Historia Ustroju i Prawa Polskiego
Część I:
Królestwo Polskie, Pierwsza Rzeczpospolita
Rozdział II: Monarchia patrymonialna
I. Polskie państwo wczesnośredniowieczne
1.Powstanie państwa polskiego
Okoliczności sprzyjające:
Ciągłość polityczna w Państwie pogańskim(tworzenie stałych organów państwowych)
Oddalenie od centrów współczesnego świata
Brak wspólnej granicy z Niemcami(względne bezpieczeństwo i swobodny rozwój na drodze ewolucji a nie zagrożenia zewnętrznego=> trwalsze więzi)
2.Państwo Polskie w X wieku
Na czele państwa stał Książe. Wokół niego grupowali się możni(urzędnicy), dowódcy drużyny i zarządcy grodów. Podstawową warstwą ludności pospolitej była grupa ludności podległa księciu mieli oni obowiązek:
Płacenia danin
Świadczenia w naturze i w postaci posług
Dostarczanie ludzi do straży w grodach
Naprawy grodów oraz przesiek
Noclegów oraz żywności dworowi, urzędników i sług monarchy
Drużyna - armia książęca, zapewniająca mu posłuch w społeczeństwie, i bezpieczeństwo od agresji państw zewnętrznych.
3.Organizacja państwowa w X i XI wieku
Na czele państwa stał monarcha, który prawował pełnie władzy. Rządy sprawował przy pomocy Rady monarszej(niesformalizowane, władca sam powoływał jej członków). Władze władca opierał na tzw. Grupach wsparcia, do których w X i XI wieku w Polsce należeli:
Drużyna
Urzędnicy
Duchowieństwo
Urzędnicze możnowładztwo - grupa najbliższa elitom władzy, z której władca mianował urzędników. Stanowiło grupę dziedziczną, która starała się zmonopolizować da siebie urzędy. Rozrost liczebny i wzrost uprawnień zamiast umacniać pozycje monarchy ustawicznie ja osłabiał.
Duchowieństwo - pojawienie się trzeciej grupy wsparcia było efektem zasadniczej decyzji politycznej, jaką stanowił chrzest polski. Szybkość i liczba powstających świątyń, oraz uruchomienia państwowego aparatu przymusu do przestrzegania nowej religii wskazywało na ścisłą współpracę tej grupy z władcą.
System skarbowy - Elita władzy i wszystkie grupy wsparcia miały udział w dochodach skarbowych, które stanowiły trzon ich utrzymania i kumulacji majątku był to, więc system eksploatacji scentralizowanej(tzn. dokonywany w interesie monarchy i wszystkich grup współdziałania).
Własne cele aparatu państwowego i grup wsparcia związanych z działalnością państwa:
Ośrodki obronne, a także budownictwo kościelne i świeckie.
Powstawanie grodów =>powstawanie podgrodzi, targów, ośrodków rynku lokalnego. Grody były też centrami administracji ośrodkami kultu religijnego, siedzibami biskupów
Wielka własność ziemska zawdzięczała swój rozwój państwu.
Przeobrażenia struktury wiejskiej
4.Charakter patrymonialny państwa polskiego
Patrymonialność Państwa polega na tym, że państwo(cała ziemia wraz z tym, co na niej się znajduje) należy do monarchy.
Elementy publicznoprawne niezależne od władcy:
WIEC - forma udziału ludności w sprawach publicznych
ELEKCJE WŁADCY - swobodny wybór władcy w obrębie dynastii.
Z patrymonialnym charakterem państwa wiązało się
PRAWO KSIĄŻĘCE - ogół uprawnień monarchy
Władza zwierzchnia
Sąd
Prawo poboru danin i żądania posług na rzecz księcia i ego urzędników.
REGALIA czyli osobiste uprawnienia monarchy np. regale ziemi = wszystkie ziemie nienależące do możnych należą do władcy.
II. Źródła prawa i źródła poznania prawa
1. Polskie prawo zwyczajowe
Źródła prawa - normy prawne zwyczajowe, bądź stanowione (przez władze) jak statuty, przywileje, ordynacje, konstytucje(ustawy sejmowe).
Źródła poznania prawa - wszelkie materiały pozwalające odtworzyć treść prawa(spisy prawa zwyczajowego, dokumenty, księgi sądowe, itp.).
Wiadomości z najdawniejszych okresów czerpiemy głównie z źródeł praktyki. Np. coraz liczniejsze dokumenty z XII i XIII (dyplomy książęce=> potwierdzające czynności prawne jak np. darowizny, akty nadania, akty sądowe).
Księga henrykowska - zwiera akty prawne oraz opisy transakcji zawieranych przez klasztor w XIII i na początku XIV wieku.
Formularze czynności prawnych - wzory spisywania czynności prawnych. Najstarsze: XIII/XIV.
Księga elbląska - najstarszy spis polskiego prawa zwyczajowego spisany przez krzyżaków XIII/XIV wiek (źródło poznania prawa)
2. Prawo stanowione
Przywileje jednostkowe - wydawane na rzecz osób fizycznych: rycerzy, możnowładców możnowładców później także osób prawnych: instytucje kościelne.
Przywileje immunitetowe - ograniczające prawo książęce na rzecz osób posiadających immunitet.
Przywileje ziemskie - obejmujące wszystkich członków stanu lub stanów
Statuty - ustanawiane przez władcę normy prawne regulujące poszczególne dziedziny życia państwowego.
3. Prawo kościelne a prawo kanoniczne
Prawo kanoniczne - zespól norm prawnych wytworzonych przez kościół, regulujących stosunki kościoła wewnątrz i na zewnątrz.
Prawo kościelne - zespól norm prawnych, regulujących stosunki kościoła wewnątrz i na zewnątrz, bez względu na to czy zostały wytworzone przez kościół czy państwo, czy będące wynikiem porozumienia stron.
Colletio tripartita - zwód prawa kanonicznego znany w Polsce w XII wieku.
Statuty Prowincjonalne - uchwalane na ogólnopolskich synodach prowincjonalnych, prowincjonalnych udziałem legatów papieskich.
Statuty diecezjalne - uzupełnienie wydawane na synodach diecezjalnych.
4. Prawo niemieckie na ziemiach polskich
Przywileje lokacyjne - zezwolenie na lokacje miasta/wsi wydawane przez panującego.
Dokument lokacyjny - dokument określający ustrój miasta/wsi obowiązki i prawa wsi, zapewniając im prawo używania prawa niemieckiego.
Zwierciadło saskie - podstawowe źródło prawa niemieckiego w Polsce.(Spis prawa zwyczajowego niemieckiego)
Pouczenia prawne źródło prawa miejskiego
Ortyle - jednostkowe wyroki sądów o charakterze precedensów.
Weichiblid magdeburski - zbiór prawa miejskiego w Polsce stosowany w Polsce obejmował ustrój sądów oraz miejskie prawo sądowe (redakcja Konrada z Opola XIV wiek)
III. Ustrój społeczny i jego przemiany w XI - XIII stuleciach
1. Własność ziemi - podstawą stosunków społecznych
W XI i XII monarchowie, w oparciu o regale ziemi, nadawali wsie Opola a nawet kasztele kościołowi. Mniejsze posiadłości otrzymywali możnowładcy i rycerze, początkowo jako beneficje(nadania czasowe) w zamian za pełnioną służbę wojskową. Szybko jednak te posiadłości zaczęły się przekształcać w własność dziedziczną zwaną alodialną i rosnąć przez nowe nadania.
Domena władcy prywatna własność ziemska władcy.
Prawo rycerskie - ziemia w zamian za konną służbę wojskową.
2. Rodzaje renty gruntowej
ODROBKOWA
NATURALNA
PIENIĘŻNA
Na rzecz kościoła chłopi świadczyli dziesięcinę
Na rzecz władcy Daniny i posługi.
Dwór monarszy - centrum własności jednostki gospodarczej dóbr książęcych. Gospodarką kierował włodarz.
3. Wzrost wielkiej własności ziemskiej
Książęta rozbudowywali swoje domeny stając się największymi właścicielami ziemi w swoich dzielnicach. Rozszerzając je, obejmowali własną administracją gospodarczą tereny już zaludnione, oraz osadzali ludzi na pustkowiach.
Panowie świeccy opierali swe znaczenie na własności dziedzicznej, ponadto korzystając z piastowanych urzędów, zawłaszczali ziemie, na które rozciągało się regale panującego i uzyskiwali nowe posiadłości z nadań książęcych.
Własność duchowa zarówno nadań monarszych jak i licznych w XII wieku darowizn możnowładców.
Specyfiką polskiego średniowiecz jest też przewaga własności alodialnej nad systemem lennym.
4. Immunitety: ekonomiczny i sądowy
Immunitet ekonomiczny - polegał na zwolnieniu ludności zamieszkałej w dobrach prywatnych od określonych w przywileju danin i posług na rzecz księcia, które przechodziły na rzecz pana.
Immunitet sądowo-administracyjny - ograniczał lub wyłączał sądownictwo urzędników książęcych nad ludnością zależną osiadłą w dobrach, które posiadały immunitet. Sprawy sądowe na tych ziemiach podlegały ich właścicielowi.
Nadawanie immunitetów spowodowało zwiększenie władzy panów nad chłopami. WŁADZAOPARTA NA STOSUNKACH FAKTYCZNYCH(z tytułu uprawianej ziemi pana) ZMIENIŁA SIĘ W PODDAŃSTWO.
5. Kształtowanie się stanów
Stan - grupa społeczna wyróżniająca się w społeczeństwie stanem faktycznym i stosunkiem prawnym(grupa rządząca się własnymi prawami odmiennymi niż reszta społeczeństwa)
Stan uprzywilejowany - uczestniczący w sprawowaniu władzy.
Stan nieuprzywilejowany - któremu prawa stwarzały pewną ochronę przed uciskiem i wyzyskiem stanów uprzywilejowanych.
STANY:
Duchowieństwo - wyodrębniło się już w XIII wieku, kiedy kler zaczął się w pełni rządzić prawem kościelnym i uzyskał własne sądownictwo.
Rycerski/szlachecki - wyodrębnił się na początku XIV wieku wraz z masowym otrzymywaniem immunitetów.
Mieszczański - wyodrębnienie się tego stanu było ściśle związane z uzyskiwaniem przez miasta praw samorządowych.
Chłopski - wyodrębnienie się tego stanu miał ścisły związek z upowszechnieniem się systemu czynszowego i czynszowego i związanymi z tym zmianami w stanowisku prawnym
Szlachta
1. Możnowładcy i rycerze
Komesi (baronowie) - czołowi przedstawiciele możnowładztwa polskiego, skupiali w swym ręku urzędy państwowe i zarząd grodów. Początkowo źródłem ich dochodów był udział w zyskach z podatków, w XII wieku w wyniku nadań powiększali oni swoje ziemie stając się wielkimi właścicielami ziemi(posiadali też faktyczny monopol na urzędy).
Włodycy - ludzie wolni zdolni do konnej służby wojskowej, niekoniecznie posiadający ziemie.
Miles strenuus - pasowany rycerz
2. Rody możnowładcze i gniazdowe
Rody możnowładcze - rody, w których pochodzenie od wspólnego przodka współistniało ze stosunkami zależności. Podporządkowanie możnowładztwu rycerzy(quasi feudalizacja).
Rody gniazdowe - średni i drobni rycerze osiadli na zwartym terenie, zwanym gniazdem, pochodzącym od jednako przodka lub związanych węzłami pokrewieństwa.
3. Formowanie się stanu rycerstwa i szlachty
Podstawowym prawem rycerskim była dziedziczna własność ziemi. Własność rycerska była zwolniona od ciężarów prawa książęcego, książęcego miejsce tzw. Dziesięciny snopowej świadczyła na rzecz kościoła tzw. Dziesięcinne swobodną, poza tym byli oni chronieni wzmożoną ochroną prawną. Końcową fazą kształtowania się rycerstwa było rozszerzenie immunitetów na ogół rycerstwa(XIII-XIV)
Specjalne prawa rycerskie XIII w./Prawo rycerskie:
Prawo do wykupu przez władcę w razie popadnięcia w niewole
Prawo do odszkodowań za straty poniesione w wyprawie wojennej
Prawo do żądania wynagrodzenia za wyprawę poza granice kraju
Dziedziczenie w linii bocznej
Dziedziczenie kobiet
Zwolnieni od ogłaszania zapowiedzi
Możnowładcy ponadto w drugiej połowie XIII wieku otrzymali tzw. Prawo nieodpowiednie polegające poddaniu się tylko sądowi władcy.
Rycerstwo-szlachta dzieliło się na;
Możnowładztwo
Rycerstwo średnie
Rycerstwo drobne
Herb - pojawiły się w Polsce pod koniec XII wieku jako znaki osobiste, a jako dziedziczne stały się wieku następnym.
Zawołania - używano przede wszystkim przy skrzykiwaniu się rodu w czasie bitwy.
Ród heraldyczny - rycerze posiadający wspólny herb i wspólne zawołanie.
Chłopi
1. Formy uzależnienia ludności chłopskiej
Wieśniacy książęcy - Chłopi podporządkowani bezpośrednio księciu. Samodzielni gospodarze. Zachowali oni prawo do ziemi jako własności podległej. Znaczna samodzielność gospodarcza i osobista.
Przypisańcy - Ludność osiadł w ziemiach kościelnych(w wyniku nadań ziemi kościołowi wraz z ludźmi). Sposób podległości spisany był w dokumencie nadawczym. Nie mogli opuścić dóbr, do których zostali przypisani. Zależni, ale nie niewolni.
Zakupowie - ich zależność powstawała w wyniku zadłużenia u pana i przejścia wraz z całą rodziną w charakterze zastawu, dopóki nie spłacą długu, lecz przeważnie nie będąc w stanie spłacić zakup pozostawał odtąd zależny od pana.
W drodze komendacji - poddane się pod opiekę(głównie z powodu: samowoli monarszej, wykorzystujących swą przewagę rycerzy)
2. Niewolni
Niewolni byli w posiadaniu panującego, możnych i rycerzy. Rekrutowali się z jeńców wojennych, niewypłacalni dłużnicy, przestępca. Kiedy byli osadzani na ziemiach sytuacja stawała się podobna jak ludności zależnej. W domenie monarszej byli podzieleni na dziesiątki i setki w celu ułatwienia pracy urzędników.
3. Rodzaje świadczeń a zróżnicowanie ludności wiejskiej
Chłopi byli obciążeni rentą naturalną i odrobkową. W zależności od pełnionych posług ludność można podzielić na:
Rolników(zakupy i rataje)
Rzemieślników dworskich
Ludność służebna(największe znaczenie służba hodowlana, łowiecka, bezpośrednio przy dworze)
W XIII wieku ludność służebna przekształciła się w wyniku rozwoju gospodarki towarowo-pieniężnej w ludność rolniczą.
4. Stopnie zależności ludności wiejskiej
Wolni[liberii]
Goście - ludność przyszła z zewnątrz, osiadli na postawie umowy z prawem wychodu [hospites]
Miejscowi - mieszkający na danym terenie, i podlegający panu [liberii originarii]
Poddani - wszyscy ci którzy pozbawieni byli prawa wychodu [obnoxii]
Dziedzicowe - Właściciele podlegli(dziedziczna posiadłość ziemi uzależnionej od pana)\
5. Opole
Ople składało się z pewnej ilości osad jedno- i wielo- dworczych, na które państwo nakładało wspólne obowiązki:
Podatki(krowa opolna, wół opolny)
Ściganie przestępców
W wyniku rozwoju własności rycerstwa Opole zaczęło znikać XIII - XV wiek.
6. Osadnictwo na prawie polskim
Warunki osadnictwa na prawie polskim:
Racjonalizacja świadczeń na rzecz pana w naturze bądź w pieniądzu(co do kwoty jak i czasu płatności)
Prawo wychodu - Możliwość opuszczenia wsi po spełnieniu określonych w umowie świadczeń
Unormowanie praw do ziemi na zasadzie własności podległej lub podobnej.
7. Osadnictwo niemieckie
Osadnictwo wewnętrzne nie zaspokajało potrzeb polskich właścicieli ziemskich, spowodowało to zabieganie o pozyskanie chłopów z innych państw głównie Niemiec a pomóc w tym miały warunki na jakich mieli się oni osiedlać w Polsce:
Prawo własności ziemi podległej
określony czynsz
prawo wychodu
stosowanie własnego prawa i form organizacji osadniczej
8. Osadnictwo na prawie niemieckim
Warunki osadnictwa na prawie niemieckim:
uznanie własności podległej do nadziału chłopskiego..
racjonalizacja ciężarów chłopskich(czynszu)
prawo wychodu
sądownictwo dominialne
9. Lokacja wsi na prawie niemieckim
Zezwolenie lokacyjne - przywilej monarchy zezwalający na osadnictwo.
Umowa z zasadźcą(porozumienie zasadźmy i pana co do warunków umowy)
Dokument lokacyjny - jednostronny akt, będący podstawą lokacji wsi. Zawierał on: wyłączenie ludności wsi spod prawa pospolitego, nadanie im prawa niemieckiego, określał też prawa i obowiązki zasadźmy i osadników.
10. Sołtys
Na czele wsi według prawa niemieckiego stawał sołtys, którym najczęściej zostawał zasadźca. Sołtystwo było dziedziczne i można je było zbyć na warunkach określonych w dokumencie lokacyjnym.
Sołtys prawa:
Otrzymywał kilka łanów wolnych od powinności na rzecz pana
Prawo zakładania stawów, łowienia ryb polowania
Prawo do 1/6 czynszów ściąganych na rzecz pana
Prawo do 1/3 dochodów z kar
Prawo do prowadzenia karczmy, młyna i jatki mięsnej
Sołtys obowiązki:
Przewodniczenie wiejskiej ławie sądowej
Zbieranie czynszów
Służba wojskowa(nie zawsze)
11. Prawa i obowiązki chłopów
Prawa:
Prawo do gruntu było dziedziczne
Prawo zakupne(przy zakupie chłop dawał panu zastaw, kiedy pan chciał chłopa usunąć musiał go najpierw spłacić)
Cała wieś otrzymywała na wspólne gospodarowanie pastwisko(wygon)
Nie był przywiązany do ziemi, kiedy chciał opuścić wieś wystarczyło tylko znaleźć zastępcę.
Zwolnienie z czynszu na czas określony w umowie(wolnizna)
Obowiązki:
Czynsz można było ustalić w a) zbożu b)zbożu i pieniądzach c) pieniądzach
Świadczenia w naturze
Robocizna
Podatki na rzecz państwa, których nie znosiły immunitety(nadzwyczajne poradlne, ciężary związane z obroną kraju)
Dziesięcina kościelna
Mieszczanie
1. Podgrodzia
Miejsca targowe
Wsie służebne
Najwybitniejszą pozycje zajmowali kupcy(meliorant grupa rządząca), pozostała grupa podgrodzia to lud.
2. Targi
W XII wieku w Polsce rozwiały się osady targowe, w których najczęściej raz w tygodniu odbywał się targ. Taka osada obejmowała: targ, karczmy, czasem kościół. Dla zabezpieczenia wymiany targ był obejmowany mirem monarszym. Potrzeby obrotu powodowały tez powstawanie prawa targowego - swoboda dokonywania na targu transakcji niezależnie od pozycji społecznej.
Targ wolny - targ wyłączony z regale władcy
3. Lokacje miast
Próg lokacyjny - przeniesienia miast na prawo niemieckie
Miasto wyróżniało się:
Strukturą zawodowa ludności
Strukturą przestrzenną i formą zabudowy jak i umocnieniami
Organizacją odrębnych władz i sądów
Odrębnym położeniem prawnym ludności
Nowe miasto budowano według ścisłego planu urbanistycznego: rynkiem w środku i odchodzącymi od niego prostopadłymi ulicami
Postawą ustrojową miasta był dokument lokacyjny
W przypadku, kiedy miasto lokował władca(miasta książęce) wystarczył tylko dokument lokacyjny w innym przypadku (miasta prywatne) potrzebny był przywilej lokacyjny.
Znaczenie przywileju polegało na wyłączeniu miasta spod władzy urzędników i poddaniu go pod władze dziedzicznego wójta(najczęściej zasadźca). Powołaniu wójta towarzyszyło przejście miasta na prawo niemieckie.
Dokument lokacyjny zwierał:
Przywileje wójta
Nadanie miastu prawa targu
Określenie warunków wykonywania rzemiosła
Nadanie mieszczanom gruntów poza miastem
Określenie obowiązków mieszczan
Monarcha czy pan miasta otrzymywał:
Czynsz za wydzielone pod budowę parcele
Opłaty za urządzenia targowe
2/3 kar sadowych
Najczęstszym prawem, na którym lokowano miasta było prawo magdeburskie, a także lubecki(pomoże) i flamandzkim. Rodzinne prawo: średzkie, chełmińskie.
4. Zróżnicowanie społeczne i narodowościowe w miastach w XIII wieku i na początku XIV
Ludność miast początkowo składała się głównie z elementu napływowego( Niemców).
Przodującą role w mieście miał Patrycjat(ludzie posiadający prawo miejskie i obywatelstwo miejskie)= właściciele domów na rynku.
Drugą najliczniejszą warstwą było pospólstwo(też posiadali prawo miejskie i obywatelstwo miejskie) = rzemieślnicy, kupcy, kramarze.
Plebs biedota nieposiadająca obywatelstwa miejskiego.
5. Organizacja miejska
Wójt - zostawał on w stosunku wasala do pana miasta.
Miał obowiązek:
Przewodniczenie ławie sądowej
Wykonywanie funkcji policyjnych
Ściąganie czynszów
Przygotowywanie miasta do obrony
Kierowanie obroną
Osobista konna służba wojskowa
Przysługiwało mu:
1/6 czynszu na dworzyszcz
1/3 kar sądowych
wpływ z jatek, młynów wodnych, czasami z łaźni
posiadał pod miastem wolne od czynszu łany
Rady miejskie od XIII składała się z kilku do kilkunastu rajców. Władza rady powoli się zwiększała kosztem wójta i dążyła do uniezależnienia się od niego i pana miasta.
6. Rzemiosło miejskie: cechy
Cechy - były formą organizacji rzemiosła, była to przymusowa organizacja osobiście wolnych rzemieślników jednej lub kilku pokrewnych specjalności. Celem cechu była ochrona interesów zorganizowanego rzemiosła:
W stosunku do konkurencji pozacechowej
Wobec kupców
W odniesieniu do wsi zarówno w stosunku jako dostawców surowców jak i nabywców produkcji rzemiosła
Do cechu należeli samodzielni rzemieślnicy(majstrowie). Każdy majster mógł posiadać 1-2 czeladników i uczniów. Po przepracowaniu kilku lat uczeń stawał się czeladnikiem, po kolejnych przepracowanych latach i wykonanych pracach mistrzowskich mógł zostać majstrem i otrzymać własny warsztat o ile posiadał obywatelstwo. Cech miał też obowiązek obrony baszty i określonego odcinka morów w razie oblężenia, był tez formą ubezpieczenia( w razie choroby cech zajmował się interesami chorego, a w wypadku śmierci opiekował się jego rodziną)
7. Organizacja handlu
Targi - odbywały się 1-2 razy w tygodniu. Miejscem targu był rynek
Jarmark - wielki targ 1-2 razy do roku
Przymus drogowy - przymus zobowiązujący kupców do jechania ściśle określoną droga w celu uiszczenia ceł.
Prawo składu - trzeba było wystawić towary na sprzedaż w mieście(wszystkie lub te określone przywilejem)
Bezwzględne - musiał je sprzedać w tym mieście i nie mógł wieźć ich dalej
Względne - musiał wystawić towar na sprzedaż przez określony czas
IV Chrzest polski i rozwój organizacji kościelnych
1.Chrześcijaństwo religią państwową
Oficjalni polska przyjęła chrzest w 966 r. za pośrednictwem Czech. Był to akt:
Polityczny
Umocnienie autorytetu władcy
Ulepszenie administracji (w oparciu o administracje kościelną, i doświadczenie kościoła)
Zrównanie mieszka z innymi władcami europy
Zapobiegnięcie najazdów niemiecki(jako na pogan)
Kulturowy
Gospodarczy
Nowe technologie
2. Polska prowincja kościelna
Pierwszym polski biskupstwem było powstałe w 968 polskie biskupstwo w Poznaniu, podlegało ono bezpośrednio papieżowi.
1000 - usankcjonowanie przez Cesarza Niemieckiego powstania arcybiskupstwa Gnieźnieńskiego i trzech podległych biskupstw w Wrocławie, Krakowie, Kołobrzegu. Utworzyły one odrębną prowincje kościelną. Potwierdzone w 1136 bullą papieską.
Pocz. XII powstanie biskupstwo w Lubuszu (utracone podczas rozbicia dzielnicowego)
1140 biskupstwo zachodniopomorskie Wolin(później Kamień pomorski) (utracone podczas rozbicia dzielnicowego)
3. Wewnętrzna organizacja kościoła
W XI w. przy kościołach biskupich powstawały kapituły złożone z kanoników sprawujących urzędy w diecezji. Kapituła posiadała własne uposażenie wyodrębnione od dóbr biskupa. Było to ciało doradcze przy boku biskupa. Powoływała tymczasowego administratora w razie śmierci biskupa, a od XIII wieku sama wybierała biskupa.
Powstanie organizacji parafialnych XII-XIII wiek obok parafii grodowych powstały parafie miejskie Podział:
Biskupstwa
Kapituły
Opactwa
I początkowo zależne od fundatorów
Kościoły parafialne
Kaplice
Fundator początkowo czerpał wszelkie zyski z działalności kościoła i sam wyznaczało księży, później zamieniono to jednak na prawo patronatu czyli przedstawienia biskupowi kandydata
W XII wieku powstały też Archidiakonaty zrzeszające określona liczbę parafii.
4. Synody
Synody prowincjonalne - ogólnopolskie zjazdy biskupów, opatów, przełożonych zakonów, prałatów kapitulnych(później delegatów). Zwoływane przez metropolitę gnieźnieńskiego.
Synody diecezjalne - zwoływane przez biskupa w ramach diecezji.
Synody legackie - ogólnopolskie, zwoływane przez legatów papieskich.
Kompetencje synodów:
Ustawodawstwo(statuty synodalne)
Sprawy majątkowe
5. Klasztory
Benedyktyni
Franciszkanie
Dominikanie
Cystersi
W XIII wieku zakony w Polsce uzyskały egzempcje tj. wyłączenie spod władzy miejscowych biskupów.
6. Uniezależnienie się kościoła od władzy
Wiec w Łęczycy 1180(książęta zrzekli się prawa zaboru ruchomości stanowiących ich własność po zmarłym biskupie + ograniczyli podatki)
Program reform(Henryk Kietlicz)=> program uniezależnienie kościoła od władzy świeckiej
Liczne przywileje immunitetowe XIII wiek
7. Dochody kościoła
Posiadłości(arcybiskupstwo gnieźnieńskie XV. : 303 wsie, 13 miast)
Dziesięcina(np. dziesięcina snopowa)
Dziesięcina swobodna (tylko rycerstwo)
V. Monarchia a czynniki społeczne
1. Władza monarsza za pierwszych Piastów
Była stosunkowo silna, lecz nie absolutna, w pewnym stopniu ograniczały ją wiece i rada monarsza, a także system obioru władcy tzw. Mieszany(dziedziczono - elekcyjny).
2. Koronacja
Koronacja była manifestacją niezależności wobec innych władców. W Polsce przedrozbiorowej koronowało się tylko 3 władców: Chrobry, Mieszko II, Bolesław śmiały a później: Przemysław II, Wacław II i III, Władysław Łokietek, Kazimierz Wielki.
3. Centralizacja i decentralizacja
Centralizacja:
Ekspansja terytorialna
Utrzymywanie zdobytych terytoriów
Ugruntowanie się władzy Piastów
Stałe objazdy kraju
Instytucja pryncypatu(Książe zwierzchni)
Decentralizacja
Elekcja
Podział państwa między członków dynastii
Prawo oporu
Rosnące w siłę możnowładztwo
Rozbicie dzielnicowe
4. Władza książęca w dobie rozbicia dzielnicowego
Zasada senioratu vs. Walki między książętami o dominacje
W miarę zaniku władzy princepsa(seniora) w dzielnicach książęta przejmowali jego uprawnienia. Książęta rządzili wraz z radą książęcą i wiecem a ich władze ograniczały immunitety.
5. Następstwo tronu
Dzielnice ulegały podziałom wedle decyzji umierającego księcia(desygnacja). W podziale uczestniczyli męscy potomkowie, czasami nawet krewni. Ważne były tu też adopcje i układy sukcesyjne.
6. Elekcje
Odbywały się gdy zmarły książę nie pozostawiał krewnych zstępnych męskich.
Elekcje potwierdzającej - kiedy wiec akceptował desygnowanego księcia
Elekcji uroczystej - kiedy wiec sam wybierał nadstępce.
5. Prawo oporu
W przypadku, kiedy panujący nie przestrzegał praw. Możni uważali, że mają prawo siła go usunąć tzw. Prawo oporu(jus resistendi).
6. Wiece
W podejmowaniu ważnych decyzji Władcy pomagał wiec. Wiec poprzedzała narada możnych, przygotowywała ona wnioski w sprawach mających być przedmiotem wiecu.
Najważniejsze decyzje
Forum sądowe w najważniejszych sprawach
Później powstały tzw. Wiece urzędnicze(biskupa, komesów i możnych), które stały się wyrazem roli politycznej możnowładztwa:
Międzydzielnicowe wiece urzędnicze - stanowił połączenie dwóch lub więcej wieców dzielnicowych wraz z książętami. Dotyczyły spraw wspólnych.
Dzielnicowy wiec urzędniczy - odbywał się zwykle co roku. W porozumieniu z wiecem władca:
Podział dzielnicy między spadkobierców
Desygnował następcę
Na ogół nie ustanawiał nowych praw, podatków, nie wszczynał wojny ani nie podpisywał traktatów.
Nadawanie urzędów
Bez udziału księcia:
Zastosowanie prawa oporu
Elekcji nowego władcy
Za zgodą i przy współudziale:
Przywileje immunitetowe i lokacyjne
Urzędnicze wiece ogólno państwowe - powstał w miarę jednoczenia kraju, i był przodkiem sejmu walnego.
VI. Zarząd państwem
1. Urzędy dworskie
dostojnicy - najważniejsi urzędnicy dworscy
Urzędnicy:
Komes nadworny(wojewoda) - zastępował panującego w różnych dziedzinach zarządu państwem oraz w sprawowaniu sądów.
Kanclerz - od XII wieku, pilnował pieczęci władcy i zarządzał korespondencją.
Kancelaria - XIII - sporządzanie dokumentów według własnych formularzy Pracowali tam : Notariusze i Pronotarjusz(zarządca kancelarii)
Skarbnik - czuwał nad skarbem monarchy i archiwum
Mincerze - ściągali dochody z regaliów(płacone w pieniądzu), wymian pieniądza, ściganie i karanie fałszerzy, wybijanie pieniędzy.
Cześnik - zarządzał piwnica władcy
Stolnik - zajmował się stołem władcy
Łowczy
Koniuszy
2. Urzędy lokalne
Namiestnicy prowincjonalni(przed rozbiciem dzielnicowym)
Kasztelan (komes grodowy) - administracja gospodarcza, sądownictwo, ściąganie danin w naturze i świadczeń od podległej grodowi ludności, dowódca załogi grodowej
Chorąży - sprowadzał rycerstwo do kasztelana
Wojski - zastępował kasztelana w sprawach wojskowych
Sędzia grodowy
Włodarz - sprawy gospodarcze
3. Przekształcanie urzędów dworskich w ziemskie
W wyniku rozbicia dzielnicowego, gdy książę posiadał więcej niż jedną dzielnicę urzędy dworskie się dublowały, takie dzielnice nazywamy Ziemiami.
4. Powstanie urzędu starosty
Starosta - namiestnik władcy z założenia niewywodzący się z dzielnicy, w której urzędował. Urząd starosty wprowadził do polski Wacław II.
VIII. Skarbowość
1. Daniny i służebności
Danina opolna - uiszczano ją w postaci wołu, bądź krowy od całego Opola
Podworowe/podymne/poradlnym - Z nierogacizny
Dań - z miodu od chłopów
Służebności:
Powóz - obowiązek dostarczania koni, wołów i wozów dla podróży monarchy po kraju
Podwoda - obowiązek dostarczenia koni dla urzędników
Przewód zwykły - obowiązek transportu specjalnymi szlakami żywności i innych przedmiotów
Przewód rycerski - eskortowanie więźniów bądź kruszców i innych cennych ładunków pod ochroną
obowiązek stanu - ugoszczenia monarchy podczas podróży
służebności łowieckie
2. Regalia
Regalia - zastrzeżone tylko dla monarchy dziedziny działalności gospodarczej
Regale ziemi
Łowieckie - łowy na tury, żubry, jelenie, niedźwiedzie, bobry
Rybołówstwa - połowy dokonywane wielkimi sieciami
Górnicze - również w dobrach prywatnych
Soli
Grodowe - wyłączne prawo do budowy i posiadania grodów
Wodne
„Gospodarcze”
karczmy
targu
młyna
Mennicze
3. Myta i cła
Myto - Opłata za przewóz zarówno na granicach jaj i wewnątrz kraju ze wzgl. na:
ilość wozów, ilość koni jucznych i wierzchowych itp.
4. Mennica
Panujący czerpał zyski z zwierzchności menniczej:
Wyłączne prawo bicia monety
Wymiany monety na nową
Nakazanie używania nowej monety
Grzywna polska - 213 g. srebra=> 240 denarów
10 denarów - skojec
6 skojców - wiardunek(60 denarów - 1/4 grzywny)
5. Dochody z kar
Po wprowadzeniu immunitetów sądowych władca pobierał je tylko z własnej domeny. Później dochody malały dalej bo sądy zadowalały się ułamkowymi cześćmi kary nominalnej.
6. Domena monarsza
IX. Sądownictwo
Sąd książęcy - najwyższy sąd okresu rozbicia dzielnicowego(sędzia dworski i podsądek czuwali nad zgodnym z literą prawa działaniem sądu)
Przestępstwa przeciw państwu i monarsze
Skargi na postępowanie urzędników
Sprawy o ziemię
Sprawy dotyczące statusu prawnego osoby
Sprawy o regalia
Szczególnym przypadkiem tego sądu był sąd książęcy na wiecu. Niektórzy posiadali też tzw. Prawo nieodpowiednie wyłączające ich spod sądu kasztelańskiego i poddawanie się wyłącznie sądowi książęcemu.
Sąd kasztelański - (kasztelana zastępował zwykle sędzia grodowy), kasztelan miał obowiązek;
Wykrywania przestępstw
Ścigania podejrzanych
Sadzenie i karanie
Przysługiwał mu tzw. Sąd targowy
Sądy dominialne - W sądach immunitetowych sądownictwo należało do pana lub wyznaczonego przez niego urzędnika, w sprawach nie zastrzeżony dla sądu książęcego.
Sądy kościelne - XIII
Sąd archidiakona
Sąd biskupa
Sąd oficjała
Sąd arcybiskupi
Sąd inkwizycyjny
Kompetencje:
Duchowny jako pozwany
Naruszenie zasad wiary
Naruszenie przepisów mających związek ze sprawami duchownymi
Sądy prawa niemieckiego
Sąd miejski/ławniczy
Sąd wielki gajony (też miejski) przy udziale pana miasta, bądź jego zastępcy
Sąd gorącego prawa (miejski) - wyrok w ciągu doby
Obcy
Złapany na gorącym uczynku
Sąd wiejski
Sąd leński - podlegali mu wójtowie i sołtysi(inni sołtysi i wójtowie pod przewodnictwem pana dóbr)
Rozdział III: Monarchia stanowa
I. Korona królestwa polskiego
1. Pojęcie Korony Królestwa Polskiego
Prawno-ustrojowym wyrazem monarchii stanowej w Polsce stała się Korona Królestwa Polskiego(Corona Regni Poloniae) ujmowana jako państwo wyodrębnione od osoby monarchy tj. Korona jest związana z państwem a nie z osobą władcy. Prowadziło to:
do zasady niepodzielności i niezbywalności kraju(, który już nie był własnością króla)
Zapewnienia szlachcie władzy
Zacieśnianiu stosunków między byłymi dzielnicami
II. Źródła prawa i źródła poznania prawa
1. Prawo ziemskie . Statuty Kazimierza Wielkiego
Statut Wielkopolski
Statut Małopolski
Statuty Kazimierza zawierały:
Przepisy dotyczące ustroju
Prawo sądowe(głównie karne)
Ekstrawaganty(krótkie ustawy) i prejdykanty(kazusy)
zwody(redakcje statusów wielkopolskiego i małopolskiego)
Statuty małopolsko-wielkopolskie
Przywileje generalne i indywidualne
Edykty(akty króla dotyczące wojskowości i wyznaniowych)
Dekrety(akty króla dotyczące handlu i ceł)
Ordynacje(akty króla dotyczące organizacji żup soli)
Lauda(normy uchwalane na wiecach lokalnych [później na sejmikach])
2. Prawo niemieckie
Ortyle(Magdeburg) i wilkierze (statuty uchwalane przez rady miejskie) przez wprowadzanie tych przepisów prawo polskie coraz bardziej oddalało się od niemieckiego pierwowzoru, tworząc nową gałąź prawa niemieckiego.
III. Organizacja i prawo stanów
Szlachta
1. Zróżnicowanie wewnątrz stanu szlacheckiego
Możnowładcy
Szlachta
Szlachta służebna
Władykowie - niższe rycerstwo
2. Nagana szlachectwa. Nobilitacja
Naganianie szlachectwa - oskarżenie o nie należenie do szlachty. Oczyszczenie przedstawienie 2 osób z rodu ojca i 4 z innych sądowi jako świadków => XV po dwie osoby z rodu matki i babki ojczystej. =>XVI 8 świadków po dwóch z rodu ojca babki ojczystej oraz z matki i babki macierzystej.
Nobilitacja - akt panującego przyznający szlachectwo
3. Szlachta zagrodowa i nieosiadła
Zagrodowa - ta która nie posiadała poddanych i sama uprawiała swoją ziemie
Szlachta nieosiadla (gołota) - nie ciążył na niej obowiązek stawienia się na pospolitym ruszeniu.
4. Szlacheckie przywileje stanowe
1355 - Buda
Nie pobieranie nadzwyczajnych podatków
Nie korzystać ze stacji w dobrach szlacheckich
Wynagradzać starty szlachty w wyprawach wojennych poza granicami kraju
1374 - Koszyce
Nie będzie nakładał arbitralnie podatków
2 grosze z łana kmieckiego rocznie
Wykup szlachcica z niewoli
Urzędy tylko dla Polaków
Ograniczył obowiązek pomocy szlachty w budowie zamków tylko do sytuacji kiedy się na to zgodziła
Wymóg zgody szlachty na nowe podatki
1422 - Czerwieński
Król nie będzie konfiskować ani zajmować majątku szlachcica bez wyroku sądu
Sądy będą sądziły według prawa pisanego
Zakaz łączenia urzędów ziemskiego i starosty
1423 - Warta
1425 - Brzeski
1430 - Jedliński i 1433 - Krakowski
1454 - Cerekwica
1454 - Nieszawskie
Nie wolno zwoływać pospolitego ruszenia bez zgody sejmików
Nie wolno wydawać nowych praw bez zgody sejmików
Cofnięto przywileje Żydowskie
Miasta i mieszczanie
1. Obywatelstwo miejskie
Korzystanie z prawa miejskiego było ograniczone posiadaniem obywatelstwa miejskiego. Każde miasto nadawało je samodzielnie, a uprzednie posiadanie obywatelstwa w jednym mieście nie przesądzało o zdobyciu go w innym. Wymagano w celu uzyskania obywatelstwa:
Zaświadczenia pochodzenia z prawego łoża
Zaświadczenia o wyznawaniu religii chrześcijańskiej
Lub od przybyłego
Rezygnacji z obywatelstwa w innym mieście
(Później) nabycie nieruchomości lub małżeństwo z córką obywatela
Przy nadawaniu obywatelstwa pobierano:
Opłatę
Przysięgę na posłuszeństwo radzie miejskiej i prawom miejskim
Plebejusze podlegali tylko prawom ale nie mogli z nich korzystać
2. Ustrój władz miejskich
Patrycjat dążył do skupienia całej władzy w swych rękach przez osłabienie pozycji wójta. Miasta wyłupiały, dzierżawiły lub zastawiły wójtostwo. Na czoło opozycji przeciw samowoli patrycjatu stanęły cechy domagając się współudziału w decyzjach o nakładaniu podatków oraz przy uchwalaniu wiklierzy.
Rada miejska była naczelnym organem samorządowym w miastach większych.
Kompetencje:
Powoływała ławników i wójta sądowego
Mianowała starszych cechów
I inne
Rada miejska składała się z trzech kolegiów:
Rada miejska posiadająca kompetencje uchwałodawcze, administracyjne i sądowe
Rada stanowiąca sąd miejski
Reprezentacja pospólstwa
Wiklierze regulowały sprawy targowe, lub statuty cechowe wymagały kontrasygnaty pana miasta.
3. Cechy i bractwa
Statuty cechów - regulowały drobiazgowo warunki pracy i produkcji
Liczbę czeladników
Jakość wyrobów
Cenę
Za pomocą, jakich narzędzi i surowiec, z jakich będą wykonywane towary
Zbiorowy zakup surowca
Starsi cechowi - kierowali sprawami cechu i zarządzali majątkiem, mieli też uprawnienia sądowe w sprawach karnych mniejszego stopnia oraz sądownictwo polubowne
Szturarze/partacze - ludzie niezrzeszeni w cechach pracujący pod miastem i będący konkurencja dla cechów
Bractwa - stowarzyszenia kupców nienależących do cechów(gildie)
4. Przywileje miast stanowisko miast w państwie
Wiklierze przeciw zbytkowi - zakaz noszenia jedwabnych strojów, nadmiernej ilości biżuterii, ograniczono liczbę gości na przyjęciach, zapraszania wesołków na uczty.
Konfederacje miejskie - mające za zadanie ujednolicenie polityki miast i wzmocnienia ich pozycji w kraju.
Przedstawiciele miast brali udział w elekci
Wolność podatkowa miast - podatki od miast były ustalone w przywilejach lokacyjnych a nowe trzeba było zatwierdzić za zgodą miast(czynnik, który mógł spowodować uczestniczenie miast w sejmikach)
W XV wieku nastąpiło załamani linii rozwoju miast na arenie politycznej głównie z powodu braku współpracy między miastami.
Chłopi
1. Wieś polska w XV i XVI wieku
Był to okres dominacji czynszów(najczęściej 12 groszy stosunkach łana) w stosunkach między panem a chłopem
Podział ludności:
Kmiecie - posiadacze samodzielnych gospodarstw rolnych
Zagrodniczy - posiadający chatę, lecz nieposiadający gospodarstwa
Czeladź -
Podatki:
Czynsz
Ciężary w naturze(ograniczane) i świadczenia na rzecz pana
Poradlne
Dziesięcina
2. Prawo wychodu i jego ograniczenia
Wolność wychodu - możność opuszczenia gospodarstwa pana
Chłop na prawie niemieckim mógł opuścić wieś w każdym momencie po uporządkowaniu gospodarstwa, obsiać ziemie i uiścić roczny czynsz, lub znaleźć równie zasobnego zastępcę.
Chłop na prawie polskim mógł opuścić gospodarstw raz do roku w grudniu około bożego narodzenia. Doprowadzić gospodarstwo do porządku, obrobić ziemię zwrócić pożyczkę panu.
Rękojemstwo kmieci - instytucja ułatwiająca wychodzenie chłopa ze wsi nawet gdy nie spełnił wszystkich zobowiązań wobec pana.
Nie można było opuścić wsi przed odpracowaniem wolnizny. W wsiach na prawie niemieckim mógł opuścić wcześniej, ale musiał zapłacić wysokość czynszu za tyle lat ile pozostało mu do końca wolnizny.
Wypadki, w których można było opuścić wieś bez zgody pana:
Gdy pan dopuścił się gwałtu na żonie, bądź córce chłopa
Jeśli pan został wyklęty
Gdy w gospodarstwach dokonywano egzekucji za długi pana
Uciekinier mógł staremu panu zapłacić roczny czynsz i trzy grzywny kary
3. Sołtysi
Wykorzystując swoją pozycje wielu sołtysom udało się przedostać do szlachty, dlatego nie wykształcił się oddzielny stan.
Sołtys:
Miał obowiązek służby wojskowej
Zwiększona główszczyznę i nawiązkę
IV. Kościoły i ich stanowisko w państwie
1. Stosunek kościoła katolickiego do państwa
Obiór biskupa:
Król przedstawiał kapitule list z kandydatem
Kapituła zatwierdza biskupa
1430-1433 wyższe stanowiska tylko dla szlachty
1417 arcybiskup gnieźnieński stał się prymasem
1481 - zwolnienie z podatków(oprócz2 groszy z łana) dla chłopów w dobrach kościelnych
2. Państwo a kościół prawosławny
1370 Powołania metropolii prawosławnej w Haliczu(nie przetrwała)
1458 - utworzenie metropolii kijowskiej(9 biskupstw)
V Władza królewska i reprezentacja stanowa
1. Dynastia a elekcyjność tronu
Elekcja Jagiełły - elekcja osoby nie dynastii(cały okres panowania dynastii Jagiellonów nie było zagwarantowane jej panowanie tej dynastii po śmieci poprzednika)
Kandydata na tron przedstawiała rada królewska, a obioru dokonywał zjazd elekcyjny(rada królewska + szlachta + przedstawiciele miast)
2. Koronacja, potwierdzenie praw
Po elekcji odbywała się koronacja(pomazanie króla i akt koronacji[wręczenie insygniów władzy])oprócz przysięgi liturgicznej składali przysięgę państwową(przestrzeganie praw i przywilejów, odzyskanie ziem utraconych i do obrony kraju) poza tym od Władysława III musieli tez podpisać Ogólne potwierdzenie praw stanów.
4. Zakres władzy królewskiej
Władze królewską ograniczały:
Przywileje
Statuty]
Dożywotność urzędów
Władza królewska:
Zwierzchnik administracji
Mianowanie urzędników
Dysponowanie domeną (królewszczyzny)
Najwyższy sędzia
Mógł przed własny sąd wywołać każdą sprawę
Naczelny dowódca wojska
5. Rada królewska
Rada składała się z kanclerzy, podkanclerzy, marszałka dworu i podskarbiego, wojewodowie, kasztelanowie więksi, arcybiskupi i biskupi katoliccy.
Miała wpływ przy:
Polityka zagraniczna
Wojna i pokój
Obsadzanie urzędów
6. Sejm walny i sejmy prowincjonalne
Sejmy powstały gdy na zjazdy urzędnicze zaczęła przyjeżdżać szlachta, reprezentanci miast i kapituł.
Sejm walny/wielki - ogólno państwowy zjazd.
Rada królewska
Urzędnicy ziemscy
Szlachta, przedstawiciele miast i kapituł
Ogól szlachty nie brał udziału w obradach tylko aprobował postanowienia.
Wzrost znaczenia sejmików ziemskich spowodował, że na sejmy walne i prowincjonalne szlachta wysyłała tylko swoich przedstawicieli.
W XV wieku sejm walny odbywał się zwykle co roku.
Sejm prowincjonalny i walny uprawnienia:
Zatwierdzał nowe podatki
Mógł obradować i podejmować uchwały nawet pod nieobecność króla, który zatwierdzał je wówczas ex post.
7. Powstanie sejmików ziemskich
Dawny wiec dzielnicowy rozpadł się na sąd wiecowy i rade panów
Rada panów zajmowała się administracją ziemi i ustawodawstwem partykularnym, jednak wzrost znaczenia szlachty zmusił ją do odwoływania się do szlachty
Tak powstał sejmik ziemski składający się z rady panów(powoli zanikała) i ogółu szlachty.
Uprawnienia:
Sądownictwo
Lokalne podatki na potrzeby ziemi
Nadzwyczajne podatki
8. Konfederacje
Do uzyskania własnych celów na sejmikach tworzyły się jedno, bądź wielostanowe konfederacje. Konfederacja była ligą, czyli związkiem tylko tych ludzi, którzy do niej przystąpili.
VI. Urzędy lokalne i centralne
1. Województwa i ziemie
Województwa - dawne dzielnice(ziemie), które wytworzyły pełna hierarchie urzędników ziemskich z wojewodą na czele. Terytoria mniejszych dzielnic pozostały przy nazwie ziemi
W każdym województwie było po kilka lub więcej kasztelnii(z wyjątkiem Rusi, gdzie ich nie było). W XV wieku kasztelanie ustąpiły miejsca powiatom(okręgom sądowym).
2. Urzędy ziemskie
Urzędy dygnitarskie:
Wojewoda
Stał na czele rady panów województwa.
Przewodniczył sejmikom elekcyjnym
Uczestniczył w sądzie wiecowym
Sprawował jurysdykcje nad ludnością żydowską
Posiadał określone prawa nadzoru nad miastami
Ustalanie taks
Kasztelanowie
Powoli jego uprawnienia przejmowały inne urzędy
Kasztelanowie więksi nadal należeli do rady królewskiej
Podkomorzy
Sądownictwo w sprawach granic posiadłości
W czasie wypraw sprawdzał czy rycerz samowolni nie zmienił chorągwi
Był zastępcą sierot i wdów w sądzie
Sędzia ziemski
Urzędy niższe:
Chorąży
Pełnił określone funkcje podczas pospolitego ruszenia
Uczestniczył w sądzie wiecowym
Wojski
Czuwał nad bezpieczeństwem ziemi(sam będąc zwolnionym od służby wojskowej) w czasie pospolitego ruszenia
Podsadek
Pisarz ziemski
I tytularne/honorowe:
Stolnik
Podstoli
Cześnik
Podczaszy
Łowczy
Miecznik
3. Starostowie
Starosta - zastępca króla w danej prowincji(w małpolice nie było a w Wielkopolsce nazywał się starostą generalnym), jego kompetencje stopniowo malały, lecz nadal:
Szerokie kompetencje sądowe
W Wielkopolsce potwierdzał transakcje ziemią
Zarząd majątkiem królewskim
4. Zarząd lokalny w Małopolsce
Justycjariusz
Ściganie przestępstw zagrażających spokojowi publicznemu
Sądownictwo w powyższej kwestii
Wielkorządca Krakowsko-Sandomierski
Zarząd gospodarczy
Burgrabiowie(większych grodów => starości grodowi)
Zarząd zamkami
5. Urzędy centralne
Podkanclerz królestwa polskiego (pieczętował akty małą pieczęcią) i Kanclerz koronny(pieczętował akty wielką pieczęcią)
Korespondencja
Akta dotyczące zarządu wewnętrznego
Przywileje
Nadania królewskie
Podskarbi
Zarząd skarbem
Nadzór nad mennicą
Podskarbi królewski
Piecza nad insygniami władzy
Piecza nad archiwum
Podskarbi nadworny
Rachunki skarbowe
Marszałek dworu(później nadworny)
Zarząd dworu
Mistrz ceremonii
Sądownictwo nad dworzanami
5. Zakaz łączenia urzędów
nie wolno było łączyć:
Dwóch urzędów ziemskich
VIII. Skarbowość
1. Dochody skarbu za Kazimierza Wielkiego
Dobra królewskie
Konfiskaty majątków
Rozwój gospodarczy lokacje nowych wsi i melioracje starych
Nadzwyczajny poradlny (coroczny, od łanów chłopskich)
Wzrost obrotu gospodarczego => wzrost dochodów z ceł
Regalia
Dochód z mennicy
Obowiązek przyjmowania należności w walucie polskiej
2. Zmiany w systemie skarbowym po 1374
Ograniczenie ciężarów podatkowych do 2 groszy z łanu
Zgoda szlachty na nakładanie nowych podatków o charakterze nadzwyczajnym Pobór.
Po wojnie trzynastoletniej pobór stal się dorocznym podatkiem w wysokości 12 groszy z łanu.
Szos - podatek miast
Dobrowolna pomoc - podatek kościelny w formie ryczałtu
X. Sąd ziemski
Sąd ziemski - objeżdżał on województwo i odbywał sesje w poszczególnych powiatach powiatach
Wszystkie sprawy, w których szlachta występowała w charakterze pozwanych z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla sądów grockich i podkomorskich i królewskich
Sąd oprawcy (justycjarjusza)
Ściganie i sądzenie przestępstw szczególnie zagrażających bezpieczeństwu publicznemu
Sąd grocki - ukształtował się w XIV wieku w Małopolsce
Ogół spraw poza kompetencja sądu ziemskiego
Sądzenie szlachty nieosiadłej
Sądzenie spraw, które nie zostały w kompetencji innych sądów
Do sądzeni spraw z Czterech artykułów grodzkich
Podpalenie
Napad na dom szlachcica
Rabunek na drodze publicznej
Zgwałcenie
Sąd podkomorski(odbywał się w miejscu, w który trzeba było wytyczyć granice)
Sprawy o rozgraniczenie dóbr szlacheckich
Sąd wiecowy - odbywał się trzy razy do roku(od 1454 raz) miał rangę sądu monarszego, później przekształcił się w sąd monarszy.
O dobra dziedziczne szlachty
Sprawy nierozstrzygnięte na sądach ziemskich
Sąd króla - nie musiał uczestniczyć monarcha, ale musiał się odbywać na dworze, rozstrzygał on sprawę, do której został powołany i rozwiązywał się.
Zdrada, obraza majestatu
Sprawy (oprócz czterech artykułów grodzkich), w których oskarżonemu szlachcicowi groziła
Utrata czci
Konfiskata majątku
Śmierć
Skargi przeciwko urzędnikom
Skargi dotyczące majątków i dochodów królewskich
Spory między stanami
Sądownictwo kościelne - wystąpiły konkurujące z sądami archidiakona sądy synodalne(podczas objazdu diecezji przez biskupa)
Sądy miejskie - w miastach, które wykupiły dziedziczne wójtostwa najważniejszy stał się sąd rady miejskiej.
Sąd rady miejskiej - złożony z rajców pod przewodnictwem burmistrza
Sprawy najważniejsze w pierwszej instancji.
Sąd wyższy dla pozostałych sądów miejskich
Sąd radziecko-ławniczy - rada miejska + ława
Sąd wyższy prawa niemieckiego na zamku krakowskim(sąd leński)
Sąd dla wójtów i sołtysów dóbr królewskich
Sąd sześciu miast (sąd królewski) najwyższa instancja
Sądy wiejskie
Sądy gajone - szlachcic lub jego urzędnik sądzi chłopów
Sąd ławy wiejskiej - we wsiach na prawie niemieckim
Rozdział IV: Prawo sądowe polskiego średniowiecza
I. Prawo prywatne
Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych
Zdolność prawną - posiadali wszyscy osobami wyjątkiem niewolników i wywłoczników.
Zdolność do czynności prawnej - początkowo nie było dokładnie określonego wieku lecz następowało to z chwilą kiedy osoba osiągała dojrzałość fizyczną. Statut Warcki określił lata sprawne dla chłopców na 15 dla dziewczyn na 12.
W średniowieczu istniały różnice w zakresie Zdolności prawnej i czynności prawnej ze względu na:
przynależność do grupy społecznej a później stanowej
Płci. Pełnie praw posiadali dorośli mężczyźni, a dojrzała kobieta pozostawała pod opieka rodziny aż do wyjścia za mąż Bardziej samodzielna była pozycja wdowy, która zarządzała majątkiem męża aż do swojej śmierci
Przynależności państwowej
Przynależności etniczno wyznaniowej Żydzi nie mogli zawierać malżeństw z chrześcijanami mogli mieszkać tylko w wyznaczonych im miejscach, ale mieli tez szczególne prawa: mogli pożyczać pieniądze na procent, w czasie procesu z chrześcijanami gdy byli pozwani chrześcijanie poza świadkami chrześcijanami musieli przedstawić też świadków żydów. Tatarzy nie mogli zawierać malżeństw z chrześcijanami, nie mogli zasiadać sejmikach nie mogli pełnić funkcji urzędowych.
Zawarcie i rozwiązanie małżeństwa
Zawarcie wystarczyło tyko wspólne mieszkanie i potwierdzenie oświadczeniem woli wejścia w związek małżeński.
Zmówiny - umowa przedślubna zawierana między obiema rodzinami. Określała ona warunki małżeństwa a przede wszystkim czas ślubu i warunki majątkowe
Zdawiny - oddanie oblubienicy panu młodemu(a w tym przenosiny i pokładziny).
Dziewczyna przy wyjściu musiała mieć zgodę rodziców lub opiekunów a w ich braku - krewnych zamążpójście bez takiej zgody powodowało brak prawa do posagu. Samodzielnie za mąż wychodziły wdowy.
KOŚCIELNA FORMA ZAWARCIA MAŁŻEŃSTWA(1197):
Zapowiedzi (od 1215) ogłaszano je trzykrotnie kościołach parafialnych obu stron(w XV w. szlachta osiadła została zwolniona)
Zaręczyny - to co zmówiny
Rozwiązanie małżeństwa - następowało przez śmierć jednego z małżonków, do powstania kościelnej była też możliwość rozwodu poprzez oddalenie żony z domu męża.
Posag i wiano
ŻONA:
Wyprawa(szczebrzuch) - ruchomości przeznaczonych do jej osobistego użytku oraz przedmiotów gospodarstwa kobiecego
Posag - otrzymywała dziewczyna wychodząca za mąż od ojca lub opiekuna. Stanowił on część majątku rodzinnego jaki należy się córce.
Wiano - zabezpieczenie posagu przez męża dla żony. Składało się z dwóch części: oprawy - suma posagu podjętego przez męża będąca zabezpieczeniem posagu, i wiano właściwe też w wysokości posagu. Zapisywano je specjalnym listem wiennym, który od XV w. wpisywano do ksiąg sądowych. Zapisywano je na części dóbr męża, które zaczęto nazywać dobrami oprawnymi(wiennymi).
Stosunki majątkowe między małżonkami
Wspólnota majątkowa - majątek męża i żony stanowił całość, która w przypadku śmierci jednego z małżonków w całości przypadała drugiemu.
Rozdzielność majątkowa - przez cały czas działania małżeństwa oba majątki były rozdzielone.
Jedność zarządu - przy rozdzielności majątkowej mąż zarządzał majątkiem żony. Ograniczony był jednak zgodą żony W razie śmierci żony posag szedł do dzieci albo w przypadku ich braku wracał do rodziny żony.
Stanowisko majątkowe wdowy
Rozporządzała ona swoim posagiem i wianem, miała też prawo do korzystania na równi z synami z pozostawionego przez męża majątk, aż do śmierci lub ponownego małżeństwa.. W drodze zwyczaju wyodrębniła się zasada, że gospodaruje całym majątkiem do śmierci lub powtórnego małżeństwa. Kazimierz Wielki, który w swoich statutach ograniczył role szlachcianki do wiana i darowizn męża, właściwie dopiero statut warcki zniósł ten obyczaj. Ruchomości: Sprzęty domowe, konie (które używała za życia męża) i połowa szat, w przypadku braku wiana przysługiwał jej wieniec - zwykle 30 grzywien.
Pokrewieństwo Materialne i sztuczne
Pokrewieństwo sztuczne powstające w wyniku aktu prawnego.
Przysposobienie(adopcja) - (już w XIII)jako sposób przekazania majątku, lub w obrębie dynastii dla zapewnienia sukcesji dzielnicy
Wspólnota domowa
Ojcowskie - na, których czele stał ojciec, który był reprezentantem wspólnoty na zewnątrz a wewnątrz decydował o sprawach gospodarstwa, nie mógł alienować gospodarstwa bez zgody rodziny.
Braterskie - do których należeli bracia rodzeni bądź stryjeczni względnie stryj z synami, gdzie starszy niedziału reprezentował wspólnotę na zewnątrz a wewnątrz istniało równouprawnienie.
Stauty Kazimierza przychylnie patrzyły tylko na wspólnoty ojcowskie i stwierdzały, że za życia ojca mają używać tej samej pieczęci.
Opieka
Była surogatem władzy ojcowskiej nad dziećmi nie mających lat sprawnych., także nad dorosłymi, którzy sami nie mogli prowadzić swoich spraw. Po śmierci ojca dziećmi opiekowała się wdowa, która mogła wybrać sobie jednego krewnego do pomocy, w przypadku braku matki lub jej powtórnego zamążpójścia opiekę przejmowali bliżsi krewni. Statut warcki upoważnił ojca do wskazania opiekuna(opieka zapisana[testamentowa])w szczególnych przypadkach opiekę nadawał król(opieka nadana)
Opieka nad podeszłym wiekiem(kuratela)
Opiekuni pobierali pożytki z majątku osoby, którą się opiekowali, mieli jednak obowiązek utrzymania go.
Własność w średniowieczu
Istota własności było faktyczne jej dzierżenie z podaniem tytułu. Prawo użytkowania i rozporządzania było ograniczone prawami osób trzecich.
Dobra dziedziczne i nabyte
Dobra dziedziczne - czyli te, które właściciel otrzymał po przodkach. Takie dobra były ograniczone szczególnie w prawie rozporządzania nimi prawem bliższości i tym, że nie mogły być przekazywane testamentem poza krąg dziedziców ustawowych
Dobra nabyte
Dobra nadane - przez panującego mogły by przedmiotem swobodnej dyspozycji.
Dobra kupne - Z chwilą przejścia do spadku stawały się dobrami dziedzicznymi
Posiadanie
Posiadanie było stanem faktycznym nie prawnym. Wyróżniano posiadanie prawne i bezprawne.
Proces petytoryjny - dotyczący prawnego tytułu posiadania
Proces Posesoryjny - który stanowił ochronę posiadania , bez badania jej tytułu. Dowodzono, że wyrzucenie z posiadania nastąpiło w sposób gwałtowny.
Własność podzielona
Pan posiadał własność zwierzchnią ziemi a chłop miał własność podległą.
Chłop czynszowy(na prawie niemieckim) najpierw musiał płacić za prawo do ziemi stąd jego prawo nazywano: Prawem zakupnym:
dzierżonego nadziału nie można było mu odebrać bez odszkodowania
Chłop przekazywał gospodarstwo w drodze dziedziczenia zstępnym w linii prostej
Mógł je alienować za zgodą pana
Zakres własności podległej regulował statut warcki, pan zbiegłego chłopa musiał czterokrotnie wezwać do powrotu i dopiero mógł osadzić tam innego chłopa. Statuty Kazimierza wielkiego natomiast stanowiły, że majątek chłopski nie odpowiadał za długi pana.
Niedział
Własność pospólnej ręki występowali jako jedna zbiorowość(nie rzymskie części idealne) i były to prawa niezbywalne. Większe jednak były prawa Ojca, który sprawował zarząd. Przy niedzaile ojcowskim dzieci nie miały prawa(poza wyjątkami) wydzielenia im części w indywidualne dzierżenie. Niedzieąły Braterskie rozwiązywały się dużo łatwej. Znano też niedział częściowy. W stosunkach wiejskich istniała tez zbiorowa własność wsi.
Ograniczenia własności
Regalia
Prawo bliższości - prawo wyłączenia od własności dóbr dziedzicznych osób posiadające gorsze prawo
Prawo pierwokupu
Prawo retraktu - odzyskania dóbr dziedzicznych w formie skupu
Retrakt - zabór - darowizna z dóbr dziedzicznych dokonana bez zgody krewnych
Część swobodna trzecina - prawdo alienacji 1/3 dóbr bez zgody krewnych(w Polsce nie upowszechniona, na Litwie tak)
Prawa sąsiedzkie np.
Prawo przechodu
Wypasu
Przejazdu
polowania po zbiorach
Prawo kobylego pola swobodny wypas od X do IV
Sposoby nabycia własności w sposób pierwotny
Zawłaszczenie - wymagała zapowiedzi polegała ona na dokonaniu w sposób ustalony zwyczajowo aktu osobom innym wstępu i korzystania w jakikolwiek sposób z ziemi, która stanowiła odtąd wyłączną w3łasność zawłaszczającego. Wyznaczeniem granicy zajmował się natomiast monarcha.
Zawłaszczenie - stanowiło tytuł nabycia własności nieruchomości na podstawie upływu czasu. (Statuty Kazia W. 30 lat)
Zdobycz wojenna - Głównie ruchomości i niewolnicy(1242 Konrad Mazowiecki vs, Krzyżacy niewolnicy minus dzieci do lat 12 dziewczęta, kobiety, duchowni. Dzielnice minus niewalczący).
Prawo nadbrzeżne - w przeciwieństwie do prawa rzymskiego wszystkie rzeczy a także rozbitkowie mogły być zawłaszczone
Z tytułu polowań i rybołustwa - ograniczone przez regale łowieckie i wydane w związku z tym przywileje.
Sposoby nabycia własności w sposób pochodny
Spadek
Nadanie ziemi przez władcę
Nabycie przez umowę rzeczową przenoszącą własność
Umowy kupna - sprzedaży należały do zobowiązań i stwarzały jedynie prawo względne żądania od zbywcy. Własność przenosiła dopiero umowa rzeczowa wzdanie(zdanie) , które przenosiło własność obok niego najczęściej tworzono jeszcze wwiązanie, które przenosiło posiadanie.
Woda zrzeszania się gest zwyczajowy przy udziale Opola stanowiący potwierdzenie Wzdania ziemi (później w obecności woźnego i świadków)- zanikło w XIII w. zastąpiło je wpisanie do ksiąg sądowych
Utrata własności następowała;
Porzucenie ziemi
Przeniesienie praw
Dawność
Zastaw
Zastaw ruchomości
Zastaw nieruchomości
Zastaw z dzierżeniem antychretycny - zastawca mógł wykupić ziemię tylko w ściśle określonych terminach, zastawnik pobierał korzyści, których nie zaliczał na poczet długów.
Zastaw na upad - Musiał być wykupiony w ciągu 30 lat inaczej przechodzil na własność
Zastaw do wydzierżenia (ekstenaucja) - użytkownik zaliczał pożytki na poczet długu
Zastaw bez dzierżenia - mógł zmienić się na zastaw z dzierżeniem jeśli zastawca nie spłacił w umówionym terminie. Dopuszczano 10% corocznych odsetek
Kupno renty i lichwa
Kupno renty wyderkauf = kupno czasowe lud dożywotnie quasi emerytury, właściciel nieruchomości mógł się zwolnić od świadczenia poprzez zwrot kapitału. Właściciel kapitału nie mógł jej wypowiedzieć
Lichwa- pożyczka pieniężna na wysoki procent w średniowiecznej Polsce dozwolona tylko żydom.
Dziedziczenie beztestamentowe
Dziedzictwo po ojcu przypadało wszystkim synom, każdemu przypadała równa część. Synowie byli dziedzicami koniecznymi.
Dziedziczenie krewnych bocznych było zjawiskiem późniejszym W XIII wieku do 4 stopnia. Krewni bliżsi usuwali od dziedziczenia krewnych dalszych.
W niedziale pospólnej ręki nie było dziedziczenia. W późnieszych niedziałach gdzie członkowie byli współwłaścicielami w idealnych częściach majątek zmarłego przyrastał do części pozostałych na równi.
Dziedziczenie kobiet było początkowo ograniczone do posagu. A majątek w razie śmierci męża zabierał panujący, który miał jednak obowiązek wyposażyć córki zmarłego. Od XIV w przypadku braku synów córki mogły dziedziczyć (Statut warcki), gdy byli synowie córką należał się posag w pieniądzach stanowiący ich część spadkową. Dobra macierzyste córki dziedziczyły na równi z synami.(na Mazowszu córka w przypadku braku braci mogła być skupiona przez krewnych).
W przypadku powtórnego małżeństwa ojciec miał obowiązek odpisać dzieciom dobra macierzyste i połowę własnych. Kazimierz w. zlikwidował ten zapis.
Wdowa wychodząca za maż musiała oddać całość dzierżonych dóbr wiennych i połową macierzystych.
Testamenty
W Polsce od XIII wieku pisemne rozporządzenie ostatniej woli wypadek śmierci
Puścizna
W przypadku braku testamentu i krewnych uprawnionych majątek przejmował monarcha. Majątek talki stanowił puściznę zwaną kadukiem
Istota zobowiązania
Istota zobowiązania polega na świadczeniu opartym na wierzytelności. Wierzytelność jest stosunkiem prawnym między dwiema osobami wierzycielem i dłużnikiem, na mocy którego wierzyciel ma prawo żądać od dłużnika określonego świadczenia posiadającego wartość majątkową pod rygorem egzekucji.
Powstanie zobowiązania
Umowa
Skutek występku
Odpowiedzialność z tytułu zobowiązania
Albo dłużnik natychmiast świadczył wierzycielowi, albo dawał mu zastaw lub rękojmie. Rękojmia po wykonaniu świadczenia miał prawo zwrócić się do dłużnika o zwrot kosztów.
Istniały gwarancje osobiste(życie wolność) i majątkowe
Sposoby umacniania umów
Przysięga
Litkup - czyli zwyczaj biesiadny lub poczęstunku przez nabywce, miał upamiętnić uczestnikom(świadkom) powzięcie transakcji.
Załoga - (szlachta) osoba odpowiedzialna miała w razie nieziszczenia świadczenia w terminie zjechać do gospogywraz z określoną liczbą służby i koni oraz przebywać tam na własny koszt do momentu wykonania świadczenia
Łajanie - w razie niespełnienia długu w terminie wierzyciel będzie mógł go łajać
Zakład - mógł być urzędowy albo umowny tzn. nałożony przez władzę lub urzędnika. Polegał na nałożeniu obowiązku zapłacenia określonej sumy za niewykonanie świadczenia lubdokonaniu czynu, którego chciano uniknąć.
Cenzura kościelna - groźba kary boskiej na wypadek niedokonania umowy
Zadatek - danie pewnej sumy pieniędzy jako dowód chęci wykonania umowy
Zastaw -
Rękojemstwo - poświadczenie innej osoby, że w razie niewykonania świadczenia ona za to odpowie
Zastęp
Odpowiedzialność za wady prawne
Rodzaje umów
Zamiana - była to umowa w której obie strony świadczyły sobie wzajemnie przedmioty.
Darowizna - polegała na daniu przez darczyńcę obdarowywanemu rzeczy ruchomej lub nieruchomej. Początkowo obdarowywany musiał się odwzajemnić darczyńcy dając mu cos w zamian. Dopiero od Stautów Kazimierza wielkiego darowizny nie można było cofnąć
Kupno - sprzedaż
Umowa o usługi - odpłatna umowa o pracę
Umowo zlecenie - polegała na umocowaniu otrzymującego zlecenie do wykonania pewnych czynności za mocodawcę
Najem rzeczy - odpłatne oddanie rzeczy w używanie
Pożyczka - W założeniu umowa nieodpłatna. Wobec zakazu odsetek ukrywano je pod forma zastawu użytkowego oraz kupna renty
Zmiana i wygaśnięcie zobowiązania
Zmiana zobowiązania polegała bądź na zmianie jego treści bądź osób będących stronami. Następowała w drodze umowy bądź po śmierci jednej ze stron
Zobowiązanie gasło przez akt przeciwny a nie przez wykonanie świadczenia.
II. Prawo karne
Mir(ręka pańska)
Ściganie z urzędu i karanie za przestępstwa stanowiące groźbę dla porządku i bezpieczeństwa publicznego umożliwiała konstrukcja miru. W przypadku złamania mir za czyn przestępny oprócz pieniężnej kary prywatnej pobierano również karę państwową oraz czasem osobno karę sądową.
Mir mógł być:
miejscowy - obejmujący pewne miejsca
osobowy - obejmujący pewne katygorie osób
mieszany - przysługujący np. arcybiskupowi jak im miejscu w który przebywał
Związek przyczynowy i wina
Dopiero w XIII w. zaczęto odróżniać czyny z winy umyślnej od zamierzonych. Dopiero Statuty Kazimierza W. odróżniły czyny z winy umyślnej(choć odnoszące się tylko do konkretnych przypadków)
Przypadki wyłączające przestępność
Początek - Statuty Kazimierza W. stanowiły że zranienie nie stanowiło przestępstwa jeśli zostało dokonane w wypadku (początku) Praktyka rozszerzyła to na zabójstwa. Początek była to zaczepka czynna lub słowna.(podobne do popełnienia czegoś w afekcie tylko nie było dzięki temu karane)
Wykonanie odwetu - z zachowaniem odpowiedniej formy była wyłączona z odpowiedzialności.
Wykonanie przez wierzyciela uprawnień - wynikającej z odpowiedzialności umownej
Zabicie polnego złodzieja - (statut małopolski) schwytanego nocom złodzieja na kradzieży zboża.
Rodzaje przestępstw
Zależnie od wagi spraw oraz od sądu właściwego do ich rozstrzygnięci a sprawy dzielono na Sprawy większe i Sprawy mniejsze.
Ścigane z urzędu:
Działania wymierzone przeciw panującemu - chęć obalenia zabicia a także zbrodnia obrazy majestatu.
Zdrada - Sprowadzenie nieprzyjaciół do kraju, poddanie zamku
Przestępstwa przeciw religii panującej - np. herezja
Przestępstwa przeciw interesom skarbowym państwa - np. niezależne domaganie się świadczeń od żup królewskich, zabór przez urzędników części dochodów należnych skarbowi używanie w obiegu monety obcej, fałszerstwo monety i puszczanie jej w obieg.
Przestępstwa przeciw władzom i sądom - np. nieposzanowanie władzy królewskiej Niewykonanie wyroku sądu, opór wobec władzy dokonującej egzekucję.
Przestępstwa urzędnicze -np. wymuszenie łapówki
Łotrostwa - zawodowo uprawiany rabunek i kradzieże
Ściganie ze skargi prywatnej
Mężobójstwo - zabójstwo, za zabicie szlachcica groziło poza główszczyzną kara państwowa, a kiedy szlachcic został zbity przez krewnych lub u siebie w domu odpowiadali też pomocnicy.
Uszkodzenie ciała - dzieliły się na zranienie(rozróżniano rany krwawe i sine) i okaleczenie(dzieliło się na ochronienie odcięcie części ciała)., pobicie.
Obraz czci - zniewaga poprzez użycie słów obraźliwych potwarz
Gwałty
Gwałty osobiste - bezprawne uwięzienie porwanie lub zgwałcenie kobiety(szlachcianka 50 grzywien, chłopka 6 jeśli kazano jej gdzieś pójść, lub drobną karą „trzysta” jeśli się wałęsała)
Gwałty na majątku - kradzierz
Podpalenie
Kradzieże - dzieliły się na kwalifikowane(na dworze króla lub rycerza) i zwykłe
Odpowiedzialność indywidualna i zbiorowa
W większości były kary indywidualne a odpowiedzialność zbiorowa ograniczała się do:
Kręgu najcięższych przestępstw stanowiąc formę zaostrzenia represji
Dom wypadków kiedy alternatywna odpowiedzialność zbiorowa jako środek nacisku mający na celu wykrycie sprawcy przestępstwa.
Wróżda odwet i pokora
Zabicie rycerza powodowało stan wróżdy między rodzinami zbitego i zabójcy uprawniało to do odwetu uznanego przez państwo. Prawo mazowieckie wprowadziło ograniczenia wróżdy do osoby zabójcy i czasu 20 lat.
Odpowiedź obowiązek ogłoszenia stanu wróżdy w czasie pogrzebu lub w ciągu 6 tygodni po nim wobec władzy
Pojednanie musiał zapłacić główszczyznę i dopełnić pokory(zabójca obnażony do pasa z mieczem wydobytym do połowy przystępował do krewnych i prosił o przebaczenie)
Zasady wymiaru kary
Talion - kary typu oko za oko …
Talion symboliczny= kary odzwierciedlające np. za złamanie postu wybijano zęby za cudzołóstwo obcinano…
Zaostrzenie kar:
Recydywiści - osoby trzykrotnie skazane za to samo przestępstwo
gorący uczynek -
Pozostawienie na łasce - za niektóre przestępstwa przestępca oddawany był w ręce rodziny pokrzywdzonego -ej.
Przy zbiegu przestępstw następowała kumulacja kar
Rodzaje kar
Kary dzielono na publiczne i prywatne. Ostatnie szły na korzyść poszkodowanego.
Kary zwykle i kwalifikowane(połączone ze szczególnymi udręczeniami)
Indywidualne i zbiorowe
Kary większe i mniejsze
Rodzaje Kar;
kara śmierci - zróżnicowana ze względu na ciężar zbrodni.
Kara proskrypcji(wywołanie) - po wyroku wydawanym zaocznie osobę prawo uważało za martwą.
Kary niewoli i wygnania - początkowo uznawane były jako złagodzenie kary śmierci
Konfiskata majątku - początkowo istniała wspólnie z karami śmierci i proskrypcji
Kary mutylizacyjne - odcięcie jakiś członków - dokonanie trwałych uszkodzeń ciała
Kary pieniężne - nazywany też systemem kompozycyjnym ze wzgl. na to, że wytworzył się stały system kar i możliwość wykupywania się od innych kar
kary publiczne - pobierał książę lub sędzia a w dobrach immunitetowych szlachcic
Kary prywatne - przypadały powodowi(najczęściej główszczyzna za zabicie, która z czasem zmieniała wysokość ze względu na stan i stanowisko społeczne zabitego i nawiązka okaleczenie też była zróżnicowana)
Najwyższą karą była kara siedemdzieśąt (mazowsze 50) i dalej 15, 12 i kary małe 6 grzywien i kara trzystu płacona w denarach W rzeczywistości w XIII w. kary wynosiły 1/3 ich nominalnej wysokości kara 6 1/6 a nawet 1/12 grzywny.
W XIV na ogół 1/5 nominalnej i z czasem dalsze obniżanie.
Kary na życiu i ciele w późnym średniowieczu - kary głównie wywodziły się ze zwierciadła saskiego. Zaostrzono kary poprzez zwiększenie liczb przestępstw karanych karami śmierci i karami utylizacyjnymi.
Kary na czci - stanowiono przeciw szlachcie najbardziej dotkliwą była kara infamii = utrata czci szlacheckiej , odwołanie zniewagi odkupić albo wejść pod stół i powiedzieć to com powiedział zełgałem jak pies i trzykrotnie zawyć.
Zakład - w razi zagrożenia przestępstwa dokonywano zakładu czyli zabezpieczenia, że się tak mnie stanie
Kary kościelne - np. ekskomunika, interdykt miejscowy, pokuta
III. Postępowanie sądowe
Samopomoc i ugody
Były to pozasądowe sposoby regulowania konfliktów
Postępowanie arbitralne
Opierało się ono na tym, że panujący nie był związany praktyką postępowania sądowego i mógł wydać decyzję od razu po powzięciu wiadomości. Srodkami ochrony były azyl i przymierze wojewodzińskie.
Zasady procesu skargowego
Przeciwieństwem sądu arbitralnego był proces skargowy polegał na sporze, który toczył się w obecności sądu był ustny i jawny. Był on procesem sformalizowanym co objawiało się w obowiązku przestrzegania pewnych w form w różnych stanach procesu. Np. Przysięga pisana dla każdej sprawy przez sędziego zająknięcie się lub nie odtworzenie idealne tego co sędzia mu przykazał powodowało nieważność przysięgi. Ten rodzaj procesu był dyspozytywny reguły procesowe mogły być zmienione na podstawie porozumienia stron.
Ściganie podejrzanego w sprawach karnych
Instytucja śladu - Opole było zobowiązane ścigać przestępcę do granic kolejnego Opola.
W XII i XIII wieku ściganie przestępców było obowiązkiem kasztelanów a fałszerzy monet mincerzy.
Środki zapobiegawcze
Uwięzienie - areszt
Rękojwmstwo - poręczenie, które od 1430 1433 atało się podstawowym środkiem zapobiegawczym wobec szlachty osiadłej
Zawieszenie Kub uchylenie ścigania i karania
Oskarżonego nie można było osądzić a wydanego wyroku wykonać jeśli oskarżony ukrył się w miejscu dającym azyl: Dwór monarszy, kościół katedralny.
Azyl wojewodziński(przemierz) miało za zadanie zabezpieczenie szlachty przed postępowaniem arbitralnym i samowolą władcy. Jeśli oskarżonemu nie pozwolono wytłumaczyć się i nie zapewniono mu odpowiednich warunków procesu mógł się schronić na 4 - 8 tygodni u wojewody jeśli w tym czasie nadal nie załatwiono mu procesu wojewoda miał go wywieźć za granicę, w ciągu następnego roku jeśli zachowywał się spokojnie obwiniony taki nie podlegał karze a jego bliscy mogli wykorzystać ten okres na interwencje u króla czy starosty by umożliwić oskarżonemu normalną procedurę sądową. Zanikło w XV w.
Listy żelazne
Listy inhibicyjne - zakazujące pozywania danej osoby przez oznaczony sąd lub wstrzymujące rozpatrzenie sprawy na pewien czas
Amnestia
Prawo łaski - konkretny przypadek
Strony i ich zastępcy
W procesie skargowym istniały dwie strony powód(piecra) i pozwany(sępierz).
Zdolność sądowa - prawo bycia strona w procesie (nieletni w asyście opiekuna)
Zdoność procesowa - prawo występowania w sądzie osobiście(chłopi mieli ja tylko w sądzie dominialnym).Z kobiet tylko wdowy ją miały.
Istniało też coś takiego jak zawieszenie procesów przeciw nieletnim do uzyskania pełnoletniości
Zastępstwo procesowe polegało na występowaniu osoby trzeciej w imieniu strony w procesie.
Zastępstwo ustawowe - opiekun - pupil
Zastępstwo procesowe - (XIII.) ustanawiane pisemnie lub przed sądem.
Właściwość sądu
Sądem właściwym dla sprawy jest sąd pozwanego actor sequitur forum rei. Spod sądu miejskiego wyłączone były sprawy podpalenia i zgwałcenia(XIV) w przypadku zranienia bądź zabicia szlachcica właściwym sądem był sąd królewski(według praw tego miasta o przy udziale jego asesorów. XV w.).
Skarga i pozew
Proces rozpoczynał się skargą powoda zwaną żałobą a wniesioną przez sędziego
Pozew było to formalne wezwanie strony na sprawę do sądu przez komornika z laską sędziego
Formy uprzywilejowane:
- pozwy z pieczęcią lub pierścieniem władcy
- pozew pisemny - opatrzony pieczęcią książęcą(w XV stał się obowiązkowy)
W Xiv wieku pozew wręczał woźny w asyście świadków zachowując dla siebie kopię pozwu i dokonując wpisu do ksiąg grodzkich
Terminy i odroczenia
W pozwie był zawarty termin zwany rokiem na który pozwany miał się stawić do sądu delacja odrzoczrenie sprawy musiało być usprawiedliwione(uwięzienie, choroba, „sprawa o większe”, sprawy publiczne). Tylko raz z powodu lekkiej choroby, obłożna choroba dwa razy w sądzie ziemskim jednego w wiecowym(musiał się wyspowiadać księdzu, który później potwierdzał ,że spowiedzi wysłuchał) rok zawity termin, którego nie można było już odwołać.
Rozprawa
Rozpraw odbywa się ustnie i jawnie. Statuty Kazimierza stanowiły, że mają się odbywać w godzinach rannych
powód żądał skargi ściśle według pozwu
następnie pozwany na wezwanie sędziego przedstawiał swoje stanowisko co stanowiło odpór
jeśli pozwny uznał skargę sąd zasądzał wyrok od razu
wdanie się w spór
Jeśli pozwany nie zasłonił się ekscerpcją sąd przedstawiał datę na następną rozprawę z przedstawianiem dowodów.
Przywileje nieszawskie ograniczyly wywody stron do żałoby powoda i odeprzy pozwanego
Istniały rożne rodzaje ekscerpcji wg, statutów Kazimierza wielkiego:
Ekscerpcje peremptoryjne - czyli takie które oddalały pozew(przedawnienia, fatalia iuris = powód nie popierał sprawy przez rok i 6 tygodni)
Ekscerpcje dylatoryjne - powodujące odroczenie sprawy(niewłaściwość sądu, występowania bez asystacji pana lub męża
Bliższość do dowodu
dokument
świadkowie
przysięga
Bliższość do dowodu ustalenie, która strona będzie pierwsza dowodzić i której dowody w sprawie będą się bardziej liczyly. Sąd nie szukał prawdy obiektywnej tylko oceniał dowody(formalna ocena dowodów)
Środki dowodowe
Przysięga - stanowila ona dowód samodzielny przez to że w roci przysięgi zawarte było krótkie oświadczenie dotyczące spornej sprawy. Stąd dla każdej sprawy sądzia układał nową przysięgę. Istniały przysięgi oczyszczające(oskarżony) przysięgi oskarżające. Potyczek- błąd w wypowiadaniu przysięgi powodował upadek tego dowodu
Współprzysiężnicy - w ważniejszych sprawach nie wystarczał przysięga oskarżonego potrzebował on jeszcze współprzysiężników(2-12), których liczba zależała od wagi sprawy.
Ordalia - praktykowane XI -XIII zwane inaczej sądami bożymi(próba zimnej wody[jeśli związany tonął był niewinny], gorącej wody pojedynek sądowy, próba żelaza).
Wstecz - stanowiła środek dowodowy jeśli cały proces był ustny, jeśli spraw toczyła się już albo zakończyła w innym sądzie był do tego sądu wysyłany komornik, który później składał relację przed sędziom.
Świadkowie - pozycja tego sposobu dowodowego stopniowo rosła, czasami od niego zależała bliższość dowodowa.. Zeznanie woźnych sądowych gdy zaistniała sytuacja która później mogło stać się przedmiotem sporu zainteresowana strona wzywała woźnego aby je stwierdził naocznie a później złożył relację do ksiąg sądowych. Z braku innych świadków na świadka mogła być powołana osoba wyklęta, nie mogła natomiast być świadkiem osoba ni ciesząca się ”dobrą sławą”.
Dokument
Wyrok
Proces kończyło publiczne ogłoszenie wyroku. Wyrok początkowo ustny w XIII w. na koszt strony i jej żądanie w formie pisemnej potwierdzając go pieczęcią księcia i asesorów. W XIV w. wyrok zaczęto wpisywać do ksiąg a stronom wydawano za odpłatą wyciąg z nich. Formami wyroku prawomocnego były: Klauzula którą sąd zobowiązywał przegrywającego do wieczystego milczenia , lub zakład w określonej sumie ustanowiony przez monarchę za ponowne wszczęcie sprawy. Trzesne(pamiętne) - oplata na rzecz sądy by pamiętał o wyroku(wygrywający).
Środki odwoławcze od wyroku
Remisja - (XIV XV)w trakcie sprawy przekazanie jej sądowi wyższej instancji. Czynił to też na żądanie strony, która dowiodła, że właściwym dla niej jest sąd wyższy
Nagana sędziego - Strona w jj mniemaniu pokrzywdzona oskarżała sędziego o to iż sądził niesprawiedliwie. Powinna to zrobić natychmiast po wyroku inaczej traciła to prawo. Taki sędzia musiał się wstrzymać ze wszystkimi prowadzonymi przez niego sprawami. W procesie między naganiającym a sędziom sędzia miał bliższość dowodu . Naganiający miał wnieść zakład zwany koczem w futrach zwierzęcych, których wartość zależała od godności sędziego. Wyrok w tym procesie wpywał na wyrok w normalnym procesie. Jeśli sędzia wygrywał naganiający tracił kocz na rzecz sędziego a wyrok sprawy się uprawomocniał, jeśli przegrał tracił urząd, a wyrok był uchylony.
Postępowanie polubowne
Sprawa z zakresu prawa prywatnego lup przestępstwa prywatnego mogła być umorzona w każdym momencie poprzez zawarcie ugody dochodziło do niego w rezultacie postępowania polubownego zwanego jednaniem.
Egzekucja osobista
Początkowo dokonywano jej zaraz po wydaniu wyroku chyba, że pozwany dal Rękojmie, że wyrok wykona. Według Statutów Kazimierza wielkiego pozwanego, który nie wykonał wyroku ani nie dal rękojmi wiązano i wydawano przez sąd w ręce wygrywającego, przedmiotem tej egzekucji była osoba.
Egzekucja majątkowa
Przedmiotem takiej egzekucji zwanej ciążeniem było najpierw bydło i trzoda potem i inne przedmioty ruchome, gdy nieruchomości nie zaspokajały pretensji dokonywano egzekucji na dobrach nieruchomych i dopiero na końcu jeśli nadal nie była zaspokojona wierzytelność dokonywano egzekucji osobistej. Egzekucji dokonywali delegowani przez sąd komornicy. Później w miejsce przymusu, który stosowano dopiero w ostateczności weszły kary pieniężne.
Proces o zbiegłych poddanych
Do procesów specjalnych oprócz procesu granicznego należał proces o zbiegów chłopów poddanych i niewolnych. Zakazano ich chwytania bez zgody władcy ziemi usuwając w ten sposób samopomoc. Oskarżony powinien udowodnić na procesie wiecowym przysięgając samosiódem. Księciu wystarczyło tylko pismo o zwrot chłopa itp.Pozycja prawna kmiecia osiadłego na prawie niemieckim była dużo mocniejsza Tracił pozostawiony dobytek, ponadto pan mógł dochodzić odszkodowania z tytułu poniesionych start. Zanim obsadził gospodarstwo nowym kmieciem musiał cztery razy wezwać do powrotu „ucuekiniera”.
Rozdział V: Rzeczpospolita szlachecka
I. Forma państwa
Model ustrojowy Rzeczpospolitej szlacheckiej
Rzeczpospolita szlachecka była odmianą monarchii stanowej z tym, że oprócz króla w sprawowaniu władzy uczestniczył tylko jeden stan(szlachta). Od drugiej połowy XVII w. w stanie szlacheckim władzę przejęli magnaci tworząc z demokracji szlacheckiej oligarchię magnacką.
Demokracja szlachecka
W pierwszym etapie(2 poł. XV i 1 XVI) charakteryzowała się wzrostem aktywności średniej szlachty, która dążyła do współudziału we władzy kosztem magnaterii, najpierw w sojuszu z Kazimierzem Jagiellończykiem a później w opozycji do władców i magnaterii. Ten okres charakteryzował się wzrostem znaczenia sejmików, sejmików największym sukcesem szlachty była konstytucja nihil novi. W dalszym sukcesem walki szlachty z magnaterią i królem była „wojna kokosza”.
Drugi etap(od połowy XVI do połowy XVII). Program szlacheckiego stronnictwa egzekucyjnego sformułował Jakub Przyłuski, a na forum sejmowym reprezentował ruch egzekucyjny Mikołaj Sianiecki(pod jego kierunkiem: egzekucja dóbr, inkorporacje Prus i unie z Litwą). W 1578 szlachta uniezależniła się od króla w zakresie sądownictwa poprzez powstanie Trybunału Koronnego. Antagonizmy wewnątrz średniej szlachty pozwoliły magnaterii od końca XVI w. na nowo umacniać swoją pozycję. Swoja pozycję w RP umacniał tez kościół przystępujący do kontrreformacji, a realizują unię brzeską przeciw prawosławiu.
Oligarchia Magnacka
Sam model polityczny zostal ten sam co w demokraci szlacheckiej lecz znaczne umocnienie się pozycji magnaterii w aparacie państwowym i znaczne osłabienie średniej szlachty , wpłynęło znacznie na charakter ustroju społeczno - politycznego Rzeczpospolitej. Klęska rokoszu Sandomierskiego(Zebrzydowskiego), występująca pod sztandarem egzekucji praw, wzmocniła pozycję magnaterii, ale osłabiła króla. Rządy magnackie doprowadziły do daleko idących ograniczeń władzy królewskiej , do decentralizacji władzy a w praktyce nieraz do dezorganizacji aparatu państwowego, często zastępowanego prywatnym. Sytuacją pogarszała jeszcze powstanie liberum veto, i prawa poru.
II. Inkorporacje i unie
Prusy królewskie
Akt inkorporacji Prusach królewskich z 1454. przewidywał, że ziemie państwa krzyżackiego miały być podzielone na 4 województwa. W wyniku wojny trzynastoletniej włączono część ziemi Zakonu. Prusy królewskie obejmujące od 1466 trzy województwa oraz wyodrębnione dominum biskupi w postaci Warmii.
Organem odrębności Prus były Stany Pruskie. Na czele ich stała Rada Pruska. W jej skład wchodzili wojewodowie, kasztelanowie i podkomorzowie trzech miast Torunia, Gdańska, Elbląga., a w sprawach najważniejszych Rada zwoływała Ogólne zgromadzenie stanów., które składało się z dwóch izb: Ziemskiej i oraz miejskiej do podjęcia ostatecznych uchwał zbierały się izby połączone.
Po wprowadzeniu w Prusach 1526 sejmików Stany pruskie przekształciły się w Prowincjonalny sejm pruski, który składał się z rady(senatu) i izby niższej. Na sejmie pruskim w 1569 dokonano ścisłego zespolenia Prus z Polską. W 1581 przyjęły polski system podatkow, w 1585 uznały Trybunał Koronny. Sejmik generalny pruski(generał pruski) inaczej niż w innych sejmikach dwu izbowy. Prusy zachowały odrębny skarb pruski i prawo chełmińskie, oraz wszelkie urzędy z tych ziem miały należeć do mieszkańców.
Mazowsze dzielnicowe i jego inkorporacja
Proces wcielania Mazowsza trwał powoli wraz z wymieraniem kolejnych linii książąt Mazowieckich Mazowieckich zakończył się w 1526 wraz ze śmiercią ostatniego.. W 1529 na Sejmie Mazowsze zostało inkorporowane do Polski. Początkowo nadal istniało Prawo Mazowieckie a od !577 tzw. Ekscepta mazowieckie.
Księstwa oświęcimskie i zatorskie
Początkowo stanowiły część ziemi krakowskiej a od XII stanowiły własność książąt Raciborskich. W XV w. zostały wykupione przez Koronę. Początkowo stanowiło jednak nadal część odrębną inne prawo, służba wojskowa, a zarząd był sprawowany przez starostę Oświęcimsko Zatorskiego. W 1562 -4 wcielono je do województwa krakowskiego zachowano jednak odrębny sejmik.
Unia Polsko Litewska
1447 1492 Litwa była połączona z Polską Unią personalną. Do zerwania, której nastąpiło w 1492 przez wybór Jana Olbrachta na tron polski a jego brata Aleksandra na tron litewski. W 1499 doszło do porozumienia, że w przyszłości będą razem wybierać następcę.
!501 Zawarto unie Mielnicą(jeden wspólnie obierany monarcha , wspólne sejmiki i wzajemna pomoc wojskowa) układ jednak nie wszedł w życie.
Reformy II statutu Litewskiego powołały na Litwie Sejmiki powiatowe wprowadzono też w powiatach sejmy ziemskie, grodzkie i podkomorskie.
W 1569 r. doszło do zawarcia unii lubelskiej(realnej) na sejmie w Lublinie , na którym też inkorporowano ziemie Ukrainy (nadano ustrój a nie prawo polskie)i ziemi podlaskiej. Wspólny: monarcha, sejm, . odrębne urzędy, wojsko skarb.
Wielkie księstwo litewskie po unii Lubelskiej
Uchwalane po 1569 konstytucje na sejmach zbliżały stopniowo ustrój polski i Litwy. Choć nadal istniały ważne różnice np. sądownictwo od 1588 r. na Litwie obowiązywał III statut Litewski, posiadało też osobny Trybunał Litewski, a przed sejmem walnym zwoływano sejmik generalny Wielkiego księstwa(w Wołkowsku, później Słonimiu), gdy istniała pilna potrzeba lub nie doszedł do skutku sejm walny zbierał się zjazd generalny litewski zwany konwokacją wileńsk(utrzymała się do przełomu XVII i XVIII)
Unia rzeczpospolitej z Saksonią
OD 1997 do1793 istnaił między Polską a Saksonią związek o charakterze Uni personalnej(August II i III[1733]). August II wprowadził do RP wojska saskie c, w celu zwiększenia władzy królewskiej, także polityką zagraniczną polski kierowali ministrowie sascy. Dlatego sejm w 1717 r. nakazał usunięcie wojsk saskich z Polski i dozwolił na przebywanie tylko 6 urzędników saskich przy królu.
III. Źródła prawa i Źródła poznania prawa
Konstytucje i Lauda
W stosunkach prywatnoprawnych nadal główną rolą odgrywalo prawo zwyczajowe natomiast w stosunkach publicznoprawnych w XV w. podstawowym źródłem prawa stały się uchwały wydawane przez sejm nazywane konstytucjami (konstytucje wieczyste , czasowe). Podstawowe formy ustrojowe zawarte w artykułach henrykowskich uważano za niezmienne łączonych w jeden akt paktami konwentami(łączone od 1632). Od 1543 konstytucje sejmowe redagowano i wysyłano do każdej ziemi, co stanowiło ich formę publikacji.
Król wydawał edykty, artykuły wojskowe, ordynacje.
Specjalny charakter miały wydawane w formie przywilejów akty inkorporacyjne
Prąd kodyfikacyjny
Statut łaskiego 1505(zwód polskiego prawa ziemskiego)
1523 formula processus jedyny skodyfikowany zwód prawa sądowego w koronie
1532 odrzucona na sejmie 1534 korektura praw(Taszczyckiego)
W pierwszej połowie XVIII w. zapoczątkowano wydawnictwo ustaw i konstytucji sądowych - volumina legum
Prawo miejskie
1556 Artykuły prawa magdeburskiego -Bartłomiej Groicki(która traktowano jako urzędową wykładnie prawa miejskiego)
Prawo wiejskie
Wilkierze/ordynacje - ustawy wiejskie
Korektura pruska
Kodyfikacja pruska Kodyfikacja odmiennego prawa pruskiego(schyłek XVI)
Rewizja toruńska - kodyfikacja praw Prus królewskich
Prawo litewskie
Statuty litewskie: I(1529), II(1566), III(1588). Były zredagowane w języku ruskim W 1614 powstał polski przekład III Statutu później stosowany. Prawo litewskie poza Litwą obowiązywało w województwie wołyńskim, bracławskim i kijowskim.
IV. Ustrój społeczny
Folwark szlachecki
Folwark szlachecki stanowił gospodarczo wyodrębniony obszar ziemi , stanowiący gospodarkę pana i uprawiany bezpośrednio przez chłopów. Podstawą folwarku była dawna rezerwa pańska którą powiększano przez wycinanie lasów, wylup sołectw, przez nowe pomiary, przymusową zamianę, oraz konfiskatę ziem gromadzkich(pastewnych), oraz przez włączenie pustek(nie zasianych obszarów ziemi) .
Latyfundia magnackie
Latyfundia to szereg folwarków i wsi a także prywatne miasta będące własnością magnaterii. Dzielono je na klucze - kilka folwarków i wsi pozostających pod wspólnym zarządem. Oficjaliści - szlachta tworząca aparat administracyjny i śadowy latyfundiów
Nobilitacja, skarbelat, indygenat
Konstytucja z 1578 ustaliła, że tylko sejm ma prawo nobilitacji, wyjątek stanowiła wojna kiedy król mógł dokonać nobilitacji ale tylko w obecności pospolitego ruszenia. W 1673 nobilitację ograniczono tylko do katolików
Skarbelat czyli instytucja niepełnego szlachectwa, do trzeciego pokolenia zakaz piastowania funkcji publicznych.
Indygenat - udzieleniu zagranicznemu szlachcicowi szlachectwa polskiego, nadawano przez króla na sejmie.
Utrata szlachectwa - następowała w wyniku sądowego orzeczenia infamii oraz w razie zajmowania się przez szlachcica rzeczami miejskimi.
Równość szlachecka
Nie było rozróżnienia tytularnego, które ostatecznie zakazane zostało pod karą wieczystej infamii konstytucją z roku1673. Istniało tyko rozróżnienie tylko majątkowe na: magnaterie, szlachtę średnią, zagrodowa i hołota..
Magnaci i klientela szlachecka
Wokół rosnącej w siłę magnateri zbierała się szlachta pragnąca wejść pod protekcją magnata(doba upadku autorytetu władzy) sługa magnata składał mu przysięgę na wierność przez podanie mu ręki dlatego nazywał się(sługą rękodajem) najczęstszą formą uzależnienia szlachty była dzierżawiona przez nich wieś, szlachta pozostawała też pod ich wpływem politycznym lub ze strachu.
Prawno społeczna pozycja szlachty
Szlachcic osiadły był jedynym pełnoprawnym obywatelem polskim, a jego dom mógł być azylem (choć ponosił konsekwencje za nie wydanie). Zaliczano do niej szlachtę polska i litewską i ruską.
Ograniczanie praw mieszczan i miast
Konstytucja z 1496 - zakazywała mieszczanom nabywania dóbr ziemskich.
W 1543 - nakazano mieszczanom posiadane dobra sprzedać
Nie mogli piastować urzędów państwowych i ograniczono możliwość piastowania przez nich wyższych urzędów kościelnych
Konstytucja z 1565 zakazywała kupcom polskim wywozić towarów krajowych za granicę, również towary zagraniczne miał przywozić tylko kupiec obcy
W XVI w. ustalono, że szlachcic zajmujący się sprawami miejskimi tracił szlachectwo
W XVI w. miasta utraciły reprezentację w sejmie w zamian dano jednak miastom prawo wysyłania abnegatów - przedstawicieli na sejmie, którzymieli prawo zabierać głos w sprawach miast.
Ustawy przeciw zbytkowi, zakazywały mieszczanom kosztownych ubrań i obuwia
Nadzór nad miastami królewskimi w praktyce przejęli starostowie.
Udział pospólstwa we władzy miasta
W większych miastach uzależniano przyjęcie do prawa miejskiego od wyznawanej religii.
Do kontroli Rad miejskich powoływano vigniti viri(składające się z 20 członków) lub quadraginiti viri(40), które składały się po połowie z kupców rzemieślników i kontrolowały radę w zakresie finansowej, tą samą funkcje w innych miastach pełnili starsi cechów lub ławy miejskie. Później powstał organ zwany pospólstwo - było to zgromadzenie ogółu obywateli miejskich i obradowała nad sprawami miejskimi i wydawało wilkierze. Takie zgromadzenie dzieliło się na ordyki zależnie od przynależności zawodowej, a w miastach zróżnicowanych narodościowo na nacje.
Cechy
Partacze - osoby niezrzeszone w cechu, którzy najczęściej osiadali w jurydykach
Do cechów natomiast utrudniano dostęp poprzez wprowadzenie opłat za zdawanie z czeladnika na mistrza, z tych opłat zwolnione były oczywiście dzieci mistrzów i zięciowie.
Urzędowe cenniki - odgórnie ustalone ceny na towary(przez wojewodów); jednocześnie zwalniając od cła towary zagraniczne.
Organizacja handlu
Kupcy większych miast byli związani w bractwa - konfraternie ich członkowie mieli wyłączne prawo handlowania w danym mieście.
Kontrakty - doroczne zjazdy gospodarcze szlachty.
W 1496 szlachta otrzymała zwolnienie z ceł na towary przywożony i wywożone z własnego gospodarstwa.
Cło na towary luksusowe importowane było niskie natomiast eksportowe wysokie(szlachta chciała mieć tanie towary i ograniczyć ich wywożenie).
Przywileje handlowe Gdańska Gdańsk miał wyłączne prawo skupu zboża także od szlachty.
Miasta prywatne
Zahamowanie rozwoju miast głównie dotyczyło miast królewskich królewskich nie miast stanowiących własność prywatną, miasta będące ośrodkami latyfundiów przeżywały rozkwit. P5rzy czym największy rozkwit przypadł miastom wielkopolski, które najmniej zostały dotknięte piętnem wojen XVII w.
Jurydyki i libertacje
Konkurencją dla cechów były jurydyki, gdzie pod opieką magnaterii gromadzili się wytwórcy stanowiący poważną konkurencje dla cechów. Takie jurydyki często przybierały formę miast prywatnych.
Libertacje (wyłączenie od prawa miejskiego) i inkorporacje (od prawa ziemskiego) nadawane były poszczególnym domom co powodowało osłabienie pozycji prawnej miast.
Sytuacja prawna żydów
Na początku XVI . do polski zaczęły napływać nowe grupy żydów. Na podstawie dawnego prawa żydzi posiadali samorząd wewnętrzny zwany kahałem(gmina żydowska). W 1495 usunięto żydów z Krakowa do Kazimierza, Kraków wymusił też na żydach zrzeczenie się praw do handlowania w ty mieście. Zwierzchnią władzę nad żydami miał król za pośrednictwem wojewodów w 1539 żydzi miast prywatnych przeszli pod zarząd panów miast.
Od XVI w. znane były powszechnie zjazdy żydowskie zwane waadami, które zostały zniesione na sejmie 1764 r.
Pańszczyzna
Rozwój gospodarki folwarcznej doprowadził do wzrostu wyzysku chłopów. Co związane było z ugruntowaniem pańszczyzny i powrotu do Renty odrobkowej. Konstytucja z 1520. uznała Pańszczyzną na 1 dzień w tygodniu. Drugiej polowie XVI za normę uważano 2 dni. Chłopi gospodarze byli związani do Pańszczyzny sprzężonej z własnymi narzędziami, cała reszta miala pańszczyznę pieszą. Panowie ze względu na spadek wydajności zaczęli zastępować panszcyznę dzienną na jutrznię(pańszczyznę wydzieloną) gdzie wydzielano obszar gruntu, który miał być uprawiany lub, z którego miało być zebrane zboże. W okresach szczególnego zapotrzebowania na prace chłopów dodawano dodatkowe dni pańszczyzny zwane Tłokami, gwałtami, daremszczyznami.
Inne świadczenia chłopskie
Obok pańszczyzny chłopi nadal płacili czynsze oraz byli zobowiązani do dodatkowych świadczeń(zbieranie siana, naprawa grobli, stróża i In.). Dodatkowym źródlem zarobków pana były monopole dworskie takie jak propinacja(wyłączne prawo pana do produkcji i sprzedaży gorzałki w obrębie jego dóbr), lub przymus korzystania z młyna w dobrach pana.
Prawa chłopów do gruntu
Stosunek chłopów do ziemi można było określić jako użytkowanie. Chłop nie posiadał już samodzielności gospodarczej i osobistej. Miały one jednak charakter dziedziczny a za zgodą pana chłop mógł nimi rozporządzać(zastaw, sprzedaż, darowizna) i wpisane do ksiąg wiejskich. Podwarzenie własności podległej stały się w XVI w. rugowania chłopów a nie wykup. NA Żuławach chłopi posiadali tzw. Dzierżenie emfiteutyczne zbliżone do własności miejskiej
Przytwierdzenie chłopa do ziemi
W 1496 powtórzono postanowienie Kazimierza W. pozwalające tylko jednemu chłopu przejść z jednej wsi do drugiej w ciągu roku. Dodano również, że tylko jeden chłop mógł wyjechać na nauki do miasta.. Konstytucje 1501 - 1543 w ogóle zabroniły chłopom wychodu bez zgody pana. Miało też wymiar w aktach formalnej sprzedaży chłopów bez ziemi. Powzdanie - oddanie się w poddaństwo.
Sołectwa i ich skupywanie
Od połowy XV następowało zmniejszanie liczby sołectw, na podstawie przepisu statutu wartkiego warckiego 1423 dziedzice wykupywali sołectwa włączając ich ziemię do folwarków. Konstytucja 1563 uznała, że wszystkie sołectwa nie będące w rękach szlachty są na skupie. Przy wykupie sołectwa pan powoływał sołtysa od XVI w. zwanego wójtem.
Zróżnicowanie majątkowe chłopów
W XVI w. przeważały gospodarstwa półłanowe Chłopi bez ziemi stanowili znikomy odsetek. W drugiej połowie XVI w. postępowało jednak zubożenie większości ludności chłopskiej. W warunkach zwiększającej się pańszczyzny chłopi dążyli do zmniejszania swoich gospodarstw, żeby zmniejszyć pańszczyznę. W XVII i XVIII dominowały ćwierćłanowe. Sytuację pogorszyły jeszcze wojny XVII w.
„ludzie luźni”
Osobną grupę stanowili ludzie luźni nie posiadający wlasnej ziemi i nieściągnięci do systemu gospodarki pańszczyźniano - folwarcznej. W 1496 zakazano mieszczanom zatrudniania ludzi luźnych na krócej niż rok, zakazywał też wędrówek sezonowych za granicę. W Wielkopolsce lauda pozwalały szlachcicom łapanie i zmuszanie luźnych ludzi do pracy.
Władza dominialna pana
Do pana należało sądownictwo, w konstytucjach 1496- 1501 wykłucono możliwości sądzenia chłopów przez sądy grodzkie i miejskie. Pelnię sądownictwa dominialnego potwierdziła konfederacja warszawska 1573. W królewszczyznach można było się odwołać do sądu monarchy.
Gromada i urząd wiejski
We wsiach posiadających Gromadę pan przerzucał część swoich uprawnień na gromadą, której członkowie wzajemnie się kontrolowali. Mogła posiadać własny majątek a także zawierać umowy organami gromady były: ogólne zebranie gromadzkie i urząd wiejski(wójt z przysięznymi, nieraz i z pisarzem, który prowadził wiejską księgę sądową). Zebranie ustanawiało też podatek, na nim odbywał się też rug za niezapłacenie podatku.
Olędrzy
Olędrzy byli to osadnicy holenderscy później także niemieccy osiedlający się na prawie holenderskim. Zachowywali oni wolność osobistą i samorząd gromadzkie. Prawa olędrów do ziemi były zbliżone do własności podległej a nazywano je Emfitełzą. Po wyczerpaniu lat wolnizny płacili oni czynszem lub korzystaniem z monopoli dworskich.
Wsie na prawie wołoskim
Prawo wołoskie należało do typu praw regulujących zależności wsi lokowanych na prawie czynszowym. Na czele stał kniaź czynsz płacono w postaci dziesięciny z owiec i sera. Czasami kilka wsi tworzyło tzw. Krainę, na której czele stał kranik(wojewoda wołoski).
Organizacja bartna
Bartnicy płacili czynsz w miodzie. Zwykle łączyli się w grupy zwane bractwem bartniczym, na którego czele stał starosta bartniczy. Wszyscy bartnicy zobowiązani byli do uczestniczenia w rugu bartnym , n aktorym składali przysięgę o uczciwym życiu w borze.
Zbiegostwo chłopów
Wykołowanie - organizowanie przez szlachtę masowe zbiegostwo chłopów na ziemie innego pana. Staut 1503 pozwalał każdemu szlachcicowi łapać chłopa udającego się za granicę na zarobek. W 1538 skrócono proces o zbiegnięcie poddanych, oraz sprawy o zbiegostwo nie ulegały przedawnieniu. Przeniesiono też te sprawy z sądów ziemskich do grodzkich jako bardziej sprawnych.
Powstania chłopskie
Najgłośniejszymi ruchami chłopskimi były powstania chłopskie na Ukrainie. Takie ruchy w ograniczonym stopniu występowały tez na podhalu np. w 1630 przeciw staroście nowotarskim
V. Stosunki wyznaniowe
Kościół rzymskokatolicki w XVI w.
Najważniejsze stanowisko zajmował arcybiskup gnieźnieński, który jednocześnie był prymasem Polski, dalej biskup krakowski(Książe siewierski). Było w sumie 15v biskupów biskupów czego 13 w koronie i 2 na Litwie. Wszyscy biskupi wchodzili do rady królewskiej później senatu. Stanowiska do kanoników kapitularnych i kolegialnych było zarezerwowane dla szlachty. W latach 1563/65, odjęto prawo sądzenia osób świeckich przez duchowieństwo. Kościół zachowal jednak w swych dobrach liczne dobra, szkolnictwo, szpitale i opiekę nad ubogimi. Było też wyłączone spod sądownictwa świeckiego z wyjątkiem spraw o ziemie.
Reformacja w Polsce i wolność religijna
W latach 30 XVI w. zaczęła się w Polsce szerzyć reformacja, głównie w postaci luteranizmu(mieszczaństwo[miasta pruskie i częściowo Wielkopolskie]) i kalwinizmu(średnia szlachta i część magnaterii[Małopolska i Litwa]). Na początku władze stanowczo wystąpiły przeciwko reformacji(zakaz wyznawania luteranizmu, cenzura, zakaz rozpowszechniania książek innowierców, rewizje w domach w poszukiwaniu heretyckich wydawnictw,). Sądownictwo kościelne stało się nieskuteczne wobec braku egzekfowalności przez władzę publiczną, co wprowadziło faktyczną tolerancję religijną. 1564 edykt przeciw barciom polskim w Parczewie. Ostatecznie sytuację prawną zaczeły normować 1570 zgoda sandomierska(luteranie, kalwini, bracia czescy) ta ugoda miała scementować reformację w walce z kontrreformacją, jej głównym skutkiem Konfederacji Warszawskiej 1573 wprowadzającej tolerancję religijną(tylko szlachta). Tekst ten zastrzegał jednak, że zalegalizowane wyznania nie mogą podważać poddaństwa
Kontrreformacja i ograniczanie praw różnowierców
1565 - Zakon jezuitów został sprowadzony do polski.
1578 - synod Piotrkowski przyjął uchwały soboru trydenckiego
Reformacja była w Polsce zjawiskiem krótkotrwałym i nie rozpowszechniła się zbytnio
Stefan Batory zakazał budowy nowych Zborów w miastach królewskich
Tumulty - niszczenie zborów przez podburzonych ludzi(głównie studentów), których zakazywano później odbudować.
1631 - konstytucja nakazała stawianie oskarżonych o tumulty przed Trybunał Koronny, jednak były duże trudności z znalezieniem sprawców.
Kościół Prawosławny unia brzeska
Najwyższą funkcję pełnił metropolita kijowski. Było też 9 biskupstw. 1596 - unia brzeska => powstanie kościoła greckokatolickiego(zachował obrzędy, ale uznawał zwierzchnictwo papieża) Dopiero w 1620 przywrócono chiererchię prawosławną w Polsce. Na przełomie XVII i XVIII nasiliła się propaganda na rzecz unii, która w końcu zwyciężyła na Rusi halickiej i części zachodniej Białorusi.
Nietolerancja religijna w drugiej połowie XVII i XVIII w.
Po najeździe Szwedzkim fala nietolerancji wobec różnowierców wzrosła, oskarżając ich o sprzyjanie Szwedom. 1658 - konstytucja nakazała wygnanie z Polski arian. W 1668 odstępstwo od religii katolickiej uznano za przestępstwo apostazji, za które karano wygnaniem i konfiskatą majątku. W 1715 innowiercy przestali zasiadać w senacie. W 1717 zezwolono innowiercom na dokonywanie tylko prywatnych nabożeństw w domu. Ostatecznie kontrreformacja załamała się w Polsce w połowie XVIII w.
VI. Władza królewska
Pozycja króla jego kompetencje
W drugiej połowie XV w. zakres władzy królewskiej faktycznie wzrastał. Kazimierz Jagiellończyk i Jan Olbrzcht sprawowali rządy osobiście i reprezentowali pogląd, że król jest suwerenem narodu. Mimo wzrastającej pozycji ruchu egzekucyjnego, ostatni Jagiellonowie utrzymali jeszcze mocną wladzą, poprzez rozdawnictwo ziemi i urzędów.
Znaczne osłabienie władzy królewskiej nastąpiło wraz z rozpoczęciem elekcji i powstaniu pakta konwenta.
Po rokoszu Sandomierskim(przeciw III wazie) konstytucje wyznaczyły ramy prawne wypowiedzenia posłuszeństwa, szlachta miała najpierw trzykrotne napomnienie(I: senator, prymas; II: sejmik; III: Sejm). Kolejne próby wzmocnienia władzy królewskiej nie przynosiły powodzenia.
Władza królewska
Wraz z sejmem sprawował władzę ustawodawczą.
Prawo sankcji uchwał sejmowych(interpretacji, i nadawania ostatecznego kształtu tzw. „moderowania”)
Inicjatywa ustawodawcza
Samodzielnym ustawodawcą pozostał w stosunku do miast królewskich , żydów i chłopów z ziem królewskich
Zwierzchnictwo nad państwami lennymi
Wyłączne prawo mianowania urzędników
Prawo nominacji na urzędy senatorskie
Wykonywał sądownictwo dyscyplinarne nad urzędnikami
Był naczelnym wodzem
Kierował polityka zagraniczną
Ograniczenia władzy królewskiej
Król obierany dożywotnio od 1573
Był jednym z trzech stanów sejmowych(od połowy XVI)
Artykuły henrykowskie
Pakta konwenta
¼ senatorów musiał stale przebywać przy królu Miał zasięgać ich rady we wszystkich ważnych sprawach
Urzędnicy mianowani dożywotnio nie mogli być odwoływani, król mógł ich tylko przesuwać na wyższe stanowiska
Sejmiki wyznaczały kandydatów na sędziów i podsądków ziemskich, ziemskich od 1578 do TK
Zakaz zawierania małżeństwa bez zgody sejmu 1573
zakaz nabywania dóbr dla siebie i rodziny 1631
Zakaz wyjazdów za granicę 1641
Bezkrólewie i elekcje
Elekcja wyrazem głosu całej szlachty(viritim), później zakazano obioru następcy za życia krola. Konfederacja kapturowa szlachty - tworząca organizację państwową podczas bezkrólewia, Na czele państwa podczas bezkrólewia stał interrex(prymas), który miał obowiązek sprawowania władzy i przygotowanie elekcji.
Elekcja składała się z trzech etapów:
konwokacja - na niej posłowie ziem wiązali się w konwokację generalną(kaptur0, i zatwierdzali skład sądów kapturowych.
sejm elekcyjny - wysłuchiwał posłów innych państw, przedstawiających kandydatów i układał pakta konwenta.
sejm konwokacyjny
VII. sejmiki i sejm
Sejmiki i ukształtowanie się dwuizbowego sejmu
w 1493 wyodrębniło się ogólnopolskie przedstawicielstwo sejmików ziemskich. Rychło utworzyli oni izbę poselską. Natomiast senat powstał z rady królewskiej. W XVI w. Sejm walny stał się dwuizbowy.
Sejmikom przewodniczył marszałek wybierany spośród szlachty Sejmik dzieliły się na:
przedsejmowe - zwoływał je król wysyłając legata z pismem królewskim, w którym wyłożone były powody zwołania sejmu, po wybrani posłów na sejm, sejmik układał instrukcje poselskie
sejmiki generalne - na nich zbierali się wszyscy posłowie danej ziemi ustalając wspólne stanowisko na sejm walny. W XVII w. generały wygasły (oprócz pruskieg)
Sejmiki elekcyjne - wybierały kandydatów na urzędy sądowe ziemskie
Sejmiki kapturowe - zbierały się tylko w okresach bezkrólewia
Sejmiki deputacie - na nich wynierano deputatów do Trybunału Koronnego
Sejmiki relacyjne - na nich posłowie relacjonowali sejmy walne
Powstanie izby poselskiej i jej skład
Początkowo skład izby poselskiej wybierała szlachta wraz z senatorami, od XVI w. sama szlachta. Każdy poseł otrzymywał dietę mającą pokryć koszty podróży i utrzymania posła. Po unii Lubelskiej w skład izby poselskiej wchodziło 170 posłów(48 z Litwy) abnegaci przedstawiciele największych miast Polski(bez prawa głosu).
Organizacja sejmu walnego
Na sejm składały się trzy stany sejmujące: król, izba poselska, senat. Sejm zwoływał król, przeważnie co roku. Artykuły henrykowskie nałożyły na króla obowiązek zwoływania sejmu co dwa lata. Sejmy dzieliły się na zwyczajne(ordynaryjne), które trwały najwyżej sześć tygodni i nadzwyczajne(ekstraordynaryjne), trwał najdłużej dwa tygodnie. Przedłużenie obrad sejmu zwano Prolongacją i wymagało zgody wszystkich posłów. Za Zygmunta I ustalił się skład senatu: arcybiskupi i biskupi, wojewodowie i kasztelanowie, Marszałek wielki i nadworny, kanclerz, podkanclerzy i podskarbi nadworny, stanowiło to w XVII w. 40 osób.
Obrady i uchwały sejmowe
Do podjęcia uchwały sejmowej potrzebna była jednomyślność, której wyrazem był brak sprzeciwu. Każdy poseł powinien postępować zgodnie z instrukcjami poselskimi. Większośc poselska istniała tylko przy obiorze marszałka i sprawdzenia ważności mandatów. W senacie senatorowie nie głosowali tylko kolejno wypowiadali swoje zdanie(votum. I n atej podstawie król lub jego kanclerz określał opinie generalną(konkluzję). Konstytucje sejmu ogłaszano w imieniu króla zgodnie z jego uprawnieniami odbywała się też ostateczna redakcja i interpretacja. Od czasu do czasu wysuwano postulat sejmów rokoszowych w których udzial mógł brać każdy szlachcic, w Polsce nazywał się on sejmem konnym
Kompetencje sejmu
To co nie było zastrzeżone dla króla było kompetencją sejmu(podatki, zgoda na pospolite ruszenie, od 1578 zgoda na nobilitacje, wysłuchiwał poselstw, nadawał kierunek polityce zagranicznej, sprawował kontrolę nad rządem, pod przewodnictwem króla odbywał się sąd sejmowy, prawo łaski i amnestii, traktaty pokojowe i przymierze).
Senatorowie rezydenci
Byli powoływani między sejmami tzn. na dwa lata w liczbie 16.(biskupi, wojewodowie i kasztelanowie), a czterech czterech nich miało stale rezydować przy królu(zmieniali się co pól roku). Mieli dawać rady i kontrolować króla z czego zdawali relację na sejmie. Od 1641 liczbę senatorów zwiększono do 28 a konstytucja z 1717 zobowiązano króla do słuchania senatorów rezydentów. Została wyparta przez rady senatu, które były złożone z będących na dworze senatorów. Rady senatu miały charakter poleceń dla króla, a później zaczęto je nazywać senatus consulta, które spisywano i odczytywano na początku każdego sejmu.
Zrywanie sejmu
Obrady sejmu paraliżowały: obowiązek przestrzegania instrukcji poselskich, oraz zasada jednomyślności. Po raz pierwszy nie doszedł do skutku w 1652, a po raz pierwszy zerwany w 1669. Żeby złagodzić zrywanie sejmu zaczęto czasem stosować złagodzoną formę liberum vet: sisto activitatem, która powodowała limitacje sejmu czyli zawieszenie obrad aż do ustalenia wspólnych stanowisk.
Rządy sejmikowe
Rozwinęły się one w warunkach upadku znaczenia władz centralnych. Odwoływanie się do sejmików w przypadku niedojścia do skutu sejmów stało się normą. Od początku XVII w. sejmiki same zaczęły rekrutować tzw. Żołnierza powiatowego bylino powoływani i opłacani przez sejmiki. Rządy sejmikowe zniosła konstytucja 1717 r. odbierając sejmikom kompetencje w sprawach wojskowych i skarbowych.
VIII. konfederacje
Konfederacje i rokosze
Konfederacje od początku miały wielkie zawiązywane podczas bezkrólewia w celu zachowania ciągłości władzy. Służyła też do spełnienia zamierzeń szlachty, których nie mogła lub nie chciał spełnić władza monarsza. Rozróżniano konfederacje przy królu oraz przeciw królowi. Konfederacje przeciw królowi nie uznane przez króla zaczęto nazywać rokoszami.
Konfederacja zawiązywana była w jednym województwie i kolejne województwa mogly się do niej przyłączyć, a gdy większość województw się do niej przyłączyło tworzyła się konfederacja generalna. Akt konfederacji spisywano i wciągano do ksiąg sądowych. Konfederacja obierała swoią władzę generalność złożonej z marszałka konfederacji i konsyliarzy a także powołania regimentarzy. Organem naczelnym konfederacji była walna rada, która odpowiadała sejmowi i była wybierana przez sejmiki konfederackie uchwały zapadały większością głosów
IX. Urzędy i urzędnicy
Urzędy centralne
Ministrze - dygnitarze koronni i nadworni, którzy weszli do senatu(marszałek wielki koronny i nadworny, kanclerz i podkanclerzy koronnyoraz podskarbi)
Marszałek wielki koronny
Zarządzał dworem króla
Był mistrzem ceremonii
Określał ceny żywności w miejscu pobytu dworu
Wykonywał sądownictwo w miejscu pobytu króla
Marszałek nadworny
Zastępca Marszałka Wielkiego koronnego
Kanclerz i podkanclerzy
Sprawdzali czy akty wychodzące z kancelarii królewskiej nie są sprzeczne z prawem
Prowadzili metryki koronne i litewski
Kanclerz koronny stosunki z zach.
Kanclerz litewski stosunki z wsch.
Podskarbi koronny i nadworny
Zarządzali skarbem królewskim
Hetmani
Hetman koronny(Funkcja stała) i Hetman polny(Podczas wojny)
Wydawał artykuły hetmańskie
Mógł karać śmiercią podczas wojny
HWK Mógł przedstawiać żołnierzy do nobilitacji lub nagrody
HWK miał prawo mieć swoich stałych przedstawicieli w Istambule, Bakczysaraju, Budapeszcie, Jassach i Bukareszcie
Regimentarze
Funkcja zastępcza w razie braku hetmana powoływana przez króla
Referendarze(XVI w.)
Byli powołani do sądów w sądach królewskich
Później mieli głos doradczy w senacie
Urzędy lokalne
W stosunku do ludności poddańczej aparat państwowy sprawowali panowie. Posiadanie urzędu ziemskiego miało tylko prestiżowe znaczenie. Większe rolę jako zasiadający w senacie sprawowali kasztelanwie i wojewodowie oraz te urzędy które wiązały je z sądownictwem.
Urząd Starosty upodobnił się do urzędów ziemskich zachowal swoje funkcje administracyjne, sądowe i policyjne. Swoje kompetencje przekazywał głównie niższym urzędnikom: podstarościemu, burgrabiemu, sędziemu grodzkiemu, i innym. Porządek starszeństwa urzędów z 1611: senatorowie, podkomorzy, starosta, chorąży, sędzia ziemski, stolnik, podczaszy, podsadek, podstoli, cześnik, łowczy, Wojski, pisarz, miecznik.
X. Organizacja sił zbrojnych
Upadek pospolitego ruszenia
Niestawienie się na pospolite ruszenie karano konfiskatą majątków. Żeby utrzymać pospolite ruszenie w ryzach tworzono specjalne zjazdy Okazowania zwoływane od czasu do czasu podczas pokoju. W ciągu XVII wieku uległo rozprzężeniu i ostatni raz brało udział w bitwie 1656 pod Warszawą. Mimo to nadal oficjalnie funkcjonowały.
Wojaka zaciężne
Podczas wojny władca mianował dowódców, którzy dopiero werbowali wojska.
Podczas pokoju u schyłku XV w. powstała Obrona potoczna - siła zbrojna na granicy południowo wschodniej w liczbie 1500 -3000 ludzi. Dopiero na sejmie 1562-1563 uchwalono organizacje stałego wojska zwanego kwarcianym(3500 - 4000), opłacanego z dochodu z królewszczyzn zwanego kwartą. Wojsko to składało się głównie z chorągwi jazdy szlacheckiej stacjonującej na Ukrainie. W XVII w. w obliczu powstania ukraińskiego i innych wojen ustalano stałą liczbę wojska zaciężnego zwanego kaputowym w 1649 liczyło 26 tyś żołnierzy, po utworzeniu tej formacji wojsko kwarciane zanikło a wpływy z królewszczyzn przeznaczono na artylerię. W XVII powstało też wojsko powiatowe, które zaciągały sejmiki.
Piechota wybraniecka
Powstała za Stefana Batorego. Była złożona z chłopów, na wzór piechoty węgierskiej z każdych 20 łanów królewszczyzn miał iść jeden rekrut. Jako wynagrodzenie za służbę otrzymywał łan wybraniecki, który był zwolniony z pańszczyzny i przypisany był do niego obowiązek służby wojskowej. Ok. 2300 ludzi.
Kozacy rejestrowi
Kozacy byli zorganizowani na bazie terytorialnej w oddziały wojskowe. Na czele tego wojska stał Ataman. Zwany też hetmanem wojska zaporskiego a wszystkie urzędy pozostawaly z wybotu. Chcąc podporządkować ta armię część tych kozaków brano na żołd i wpisywano do rejestru stąd kozacy rejestrowi. Od 1578 taman wojska zaporskiegi był podporządkowany staroście czerwinskiiemu.
„strażnicy morza” i Komisja morska
Myśl o stworzeniu floty wojennej podjął Zygmunt August. Tworząc flotę kaperską składającą się z kaprów, którzy sami utrzymywali statki pod warunkiem, że ewentualne zdobycze będą ich, dawano im listy przepowiednie , potwierdzające, że nie są piratami i uprawniające do werbunku osób. Sprawy morskie król powierzył Komisji morskiej(1569 -1572), [organizacja żeglugi i ochrony wybrzeża, i sądownictwo kaprów]. Kolejni władcy próbowali stworzyć flotę ale wobec powszechnej niechęci do floty ich próby szybko okazywały się nieskuteczne.
Żołnierz łanowy
Od 1655 w razie potrzeby zaczęto powoływać żołnierza łanowego i dymnego była to piechota lub jazda rekrutowana w dobrach królewskich, szlacheckich i kościelnych w liczbie 1 chłop z (5, 10, 15, 20 łanów oraz 25 50 dymów w miasteczkach).
Autoramenty narodowy i cudzoziemski
Autorament(zaciąg) dzielil się na narodowy(jazda) oraz cudzoziemski(piechota, kawaleria, dragoni).
Wojsko Rzeczypospolitej po reformie 1717
Pod naciskiem Rosji wojsko polskie obniżyło stały etat do 24200, utworzono też stały budżet na wojsko.
Wojska prywatne
Własne dobrze zaopatrzone i wyszkolone wojska posiadali magnaci(zwane były milicjami).
XI. skarbowość
Organizacja skarbu
Odzielenie skarbu prywatnego króla od skarbu państwowego nastąpiło wraz z powstaniem wojska zaciężnego 1563 . Utworzono w tym celu oddzielny skarb 1569 z siedzibą w Rawie Mazowieckiej(skarb rawski). Przychodziły do niego dochody z kwarty(podskarbi i Komisja skarbowa) oraz z sejmu kiedy powoływał podatki na wojsko(poborcy i szafarze współpracujący z podskarbim). W ten sposób dokonał się podział skarbu na nadworny i pospolity szczegółowy podział przychodów rozgraniczyno w 1632 nadworny - niektóre cła i dochody z mennicy, żup, kopalń, z części królewszczyzn wyodrębnionych w 1590 inne dochody wpływaly do skarbu pospolitego.
Królewszczyzny
W 1504 król otrzymał zakaz rozdawnictwa królewszczyzn. A od sejmu 1562-3 rozpoczęła się egzekucja dóbr . Królewszczyzny dzieliły się na starostwa grodowe(na czele z starostą) i starostwa niegrodowe(będące będące pod zastawem lub dzierżawą, takiego zastawnika nazywano tenutariuszem). W 1590 ustalono ekonomie czyli dobra królewskie nie mogące zostać zastawione.
Dochody skarbowe
Dochód z mennicy
Czynsze dzierżawne z królewszczyzn
Kwarta
Podatki - stanowiły dochód niestały bo były ustalane przez sejm czasowo
Łanowe (Chłopi) - 2 gr. z łanu[w dobrach szlacheckich], 4 gr.[w dobrach kościelnych]
Łanowe nadzwyczajne , poborowe(chłopi) - praktycznie dorocznie 30 gr. Z łanu
Podymne(szlachta zagrodowa i chłopi) - od domu
Szos - podatek majątkowy miasta formir ryczałtu
W XVII w. doszły
Akcyza - miejski, procent od wartości sprzedawanych towarów na rynku
Szelężne - podatek od napojów(co 10 szeląga)
Czopowe- od wyrobu i szynkowania piwa
Hiberna - dobra królewskie i kościelne na utrzymanie wojska w zimę
Donatywa duchowna - dobrowolny podatek duchowieństwa przy ustalaniu poboru
Pobór - podatek dla szlachty ustanawiany na sejmie jednorazowy
Dochody z Prus królewskich i lenn
Cła
Wydatki i kontrola finansowa
Sumy skarbowe były wydawane głównie na potrzeby wojskowe, a także na poselstwa diety posłów i nagrody..
Do kontroli skarbu pospolitego sejm powoływał komisje skarbową(trybunał skarbowy). Od 1677 skład(komisarze) do komisji przekazano sejmikom relacyjnym, sprawdzała równieerz sądownictwo w sprawach skarbowych, rozpatrywał też skargi wojskowe. Od 1717 komisja stała się stała.
XII. Organizacja szkolnictwa
Gimnazja i kolegia
Kultura odrodzenia powołała do życia nowe szkoły o charakterze szkół średnich np. dls szlachty kolegium Lubomirskiego .Od połowy XVI w. zaczeły powstawać nowe szkoły zwane gimnazjami.
Duże znaczenie dla rozwoju Edukacji miało sprowadzenie do Polski zakonu Jezuitów, którzy od 1564 założyli w Polsce 15 koleg9iów dla szlachty.
Szkoły wyższe
W 1544 powstał uniwersytet w Królewcu
1579 Akademia Wileńska
1594 Akademia w Zamościu
XIII. Sądownictwo
Sądy ziemskie i grodzkie
Jako sądy szlacheckie pierwszej instancji działaly sądy: ziemskie, grodzkie i podkomorskie. Skład sadów ziemskich ustalił się na sędziego podsądka i pisarza. W XVII w. sądy ziemskie przeżywały swój upadek.
Zachował a nawet rozszerzył swoje kompetencje sąd grodzki. Rozszerzył obszar swojego działania a także kompetencje o sprawy cywilne(poza karnymi).
Obok sądów grodzkich rozwinął się urząd grodzki, był oparty dla wpisów codziennie wobec upadków sądów ziemskich oponowano by urzędy grodzkie otrzymały prawo wpisów wieczystych W XVII ten proces się nasiliła w XVIII prawo wieczystości miały wszystkie urzędy grodzkie.
Trybunał koronny
W 1563 w województwach utworzono sądy ostatniej instancji, którym przekazano zaległośi z sądów królewskich. Rozwiązaniem problemu nadmiernej ilości spraw do sądu królewskiego stało się powstanie Trybunału Koronnego 1578 zbierał się wiosną i latem dla małopolski a jesienią i w zimę dla wielkopolski. Od 1585 poddały się trybunałowi Prusy królewskie. W trybunale sądzili reprezentanci szlachty wybierani corocznie na sejmikach zwanych deputackimi było 27 deputatów szlacheckich i 6 duchownych. Deputat szlachecki mógł się ponownie ubiegać o stołek dopiero po 4 latach. W sprawach szlacheckich sądzili tylko deputaci szlacheccy. Na czele Trybunału stał obieralny marszałek , duchowni mieli swojego prezydenta. Wyrok miał być w miarę możliwości jednomyślny dopiero w trzecim głosowaniu miała być większość głosów
Apelacje ostatniej instancji od sądów ziemskich. Grodzkich i podkomorskich
W XVII w. rozszerzano kompetencje trybunału
Mimo, że Trybunał miał być sądem ostatecznym to w praktyce odwoływano się do niego do sądu sejmowego i królewskiego.
Sąd sejmowy
Ten królewski sad funkcjonował tylko podczas sejmu, początkowo nie było różnicy między nim a innymi sądami królewskimi. Asesorami byli wszyscy senatorowie i od 1588 8 deputatów izby poselskiej. Bieżące kierownictwo obradami sądu -Marszałek WK Był sądem ! i ostatniej instancji dla:
Obrazy majestatu
Zdrada stanu
Nadużycia skarbowe wyższych urzędników
Gwałty na sejmach
Zbrodnie szlachcica zagrożone karą śmierci, banicji i konfiskaty dóbr
Szczególnie ważne sprawy prawa cywilnego
Sądy nadworne: asesorski, relacyjny marszałkowski
Asesorski przewodniczył mu kanclerz lub podkanclerz a asesorami byli referendarze, regenci kancelarii, jeden z sekretarzy królewskich
Sprawy dobra i dochody królewski
Sprawy miast rządzących się prawem Magdeburskim i chełmińskim
Relacyjny - sędzia monarcha i senatorowie rezydenci
Odwołania od asesori
Apelacyjny dla lenn korony
Sprawy sporne o cerkwie między unitami i prawosławnymi
Odwołania od wyroków biskupów prawosławnych
Marszałkowski
Sądził sprawy z najbliższej okolicy króla
Sąd referendarski
Sprawy chłopów z królewszczyzn
Sądem wyższym była asesoria
Sądy kapturowe i Konfederackie
W czasie bezkrólewia zawiązywano sądy kapturowe, sądem wyższej instancji był dla nich sąd konfederacji generalnej.
Sądy polubowne
Każda ze skłóconych stron powoływała równą liczbę arbitrów, którz to z kolei powoływali superarbitra., ich wyroki i działalność opierała się na dobrowolnym zapisie obu stron
Sądy miejskie
W miastach lo9kowanych na prawie niemieckim to prawo się utrzymało z drobnymi zmianami wprowadzonymi przez sejm ale głównie byłyy to zmiany proceduralne. W miastach królewskich prawo związane było z przywilejami, których król nie zmieniaal., Ograniczenia w wyższym sadownictwie miejskim prawa miejskiego miało wyraz w powstaniu dla miast prywatnych sądy panów dominalnych a dla mniejszych miast królewskich sądy starostów.
Sądy dominialne
Wiejski sąd ławniczy najczęściej na czele z wójtem sądził ma podstawie krzyżówki prawa niemieckiego i prawa zwyczajowego zwyczajowego także jeśli takowe istniały ordynacjami panów dóbr od sądu wójtowego można się było odwołać do sadu pana dóbr. W królewszczyznach znany był natomiast sąd dominialny wyższy prawa niemieckiego zwany sądem zamkowym.
XIV. Lenna
Lenno Prus książęcych
Zwierzchność lenna polski nad Prusami książęcymi rozpoczęła się od pokoju toruńskiego 1466.
Pruby wyjścia Prus spod władzy polskiej spowodowały zaakceptowanie przez Polskę projektu sekularyzacji dóbr zakonu krzyżackiego 1525. Były mistrz krzyżacki, który teraz przeszedł na luteranizm stał się księciem Prus książęcych. Zygmunt III waza po wygaśnięciu lini Hohenzollernów przekazał lenno Prus bocznej linii: Brandenburskiej. W traktacie welawko Bydgoskim Prusy uzyskały zwolnienie z lenna.
Inflanty i lenno Kurlandii
W 1561 Poddano inflanty i Ryge do polski i dopiero w 1569 określono dokładnie zależność tych ziem jako kondominium. Również Kurlandia stała się wspólnym lennem Polski i Litwy. Na czele Inflant stał namiestnik króla. Konstytucja z 1598 Upodobniła ustrój Inflant do polskiego. Dalsza Polonizacja stała się niemożliwa poprzez najazdy Szwedzkie.
XV. Główne kierunki przemian ustroju
Polityczny naród szlachecki
Przywileje nieszawskie stały się podstawa rozwoju demokracji szlacheckiej. Rzeczpospolita szlachecka była odmianą monarchii stanowej z tym, że oprócz króla w sprawowaniu władzy uczestniczył tylko jeden stan(szlachta). Wiek XVI to Złoty wiek polski w, którym kraj żył w dobrobycie, sprawnie działały sejmy poprzez wybieranie rozwiązań kompromisowych, istniała wolność wyznania w jako jedynym walczącej wtedy Europie.
Hamulce rozwoju
Słabe rozwinięcie ekonomiczne(głównie brak rozwoju manufaktur, oparcie całego eksporu na handlu zbożem)
Za duże terytorium
Wzrost pozycji magnatów
Osłabianie pozycji mieszczaństwa
Wpływy kontrreformacji
Sarmatyzm i ksenofobia
Kryzys ustrojowy
Kryzys wynikał głównie z przeświadczenia o doskonałości istniejącego systemu. A także z istnienia liberum veto i zrywania sejmów, oraz postępującej decentralizacji państwa na korzyść sejmików. Wszelkie wysiłki wzmocnienia władzy centralnej kończyły się fiaskiem. Widmio absolutyzmu torpedowało wszelkie ruchy reformatorskie. Decentralizacja państwa miała również wyraz w wielkich latyfundiach magnackich, które dzięki licznym Przywilejom stały się niemal samodzielnymi państwami..
Kolejnym aspektem kryzysu państwowości był zupełnie niesprawny aparat państwowy, brak armii i silnej władzy królewskiej.
Rozdział VI: Prawo sądowe rzeczpospolitej szlacheckiej
I. Charakterystyka prawa sądowego
Systemy prawa
Rak jak w monarchii stanowej utrzymała się odrębność prawa dla poszczególnych stanów. Prawo rzymskie tak rozpowszechniające się na zachodzie wobec strachu przed absolutyzmem przyjęło się tylko w nieznacznym stopniu w niektórych miastach.
Namiastkami niedokonanych kodyfikacji były zbiory prawa, a także spisy prawa zwyczajowego. Dużo bardziej przyjęło się constitutio Criminalis Carolina (Karol V 1532) - system kar prawa miejskiego.
Właściwie każda ziemia a nie tylko miast rządziły się odmiennymi prawami.
II. Prawo prywatne
Osoby fizyczne i prawne
Lata sprawne- prawo ziemskie(XVI.15 chłopcy i 12 - dziewczyny w XVII. 18 chłopcy 14 - dziewczyny) Prawo miejskie(14 chłopiec)
(Lata dojrzałe mężczyzna 24 lata) - ziemskie i( lata roztropne 21 lat chłopcy) - miejskie
Osobowość prawną posiadały biskupstwa, kapituły i klasztory, miasta reprezentowane przez władze miejskie, cechy, gromady posiadające własne pastwiska łąki i lasy
Pełna zdolność prawną i zdolność do czynności prawnej posiadała tylko szlachta , która cieszyła się dobrym imieniem i czcią
Cudzoziemcy mogli przekazywać spadek tylko tym osobom, które aktualnie mieszkały Polsce, zakazano im też posiadania nieruchomości.
Ustawy amortyzacyjne
Ustawy amortyzacyjne, były to ustawy mające zahamować przekazywanie dóbr w spadkach na rzecz kościoła. Najpełniejsza ustawa amortyzacyjna 1635 zakazywała alienacji dóbr ziemskich na rzecz instytucji kościelnych zarówno w aktach między żyjącymi jak i na wypadek śmierci.
Zawarcie małżeństwa i jego ważność
Od 1577 w Polsce zaistniał obowiązek zawierania przez katolików małżeństw kościelnych(w kościele przed proboszczem w obecności 2 świadków) małżeństwa zawarte nie według tej reguły uważano za potajemne i były nieważne do 1741 kiedy to zostały zalegalizowane.
Według prawa kanonicznego małżeństwo uważano za nieważne, jeśli zachodziła przeszkoda zrywająca(brak świadomego oświadczenia woli, nierówność stanowa gdy druga osoba nie była jej świadoma, pominięcie istotnej formy zawarcia, impotencja, pokrewieństwo w linii prostej lub bocznej do czwartego pokolenia, święcenia, brak chrztu). Niektóre przeszkody były tylko wzbraniające to znaczy, że istniejącego już małżeństwa nie unieważniały
Separacja od stołu i łoża przerwanie wspólnego życia małżeńskiego.
Stosunki majątkowe miedzy małżonkami
Zaręczynom zwykle towarzyszyła intercyza, która regulowała szczegółowo co wejdzie na wprawę, jaka będzie wysokość posagu i wiana. Intercyzy wpisywana do ksiąg sądowych.
Ko0nstytucja 1588 zobowiązywała braci do ustanowienia posagu w wysokości równej sióstr wyposażonych za życia ojca, jeśli bracia utracili schedę ten obowiązek przechodził na wierzycieli. Dobra wienne nie odpowiadały za długi męża
W prawie miejskim magdeburskim odrębność majątkowa, w chełmińskim wspólność majątkowa(za życia obojga, wspólnota po śmierci podział na pół).
Dożywocie - zapis męża na rzecz żony na wypadek wdowieństwa(użytkowanie). Od XVI też na rzecz męża(Użytkowanie).
Stosunki majątkowe między rodzicami a dziećmi w Prawie wiejskim
Niedziały wskutek wzrostu rodziny ulegały likwidacji, bądź z woli członków, bądź pod naciskiem administracji dominialnej. Wydział - część inwentarza i niedzialu dla żeniących się. Wymowa przekazanie gospodarstwa dzieciom pod warunkiem ich utrzymania.
Przysposobienie; dzieci nieślubne
Celem adopcji było tylko nabycie praw dziedziczenia w nowej rodzinie(nie tracił prawa dziedziczenie w starej ani nazwiska)[dopiero po przejęciu spadku])
Adopcja braterska - który z braci dłużej będzie żył wygrywa pulę
Adopcja do herbu - nadanie własnego herbu osobie, 1616 zakazano w stosunku do plebejuszy
Bękarty - nieślubne dzieci nie miały praw do majątków ojca
Prawo legitymacji - nieślubnych dzieci miał król do 1578
Opieka i kuratela
Konstytucja 1565 nakazała opiekunom sporządzanie inwentarza w obecności dwóch kuzynów ojca. Opiekuni mieli obowiązek wykształcić dziecko, niewywiązujący się ze swoich obowiązków opiekun mógł być odsunięty od pupila przez sąd lub króla w drodze skargi(kogokolwiek0. Nie miał prawa sprzedawać zamieniać czy zastawiać dóbr pupila. Na alienacje musiał uzyskać zgodę sądu a nawet sejmu.
XVI. Będąca pod opieką szlachcianka w wieku 18lat mogła poprosić krewnych miast opiekuna o zgodę na wyjście za mąż, lub króla o zmianę opiekuna.
W XVI w. zaczęto ustanawiać kuratora dla osób posiadających lata sprawne ale jeszcze nie posiadali lat dojrzałych.
Posiadanie
Sprawy o wybicie z posiadania można było złożyć w ciągu miesiąca do sądu grodzkiego. Urząd grodzki przeprowadzał dochodzenie na miejscu zwane skrutynium i w razie stwierdzenia wybicia wprowadzał w posiadanie powoda bez badania tytułu
Własność
Własność szlachecka była w własnością alodialną, a już w XVI w. uwolniła się od wszelkich regaliów. Własność typu lennego utrzymywała się w pogranicznych królewsczyanach.
Mani - osiadła w dobrach magnackich szlachta nie posiadająca praw politycznych, uzależniona od magnata stosunkiem lennym.
Niemal znikła własność podległa, pozostając tylko tam gdzie utrzymało się prawo zakupne, lub ziemia była dzierżona na zasadzie dzierżawy wieczystej, te pozostałości nazywano dobrym prawem
O przeniesieniu własności przy jej nabyciu decydowało wpisanie transakcji do ksiąg sądowych
Ordynacje
W XVI w. powstały na wzór zachodni fideikomisy w postaci ordynacji Pierwszymi ordynacjami były ołycka, nieświeska, Radziwiłłów , Zamojskich
Istotą ordynacji jest wyjęcie określonego kompleksu dóbr spod ogólnych norm prawa i oparcie ich bytu na specjalnym statucie. Dziedziczenie wykluczało podział majątku(kobiety tez dziedziczyły). Wszystko brał najstarszy syn . Reszta otrzymywała dobra nie należące do ordynacji lub była spłacana.
Schyłek prawa bliższości
Nastąpiło osłabienie mocy prawa bliższości poprzez skrócenie przez sądy przyjmowania skarg z tytułu tego prawa. Do 6 tygodni. W prawie miejskim uważano natomiast, że prawidłowao dokonana alienacja nie podlega skargom z tytułu prawa bliższości. Wśród ograniczeń alienacji pojawiły się w XVII w. przepisy zakazujące sprzedaży nieruchomości szlachcie i duchownym. A w miastach prywatnych alienacja wymagała zgody pana miasta
Ograniczone prawarzeczowe na rzeczy cudzej
Ciężary realne - polegające na dokonywaniu periodycznych świadczeń przez aktualnego posiadacza obciążonego gruntu na rzecz osoby uprawnionej (czynsze, pańszczyzna , Renat wieczysta )
Renta wieczysta powstawała kiedy kupujący nabywał za pewną sumę od właściciela nieruchomości określony i periodyczny dochód z nieruchomości. Stosunek taki był nierozerwalny, czynsz należało płacić wiecznie najpierw wierzycielowi wierzycielowi później jego spadkobiercom
Renta wykupna(wyderkauf) -różniła się tym, że właściciel ziemi miał prawo spłacenia sumy ciążącej na dobrach.
Hipoteka
W dobie zmian RP największe znaczenie miał rozwój zastawu bez Dzierżenia, czyli hipoteki.
Ustawa o ważności zapisu 1588 - normowała szczegółowo zasadnicze sprawy związane z hipoteką. Pierwszeństwo w zaspokojeniu swojej wierzytelności zapewniala osobie, która pierwsza dokonała wpisu do właściwych ksiąg sądowych(księgi grodzkie i ziemskie miejsca położenia nieruchomości). Zasada jawności - mówiła o tym, że każdy mógł za opłatą zajrzeć do ksiąg sądowych, a zasada szczegółowości mówiła o tym, że wpis miał dokładnie opisywać sumę, ustalono też, że faktyczny stan obciążenia jest zgodny z wpisami do ksiąg grodzkich - zasada Dobrej wiary.
Szlachcica posiadającego dożywotni zastaw z dzierżeniem uważano jako posesjonata.
Ograniczenie testowania i dziedziczenie beztestamentowe w prawie ziemskim
Konstytucje 1505 1510 wprowadziły zakaz rozporządzania dobrami nieruchomymi w drodze testamentu. Córki dziedziczyły ¼ dóbr ojczystych bez względu na ich liczbę. - czwarcizna. Dobra ojczyste dziedziczył najstarszy syn, a sam brał ostatnią część.
Miejskie prawo spadkowe
Dzieci dziedziczyły na równi bez względu na płeć. Gerarda - dobra wniesione przez żonę i uzupełnione w trakcie małżeństwa przedmiotami osobistego użytku = dziedziczyły je córki i synowie duchowni, a w ich braku najbliższa krewna.
Hergewet - obejmował odzież męska, konie z uprzężą, broń i zbroje o mógł być odziedziczony tylko przez krewnych męskich. Mieszczanie mogli sporządzać testamenty.
Powstanie i umocowanie zobowiązań
Czasy nowożytne charakteryzują się przesunięciem odpowiedzialności z dłużnika na majątek.
W prawie miejskim nadal funkcjonowały symbole i stre sposoby zabezpieczania kontraktu.
Rodzaje zobowiązań
Szczególne znaczenie miała umowa kupna - sprzedaży. Duże znaczenie miała też pożyczka. W dobie nowożytnej wobec rozpowszechnienia kredytu, kościół zezwolił na pobieranie odsetek w umiarkowanej wysokości. Pojawiły się też weksle - skrypty dłużniczych na okaziciela. Charakterystyczne dla miast stały się spółki, które zawierano w celach handlowych Znacznie rozwinęły się umowy o dzieło - zobowiązania o staranne wykonanie zlecenia. Umowa o prace wilkierze starały się zapobiec porzucaniu pracy przed terminem, nakładając w tym przypadku karę w wysokości podwójnej w porównaniu do dotąd pobranej płacy.
III. Prawo karne
Przestępstwa publiczne i prywatne
Przestępstwa publiczne były to przestępstwa skierowane przeciw władcy lub władzy publicznej i religii, a przestępstwa prywatne przeciw osobom prywatnym.
W prawie miejskim podział na przestępstwa publiczne i prywatne związany był z karą jaka za nie groziła i tak przestępstwa publiczne to te za które groziła kara publiczna , a prywatne to te za które groziła kara prywatna plus grzywna sądowa zwana mulkta.
Uznano też, że niektóre przestępstwa prywatne powinny pociągać obowiązkową represje karną. Stąd obok zakazu jednania przy mężobójstwie 1588 przyjęto, że jeśli krewni nie wnieśli skargi ponosili karę w wysokości główszczyzny. W takich przypadkach a także jeśli zabity nie miał krewnych obowiązek wniesienia skargi posiłkowej spadał na urząd starościński
Związek przyczynowy i wina
Od schyłku XV w, prawo dążyło do rozróżnienia winy umyślnej i nieumyślnej. Przy przestępstwie zabójstwa nie odróżniając jeszcze winy nieumyślnej od przypadku dokonano tego dopiero z orzeczeniem Trybunału w XVII zasądzając od zabójcy z przypadku tylko główszczyznę, uwalniając od kary wieży dolnej.
Okoliczności wyłączające przestępność
Zabójstwo dokonane na infamiście lub banicie nie posiadającym glejtu.
Zabójstwo złodzieja dokonanego podczas złapania go na gorącym uczynku.
Zabicie plebejusza podającego się za szlachcica
Zabójstwo lub zranienie osoby gwałcących pokuj publiczny, a dokonanych przez osoby pełniące obowiązki służbowe
Instytucja początku została ograniczona do ram obrony koniecznej
Zrezygnowanie z kary(prawo miejskie)
Stan wyższej konieczności
Rodzaje przestępstw
Przestępstwa publiczne
Criminem laesae maiestatis - Obraza majestatu
Zdrada ojczyzny - bunty w porozumieniu z nieprzyjacielem, przekazywanie tajemnic państwowych, poddanie zamku oraz zawiązanie rokoszu
Przestępstwa przeciw religii - odstępstwo od religii, (od XVI na inne chrześcijańskie nie było karane). Później jednak przywrócono. Czary
Przestępstwa przeciw moralności i dobrym obyczajom - Homoseksualizm i sodomi, cudzołóstwo
Kradzież na szkodę skarbu państwa
Bunty i spiski - przeciw władzom miejskim
Przestępstwa przeciw obowiązującym przepisom pracy - celem ich było umocnienie władzy rady miejskiej nad plebsem i szlachty nad chłopami.
Przestępstwa przeciw pokojowi i porządkowi publicznemu - gwałty , w szczególności napad na dom szlachcica. Gdy w związku z napadem ktoś zginął sprawca był karany po przeprowadzeniu skrutynium. Podobnie było w miejskim. Do tej katygori zliczano tez szczególnie groźne napady na drogach.
Przestępstwa prywatne:
Przestępstwa przeciw życiu i dobru - Szlachta zabójstwa umyślne i nieumyślne kwalifikowane kary śmierci dla Rodzinobójców(kogokolwiek z bliskiej rodziny).Pojedynek - nie był karany kiedy zgodził się na niego król. Karane też były zapowiedzi zemsty.
Chłopi za zabójstwo chłopa praktycznie płacili tylko karę pieniężną, oraz dodatkowmi karami pieniężnymi i chłostą, można było jednać.
Przestępstwa przeciw wolności i czci - porwanie. A porwanie kobiety nazywano raptu. Porywający był karany infamią w praktyce także śmiercią. Potwarz - kalumnia zniewaga.
Przestępstwa przeciw mieniu - Kradzieże, fałszowanie pieniędzy, miar i wag
Udział w przestępstwie
Konstytucja 1588 wprowadziła równe kary dla wszystkich współsprawców. W praktyce nadal karano wspólników w zależności do roli jaką odegrali. Za samowolne ukaranie szlachcica kara śmierci za gwałty w mieście karano burmistrza i jednego z rajców karą śmierci.
Zasady wymiaru kary
W prawie ziemskim przynależność stanowa miała wpływ na złagodzenie lub zaostrzenie kary. Zranienie lub uśmiercenie przy pomocy broni palnej powodowało wyższy wymiar kary. Na złagodzenie kary miała tez wpływ skrucha oraz przebaczenie poszkodowanego. Okolicznościami obciążającymi były:
Należenie ofiary do stanu wyższego niż sprawca
na goracym uczynku
recydywa - trzykrotne ukaranie za ten sam czyn
Od końca XV w. zaczęto zaostrzać kary w miastach. Poprzez widowiskowe kary i zwiększenie ilości kar śmierci i kwalifikowanych. Mające mieć charakter odstraszający.
Na wsiach kary były z reguły pieniężne a kary mutylizacyjne i śmierci były rzadkością.
Podział kar
Kary śmierci - rozróżniano kary śmierci zwykłe i kwalifikowane(z szczególnym umęczeniem)
Kary mutylizacyjne - okaleczające(z reguły odcięcie czegoś), Kary odzwierciedlające, budzące skojarzenia z popełnionym przestępstwem
Infamia i banicja
Kary na czci - Połączone z umęczeniem fizycznym w prawach miejskim i wiejskim. Np. pręgierz - w miejskim, a w wiejskim: kuna (obręcz metalowa na której przywiązywano skazańca do ściany kościoła), Gąsiora, dyby= kłody, korbacz(plaga)
Kara pozbawienia wolności - kara wieży (nie była hańbiąca)skazany sam się stawiał a jej surowość była uzależniona czy skazańca skazywano na wieżę górną(lżejsza)czy dolną(cięższa). Wszelki koszty utrzymania ponosił skazaniec. Kara więzienia(hańbiąca) skazanego odprowadzano do więzienia straże i był zakuwany w kajdany i zmuszano do ciężkich robut.
Konfiskata majątku
Pieniężne kary pieniężne - 240 za szlachcica vs. szlachcica - zabójstwo a gdy broń palna 480.
IV. postępowanie sadowe
Uwagi ogólne
Dawny proces polski był bardzo zróżnicowany ze wzgl. na przynależność stanową, zawód(wojskowe bartne) wykonywany, wspólnotę religijną.
Proces ziemski ujednolicony został przez formula processus 1523. Jednocześnie w pprawie miejskim zaczynało przejmowanie procesu inkwizycyjnego. Przyspieszyła te tendencje recepcja Constitutionis criminalis Carolinae 1532. W XVII i XVIIIrozprzężenie organizacji sądowej miało tez wpływ na procedurę. Odwoływano się nawet od ostatecznych wyroków TK.
Palestra
Od XV w. znano w Polsce funkcje zastępcy z urzędu a jego rozpowszechnienie doprowadziło do powstania płatnego zawodowego zastępstwa procesowego, których zaczęto nazywać prokuratorami Na określenie samodzielnego zastępcy procesowego utarła się nazwa patrona a jego pomocnika dependentem. Ogół osób zajmujących się zawodowo zastępstwem zaczęto nazywać Palestrą. W TK mogli zastępować tylko szlachcice osiadli.
Pozew
W stosunku do szlachty osiadłej obowiązywał pozew pisemny, natomiast szlachtę hołotę pozywano pozwem ustnym. W pozwach miejskich i wiejskich pozywano głównie ustnie. Od 1543 Po uprawnieniu łaciny i języka polskiego zaczęto sporządzać pozwy po polsku. Ponadto woźny musiał zeznać w sądzie, że pozew doręczył. Koniecznym warunkiem rozprawy było wciągnięcie pozwu do odpowiedniej księgi zwanej wokandą lub regestrem.
Terminy i delacje
Formula processus wprowadziła, że terminem zawitym był termin drugi, jednak w niektórych sprawach był nim pierwszy(zabójstwo szlachcica).
Delacje = odkłady - odroczenia terminów rozróżniano delacje zwyczajne(na prośbę strony) i nadzwyczajne(na prośbę strony i zgodę drugiej)
Środki dowodowe
Skrutynium - śledztwo dokonane przez sąd z inicjatywy powoda bądź instygatora.
Tortury - nawet w ograniczonym stopniu przeciw szlachcie
Rug - przepytywanie pod przysięgą wszystkich co wiedzą o danej sprawie (głównie na wsi)
I pozostałe bez zmian oprócz przysięgi która stała się już tylko symboliczna
Rozprawa
Od XVI w. rozprawa w dobrach szlacheckich dzieliła się na trzy etapy. Początkowo rozstrzygano delacje i akcesoria tj. Sprawy uboczne, które csąd załatwiał wyrokami przedstanowczymi. Późnij następowała indukta czyli przedstawienie sprawy przez powoda. Po której następowała odpowiedź pozwanego zwana repliką. Z chwilą merytorycznej odpowiedzi powoda następowało zagruntowanie sporu.
Gwar - po zatwierdzeniu tej instytucji przez sędziego powód nie mógł, wytyczać kolejnych oskarżeń ani podawać nowych dowodów(tylko sądy miejskie).
Pierwszeństwo dowodowe miał ten kto dysponował lepszym dowodem w przypadku kiedy dowody były takiej samej klasy to liczył się stan, a jeśli byli tego samego stanu pozwany.
Wyrok
Po rozstrzygnięciu rozprawy zapadał wyrok, który był wpisywany do księgi zwanej sentencjonarzem, po czym był podpisywany przez sędziów i dopiero ogłaszany stronom. Na podstawie sentencjonarza akt sprawy i wskazówek sędziów pisarz sądowy sporządzał pełen wyrok zwany dekretem, który wpisywano do księgi dekretów.
Środki prawne przeciw wyrokom
Wprowadzenie Apelacji - W XVI w. ostatecznie w polskim procesie ziemskim ukształtowała się instytucja apelacji.
Mocja - po wprowadzeniu apelacji zlikwidowano naganę sędziego, lecz szybko ję przywrócono w postaci mocji. Mocja nie była skierowana przeciwko czci sędziego i wstrzymywała jedyni tą sprawę w której został naganiony. Jego przegrana nie powodowała też utraty urzędu tylko powodowała zwrot kocza i karę pieniężną dla pokrzywdzonego.(sędzia grocki- sąd sejmowy; ziemscy i podkomorscy TK)
Gravamen - skarga do sądu wyższej instancji na sędziego niechcącego dopuścić apelacji lub mocji. Nie wstrzymywał realizacji wyroku.
Wznowienie procesu - dopuszczano do niego w przypadku znalezienia nowych dokumentów, o których nie wiedziała strona przed wydaniem wyroku, oraz w razie skasowania wyroku przez dekret nowego Trybunału.
Male obtentum - przeciwko wyrokowi zaocznemu, chodziło o wyrok niewłaściwie uzyskany, sąd badał okoliczności wydania wyroku, w razie potrzeby uchylał wyrok.
Proces w sprawach karnych
Sądownictwo w sprawach karnych miejskich(było quasi inkwizycyjne) opierało się na połączeniu funkcji śledczego i sędziego, . Dominowała w nim zasada pisemności postępowania. Proces był jawy a broniącemu zalecano mieć obrońcę. Decyzję o powzięciu sprawy podejmował sąd na podstawie doniesienia bądź z własnej inicjatywy, Pierwszy etap polegał na ustaleniu faktu popełnienia przestępstwa., jego okoliczności, oraz domniemanego sprawcy. W wyniku postępowania oskarżony był osadzany w więzieniu. Drugi etap polegał na uzyskaniu przyznania się oskarżonego . Głównym dowodem było przyznanie się oskarżonego, do jego osiągnięcia stosowano tortury.
W sprawach szlacheckich tortury były rzadkością a najważniejszym dowodem było skrutynium. Torturowano osobę trzykrotnie chyba że wcześniej się przyznał. W przypadku kiedy tortury nie pomogły a dowody były malo przekonujące puszczano oskarżonego wolno.
Ułaskawienie i łagodzenie kary
W zasadzie ograniczano prawo łaski królowi przekazując je sejmowi.
W prawie miejskim i wiejskim istniała funkcja wypraszania od kary śmierci „mój ci on”.
Praktyka też wprowadziła ułaskawienie jeśli z powodu niezdarności kata egzekucja nieudała się za pierwszym razem. W stosunku do mieszkańców miast królewskich zachowywał też prawo łaski król.
Egzekucja wyroków sądowych szlacheckich
Warunkiem wszczęcia postępowania egzekucyjnego był: prawomocny wyrok sądu, niewykonaie wyroku przez trzy lata i trzy miesiące, odmowa jego dobrowolnego wykonania. Do czasu formula procesus dokonywano egzekucji z ruchomości od formula procesus z nieruchomości. Odtąd znano w prawie ziemskim dwie formy egzekucji z nieruchomości(posesjonaci) i osobistą(gołota). Egzekucję w stosunku do posesjonatów próbowano ograniczyć poprzez wprowadzenie kar za niewykonanie wyroków sądów. Rolę organów egzekucyjnych pełnili woźni sądowi wraz z szlachtą -świadkowie , a także urzędnicy groccy i pachołkowie starościńscy.
wwiązanie - udanie się woźnego i dwóch świadków w celu wwiązania strony zwycięskiej w procesie. Jeżeli właściciel uniemożliwił wwiązanie (odbicie wwiązania), woźny składał relację w sądzie. Sąd wzywał powoda i ustanawiał zakład potrójny(sześciokrotnie wyższe niż zasądzony)
Ponowna próba wwiązania jeśli znowu została odbita, sąd skazywał pozwanego na zapłatę zakładu w połowie dla siebie w połowie dla zwycięzcy. I zarządzał rumację czyli usunięcie siłą strony opornej.
Pruba dokonania rumacji - bez użycia siły, w razie odmowy rumacji sąd skazywał właściciela ziemi na banicję
dokonanie rumacji - jeśli siła okazywała się niewystarczająca sąd zwoływał szlachtę powiatową w celu dokonania zajazdu.
Proces graniczny
Proces graniczny odbywał się przed sądem podkomorskim. Pozwany wnosił do sądu ziemskiego, który po pozytywnym jej rozpatrzeniu przyznawał powodowi aktora tj. prawo pierwszeństwa. Sąd podkomorski dokonywał rozgraniczenia na miejscu.
Proces o zbiegłych poddanych
Dokonywał się między poprzednim panem chłopa, a panem do, którego chłop uciekł. Był to proces o wydanie chłopa windykacyjny. Szczegółowe ustanowienia tej kwesti regulowały sejmiki poszczególnych ziem.
Procesy o czary
Oskarżenie mogło wypłynąć od osoby prywatnej lub powołane od osoby już oskarżonej
Pławienie - sposób dowodowy przypominający próbę zimnej wody. Osoby oskarżone o czary torturowano tak długo aż się przyznały
Rozdział VII: Początki monarchii Konstytucyjnej
I. Źródła prawa Źródła poznania prawa
Prawo ziemskie i ogólnopaństwowe
Prawa kardynalne - 1768 i 73
Ustawa rządowa 3 V 1791
Wolumina legum (tom VII i VIII oraz Ix będący uzupełnieniem akademi umiejętności w krakowie)
diariusz, mowy poselskie dzienniki i relacje obrad
Uniwersały rezolucje Rady nieustającej
W okresie insurekcji Akt powstania i uniwersały, uchwały Rady Zastępczej Tymczasowej i Rady Najwyższej Narodowej.
Prawo miejskie
Prawa miast polskich od władzy prawodawczej, wykonawczej i sądowniczej
Zbiór praw dowodów i uwag dotyczących płożenia miast i mieszczaństwa
Ordynacje komisji dobrego porządku
Księgi ławnicze, rad miejskich
akty magistratów
Prawo wiejskie
Ustawy wiejskie
Ustawy Pawła Brzozowskiego i Stanisława Poniatowskiego
Ordynacje referendarskie
II, pierwsze reformy
Typ i forma państwa
Ścierały się dwi koncepcje ustrojowe reformatorska sejmu czteroletniego i konserwatywna państw ościennych wywierających presje na polskie władzę.
Zmiany w ustroju społeczno ekonomicznym. Szlachta i mieszczanie
Mieszczanie zaczęli otrzymywać nobilitację, Stan szlachecki do tej pory hermetyczny otworzył się dla zamożnego mieszczaństwa. Konstytucja 1775, żądała, żeby nobilitowani mieszczanie zakupili w ciągu roku ziemie o wartości co najmniej 50 tyś. złp. Ponadto szlachcic zajmujący się kupiectwem nie utraci tytułu.
W 1764 - zniesiono jurydyków(jeśli nie miały podstawy prawnej), oraz serwitoriatów.
W 1765 - powołano komisje dobrego porządku - zajmujce się poprawą miast. Miały uprawnienia uchwałodawcze i nadzorcze.(pod przewodnictwem senatora i 100% miejsc szlaachta)
Reforma Asesorii - sąd najwyższy dla miast, stała siedziba Pałac Krasińskich, wyroki miały egzekwować urzędy grodzkie.
Chłopi
Chłopi posiadali w tym okresie ziemię głównie na zasadzie emfitełzy. Proces rozwarstwiania się gospodarstw na mniejsze trwał nadal. Natomiast powstały akty uwalninia chłopów z poddaństwa w zamian za wykupienie się.
W 1768 wydano zakaz karania chłopa śmiercią przez sąd dominialny.
Stosunki chłopów regulowały w drugiej połowie XVIII w. liczne ustawy wiejskie W królewszczyznach ograniczono świadczenia chłopa na rzecz pana i ukarano urzędników znęcających się nad chłopami.
Ludzie luźni
Odsetek ludzi luźnych(wyrobnicy, czeladź) nadal rósł. Rosnąca ich liczbę starano nadal regulować poprzez akty prawne i praktykę. Starano się przede wszystkim ograniczyć ich przemieszczanie się po kraju poprzez wprowadzenie paszportów., oraz zmusić ich do pracy przymusowej.
Stosunki wyznaniowe
W stosunkach wyznaniowych Polska przeżyła do równouprawnienia różnowierców w stosunkach publicznych i osobistych. W 1768 pod naciskiem mocarstw ościennych nastąpiło ponowne ograniczenie uprawnień różnowierców. W 1768 zakazano Kościołom nabywania dóbr kościelnych w drodze testamentów testamentów także legatów.
Program reform
Andrzej zamojski w mowie konwokacyjnej Poniatowskiego mówił o Zawoju ekonomiki, rozwój edukacji, rozbudowę administracji, usprawnienie działań państwowych.
Zmiany w sejmowaniu
1764 - 66
Wprowadzono Regulamin obrad
Materie ekonomiczne(mniej ważne sprawy) będą przyjmowane większością głosów.
Materie status(ważniejsze) jednomyślność
Z sejmików wyłączono gołotę(wprowadzono dopiero na sejmie wielkim)
Zakazano przysięgania instrukcji poselskich
1767 - 75
Powstanie delegacji sejmowych sejm przekazywał grupie senatorów i posłów, prawo decydowania w swoim imieniu.
Deputacje komisje sejmowe przygotowywujące projekty uchwał dla obrad plenarnych.
W 1768 wprowadzono do senatu hetmanów, w 1775 podskarbi nadworny
Komisja skarbowa
Stworzono komisje skarbowe i wojskowe dla polski i Litwy.
Komisja skarbowa miała się zająć porządkowaniem skarbu koronnego. I pomnożeniem dochodów (zadania finansowe, rozwój infrastruktury, komunikają i transportem, popieranie przemysłu i handlu, sądownictwo w sprawach skarbowych)
Cła, miary i wagi, moneta
Komisja Skarbowa wpłynęła na wprowadzenie ustawy sejmowej o zniesieniu ceł i myt wewnętrznych, oraz ujednolicenie miar i wag, ujednolicenie i polepszenie monety.
Budżet
W 1768 Komisja Skarbowa wykonała budżet. Odtąd ustawa budżetowa określała całość gospodarki finansowej państwa. Zapoczątkowano w tym czasie prace nad wprowadzeniem nowoczesnych zasad gospodarki budżetowej ( zatem jedności budżetu jego jawności oraz kontroli wykonywania budżetu przez sejm). Z ogólnego budżetu wyłączono fundusz edukacyjny oraz dochody królewskie(oprócz utrzymania dworu).
Komisja edukacji narodowej
Komisja (1773)była zorganizowana kolegialnie, wspólna dla Polski i Litwy. Podlegała bezpośredni królowi, do sejmu należała kontrola sprawozdań finansowych. Szybko pod jej władzę weszły wszystkie szkoły państwowe w Polsce poza szkołą Rycerską(1765) i innymi szkołami wojskowymi. Komisja zabiegała o kształcenie nauczycieli w seminariach świeckich, dbała o szkoły miejskie i wiejskie, rozwijała nadzór nad pensjami. Założono też towarzystwo dla ksiąg elementarnych zajmujące się wydawnictwem podręczników nowego typu. W 1783 komisja wydała kodyfikacje dotycząca organizacji szkół ich hierarchii oraz zasad tworzenia stanu nauczycielskiego.
Inne organy centralne
W miarę upływu czasu powstawał coraz więcej komisji jak np. komisja mennicza, komisja szpitalna itp.
Gabinet królewski
Gabinet królewski zajmował się sekretariatu osobistego , administracją dóbr kamery, korespondencją dyplomatyczną, stosunkami z kościołem kurią rzymską, sprawami W K Litewskiego.
Przy królu powstała też kancelaria wojska
III. Prawa kardynalne
Prawa kardynalne z 1768
Narzędziem mającym zahamować podjęte przez Polskę reformy miały być przeforsowane przez państwa ościenne i koła magnacjie. Jako niezmienny charakter miały charakter ustawy zasadniczej. Skuteczność i nienaruszalność tej praw kardynalnych miała zapewnić gwarancja Rosji 1768, rozszerzona na gwarancję trzech mocarstw 1775.
Umacnianie przywilejów szlacheckich
Prawa kardynalne potwierdziły przywileje szlacheckie.
Próby ożywienia złotej wolności
Próbowano uwiecznić wolną elekcję
W 1775 dodano,, że królem może być tylko piast, szlachcic posesjonat, i nikt z rodziny do 3 pokolenia nie mógł ponownie zostać królem
Prawo wypowiedzenia posłuszeństwa monarsze
Władza naczelna sejm
Sejm nie powinien obradować dłużej niż sześć tygodni
Limitacja obrad tylko jednomyślnie
Zasada jednomyślności we wszystkich ważnych sprawach
1775 utworzenie rady nieustającej
IV. Rada nieustająca
Dążenia centralistyczne
Dzięki giętkiej i mądrej polityce króla, z narzędzia represji Rada Nieustająca przemieniła się w sprawny aparat reformatorski w rękach króla.
Organizacja rady nieustającej
Król po powstaniu Rady Nieustającej utracił na jej rzecz swoje uprawnienia. Królowie pozostało tylko prawo dwóch głosów w radzie w razie równości głosów.
Rada składała się z 36 członków, których powoływał sejm co 2 lata. W połowie mieki to być reprezentanci senatu a w połowie ogółu szlachty. Każdy sejm miał zmieniać 1/3 dawnego składu . Spośród szlachty był wybierany Marszałek rady. Oprócz zebrań plenarnych, praca rady odbywała się w 5 departamentach ukształtowanych jako kolegia po 5 - 8 członków:
interesów cudzoziemskich
Policji
dobrego porządku
wojskowym
sprawiedliwości i skarbowym.
Decyzje miały zapadać absolutną większością głosów.
Departament wojskowy wpłynął na zwiększenie liczby wojska, oraz jej modernizacji. Departament Sprawiedliwości uczynił wiele dla uporządkowania sądownictwa
V. Zmiany w prawie sądowym
Idee przewodnie
Zaczęło od nowa rosnąć znaczenie naukowości i kultury prawnej. Prawo powoli stawało się zupełnie świeckie. Prawo miało służyć dobru publicznemu.
Nowe w prawie prywatnym
Nowe prądy w prawie prywatnym wyraziły się przezde wszystkim w dążeniu do racjonalizacj gospodarki, a t5akże innych stosunków społecznych.
Mieszczanie powoli zaczęli otrzymywać prawo nabywania dóbr ziemskich, co uogólniono w 1791. Szerokie uprawnienia przyznano cudzoziemcom.
W stanie szlacheckim podniesiono wiek lat sprawnych do 20 i zastrzeżono, że przed osiągnięciem zupełnej pełnoletności 24 nie można obciążać dóbr bez zgody ojca lub kuratora.
Próbowano ograniczyć nabywanie przez kościół nabywanie dóbr ziemskich.
Regulowano opiekę. Zwiększono kontrolę sądową, w celu ograniczenia nieuczciwości opiekunów.
Reforma emfiteutyczna starostw niegrodowych - które miałyby od tej pory oddawane w dzierżawę temu kto da więcej.
Spółki
Nową instytucją, służącą obrotowi gospodarczemu. Były tworzone po uzyskaniu przywileju królewskiego spółki akcyjne.
Prawo wekslowe
W 1775 stworzono ogólnopolskie prawo wekslowe. Weksle służyły zabezpieczaniu udzielonego kredytu, stanowiły zobowiązania dodatkowe do umów o charakterze głównym.
Z powodu bankrutacji szlachty zastawiającej swe dobra wekslami w 1780 zakazano szlachcie wystawiania weksli(oprócz świeżo nobilitowanych)
Prawo karne
W prawie karnym rozszerzono zakres przestępstw publicznych. Nowe prawo dążyło do ograniczenia łamania przez szlachtę łamania prawa
W systemie kar zaznaczył się nurt humanistyczny. W 1776 zniesiono karę śmierci za czary, zniesiono tortury w procesie postępowania sądowego
Prawo graniczne
W celu ograniczenia zwad pomiędzy szlachtą wprowadzono nowe postanowienia dotyczące ziemi
W Koronie sejmiki miały wybierać co 4 lata wojewódzkie komisje graniczne złożone z 10 członków. Właściwe czynności mieli przeprowadzać wyłonieni z komisji sędziowie zjeżdżając na ziemię wraz z fachowymi geometrami i arbitrami wyznaczonymi przez zainteresowane strony.
Palestra
Różne tendencje ścierały się w palestrze. Starano się o podniesienie poziomu wiedzy prawniczej. Rezolucje Rady Nieustącej zakazały adwokatom przyjmować wynagrodzenia w postaci ziemi
A w sądach ziemskich i grodzkich mogła występować tylko szlachta. Do całego sądownictwa dopuszczono mieszczan w 1791, aż do konfederacji targowickiej.
Projekt „zbioru praw sądowych”
W 1776 Król powołał komisje kodyfikacyjną, miała się przywiązywać do istniejących legislatur, a swoje działania oprzeć na 3 statucie litewskim. Komisji przewodniczył A. Zamojski. Przeciw przedstawionemu w 1778 r. projektowi wystąpiła silna opozycja w rezultacie został manifestacyjnie odrzucony na sejmie 1780.
Projekt kodeksu Stanisława Augusta
Sejm Czteroletni w ustawie rządowej 3 V przesądził sprawę opracowania kodyfikacji pod nazwa kodeksu Stanisława Augusta miał objąć całość prawa sądowego. Pracom przewodniczył Hugo Kołłątaj. Krótki czas nie pozwolił na opracowanie całości. W życie weszły tylko Projekty ustaw i o sądach ziemskich i Trybunałach. (Przy pracach kierowano się zasadami: domniemanie niewinności, kara i jej wykonanie ma służyć poprawie przestępcy, uzależnienie kar pieniężnych od stanu posiadania).
VI. Konstytucja 3 maja i dalsze ustawodawstwo Sejmu Wielkiego
Przygotowanie i charakter ustawy konstytucyjnej
Początkowo przeważały nadzieje na poparcie części zmian przez Katarzynę II i rząd petersburski, za cenę pogłębienia sojuszu. Znacznie powiększona Armia polska miała stanąć u boku Rosji w wojnie z turcją. Później zwyciężyła przeciwna tendencja na pomocy Prus, liczono też na poparcie koalicji antyrosyjskiej. Zawarte w 1790 przymierze z Prusami nie przyniosło Polsce korzyści.
Pierwsze dwa lata sejmu czteroletniego zawiązanego pod węzłem konfederacji, obeszły się bez większych zmian w 1790 do poprzedniego składu doszedł nowy. W 1791 uchwalono Ustawę o sejmikach, Ustawę o miastach królewskich i Ustawę rządową. Ustawa rządowa regulowała prawa i obowiązki ogółu mieszkańców oraz zasady organizacji państwowej. Na ustawę składał się zespółpoczynań przeciw oligarchii, ale mających zabezpieczyć sojusz szlachecko - mieszczański. Uchwalenie konstytucji w przyspieszonym trybie zostało dokonane przez Stronnictwo patriotyczne i zwolenników króla. Część tych osób przekształciła się później w zgromadzenie przyjaciół konstytucji 3 maja, które obrało za główny cel dalsze prace ustawodawcze.
Szlachta
Ustawa rządowa gwarantowała szlachcie:
wolności
prerogatywy
pierwszeństwo w życiu prywatnym
nietykalność osobistą i własność
Zwolnienie od kwaterunkuwojskowego
Zwierzchność dominialna szlachty nad chłopstwem
Miała być utrzymana równość szlachty(tylko posesjonaci)
Kontynuacja skarbeatu
Mieszczanie
Ustawa o miastach królewskich(część 3 V):
Nietykalność bez wyroku sądowego
Prawo nabywania ziemi
Piastowania niższych urzędów administracyjnych i rządowych, dostępu do palestry, dostępu do niższych urzędów wojskowych
Ułatwienie nobilitacji
Chłopi
Art. IV Konstytucji
opieka państwa i rządu krajowego
Zachęcała szlachtę do zawierania umów indywidualnych i zbiorowych z chłopami, o charakter i czas świadczeń
Zapewniała wolność osobistą przybyszom z zagranicy i zbiegom
I poza konstytucją
Ustawy komisji Policji i komisji porządkowych polecały rozwinięcie działalności państwowej na polu rolnictwa i opieki nad chłopami
1792 - Ustawa o sprzedaży królewszczyzn, zapewniała chłopom z królewszczyzn własność dziedziczną(użytkową). Uwolniono z poddaństwa ludzi nie posiadających ziemi
Stosunki wyznaniowe
Konstytucja gwarantowała wolność wyznań, przyznawała jednak pierwszeństwo katolicyzmowi. Nadal uważała odstępstwo od katolicyzmu za przestępstwo apostazji Tron i stanowiska ministralne tylko katolicy.
1791 kongregacja kościoła prawosławnego ustaliła autokrfakie uniezależnienie się od czynników zewnętrznych. Zatwierdzone przez sejm
Naród i obywatele
Humanistyczne tendencje uwzględnienie w konstytucji uznały istnienie narodu polskiego wliczając w to poza szlachtą również mieszczan i chłopów
Państwo jednolite czy zacieśnienie unii?
Konstytucja 3 maja pominęła sprawę stosunków Polski i Litwy. Postanowiono nie unifikować Litwy bezpośrednio tylko zrobić to w poszczególnych aktach.
Posłowie Litewscy natomiast za zgodę na Konstytucję otrzymali zapewnienie utrzymania podmiotowości Litwy. Powołano dwie odrębne komisje kodyfikacyjne. Sapiehę (marszałka konfederacji litewskiej) powołano do straży praw z tymi samymi uprawnieniami, co Marszałek sejmu. Ustanowiono również Zaręczenia Wzajemne Obojga Narodów mające wejść do paktów konwentów stanowiły one, że wspólne komisje skarbowe i wojskowe będą miały równą il9ość członków Litwy i Korony, a przewodnictwo będzie się między nimi zmieniać. Miały istnieć osobna kasa skarbowa i osobny trybunał skarbowy litewski.
Zwierzchnictwo narodu i podział władzy
Wszelka władza wywodziła się od narodu. Wprowadzała trójpodział władzy z przewagą w ustawodawczej w sejmie
Sejm
Miał pozostać dwuizbowy.
Izba poselska -204 (wybieranych na sejmikach) i 24 plenipotentów miast(zgromadzenia miejskie wydziałowe, nie mieli prawa głosu, wchodzili w skład komisji sejmowych, mieli prawo głosu II w sprawach miejskich i handlu i przemysłu), mieli być gotowi do sesji nadzwyczajnych przez całą kadencję przez 2 lata (70 dni z możliwością przedłużenia do 100)
inicjatywa ustawodawcza
Zniesiono wiążące instrukcje poselskie
sejmy prawodawcze (sesje zwyczajne)
Większość głosów lub kwalifikowana w sprawach ważnych
istniały komisje - deputacje mające za zadanie pracować nad projektami
Izba wyższa senat 132 członków - 102 członków - wojewodowie, kasztelanowie oraz w liczbie 30 biskupi diecezjalni i ministrowie w 1790 wszedł do senatu unicki metropolita kijowski.
Prawo veta zawieszającego(zakres spraw - politycznych, cywilnych i karnych)
Na sejmie konstytucyjnym(,co 25) miał stanowić radę starszych
W przypadku uchwał sejmowych mniejszej wagi głosy sejmu i senatu miały być brane łącznie(minus prawa polityczne, cywilne, karne oraz podatki wieczyste)
Celem kontroli rządu obradowały i głosowały razem
Król:
utracił prawo sankcji
Przewodniczył straży praw
Zwoływał sejm(sejm mógł się zwołać też sam, lub przez marszałka)
inicjatywa ustawodawcza, wraz z strażą praw
W jego imieniu miały być ogłaszane ustawy
Senatorowie mieli być wybierani przez króla z dwukrotnej liczby kandydatów przedstawionych mu przez sejmiki.
Sejmiki
Prawo głosu miał szlachcic posesjonat 18 lat, a także zastawnicy i posesorzy dożywotni, jeśli płacili podatki odpowiedniej wysokości. Uprawnionych do głosowania miano wpisywać do ksiąg ziemskich.
Stanowisko króla
Wprowadzono dziedziczność tronu w dynastii Wettynów. Król był nieodpowiedzialny tylko ministrowie zasiadający w straży praw. Każdy akt podjęty w straży praw miał być podpisany przez odpowiedniego ministra(kontrasygnata) .
Straż praw
Straż praw - Najwyższa władza wykonawcza:
Król - przewodniczący
Prymas - przewodniczący komisji edukacji narodowej
Jeden z marszałków - minister policji, sprawujący władzę nad miastami
Dwóch kanclerzy:
Jeden minister pieczęci - spraw wewnętrznych
Drugi minister zagranicznych
Jeden z hetmanów - minister wojny
Jeden z podskarbich - minister skarbu
Pełnoletni następca tronu(bez prawa głosu)
Marszałek sejmu
Król powoływał ministrów do straży praw spośród wszystkich ministrów(14) dokonywano podczas obrad sejmu, który miał prawo natychmiast odwołać ministra. Ministrowie mogli być powołani do odpowiedzialności:
Odpowiedzialność konstytucyjna - naruszenie ustawy sejmowej., przed przedstawicielami sejmu(izby wyż. I niż. )
Odpowiedzialność parlamentarna - z tytułu postawienia im zarzutów politycznych wotum 2/3 połączonych izb
Komisje rządowe
Komisje wielkie(podległe straży praw) - kolegialnie zorganizowane ministerstw, złożone z członków wybieranych przez sejm(policji, wojska, skarbu, edukacji narodowej.) Przewodniczącymi byli ministrowie nie należący do straży praw, w skład komisji wchodziło 14-16 komisarzy, wybieranych na sejmie na okres 2 lat, oraz po 6 plenipotentów miast(policja i skarbu) * plenipotentów miast miano wybierać do asesorii koronnej a 4 do litewskiej.
Komisja skarbowa miała się zająć porządkowaniem skarbu koronnego. I pomnożeniem dochodów (zadania finansowe, rozwój infrastruktury, komunikają i transportem, popieranie przemysłu i handlu, sądownictwo w sprawach skarbowych)
Komisja wojskowa - zarząd nad miastami(podzieliła na 26 okręgów)
Komisje porządkowe
Sprawy terytorialne ziem i województw należały od 1789 do komisji porządkowo cywilno - wojskowych składały się z 15 komisarzy wybieranych na sejmikach na dwa lata. W 1792 powiększonoo 3 przedstawicieli miast
Rekrutacja wojska, kwaterunek
Urządzanie magazynów i dostarczanie podwód dla wojska
Wydawanie paszportów, kontrola ruchu ludności
Prowadzenie wykazów statystycznych
Udzielanie porad rolnictwu
Podniesieniem rzemiosł i handlu
Szkołami
Opieką społeczną
(Sejm czteroletni zniósł funkcje starostw na rzecz komisji)
Ustrój miast
Miasta królewskie zostały uznane za wolne. Ustawy urządziły wszystkie te miasta według jenej kategorii, miasta prywatne mogły być poddawane nowym kategorią za zgoda panów.
Czynne i bierne prawo wyborcze przyznawano t6ylko posesjonatą. Zgromadzenia uchwalające i urzędy wykonawcze(magistraty) . W mniejszych miastach ustanowiono jedno zgromadzenie ogólne obejmujące wszystkich posesjonatów, większe zostały podzielone na cyrkuły. Cały kraj podzielono na wydziały a do każdego zaliczono pewną liczbę miast. Miasta dostały prawo urządzania zgromadzeń wydziałowych. Zniesiono Autonomie miast poprzez odebranie im prawa wydawania wilkierzy i statutów. Poddano je kontroli ministerstwa policji.
Organizacja sądów
Sąd komisji rządowych i porządkowych
Sprawy sporne
Sąd komisji skarbowych i komisji porządkowych(poddano im ogół ludności także szlachtę)
Sprawy skarbowe, wekslowe i handlowe
Związane z czynnościami aparatu władzy
Sądy ziemskie - połączone sądy grodzkie, ziemskie i podkomorskie. Zlożone z 10 sędziów wybieranych na 4 lata na sejmikach deputackich
Trybunały - korona -2
Sąd sejmowy - złożony ministrów 12 senatorów i 24 posłów
Wina ministrów i innych wysokich urzędników
Ważniejsze przestępstwa polityczne
Sądy magistratów miejskich (miejskie)-
Sądy apelacyjne wydziałowe(miejskie)
Sąd asesorski - oddzielny dla korony (8)i Litwy(4), jako najwyższy sąd dla miast skladający się z senatorów, posłów i deputaci miejscy.
Skarbowość
W 1788 wezwano do dobrowolnej ofiary na naglące potrzeby ojczyzny. Następnie ustanowiono podymne, nie jako podatek , ale przymusowa pożyczka. Podwyższono opłatę stęplową. W 1789 podwyższono opłatę od dóbr królewskich dzierżonych przez szlachtę. Ustanowiono 20% podatek dla duchowieństwa oprócz duchownych wiejskich. 1789 ofiara wieczysta na powiększenie sił krajowych 10 % stałego dochodu. Przejęte na skarb państwa dobra biskupa krakowskiego, podwyższono podymne miejskie; podatek od posesji w miastach o wartości wyższej niż 10 tyś złp.
Wojsko
1788 uchwalono aukcję wojska do 100 tyś żołnierzy(praktyka 65 tyś). W 1792 w obronie konstytucji stanęło zaledwie 37 tyś
Zastosowano rekrutację przymusową. Ze wszystkich dóbr królewskich i duchownych miał iśc do wojska 1 clop na 50 dymów z prywatnych dóbr 1 na 100. służba miała trwać 6-8 lat wiek żołnierz 18 - 35 lat. 10 mieś w roku urlop 24 % składu. Wyekwipowaniem miała się zająć komisja wojskwa i komisje porządkowo cywilno - wojskowe.
74