ćw 85 doc


Artur Nowak Wydział Fizyki Technicznej

Wojciech Pająk Informatyki i Matematyki

Marcin Samek Stosowanej

Grupa 103

ĆWICZENIE 85

Temat: Wyznaczanie górnej granicy promieniowania β-

Promieniowanie β- powstaje w wyniku rozpadu promienia twórczego jądra,
z którego emitowany jest elektron.

Jeśli zaniedba się różnicę energii wiązania elektronów w atomach początkowym i końcowym bilans energetyczny dla przemian jądrowych w ogólności można zapisać wzorem:

gdzie:

MX - masa atomu rozpadającego się

MY - masa atomu końcowego

Zi, Zf - liczby atomowe rozpadającego się i końcowego nuklidu

Vi, Vf - energia wzbudzenia jądra rozpadającego się i końcowego

Σma - suma mas produktów rozpadu (emitowanych cząsteczek)

Q - energia rozpadu, na którą składają się energia kinetyczna produktów rozpadu, oraz energia kwantowa.

Energia rozpadu β- przy Vi=0 jest zatem równa:

Cząstka naładowana przechodząc przez materię oddziaływuje z atomami ośrodka, przy czym oddziaływanie to może być sprężyste lub niesprężyste, w zależności od tego, czy suma energii kinetycznych cząstki bombardującej i atomu pozostaje stała czy ulega zmianie. Cząsta naładowana może oddziaływać bądź z elektronami atomu bądź z jądrem, co może prowadzić do reakcji jądrowych lub tzw. rozproszenia potencjalnego zarówno przez pole Coulombowskie jak i siły jądrowe. W przypadku elektronów o energiach, które uzyskuje się w rozpadach promieniotwórczych, prawdopodobieństwo zajścia reakcji jądrowej, oraz rozproszenia przez siły jądrowe jest znikomo małe. Rozproszenie cząstek pochodzących z naturalnych źródeł promienitwórczych, ze względu na wartość energii tych cząstek, zachodzi głównie w polu Coulombowskim jądra, o potencjale V(r)=Ze/r, lub elektronów powłoki elektronowej. Po rozproszeniu niesprężystym cząstki naładowanej przez atom wyemitowany zostaje foton, a powstające w ten sposób promieniowanie nazwane jest promieniowaniem hamowania.

W zderzeniach z elektronem z powłoki elektronowej cząstka naładowana może wewołać jonizację, bądź wzbudzenie atomu. Prawdopodobieństwo obu tych procesów jest tak małe, że możemy promieniwanie hamowania praktycznie pominąć. Liczba par jonów wytworzonych przez cząsteczkę naładowaną na jednostkowej drodze w danym ośrodku nazywa się jonizację właściwą. Zależy ona od rodzaju cząstki, rodzaju ośrodka i energii cząstki. Z jonizacją właściwą wiąże się tzw. wolność hamowania ośrodka, równa liczbowo stanie energii cząstki na drodze jednostkowej. Zdolność hamowania jest proporcjonalna do jonizacji właściwej, a dla danego ośrodka jest tym większa im większy jest ładunek cząstki i im mniejsza jest jej prędkość.

Wśród wielu metod wyznaczania maksymalnej energii cząstek metodą absorbcyjną jest niewątpliwie metodą najprostszą. Wyznaczenie Eβmax oparte jest o odpowiednio dobraną zależność:

W ćwiczeniu należy wykorzystać obie te możliwości. W tym celu należy dokonać pomiarów liczby N cząstek, które docierają do dekodera po przejściu przez absorbent o grubości X [mg/cm2] przy ustalonym czasie rejestracji. Jeżeli Δt to czas rejestracji cząstek docierających do dekodera to:

gdzie:

N=IΔt - liczba cząstek zarejestrowanych w czasie Δt przy X≠0

N0= I0Δt - liczba cząstek zarejestrowanych w czasie Δt przy X=0

Zatem:

gdzie Nt to tzw. tło pomiarów.

TABELA POMIAROWA:

nr

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

X

2,45

5,89

9,32

12,76

16,2

19,64

23,08

26,51

29,96

33,39

36,83

40,26

43,7

47,14

50,58

N

489

414

392

360

311

254

253

238

231

210

190

201

198

169

179

lnN

6,19

6,02

5,97

5,88

5,74

5,54

5,53

5,47

5,44

5,34

5,24

5,30

5,28

5,13

5,19

Nr

16

18

20

22

24

26

28

30

32

Tło

1

2

3

4

X

57,45

64,32

71,2

78,08

84,95

91,83

98,7

105,58

112,45

Nt

23

42

30

39

N

152

140

122

99

108

73

89

71

68

-

-

-

-

-

lnN

5,02

4,94

4,80

4,59

4,68

4,29

4,49

4,26

4,22

-

-

-

-

-

μ=0,0169

ln N0=6,1923

Nt=33

ln Nt=3,4965

Rmax=159,5148 mg/cm2

Grubość absorbentu obliczmy ze wzoru:

mg/cm2

gdzie:

x'=N⋅d0

d0=1,25⋅10-3 mg/cm2

ρ=2750

X0=2,45 mg/cm2

X1=2,45 + 275011,2510-3 = 5,89 mg/cm2

Zasięg maksymalny Rmax obliczmy z zależności:

0x01 graphic

Zatem:

0x01 graphic
mg/cm2

Maksymanlną energię promieniowania β- wyznaczamy z dwóch różnych metod:

I.

0x01 graphic
MeV

II. E2max wyznaczam z tablicy II:

159,5148 mg/cm2 = 0,1595 g/cm2

Jeśli 0,02<Rmax<0,3 to :

E2max=1,92(0,1595)0,725=0,51 MeV

TABELA II

Rmax g/cm2

Eβ-max MeV

R < 0,03

E=1,275⋅R0,6

0,002 < R < 0,02

E=6,67⋅R+0,0186

0,02 < R < 0,3

E=1,92⋅R0,725

R > 0,3

E=1,85⋅R+0,245

R > 0,4

E=1,75⋅R+0,281

TABELA I

Eβt MeV

0,765

σ %

E1βmax

0,88

15,03

E2βmax

0,51

33,29

Emax

0,64

16.33

0x01 graphic

5

ĆWICZENIE NR 85

WYZNACZANIE GÓRNEJ GRANICY ENERGII PROMIENIWANIA β-



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Ćw 85-Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej
cw 85 sprawozdanie, ATH, Fizyka
Ćw 85 Wyznaczanie długości fali świetlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej
Ćw 12 doc
CW 502(1) DOC
CW 417 DOC
Ćw 15 doc
ĆW 7 EP doc
Ćw 27 doc
Ćw 30 doc
ĆW 77a doc
ćw 6 stal doc
~$Ćw 12 doc
ĆW 1 hydrobio doc
ćw rafał doc
ćw 15 doc
ćw 2 mik doc
CW 70 (9) DOC
CW 502A DOC

więcej podobnych podstron