2. OBOWIĄZUJĄCA KLASYFIKACJA FUNKCJONALNO-TECHICZNA DRÓG I SATRE KLASYFIKACJE ULIC

1. Ulice klasy E, GP, G i Z wchodzą w skład układu podstawowego, ulice klasy L i D stanowią układ obsługujący.

2. Ulice klasyfikuje się ze względu na pełnione funkcje komunikacyjne. Czynnikami rozróżniającymi klas są: zasięg powiązań w skali miasta/zespołu miast, zakres obsługi ruchu zamiejskiego.

3. Poza funkcjami komunikacyjnymi, ulice mogą pełnić dodatkowe funkcje:

   • wyznaczają granice obszarów o odmiennym sposobie użytkowania

   • tworzą przestrzenie umożliwiające kontakty międzyludzkie (funkcja socjologiczna)

   • stanowią istotny element przestrzennej kompozycji miasta (funkcja kompozycyjna i estetyczna)

   • umożliwiają prowadzenie uzbrojenia inżynieryjnego

4. klasa ulicy jest podstawą do określenia:

   • wymogów dla rozwiązania technicznego (parametrów geometrycznych, wyposażenia ulicy)

   • dostępności jezdni

   • dopuszczalnego stopnia wykorzystania przepustowości, ewentualnie wymaganego poziomu swobody ruchu

KLASY ULIC:

1. Miejska droga ekspresowa – klasy E – przeznaczona jest wyłącznie dla ruchu pojazdów samochodowych. Ulica klasy E może być:

• elementem ogólno miejskiego układu drogowego umożliwiającego szybkie połączenie odległych rejonów zespołu miast,

• kontynuacją zamiejskiej drogi ekspresowej klasy II, lub połączeniem układu ulic z drogami klasy I – autostradami

Miejska droga ekspresowa, charakteryzuje się bezkolizyjnymi jezdniami o ruchu jednokierunkowym, dostępnymi tylko w węzłach i nie obsługującymi bezpośredniego otoczenia.

Ze względu na wysokie szoty budowy i eksploatacji są one uzasadnione ekonomicznie tylko przy przewidywanych dużych natężeniach ruchu szczytowego i całodobowego. Drogi tej klasy nie powinny przecinać obszarów o zwartej zabudowie mieszkaniowej. Mogą być wykorzystane do prowadzenia ruchu komunikacji zbiorowej o charakterze przyspieszonym z ewentualnymi przestankami lokalizowanymi poza jezdniami głównymi. Ruch pieszych powinien być w pełni izolowany od jezdni, przejścia dla pieszych tylko bezkolizyjne.

2. Ulica główna ruch przyspieszonego – klasa GP – przeznaczone są dla wszystkich kategorii użytkowników z możliwością wprowadzeni pewnych ograniczeń. Ulice klasy GP mogą być:

• elementem ogólno miejskiego układu drogowego umożliwiającego szybkie połączenie odległych rejonów dużego miasta/zespołu miast

• kontynuacją zamiejskiej drogi klasy III, lub połączeniem układu ulic z drogami klasy I, II lub III.

Ulice klasy GP charakteryzują się znacznymi ograniczeniami dostępności jezdni.

Pożądane jest aby ulice klasy GP nie przecinały obszarów o zwartej zabudowie mieszkaniowej i centrów miast. Bardziej obciążone ruchem połączenia, przecięcia lub rozwidlenia mogą być wykonane za pomocą węzłów dwupoziomowych. Chodniki powinny być izolowane od jezdni, przejścia dla pieszych pożądane dwupoziomowe. Obsługa bezpośredniego otoczenia dopuszczalna tylko w przypadku modernizacji ulicy.

3. Ulica główna – Klasa G – jest podstawowym elementem układu komunikacyjnego miasta, może stanowić kontynuacje drogi klasy IV, lub połączenie z drogami klasy II lub III, ewentualnie klasy I.

Ulice klasy G obsługują bezpośrednie otoczenie w tym, że konieczne są rozwiązania techniczne i organizacyjne zmniejszające negatywny wpływ tej obsługi na ruch pojazdów.

Ulice główne stanowią szkielet układu komunikacyjnego miasta, przebiegając przez obsługiwane obszary, w tym przez centra miast i ośrodki usługowe, gdzie również obsługują bezpośrednie otoczenie.

4. Ulica zbiorcza – klasa Z – obsługuje zespól osiedli mieszkaniowych lib dzielnice przemysłową, może stanowić kontunuacje drogi klasy V lub VI. Ulice klasy Z obsługują bezpośrednie otocznie praktycznie bez ograniczeń.

5. Ulice lokalne – klasa L – obsługują obszar, w którym się znajdują. W pełnym zakresie obsługują bezpośrednie otoczenie. Mogą przebiegać przez nią linia autobusowa obsługująca dany obszar.

6. Ulica dojazdowa – klasa D – obsługuje tylko i wyłącznie obiekty przy której się znajduje. Może być projektowana w dwóch formach:

• w formie ulicy klasycznej

• z zastosowaniem zasad uspokojenia ruchu

Komunikacja tramwajowa może przebiegać tylko ulicami układu podstawowego, wyjątkowo ulicami klasy L.