ZIOŁA

Coraz dłużej nie mogę zasnąć.

Noc jest trumną nad sercem zamkniętą.

Nocne myśli, jak cmentarz, pachną

macierzanką, piołunem, miętą.

Zrywam suche badyle i chwasty,

zioła gorzkie, którem znał sprzed laty,

moje słowa nocą nad miastem

wyrastają jak czarne kwiaty.

Kwiaty mówią, że radość pierzcha

jak mgła lekka pod wiatru tchnieniem,

że jak słońce zbroczone o zmierzchu,

moją głowę pochyla znużenie.

Oto idę spokojnie na zachód

w pustce głuchej, pod niebem cichym,

na cmentarzu dalekich zapachów

niepojętą goryczą oddycham.

Przysłuchuję się wonnym dziewannom,

żółtym dzwonkom na nagich badylach,

cień złowieszczy kołysze się za mną,

coraz niżej ku ziemi się schyla.

Chmura pełznie liściem łopucha,

dymem czarnym nad zgliszczem,

w piszczel ostu przeciągle, głucho

wicher prędki nad polem świszcze

i rozlewa się krew wieczoru,

jak czerwone jarzębin korale,

i ust piołun wysącza gorycz,

i zakwita kwiat serca-szalej.

Róża polna gałęzią cierniową

wrosła we mnie, bym nie mógł odejść-

to dlatego krwawi każde słowo,

to dlatego tak boli młodość.

O, jak pachną okrutne zioła.

Dzwoni głucha pustka nade mną.

Szumią skrzydła czarnego anioła-

przelatuje nad sercem bezsenność

i drży serce, i lęka się nocą,

i niczego nie umie zapomnieć.

Ten wiersz napisałem przemocą

i ten wiersz mówi tylko o mnie.

---