Edukacja kobiet w średniowieczu.
Podział społeczeństwa średniowiecznego nie uwzględniał kobiety jako pełnoprawnej członkini społeczeństwa .Taki podział ( na tych co się modlą, pracują i walczą) nie odnosił się bezpośrednio do płci żeńskiej, wynikał z pewnych predyspozycji, gdyż ciężko nam wyobrazić sobie np. kobietę-rycerza.1 Duchowieństwo wyodrębniło się jako stan w Polsce na początku XII wieku, a rycerski w połowie XIV. W ramach każdego ze stanów, dziewczęta i młode kobiety uczyły się konkretnych rzeczy, które były zależne od potrzeb. I tak dziewczęta z bardziej majętnych rodów spędzały czas na haftowaniu, szyciu; chłopki z kolei uczyły się prac na roli i w gospodarstwie. Nie możemy jeszcze mówić o szkołach, ponieważ te, pojawiają się w Polsce dopiero w okresie późnego średniowiecza. Oczywiście do czynników wpływających na rodzaj otrzymanej edukacji należy zaliczyć środowisko w jakim się wychowały. Jak już wcześniej wspomniałam życie w mieście różniło się dość znacznie od wiejskiego. Mieszczanki mogły prowadzić działalność gospodarczą, pomagały mężom czy tez ojcom w prowadzeniu interesów, co z kolei wymagało od nich znajomości liczenia. Dlatego też ta względnie wysoka pozycja młodych kobiet w społeczeństwie średniowiecznym pozwalała im na uczestnictwo w zajęciach w szkołach działających na terenie miast.2 Dla mieszczaństwa zdobywanie wiedzy było sposobem na zarabianie pieniędzy, a więc umiejętność czytania, czy pisania była bardzo pożądana. Wiele z dziewcząt z patrycjatu udawało się do klasztorów żeńskich ze względu, ze mieszczaństwo zdobyło możliwość edukacji swoich córek, na co pozwalały zasoby pieniężne, których biedniejsi mieszczanie nie posiadali. Szczególnym klasztorem nastawionym na edukacje kobiet był zakon brygidek, który w XV wieku wybudował szkołę parafialną w Gdańsku. ( norbertanki w Płocku, a benedyktynki w Toruniu)
Jak pisze A Gieysztor3 prawo polskie traktowało kobietę na podobnej pozycji do niewolnika
1 K. Ratajczak, Edukacja kobiet w kregu dynastii piastowskiej w średniowieczu, Poznań 2005, s.15
2 Ibidem, ss. 34-35
3 A. Gieysztor, Państwo prawa w średniowiecznej Europie Środkowej,[w:] tegoż, O dziedzictwie kultury, Warszawa 2000, ss.55