MODLIĆ SIĘ DO ANIOŁÓW CZY Z ANIOIAMI?
Niektórzy chrześcijanie mają wątpliwości: jeśli Aniołowie są stworzeniami rozumnymi, podobnie jak ludzie, to nie powinniśmy się do nich modlić, lecz najwyżej razem z nimi uwielbiać Pana Boga, naszego Stwórcę i Pana. Aby pozbyć się wątpliwości, uświadomijmy sobie. że modląc się do Świętych, nie mamy takich zastrzeżeń. To prawda, że Aniołowie są stworzeniami tak jak my, lecz wybierając Boga, sa, na zawsze z Nim złączeni. Jego imię, czyli ON sam, jest w nich (por. Wj 23,21) I bezustannie widzą oblicze Ojca niebieskiego (por. Mt 18,10), czyli trwają w zjednoczeniu z Nim. Są świadomi tego, poznając w Bogu, że wszystko, czym są i co posiadają, otrzymali od Boga. Stąd nieustannie oddają Mu hołd adoracji, dziękczsienia i błogosławią
Go (por. Ap 4,6-11; 5,8-14; 7,11-12; 19,1-8). Oni też są świętymi. Sam Chrystus nazywa ich świętymi (por. Mk 8,38; LIc 9,26).
Aniołowie sprzeciwiają się, kiedy chcemy im oddawać cześć uwielbienia, która należy się samemu Bogu. I tak Anioł Jahwe, w którym widzę św. Michała Archanioła, gdy ojciec Samsona chce go uczcić, przygotowując dla niego smaczny posiłek, zwraca mu uwagę, że powinien uczcić Boga, który go posłał. „Nawet gdybyś mnie zatrzymał, nie będę spożywał twojego chleba. Natomiast jeśli chcesz przygotować całopalenie, złóż je dla Jahwe” (Sdz 13,16). Gdy Manoach to uczynił, Anioł Jahwe wstąpił w płomień, który unosił się na ołtarzu z pa”ącego się daru ofiarnego. Tym gestem niejako łączył się z uwielbieniem, które Manoach złożył Bogu.
Anioł-tłumacz, posiany przez Chrystusa, wyjaśniał Apostołowi Janowi różne wizje dotyczące losów Kościoła. Uznając wielkość Anioła, Apostoł upada do jego stóp, aby
mu oddać pokłon. Anioł jednak powstrzymał go, mówiąc:
„Bacz, abyś tego.nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu złóż pokłon!” (Ap 19,10; 22,8-9). Uwielbiać bowiem Boga, to stawiać Go zawsze i wszędzie na pierwszym miejscu, jako Stwórcę, Zbawcę, Uświęciciela, Pana i Króla.
Ponieważ Bóg jest obecny w Aniołach, o czym nam mówi Boże objawienie, powinniśmy Go w nich uwielbiać. Koronka do Aniołów Stróżów zachęca do tego w podstawowyrn akcie modlitewnym: „Bądź uwielbiony, Boże, w Aniołach Stróżach wszystkich ludzi świata” (Któż jak Bóg, nr 2/1996, s.22). Jak często adorujesz Boga obecnego w twoim Aniele Stróżu?
Przez dobrych Aniołów Bóg przejawia swoją świętość i chwalę. W prefacji do świętych Aniołów czytamy: „Gdy oddajemy cześć stworzonym przez Ciebie Aniołom, wysławiamy Twoją doskonałość i potęgę. Przez wspaniałość świata niewidzialnych duchów poznajemy, jak jesteś niezmierzony i godny miłości ponad całe stworzenie”.
Pan Bóg w swoim wieczystym zamiarze zechciał, aby Aniołowie i ludzie tworzyli jedną Rodzinę Bożą, Kościół Chrystusa, który jest Jego Mistycznym Ciałem. Chrystus jest Głową tego nadprzyrodzonego organizmu. Chrystus jako Głowa Mistycznego Ciała tak ściśle łączy się z członkami swego Ciała, że cześć i chwała Głowy jest chwałą członków, a chwała członków staje się chwalą Głowy. „Chrystus
i Kościół tworzą więc <<całego Chrystusa”> (Christus totus). Kościół stanowi jedno z Chrystusem” (KKK, 795)
Pan Jezus w swej nieskończonej dobroci daje nam udział w swojej chwale, to znaczy daje ten udział wszystkim członkom swego Mistycznego Ciała. l także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy” (J 17,22). Być chwałą Boga, to przyjąć
Jego świętość i następnie przejawiać ją, działając zgodnie z wolą Bożą. Oczywiście, nie zacieramy różnicy — Jezus Chrystus, będąc prawdziwym i uwielbianym Człowiekiem, jednocześnie jest prawdziwym Bogiem. On jest Jednorodzonym Synem Ojca, jest MU równy (zob. J 10,30), my zaś jesteśmy dziećmi przybranymi w Jezusie Chrystusie (zob. Et 1,4-7). Pan zmartwychwstały przypomina o tym Marii Magda-lenie (zob. J 20,17).
Jednakże, stosownie do udzielonego daru, tak Aniołowie jaki Swięci uczestniczą w tym samym życiu Bożym i chwale, które posiada Chrystus Pan. Każdy z Aniołów może powtórzyć z całym uwielbieniem słowa Jezusa: „Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moim” (J 17,10), w tym znaczeniu, że to wszystko, czym Aniołowie są i co posiadają, otrzymali od Boga. Autorzy Pisma świętego, świadomi tego doskonałego zjednoczenia Aniołów z Bogiem, wzywają ich do uwielbiania GO, jakby stwierdzając, że uwielbienie, jakie oddają MU ludzie, jest bardzo niedoskonałe (por. Ps 103,20; 148,2; Dn 3,58). Psalmista, wyrażając swą wiarę w obecność Aniołów wokół tronu Bożego, chce podziękować MU i wysławiać GO w obecności Aniołów (por. Ps 138,1). Anioł Rafał zachęca Tobiaszów do wysławiania Boga (por. Tb 12,6. 17-20). Zastępy Aniołów, śpiewając hymn uwielbienia w Betlejem, w świętą noc narodzenia Chrystusa, niejako zachęcają nas do uwielbiania Boga (por. Lk 2,8-14). Kościół każe nam łączyć się w naszej liturgii ziemskiej z liturgią niebieską, jaką sprawują duchy niebieskie
(KL, 8)
Pouczająca w tym względzie jest cała liturgia Kościoła, w której członkowie Mistycznego Ciała, przez swoją Głowę-Chrystusa, oddają Bogu nieskończonemu uwielbienie, dziękczynienie, przeproszenie i prośby (KKK, 1136, 1140). W formułach swoich modlitw Kościół bardzo często wzywa świętych Aniołów, szuka ich pośrednictwa i łączy się z nimi w oddawaniu Bogu hołdu i chwały „,Całe życie Kościoła korzysta z tajemniczej i potężnej pomocy Aniołów” (KKK, 334). O tej łączności Ludu Bożego z Aniołami mówi Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK, 335). „Już na ziemi życie chrześcijańskie uczestniczy - przez wiarę - w błogosławionej wspólnocie aniołów i ludzi zjednoczonych w Bogu” (KKK, 336). Lex orandi, lex crediendi: nakazy wiary przejawiają się w sposobie modlitwy.,, Liturgia Kościoła nie stwarza wiary, lecz raczej idzie za nią, gdyż obrzędy kultu wylaniają się z niej jak owoce z drzewa” — mówi papież Pius Xli w swej encyklice „Muni6centissimus Deus”, 1950). Swięci Aniołowie szanują naszą wolność, skoro sam Stwórca ją szanuje. Jednak chcą, abyśmy ich prosili o pomoc i dobrowolnie przyjmowali ich natchnienia i oświecenia. Są bowiem potężniejsi od nas w mocy i w sile (por. 2P 2,11), Jeśli potrzebujący pomocy proszą bogatych, aby ich wsparli w niedoli; jeśli chory blaga lekarza o pomoc w chorobie; jeśli dziecko przywołuje ojca, aby je wspomógi w niebezpieczeństwie — to czyż my nie powinniśmy prosić świętych Aniołów, by ci potężni mocarze wspomagali nas? (por. Ps 103,20). Tym bardziej, że Ojciec niebieski nakazał im, aby nas strzegli na wszystkich drogach naszego ziemskiego życia (por. Ps 91,11). Jeśli dziękujemy rodzicom, wychowawcom,
dobroczyńcom, dlaczego nie mielibyśmy dziękować Aniołom, którzy nas wspomagają w osiągnięciu zbawienia (por. Fibr 1,14)? Na ile to sobie uświadamiamy z wiarą, że dziękując im, przez nich dziękujemy Bogu?
Papież Leon XIII ogłosił św. Michała Archanioła Patronem Kościoła. Ponieważ ten wódz Aniołów i całego stworzenia stoi na straży chwały Boga, świątobliwy papież ułożył modlitwę do niego-. „Michale Archaniele, broń nas w walce...” Przez około 100 lat kapłani odmawiali ją z. wiernymi po Mszy św., a i teraz jeszcze odmawiają, jako że jej odmawianie przez kapłana czy wiernych jest uzależnione od ich wiaty i dobrej woli oraz pogłębionej wiedzy religijnej o Aniołach. Wszyscy kapłani ze Zgromadzenia Sw Michała Archanioła odmawiają ją w dalszym ciągu po każdej Mszy św
Ustanawiane święta ku czci św Michała Archanioła i świętych Aniołów są odpowiedzią, zgodnie z praktyką i Tradycją Kościoła, na pytanie, czy powinniśmy się modlić do Aniołów Sam Pan Jezus podaje nam Aniołów mieszkańców nieba, jako wzór w wełnianiu woli Ojca niebieskiego (por. Mt 5,10). Czy zatem twoja, moja prośba, skierowana do Anioła Stróża:
„Mój Aniele Stróżu, oświecaj mnie i wspomagaj w wypełnianiu woli Bożej” — będzie zbyteczna?
Kult Aniołów i ich obrazów zatwierdził już Sobór Nicejski II (787 rj, mówiąc między innymi, że przedmiotem kultu nie tylko powinny być wizerunki drogocennego i ożywiającego Krzyża, ale tak samo czcigodne święte obrazy małowane, ułożone w mozaikę lub innym sposobem wykonane, które ze czcią umieszcza się w kościołach, na sprzęcie liturgiczn czy na szatach, na ścianach czy na desce, w domach czy przy drogach, z wyobrażeniami Pana naszego, Jezusa Chrystusa — Boga i Zbawcy, świętej Bogarodzicy, godnych czci Aniołów oraz wszystkich Swiętych i świątobliwych mężów”. Naukę tę potwierdziły Sobory: Florencki, Trydencki oraz ostatni Sobór Watykański II (KK1 31). Kościół okazywał Apostołom, Męczennikom „jak i Błogosławionej Maryi Dziewicy i świętym Aniołom cześć szczególną i pobożnie modlił się o pomoc ich wstawiennictwa” (KK, 50). Sobór nakazuje, aby pasterze uświadamiali wiernych, że „nasze obcowanie z mieszkańcami nieba, byle tylko pojmować je w pełniejszym świetle wiary, wcale nie zubaża kultu uwielbienia, jaki przez Chrystusa w Duchu oddajemy Bogu Ojcu, lecz przeciwnie, jeszcze bardziej go wzbogaca” (KK 51, por. 66). Podstawowe prawo Mistycznego Ciała, prawo miłości,
nakazuje nam miłowanie Aniołów i Świętych i oddawanie im należnej czci (por. I Kor 12,12-27).
Papież Pius XI, wielki czciciel Aniołów Stróżów, mówił
w przemówieniu z dnia 10V]. 1923: Polecamy zawsze tę
pobożność ludziom właściwie poinformowanym. Niech nie
zapominają, że mają przy sobie niebieskiego przewodnika
i niech pamiętają, że Anioł Boży rzeczywiście czuwa nad
nimi. Te myśli wzmogą ich odwagę i zaufanie”.
Błogosławiony papież Jan XXIII mówił w przemówieniu z dnia 26.XII. 1962: MNie powinniśmy zaniedbywać oddawania specjalnej czci Aniołom Stróżom, którzy nas strzegą. Można powiedzieć, że Betlejem przedstawia syntezę Światła: jest tam obecny nasz Zbawiciel i Pan, Maryja, Jego Matka i nasza, św. Józef i Aniołowie. Stamtąd nasze życie nadprzyrodzone otrzymuje pokarm i siłę”. Kiedy indziej (przemówienie z 9.VIII. 1961) mówił, że pragnie, „aby cześć Aniołów Stróżów miała coraz większe znaczenie. Każdy z nas posiada własnego Anioła Stróża i każdy może rozmawiać z Aniołami innych ludzi”.
Jan Paweł II, zalecając cześć dla świętych Aniołów Stróżów, odmówił modlitwę na zakończenie jednej ze swoich katechez (20.yIIl.1986): „ Aniele Boży, który jesteś moim stróżem, oświecaj mnie, strzeż mnie, prowadź i kieruj mną, jako że zostałem powierzony twojej niebieskiej pieczy Amen”. Ci wszyscy, którzy wspomagają ludzi, powołanych na członków Mistycznego Ciała, niech wierzą, że wspomagają samego Chrystusa (por. Mt 25,40). Z jaką przeto miłością święci Aniołowie chcą nas wspierać, i rzeczywiście wspomagają nas, jeśli przez to okazują miłość Chrystusowi, swemu Stwórcy i Panu?
Pismo święte wiele razy wspomina o tym, że Aniołowie wstawiali się za ludźmi w ich różnych potrzebach. Tak Anioł Rafał wstawiał się za Tobiaszem i Sarą (por. Tb 12,12);
Anioł Jahwe wstawiał się za Jerozolimą i jej wygnańcami, i został wysłuchany (por. Za 1,1, 12-17); wstawiał się także za arcykapłanem Jotue (por. Za 3,1 - 10); w księdze Apokalipsy Aniolowie przedstawiają Bogu modlitwy ludzi (por. Ap 5,8; 8,3-4). Traktujmy Aniołów, którzy tworzą z nami Bożą Rodzinę Kościoła, Mistycznego Ciała Chrystusa, z wiarą i miłością, jako przyjaciół Boga i nas. A przyjaciół prosi się o pomoc, dziękuje się im, powierza swoje troski i ciemienia oraz wspólnie z nimi przeżywa się radości.
Idąc za światłem Bożego objawienia, nauką i tradycją Kościoła katolickiego, możemy powiedzieć:
1. Tylko Bogu samemu należy się kult adoracji czyli uwielbienia (latria) (zob. Mt 4,10; Ap 19,10).
2. Aniołom należy oddawać cześć i szacunek (dulia), ze względu na Pana Boga, który jest ich Stwórcą, Uświęcicielem i Panem. Niezależny od Chrystusa kult Aniołów, według św. Pawia, jest kultem fałszywym (por. Kol 2,18-19). Gdy czcimy Aniołów przez nich i w nich oddajemy kult Bogu samemu, Aniołowie są dla Chrystusa (por. Kol 1,16-18).
3. Mamy przyzywać pomocy Aniołów, bowiem oni, szanując naszą wolność, nie mogą działać wbrew naszej woli. Prośba skierowana do Miotów jest tym bardziej uzasadniona, ponieważ Bóg nakazał im, aby nas strzegli na drogach naszego życia (por. Ps 91,11)1 wspomagali w osiągnięciu zbawienia (por. Hbr 1,14).
4. Winniśmy dziękować im za otrzymaną pomoc, wstawiennictwo, dawane natchnienia i oświecenia, a oni te dziękczynienia skierują do Boga, jak to uczyniła i czyni Maryja, ich Królowa (por. Lic 1,39-56).
5. Mamy uczyć się od świętych Aniołów miłować Boga, czyli wypełniać Jego świętą wolę (por. Mt 6,10).
6. Tworząc z Aniołami Mistyczne Ciało Chrystusa, mamy
świadomie łączyć się z Aniołami, z ich wodzem Michałem, z Królową Aniołów i wszystkimi członkami
— w uwielbianiu Boga, aby ON był wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15,28) Kto wypełnia wolę Bożą, ten adoruje Boga. Ponieważ Aniołowie ustawicznie ją wypełniają, zatem ciągle uwielbiają Go. Tej postawy adoracyjnej mamy się od nich uczyć.
7. Winniśmy zaprzyjaźnić się z Aniołami, uświadamiając sobie przez wiarę, że oni są przy nas, a wtedy bardziej będziemy napełnieni radością i poczuciem bezpieczeństwa.
8. Powinniśmy przepraszać Boga za to, że nie poszliśmy za natchnieniami i oświeceniami Aniołów, bo to ON przez nich działa (por. Wj 23,12). Jednym słowem, mamy się modlić do Aniołów i z Aniołami. Oni Są naszymi braćmi w Chrystusie (por. Mk 3,35). Modlić się do Aniołów, czyli przyzywać ich pomocy wstawiennictwa, dziękować im za ich posługi. Rozwijając zaś z nimi serdeczną przyjaźń i tworząc jeden wielki chór chwaty, wspólnie uwielbiać nieskończonego Boga. Nie ryle chodzi o mnożenie nowych formuł modlitewnych ku czci Aniołów lecz za ich przykładem i z ich pomocą coraz bardziej miłować Boga wypełniając jego wolę, i wspólnie z nimi wysławiać Go.
Drodzy Czytelnicy! Odpowiadajmy z większą żarliwością na działanie łaski Bożej, na pomoc wodza Zastępów Pańskich oraz świętych Miotów Jeśli doznaliście ich pomocy napiszcie na adres redakcji „Któż jak Bóg”, podany niżej, aby i inni czytając wasze świadectwa, otwierali się bardziej na działanie Boga i Jego Aniołów. Całe Mistyczne Ciało pracuje nad naszym duchowym wzrostem. Zaczynamy być dojrzali duchowo wtedy gdy żyjemy dla innych członków Mistycznego Ciała. Zwłaszcza mamy obowiązek miłości wspomagania ludzi naego pokolenia i świętych dusz czyśćcowych. Marny patrzeć na siebie nie spojrzeniem indywidualistycznym, szukając tylko własnego zbawienia i uświęcenia, lecz być świadomymi, że to zbawienie i szczęście mamy osiągnąć
i przeżywać wspólnie z całym MistycznYm Ciałem Chrystusa. To, co każda komórka otrzymuje od Głowy Mistycznego Ciała, od Chrystusa, za pośrednictwem Maryi, Michała, Aniołów i Swiętych, ma przekazywać innym komórkom- Wszystko to, co otrzymujesz w Mistycznym Ciele Chrystusa jest jednocześnie dla ciebie i innych- Jest to bardzo ważne spojrzenie wiary. Zatem nikt z ludzi nie powinien mi być obojętny czy obcy, chociażbym go zobaczył po raz pierwszy. Wszyscy bowiem są zaproszeni przez Chrystusa. by przynależeć do Jego Mistycznego Ciała. Stan złości, trwania w grzechu wielu ludzi, winien nas pobudzać do większego spieszenia im z pomocą.
Wiemy przecież, że jeśli jakieś miejsce w ludzkim organizmie jest zranione i broczy krwią — cały organizm się mobilizuje, aby przyjść mu z pomocą. Nie pozostawia go własnemu losowi, bowiem zraniony organ czy tkanka zamierając, może spowodować śmierć całego organizmu. Z taką duchową pomocą mamy spieszyć każdemu grzesznikowi zranionemu przez własną słabość, świat i szatana. Pomagając mu pomagamy sobie i całemu Mistycznemu Ciału. Przechodząc obojętnie wobec drugiego cierpiącego na duszy czy ciele człowieka, nie miłujesz prawdziwie ani Boga, ani Mistycznego Ciała Chrystusa. Przecież podstawow3lm przykazem wszystkich tworzących Mistyczne Ciało Chrystusa jest przykazanie milości (J 13,34-35). Jezus dodaje: „Co byście chcieli żeby wam ludzie czynili iwy im zytcie (Mt 7,1) - Jeśli nie pospieszymy komuś z pomocą, nie pospieszymy na pomoc Chrystusowi (zob. Mt 25,45)- Wzrastając w świętości, najlepiej pomożemy całemu mistycznemu Ciału Chrystusa, przyspieszymy jego „budowę”, a zatem i chwalebne przyjście PANA (zob. 2P 3,11-12)- A nawet po zakończeniu naszej ziemskiej próby, gdy będziemy w niebie, możemy w dalszym ciągu