Powiedz mi jak mnie kochasz?
- Powiem.
- Więc?
- Kocham Cię w słońcu. I przy blasku świec.
Kocham Cię w kapeluszu i w berecie.
W wielkim wietrze, na szosie i na koncercie.
W bzach i brzozach, i malinach, i w klonach.
I gdy śpisz. I gdy pracujesz skupiona.
I gdy jajko roztłukujesz ładnie -
nawet wtedy, gdy Ci łyżka spdanie.
W taksówce. I w samochodzie. Bez wyjątku.
I na końcu ulicy. I na początku.
I gdy włosy grzebieniem rodzielasz.
W niebezpieczeństwie. I w karuzeli.
W morzu. W górach. W kaloszach. I boso.
Dzisiaj. Wczoraj. I jutro. Dniem i nocą.
I wiosną, kiedy jaskółka przylata.
- A latem, jak mnie kochac?
- Jak treść lata.
- A jesienią, gdy chmurki i humorki?
- Nawet wtedy, gdy gubisz parasolki.
- A gdy zima posrebrzy ramy okien?
- Zimą kocham Cię, jak wesoły ogień.
Blisko przy twoim sercu. Koło niego.
A za oknami śnieg. Wrony na śniegu.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Nigdy i nigdzie
nie odchodzę od Ciebie.
Nigdy i nigdzie
nie ma mnie bez Ciebie.
Nigdy i nigdzie
nie zasypiam,
nie biegnę,
nie pragnę
i nie czekam,
nie tęsknię,
nie westchnę...
Żadna podróż, żaden żal
nie skończy się bez Ciebie,
bez twojego imienia,
co oddycha we mnie.
S. Starbo
Już kocham Cię tyle lat
na przemian w mroku i w śpiewie,
może to już jest osiem lat,
a może dziewięć - nie wiem;
splątało się, zmierzchło - gdzie Ty, a gdzie ja
już nie wiem - i myślę w pół drogi,
że Tyś jest rewoltka i klęska, i mgła,
a ja to twe rzęsy i loki.
Konstanty Ildefons Gałczyński
Co się stało z naszymi domami,
ze stołem kuchennym i piecem,
z uśmiechem na dzień dobry,
z pacierzem wieczornym,
ze zgodnym w nocy oddechem?
Co nam zostało z dawnych obietnic,
z kwiatów suszonych naiwnie?
Milczenie smętne,
pożółkłe wiersze
i oczy już całkiem inne...
Co nas jeszcze łączy
poza mieszkaniem,
poza nazwiskiem tym samym,
poza zdjęciami
i sąsiadami, z którymi walczymy razem...
Mariusz Kozubek
Możecie rozerwać swoje fotografie
i zniszczyć prezenty.
Możecie podeptać swoje szczęśliwe wspomnienia
i prubować dzielić to, co było dla dwojga.
Możecie przeklinać Kościół i Boga.
Ale Jego potęga nie może nic uczynić
przeciw waszej wolności.
Bo jeżeli dobrowolnie prosiliście Go,
by zobowiązał się z wami...
On nie może was "rozwieść".
To zbyt trudne?
A kto powiedział, że łatwo być
człowiekiem wolnym i odpowiedzialnym.
Miłość się staje
Jest miłością w marszu, chlebem codziennym.
Nie jest umeblowana mieszkaniem,
ale domem do zbudowania i utrzymania,
a często do remontu.
Nie jest triumfalnym "TAK",
ale jest mnóstwem "tak",
które wypełniają życie, pośród mnóstwa "nie".
Człowiek jest słaby, ma prawo zbłądzić!
Ale musi zawsze powstawać i zawsze iść.
I nie wolno mu odebrać życia,
które ofiarował drugiemu; ono stało się nim.
Michel Quoist
On - nie smuć się
i tak mnie nie zranisz
spójrz na wiatr co liści plącze strumień
gdyś zamknięta w zmartwieniach
troskach swych
jestem tu wśród włosów twych
Ona- Czemu więc gdy patrzysz na mą małość
tak jak wiatr plączesz moją słabość
przecież ty uczyłeś mnie kochać
twoje słowa twoje czyny
dodawały mi sił
On- Nie odchodź
tak mocno ciebie wołam
w górę spójrz
dziś w chmurach jestem zobacz
jeśli chcesz
dobro się znajdzie
tylko spójrz ja chcę
Ona- Brak mi sił
bym mogła iść za tobą
tyle dni tak szybko przeszło obok
On- Tylko przyjdź proszę przyjdź
czekam
przyjdź.
Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?
Ile listów, ile rozstań
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór, żeby powstać
i znowu iść, i dojść do celu.
Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Ile chlebów rozkrajanych?
Pocałunków? Schodów? Książek?
Twe oczy, jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia.
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.
Konstanty Ildeofis Gałczyński
|