Scharakteryzuj stosunki między państwem a Kościołem od Edyktu Mediolańskiego poprzez spór o inwestyturę.Rozważ owe stosunki w bliższych nam czasach na tle maksymy:Libera Chipsa In Stato Libero?
Edykt mediolański, nazwa proklamacji zapewniającej swobodę religijną m.in. chrześcijanom, zainicjowana przez cesarza Konstantyna Wielkiego i cesarza Licyniusza w 313 w Mediolanie. Wynik zwycięstwa Konstantyna nad Maksencjuszem przy Moście Mulwijskim 28 października 312.
Edykt gwarantował chrześcijanom pełną wolność religijną (zakończenie prześladowań), zezwalał na przejście na chrześcijaństwo dotychczasowych wyznawców religii rzymskiej oraz zwracał Kościołowi wszystkie skonfiskowane świątynie i posiadłości. W tym samym roku edykt zaczął obowiązywać również na Wschodzie.
Równouprawnienie Kościoła chrześcijańskiego z pozostałymi religiami spowodowało, że podjął on intensywną pracę misyjną. Budowano liczne kościoły, niektóre z nich z polecenia cesarza Konstantyna (m.in. bazylika św. Piotra w Rzymie, bazylika św. Jana na Lateranie w Rzymie, Hagia Sophia w Konstantynopolu). Niedziela została uznana przez państwo za święty dzień odpoczynku, mimo że chrześcijanie stanowili nikłą mniejszość w państwie rzymskim.
Prestiż Kościoła nieustannie wzrastał w oczach opinii publicznej. Wysoki poziom etyczny członków gminy oraz szeroko świadczona dobroczynność zbliżała ubogie masy społeczne. Choć Konstanty ochrzcił się dopiero na łożu śmierci, chrześcijaństwo darzył głębokim szacunkiem, doceniał też uniwersalny charakter tej religii i jej znaczenie dla konsolidacji państwa. Kościół w zamian odwdzięczał mu się kreowaniem wizerunku cesarza jako idealnego władcy.
Spór o inwestyturę - spór między władcą Świętego Cesarstwa Rzymskiego - Henrykiem IV a papieżem Grzegorzem VII o mianowaniebiskupów, w istocie jednak chodziło o panowanie nad ówczesnym światem chrześcijańskim, ponieważ obozy papieski (gregoriański) i cesarski chciały realizować własną wizję uniwersalistycznej Europy. Reformy kongregacji kluniackiej przyczyniły się do powstania wśród dostojników kościelnych idei uniwersalizmu papieskiego, czyli zwierzchności papieża nad władzą cesarską. Tymczasem w rzeczywistości sytuacja wyglądała zupełnie inaczej. Począwszy od objęcia tytułu cesarskiego przez Ottona I w 962 r. następowało podporządkowanie papiestwa władzy cesarskiej. Otton I w zamian za obietnicę ochrony państwa kościelnego, uzyskał wpływ na wybór papieża - odtąd miało to następować za jego zgodą.
Po śmierci Henryka III, panujący wówczas papież Mikołaj IIzdecydował się na wydanie w 1059 r. dekretu, który ustanawiał, że wybór papieża będzie dokonywany na zamkniętym konklawe. Prócz tego wprowadził celibat i zakaz przyjmowania inwestytury z rąk świeckich władców.
Na synodzie w 1075 r. papież Grzegorz VII potwierdził dotychczasowe reformy poprzedniego papieża. W istocie oznaczało to, że władza zwierzchnia będzie należała do papieża. Grzegorz VII zawarł swoje zamierzenia w dokumencie o nazwie Dictatus papae, zawierającym 27 tez, poświęconych polityce i zasadom, którymi powinien kierować się Kościół. Były to między innymi następujące zasady:
papież mógł intronizować i detronizować władców świeckich w tym również cesarzy
papież stoi również wyżej w hierarchii kościelnej od metropolitów.
mógł również wyjmować spod posłuszeństwa poddanych władców, którzy postępowali niegodziwie
to papież dzierżył insygnia władzy cesarskiej
To właśnie przyczyniło się do konfliktu z Henrykiem IV, który dążył do zwierzchnictwa nad papiestwem i wpływu na wybieranie papieży.
Konflikt rozpoczął się od sporu o zasadę wyboru na kluczowe arcybiskupstwo w Mediolanie. W toku wydarzeń doprowadził on do konfrontacji siłowej. Rozpoczął ją król niemiecki, ogłaszając 24 stycznia 1076 r. w Wormacji, w odpowiedzi na groźbę klątwy, detronizację papieża. W odpowiedzi 14 lutego tego samego roku papież zdetronizował króla nakładając na niego ekskomunikę (Brixen w Tyrolu). Henryk IV nakłonił przychylnie mu nastawionych biskupów niemieckich i włoskich do ustanowienia nowego antypapieża Klemensa III. Tym samym nie musiał już obawiać się po raz kolejny klątwy Grzegorza VII i mógł przystąpić do zbrojnego podporządkowania sobie Rzymu. Co nie przyszło mu łatwo, gdyż dopiero w 1084 roku wojska niemieckie zdołały wedrzeć się do Rzymu i dopilnować objęcia stanowiska przez antypapieża i koronacji Henryka IV na cesarza. Sukces okazał się nietrwały ze względu na Normanów którzy uwolnili papieża i zmusili cesarza do odwrotu
Ostatecznie konflikt między cesarstwem a papiestwem został rozwiązany we wrześniu 1122 roku, na mocy konkordatu w Wormacjizawartego między papieżem Kalikstem II a cesarzem Henrykiem V. Postanowienia konkordatu zostały potwierdzone rok później napierwszym soborze laterańskim
maksyma libera chiesa in stato libero
.
(franc. na dzień, przejrzysty); 1. wykończyć robotę, nie pozostawiwszy żadnych zaległości, 2. osadzić drogi kamień tak, że widać także stronę odwrotną.