ŻYCIE WARSZAWY\

Poniedziałek 30 MARZEC 2009 ANIELI, AMELII, LEONARDA 10C DUŻY LOTEK: 9 12 22 8 17 10

WARSZAWA POLSKA I ŚWIAT KULTURA EDYKACJA

W ŻYCIU WARSZAWY DZIŚ POLECAMY

Projekt „Warszawa”- korzyści wynikające z przeprowadzenia „Metody projektu” w przedszkolu.

Metoda projektów polega na praktycznym działaniu dotyczącym realizacji pewnego zadania które zaproponowały dzieci. Nauczyciel jest tu jedynie osobą wspomagającą, wyzwalającą inicjatywę dziecka. Pomysł na projekt zależy przede wszystkim od zainteresowań dzieci. Dzieci przyswajają wiedzę poprzez praktyczne działanie. Dzieci , które doświadczyły swobody inicjowania działań osiągają w późniejszym okresie lepsze wyniki w nauce.

Przeprowadzony przeze mnie projekt „Warszawa” (wcześniej „Tradycje Japońskie”) miał na celu wyposażanie dziecka w wiedzę na wybrany temat, nabycie umiejętności poprawnej wymowy, właściwej modulacji i siły głosu. Pomagał dzieciom we wzmacnianiu pozytywnego obrazu samego siebie, współpracy w grupie i odpowiedzialności za efekt końcowy. Uwrażliwiał dzieci na historię. Dzieci zamieniły się w badaczy i inicjatorów.

Po zapoznaniu się z legendami warszawskimi zaproponowały wybrać się na Stare miasto w poszukiwaniu domu gdzie mieszkał bazyliszek.

Dzieci realizując projekt „Warszawa” uczyły się przez manipulowanie, badanie, działanie. Wyzwoliły dzięki temu trzy kategorie aktywności: aktywność intelektualną, aktywność emocjonalną oraz aktywność praktyczną. Musiały działać i bawić się w różny sposób: wypowiadać się, uczyć się na pamięć, recytować, tworzyć z najróżniejszych materiałów (masa solna, pastele, akwarele, węgiel), śpiewać, występować na forum grupy przedszkolnej.

Projekt pozwolił każdemu dziecku na pełne przeżywanie, rozumienie swoich uczuć, wzmacnianie wiary we własne siły, wyzwalanie twórczej ekspresji, rozwijanie wyobraźni, i pełną integrację z grupą.

Moja aktywność była nastawiona na przygotowanie zajęć i całej niezbędnej obudowy programowej, doradztwa, inspirowania, oraz kierowania procesem twórczym.

W trakcie realizacji projektu zaobserwowałam u dzieci wyraźny wzrost aktywności badawczej, samodzielności i współpracy. Dzieci samodzielnie planowały swoje działania, zastanawiały się nad rozwiązaniem pojawiających się problemów. Wzrosła częstotliwość wzajemnych kontaktów pomiędzy dziećmi. Dzieci rozmawiały ze sobą na temat projektu, wspólnie szukały rozwiązania problemów np. jak ma wyglądać przedstawienie dla rodziców, w jaki sposób możemy się dowiedzieć czy legendy warszawskie były prawdziwe, jaki wybrać temat dla konkursu fotograficznego, jak się kiedyś ubierano itd.

Dzieci zwracały się z różnymi pytaniami dotyczącymi naszego przedsięwzięcia, widać było ich autentyczne zainteresowanie i zaangażowanie. Dzieci zdobyły wiele nowych wiadomości na temat Warszawy. Dowiedziały się skąd pochodzi nazwa Warszawa, poznały kilka warszawskich legend („Złota kaczka”, „Bazyliszek”, „Syrenka”, „Kościół Marii Panny”), nauczyły wierszy oraz piosenek o Warszawie, zwiedzały pobliskie okolice porównując architekturę, wybrały się na stare miasto, liczyły syrenki, porównywały ich wygląd. Dowiedziały się gdzie lądują samoloty w Warszawie i jakie buty nosi burmistrz.

Zdobyły również szereg umiejętności związanych z planowaniem przedsięwzięć i realizacją tych planów, szukaniem najlepszych rozwiązań dla postawionych przed nimi zadań. Miały okazję przekonać się jak cenną jest umiejętność współdziałania w zespole i ile radości może przynieść wspólna z kolegami zabawa i praca. Uczyły się trudnej sztuki wspólnego podejmowania decyzji i szukania kompromisu. Projekt pomagał dzieciom w sformułowaniu pytań i zachęcał je do wykazania inicjatywy przy zgłębianiu problemu.

Podsumowując, metoda projektu daje dzieciom wiele korzyści. Po zrealizowaniu projektu mogę stwierdzić, że w czasie realizacji dziecko szybciej się rozwija, przejawia uzdolnienia, jest aktywne, ma wiele zainteresowań, a przede wszystkim jest odważniejsze, twórcze i pełne pomysłów.

 

WIOLETTA JĘDRZEJAK

---