kształtować w sobie postawę ufności, że osiągnie nagrodę wieczną.
Orędzie zbawcze:
Hiob jest człowiekiem żywym, interesującym się wszystkim. Chociaż Autor uważa go za człowieka bardzo sprawiedliwego, to jednak ma on także swoje słabości i grzechy: oburza się na Pana Boga, buntuje na swoje cierpienie, potępia surowo przyjaciół, by później żałować tego wszystkiego i w pokorze prosić Boga o przebaczenie. Jest człowiekiem jak każdy z nas; dlatego można powiedzieć, że posiada cechy postaci historycznej. Reprezentuje typ człowieka, który mimo wszystko trwa wiernie przy wierze ojców i przy swoim Bogu.
Na przykładzie tej wiary Autor księgi prezentuje nam swoją teodyceę, malując obraz Boga, który chociaż jest potężnym i wszechmocnym Panem, rządzącym całym światem, to jednak nie jest żadnym tyranem; kocha człowieka i za wszelką cenę pragnie jego szczęścia. Temu Bogu należy zatem zaufać całkowicie.
Z problemów ubocznych, poruszonych w Księdze, na pierwszy plan wysuwa się zagadnienie cierpienia człowieka sprawiedliwego, które tym ostrzej się rysuje, jeśli się je rozważa na płaszczyźnie szczęścia i dobrobytu, jakim cieszą się nieraz grzesznicy. Zagadnienie to rozwiązują w sposób niewystarczający przyjaciele Joba stawiając tezę, że każde cierpienie jest konsekwencją grzechu. Młodzieniec Elihu posuwa problem dalej uznając, że może ono być także dopustem Bożym. W mowach samego Boga Autor staje na stanowisku, że jest to zagadnienie, które tajemnicą otoczył sam Bóg, i człowiek nie jest w stanie rozwiązać tego problemu bez reszty, tak jak nie zbada tajemnic i sił, drzemiących w otaczającej go przyrodzie.
Z tym problemem łączy się problem nagrody i kary, odpłaty za dobro i za zło, która u Izraelitów zawsze związana była z życiem doczesnym. Księga nie porusza problemu zmartwychwstania. Gdyby Autor w nie już wierzył, cierpienie i nieszczęście nie byłyby dla niego tak tragiczne. Wydaje się, że Autor przesuwa pojęcie odpowiedzialności zbiorowej na drugi plan, akcentując indywidualną odpowiedzialność każdego człowieka przed Bogiem. Autor wierzy, że Bóg wymierza wszystkim ludziom swoją sprawiedliwość jeszcze tu na ziemi.
Metody: uroczyste czytanie Pisma Świętego, pogadanka, praca z podręcznikiem, ćwiczenie: gwiazda skojarzeń, teksty z Pisma Świętego,
Środki i pomoce dydaktyczne: Pismo Święte, świeca, podręcznik, fragmenty tekstu Pisma Świętego, tablica, kreda.
Treść i przebieg lekcji |
Metoda i forma |
I Odkrywamy wezwanie Boże -Modlitwa na rozpoczęcie katechezy (z krótkim wprowadzeniem) Módlmy się tak jak nas nauczył Pan Jezus: Ojcze Nasz -Katechezę rozpoczynamy od metody „niedokończone zdania…” . Uczniowie kończą następujące zdanie: „NAJWIĘKSZYM CIERPIENIEM DLA CZŁOWIEKA JEST…” -następnie rozmawiają o tym, co myślą, co odczuwają ludzie, gdy dotknie ich niezawinione nieszczęście. -katecheta zapowiada, że bohaterem dzisiejszego spotkania jest Hiob. To człowiek dotknięty cierpieniem, którego losy zostały opisane w Piśmie Świętym. Katecheta proponuje uczniom przeczytanie pierwszego akapitu informacji o Hiobie zamieszczonego w „Słowach kluczowych”.
II Odpowiadamy na wezwanie Boże -Następnie wybieramy 2 ochotników do odczytania uroczyście tekstów Pisma Świętego. -Na podstawie tekstów biblijnych →A uczniowie próbują określić, co odczuwał, myślał Hiob w obliczu nieszczęścia, które go spotkały. W analizie uczuć Hioba może okazać się potrzebna pomoc katechety, by uczniowie opisywali uczucia a nie sytuacje, w jakich są one przezywane. -Następnie na podstawie kolejnych tekstów →B uczniowie określają, jaka była postawa Hioba względem Boga, gdy przeżywał swoje nieszczęścia. _W podsumowaniu katecheta podkreśla, że chociaż Hiob bardzo cierpiał, nie rozumiał, dlaczego spadło na niego tyle nieszczęścia, buntował się przeciwko niesprawiedliwość, jaka go spotkała, to jednak jego postawa była pełna ufności do Boga zawierzenia Jego Mądrości. Taką postawę Bóg nagrodził. - Uczniowie zapoznają się z drugim akapitem informacji o Hiobie „słowa kluczowe”. Na podstawie dotychczasowej pracy, ilustracji zamieszczonych w podręczniku oraz własnych przemyśleń uczniowie starają się odkryć co, kto może być dla chrześcijanina źródłem mocy i siły w trudnych chwilach, w czym , kim może szukać pociechy. - uczniowie odpowiadają na pytanie: jak nagroda czeka nas za wytrwałość i zawierzenie Bogu?
- Zapis w zeszycie ucznia
*Temat: O szczęśliwym zakończeniu utrapień Hioba
*Notatka: Uczniowie sami sporządzają notatkę katechezy, uważając co najważniejszego należy zapisać. *Modlitwa: Zdrowaś Maryjo… |
Modlitwa Ojcze nasz
„niedokończone zdania…”
Pogadanka
Zapowiedź bohatera
przeczytanie pierwszego akapitu w podręczniku
Czytanie Pisma Świętego (M1)
„Określanie uczuć”
przeczytanie drugiego akapitu w podręczniku
Pogadanka
Zapis w zeszycie ucznia
modlitwa |
3