Przemoc w rodzinie
Ostra reakcja na stres
Jest to przemijające zaburzenie o znacznym nasileniu, które rozwija się w przypadku wyjątkowego stresu fizycznego i psychicznego. U osoby bez stwierdzonych wcześniej zaburzeń przemija ono w ciągu godzin czy też dni. Występowaniu tego zaburzenia mogą sprzyjać takie czynniki jak: wyczerpanie fizyczne, czynniki organiczne (np. starszy wiek), nadmierna wrażliwość, słabsza umiejętność radzenia sobie. Objawy pojawiają się zazwyczaj po kilku minutach od zadziałania bodźca stresowego i ustępują po 2 -3 dniach (czasem po kilku godzinach).
Zaburzenia adaptacyjne
Zaburzenie to może się pojawić w trakcie zmiany relacji z partnerem, gdy oczekiwania ofiary wobec partnera różnią się od rzeczywistości. Stan dystresu oraz problemów emocjonalnych, które odczuwane są przez osobę dotkniętą tym zaburzeniem, powodują trudności w funkcjonowaniu i działaniu społecznym. Do zaburzeń adaptacyjnych może doprowadzić nieprawidłowe zachowanie partnera, szczególnie gdy jest ono zaskakujące i pozostaje w konflikcie z własną wizją małżeństwa i hierarchii wartości oraz pozbawia oparcia.
Zespół stresu pourazowego
Osoba, która doświadczyła, była świadkiem lub została skonfrontowana ze śmiercią albo poważnym urazem fizycznym może przejawiać objawy tzw. PTSD. Zachowanie kogoś takiego będzie nacechowane intensywnym strachem, przerażeniem czy też bezradnością. Takie osoby nie widzą perspektyw na przyszłość, a ich koncentracja jest osłabiona, przez co gorzej wykonują swoją pracę. Uważają się za nic nie warte i często winią siebie za to, co je spotkało.
Depresja
Często powtarzające się traumatyczne wydarzenia, którym nie sposób zapobiec, mogą doprowadzić do pojawienia się epizodu depresyjnego. Dodatkowo mogą pojawić się utrata wiary w siebie i obniżenie poczucia własnej wartości, poczucie winy, myśli samobójcze, trudności z koncentracją, problemy z pamięcią, niepokój, spowolnienie psychomotoryczne. Przy wystąpieniu depresji często konieczna jest farmakoterapia.
Fobia społeczna
Zaburzenie to może pojawić się w sytuacji ciągłego bycia poniżanym przez partnera, kiedy ofiara wie, że nie jest w stanie zmienić swojego położenia i z powodu wstydu ukrywa swoją trudną sytuację życiową przed otoczeniem. Osoba z fobią społeczną zdaje sobie sprawę z tego, że jej objawy są nienaturalne i wyolbrzymione. Stara się unikać sytuacji, w których mogłyby się one ujawnić. Dzieci cierpiące na fobię społeczną mają niską samoocenę, częściej oceniają różne sytuacje jako stresujące, gorzej niż rówieśnicy radzą sobie ze stresem oraz mają ubogie kontakty koleżeńskie.
Zaburzenia somatyzacyjne
Ofiary przemocy wykazują skłonność do zaburzeń somatyzacyjnych. Taka osoba często skarży się na różnego rodzaju dolegliwości somatyczne, które wzbudzają w niej niepokój i prowadzą do szukania pomocy u rozmaitych lekarzy.
Zaburzenia dysocjacyjne
Zaburzenia te są pochodzenia psychogennego i są ściśle związane w czasie z wydarzeniami urazowymi, niemożliwymi do rozwiązania lub zbyt trudnymi do zniesienia sytuacjami czy też z nieprawidłowymi relacjami z otoczeniem.
Przemoc to zamierzone i wykorzystujące istniejącą lub stworzoną przez okoliczności przewagę sił działanie przeciw członkowi rodziny. Narusza prawa i dobra osobiste, życie lub zdrowie oraz powoduje cierpienie i szkody.
przemoc fizyczna – zadawanie ran i bólu, bicie, duszenie, popychanie, skręcanie, drapanie, cięcie, wyrywanie włosów, gryzienie, pozbawianie jedzenia, picia i snu, przymuszanie do spożywania alkoholu lub narkotyków;
przemoc psychiczna – bezustanna krytyka, groźby, nieuzasadnione oskarżenia, poniżanie, upokarzanie, wyzwiska, drwiny, izolacja od społeczeństwa, wzbudzanie lęku, podsłuchiwanie, kontrolowanie, wmawianie winy, zakazy wychodzenia z domu, nękanie, dręczenie, nadużywanie zaufania, kłamanie, manipulacja, agresja słowna;
przemoc seksualna – gwałt, zmuszanie do współżycia i innych zachowań seksualnych, zmuszanie do odbywania stosunków seksualnych z innymi osobami, upokarzanie z powodu orientacji lub zachowań seksualnych ofiary, zachęcanie do pornografii, zmuszanie do masturbowania się;
przemoc ekonomiczna – uzależnienie ekonomiczne ofiary względem sprawcy, zabieranie wynagrodzenia, zakaz pracy zarobkowej, ścisła kontrola wydatków, zmuszanie do zobowiązań finansowych, niszczenie mienia.
Jak radzić sobie z agresją : Naucz się nazywać swoje emocje. Pomyśl też w jakich sytuacjach najczęściej się denerwujesz, co Cię najbardziej irytuje. Nie zawsze jest możliwość uniknięcia takich sytuacji. Trzeba więc po prostu nauczyć się sobie z nimi radzić
Jeśli irytuje Cię zachowanie danej osoby, to najlepszym rozwiązaniem byłoby porozmawianie z nią o tym. Wytłumacz tej osobie, że pewne zachowania Ci nie odpowiadają, że są nieodpowiednie i bardzo Cię drażnią.
W opanowywaniu agresji pomoże Ci również codzienna dawka relaksu. Osoby zrelaksowane mniej się denerwują, ponieważ jest w nich mniej wewnętrznego napięcia. Wygospodaruj codziennie dla siebie przynajmniej godzinę. Zaszyj się gdzieś w domu i w ciszy, pobądź sama ze sobą, posłuchaj swojej ulubionej muzyki, pospisuj swoje myśli.
Skumulowane złe emocje najlepiej wyzwolić podczas uprawiania sportu. Wysiłek fizyczny uwalnia od stresu i agresji. Jeśli czujesz, że Twoja wytrzymałość psychiczna jest na skraju - idź pobiegać, uderzaj w worek treningowy, cokolwiek chcesz - byleby solidnie cię zmęczyło.
Nie odmawiaj sobie małych przyjemności. W dobrym nastroju mniej popadamy w gniew. A więc uśmiechajmy się częściej i nie pozwalajmy, aby emocje rządziły nami, ale żebyśmy to my byli panami swoich emocji.