Miasta XIX wieku
Pod koniec XVIII i w XIX wieku, kiedy to rozpoczęła się rewolucja przemysłowa, nastąpił gwałtowny napływ ludności wiejskiej do miast, co spowodowało rozbudowę miast. W istniejących miastach powstawały liczne zakłady przemysłowe w nowoutworzonych dzielnicach przemysłowych. Przemysł stał się głównym czynnikiem lokalizacji nowych miast. Miasta przemysłowe cechowały się regularnym, prostym układem. Zabudowa koncentrowała się wokół placu w kształcie kwadratu (Zgierz, Konstantynów) lub wzdłuż długiej, głównej ulicy (Łódź - wzdłuż ul. Piotrkowskiej, Częstochowa). W wyniku gwałtownego rozwoju przemysłu miasta i dzielnice rozwijały się chaotycznie, gdzie zabudowa mieszkalna mieszała się z zabudową przemysłową i inną. Za tym rozwojem nie nadążała sieć komunikacyjna, przez co ludność starała się mieszkać jak najbliżej centrum. Centrum miasta skupiało najbogatszych mieszkańców, zaś peryferia tworzyły dzielnice biedoty. Centrum było tak gęsto zabudowane, iż właściwie nie posiadało terenów zielonych.
Natomiast w istniejących już miastach potrzeba było specjalnych działań, aby zapewnić napływającej ludności miejsca zamieszkania.
Cele projektów przebudowy i rozbudowy miast:
Stworzenie miejsc pracy i mieszkań dla ludności,
Modernizacja starych dzielnic miasta (Paryż),
Zabudowanie obszarów po rozebranych fortyfikacjach (Monachium, Wiedeń),
Utworzenie sprawnej sieci komunikacyjnej,
Tworzenie osobnych dzielnic dla ludności poszczególnych klas,
Optymalne rozlokowanie urządzeń infrastruktury,
Reprezentacyjność i monumentalność .
Przykładami takich miast są :
Paryż - zburzono średniowieczną część Paryża, a następnie zabudowano ją reprezentacyjnymi gmachami i obiektami użyteczności publicznej oraz tworzono parki, ogrody i skwery, poszerzano arterie i bulwary i lokowano wiele gwieździstych placów. Podczas tej modernizacji unowocześniono system kanalizacyjny i oświetlenie. Przebudowa ta zaspokoiła wymienione wcześniej cele.
Wiedeń - usunięto mury obronne, a na ich miejscu stworzono szeroką aleję (ring), przy której powstawały liczne reprezentacyjne budynki (parlament, ratusz, giełda, opera, szkoła wyższa i inne). Zaspokojono też potrzebę zieleni miejskiej tworząc liczne parki i place. Ring oddzielał stare miasto od peryferiów. Na tej koncepcji wzorowały się inne miasta: Moskwa, Kraków, Wrocław.
Barcelona - projekt ten zakładał przekształcenie małego, średniowiecznego miasta w nowoczesną metropolię. Miasto miało zostać rozszerzone o nowe tereny (Eixample) w układzie szachownicowym. Podstawą układu urbanistycznego była siatka kwadratów. Zabudowa była urozmaicona przez bloki z ogrodami i parkami. Całą dzielnicę Eixample przecinały dwie skośne arterie. Planowano tu działania przeciwne do tych w Paryżu, gdzie wyburzano a nie rozszerzano.