Wracamy
do przedszkola pociągiem (bilet z pociągiem). W drodze powrotnej
dojeżdżamy do "krainy min", zabawa "Jaka to mina"
- jedno dziecko wybiera z koszyka emblemat z narysowaną miną i
pokazuje taką samą na swojej twarzy (zły, smutny, wesoły,
zdziwiony) pozostałe dzieci odgadują,
- każde dziecko
otrzymuje lusterko. Zadanie polega na pokazywaniu swoich odczuć za
pomocą min podczas słuchania treści przekazywanych przez
nauczycielkę,
Odczytanie przez nauczycielkę fragmentów przygód Kubusia Puchatka , demonstracja ilustracji ukazujących przeżycia poszczególnych bohaterów . Dzieci nazywają te uczucia .
Przedstawienie przez nauczycielkę kilku sytuacji życiowych – dzieci wypowiadają się co czułyby w takich okolicznościach .
Zabawa pt . „ Jesteście zwierzątkami „ – nauczycielka uderza w „ zaczarowany bęben” i podaje polecenia np. : Jesteś skaczącą żabką , miłym kotkiem , sennym misiem , zmęczonym słoniem , wesołą małpką .
„ Zaczarowana kostka „ – dzieci rzucają dużą kostką sześcienną . Na każdej ze ścian narysowana jest buzia dziecka wyrażająca jakiś nastrój np. smutek , złość , radość . Dziecko , które rzuca kostką wyraża za pomocą mimiki nastrój przedstawiony na kostce .
Zabawa pt . „ Dziko wściekły „ – dzieci przeobrażają się w dzikie zwierzęta zgodnie ze znaczkiem który mają na szyi np. tygrysy , lwy , wilki itd. .Dzieci prychają , szczekają i wyją na siebie zagrażając sobie nawzajem . Po pewnym czasie zbierają się na pokojowej konferencji zwierząt i podają sobie dłonie .
Zabawa „ Podróż do krainy : złości , radości i smutku „ – dzieci ustawiają się w pociąg i jadą do tajemniczego kraju , najpierw pociąg zatrzymuje się w krainie złości , tutaj ludzie chodzą obrażeni i , są źli i zagniewani , tupią nogami , rzucają się na ziemię , potrząsają głowami , zaciskają dłonie w pięści i krzyczą .Następnie pociąg rusza dalej i zatrzymuje się w krainie smutku . Tutaj ludzie chodzą markotni , płaczą , siedzą przygnębieni obok siebie . Znowu pociąg nas wzywa musimy jechać dalej . Pociąg zatrzymuje się , dotarliśmy do końcowej stacji . Jesteśmy w krainie radości , ludzie którzy tu mieszkają są zawsze uśmiechnięci , cieszą się od samego rana , przeciągają się z zadowoleniem i witają się z nami serdecznie . Na koniec pociąg wraca do sali . Dzieci wypowiadają się w której krainie podobało im się najbardziej .
Malowanie uczuć. Dzieci wybierają sobie kartki z piktogramami twarzy (radość, smutek, zdziwienie, złość) i malują kartkę na kolor, który kojarzy im się z tym uczuciem.
Jak wygląda moja złość?” – uświadamianie uczucia złości i frustracji oraz uczenie radzenia sobie z negatywnymi emocjami.
”Ruchome obrazy”
Dzieci wycinają z gazet różne zdjęcia. Układają je na kolorowej kartce papieru.
Wypowiadają się na temat:
-O czym myśli osoba na zdjęciu?
-Jaką ma minę? Dlaczego?
-Jak moglibyśmy pogrupować te zdjęcia? (Dzieci układają na kartkach zdjęcia, na których twarze są np. radosne, śmieszne, zasmucone itp. Wypowiadają się na temat swoich wyborów.)
2. ”Twarze”
Dzieci dostają duże kartki papieru i kredki. Na kartkach narysowane są kontury twarzy. Mają za zadanie dorysować oczy, usta, nos, według wskazówek nauczyciela:
- pierwsza buzia jest radosna;
- druga buzia jest smutna;
- trzecia buzia jest zdziwiona;
-czwarta buzia jest wystraszona;
- piąta buzia jest zła.
Po skończonym rysowaniu dzieci „chwalą” się swoimi pracami. Opisują narysowane twarze, porównują z kolegami.
”Dokończ zdanie”
Dzieci słuchają fragmentu zdań nauczycielki i kończą je:
- „Pewnego razu Krzyś wszedł na drzewo i nie mógł zejść poczuł nagle wielki………” (np. lęk,strach)
- „Ola dostała w szkole dwie szóstki, więc była……..”
(np. szczęśliwa, zadowolona)
-„Zosia zrobiła bałagan w pokoju, gdy mama to zobaczyła poczuła……..”
(np.złość, radość, zdziwienie itp.)
Po uzupełnieniu zdania dzieci mogą uzasadniać swoje „dopowiedzenia”.
4.”Jak się zachowasz?”
Dzieci siedzą w kręgu. Nauczycielka mówi zdania i każde dziecko daje odpowiedź:
- Co najchętniej robisz, gdy:
Jesteś zły.
Jesteś smutny.
Bardzo się boisz.
Ktoś cię przezywa.
Tęsknisz.
Gniewasz się na kogoś.
Po każdej rundce dzieci wypowiadają się, które zachowania w określonej sytuacji są dobre, a których należy unikać.
”Lusterko I”
Dzieci dostają naśladują różne miny. Oglądają się w lusterku:
-jestem smutny,
-jestem zły;
-boję się;
-jestem zdziwiony.
”Lusterko II”
Dzieci dobierają się parami i siadają naprzeciw siebie. Jedno z dzieci jest lusterkiem i naślauje miny drugiego dziecka.
2. Określenie własnego samopoczucia na mapie pogody
3. ,,Gdy jestem zły, robię tak...”
Dzieci siedzą w kole, wypowiadają po kolei swoje imię i pokazują, co robią kiedy są złe, wściekłe. Jeśli zaistnieje taka potrzeba, można mogą powiedzieć, co powoduje u nich złość.
4. ,,Moja złość” – dzieci malują farbami plakatowymi uczucia, które je ogarniają, gdy tracą one panowanie nad sobą: wściekłość, strach, bezradność, itp. Osoby chętne omawiają swoją pracę.
5. ,,Kierowanie samochodem” - zabawa integracyjna, rozwijająca poczucie odpowiedzialności za drugą osobę.
Uczestnicy dobierają się parami. Jeden ma zamknięte oczy i ten jest samochodem. Drugi uczestnik zabawy jest kierowcą. Kierowca kieruje samochodem poprzez dotykanie partnera - dotknięcie prawej ręki – skręt w prawo, dotknięcie lewej – w lewo, dotknięcie obu ramion – STOP, do przodu - PROSTO. Kierowca musi uważać aby nie naprowadzić ,,samochodu” na inny pojazd.
Ukazanie alternatywy dla rozładowania uczucia złości i frustracji – wizualizacja:
Wyobraź sobie, że jesteś w pustym pokoju. Zaczyna ogarniać cię złość: twarz się wykrzywia, ręce się zaciskają, całe ciepło napina się...szybko wyjdź z pokoju do ogródka – siedzisz na trawie i bawisz się ze swoim ulubieńcem: kotem, pieskiem, a może pluszowym misiem czy lalką. Sam zobacz, jak teraz wygląda twoja twarz, jak rozluźnia się twoje ciało...postanów sobie teraz, że ilekroć poczujesz nadchodzącą złość, przerwiesz to, co robisz i szybko wyjdziesz na chwilę do ogrodu, do swojego ulubieńca. A teraz przyjrzyj się temu, co cię rozłościło, ale zrób to z ogrodu. Pamiętaj, o ile lepiej się teraz czujesz, kiedy jesteś w ogrodzie, o ile lepiej czuje się teraz twoje ciało. Teraz pozbądź się pozostałości złości, strząśnij ją z rąk, strząśnij ją z nóg. Powoli robisz wdech i wydech... powoli otwierasz oczy, przeciągasz się.
„Worek szczęścia”
Nauczycielka zaciekawia dzieci zasłoniętą planszą wiszącą na tablicy. Odsłania sylwetkę czarodzieja z workiem. Następnie opowiada dzieciom, że jest to czarodziej z krainy szczęścia. W zamian za ,,obrazki złości” podaruje dzieciom obrazki oznaczające: miłość, radość, szczęście, dobro. Dzieci kolejno losują jeden symbol z worka, następnie nauczycielka poleca by dzieci wzięły swój obrazek ,,złość” i wrzuciły do worka. Worek zostaje zawiązany. Nauczycielka pyta, co można zrobić z tym workiem, naprowadza dzieci na pomysł wyrzucenia go do śmietnika, co następuje od razu po zakończeniu zajęć.