41. Franciszek Zabłocki, Fircyk w zalotach, oprac. J. Pawłowiczowa, Wrocław 1969. AKT II. Oprac. Izabela Lewkowicz

Scena 1

Fircyk i Artyst,
Artyst daje (z kapelusza:-) Fircykowi należną zapłatę za przegraną (900 dukatów, równowartość dwóch statków pszenicy). Ich rozmowa odchodzi na tematy filozoficzne, kreują dwa stanowiska dotyczące filozofii życia. Fircyk uważa, że życie to ślepy los i wielka gra, Artyst natomiast przychyla się ideom stoickim, cnota i wewnętrzna równowaga mogą zapewnić szczęście i dostatek. Kiedy Fircyk zdradza mu tajemnicę, że się żeni, dostaje od Artysta propozycję urządzenia wesela w jego domu.

Scena 2

Fircyk
Monolog w samotności. Komentuje staropolskie zwyczaje Polaków, ich gościnność. Posługuje się ironią.

Scena 3

Fircyk, Świstak
Fircyk zleca Światskowi sprowadzenie z Warszawy muzyków i aktorów – chce zorganizować hulankę z uroczystościami: maszkaradą, koncertem, tańcami.

Scena 4

Fircyk
Czterowersowa refleksja na temat planowanej zabawy

Scena 5

Fircyk, Podstolina
Powtórka podchodów z pierwszego aktu. Ona znów udaje niedostępną, a on zrozpaczonego, ze złamanym sercem. Postanawia wyjechać z Warszawy.

Scena 6

Podstolina
Monolog dotyczący jej uczuć. Sama przed sobą przyznaje się, że kocha Fircyka.

Scena 7

Podstolina, Klarysa
Okazuje się, że Klarysa słuchała jej mowy. Nie wie jednak, kto jest tym tajemniczym obiektem westchnień. Zaczyna drążyć temat, by wydobyć informacje. Podstolina jest nieugięta, ale później kłamie – mówi, że jej ukochanym jest pewien młodzieniec, którego nikt nie zna, bo przyjechał niedawno z Paryża.

Scena 8

Klarysa
Refleksja nad rozmową z Podstoliną – zastanawia się, kto ją odmienił z surowego charakteru. Myśli, że owy mężczyzna musi być siwy, stary i wąsaty.

Scena 9

Klarysa, Fircyk
Ona od razu chwali się usłyszaną nowiną dotyczącą uczyć Podstoliny. On wcale nie jest zaskoczony, sam wyznaje, że jest w niej zakochany i prosi Klarysę, by pomogła mu ją zdobyć.


Scena 10

Klarysa, Fircyk, Artyst
Niespodziewanie zjawia się Artyst. Podsłuchuje rozmowę Klarysy i Fircyka. Wnioskuje, ze para ze sobą flirtuje.

Scena 11

Artyst, Pustak
Pustak zawiadamia, że przyjechali kwestarze, wikary i proboszcz. Artyst kaze posłac ich do diabła.

Scena 12

Pustak
Monolog. Mówi, że próbował wstawić się za kwestującymi, ale „dostaje po pysku”.