Metody nauki czytania:

1. Metoda foniczna

Polega na tym, że dziecko najpierw zapoznawane jest z alfabetem, a potem każdej literze przyporządkowuje właściwy dźwięk. Dźwięki i litery prezentowane są w kontekście słów. Gdy dziecko nauczy się czytać na głos (odpowiednio wymawiać słowa), każe mu się czytać po cichu. Jest to ostatni etap i zazwyczaj zabiera sporo czasu. Wielu dzieciom, a nawet dorosłym nigdy nie udaje się pozbyć odruchu poruszania wargami podczas czytania. Ci, którzy pokonają ten etap, mogą jednak artykułować w myślach, czyli są świadomi brzmienia każdego słowa. Nazywa się to bezgłośnym czytaniem.

2. Metoda patrz i mów.

Ta metoda opiera się również na odpowiedzi słownej (werbalnej). Dziecku pokazuje się obrazek z wydrukowaną poniżej nazwą obiektu. Nauczyciel prosi dziecko o poprawną odpowiedź. Gdy jest ona błędna, naprowadza je na odpowiedź prawidłową. Następnie dziecko przechodzi do kolejnego wyrazu. Po określonym etapie dziecko jest na etapie zbliżonym do tego, jaki opanowało dziecko uczone metodą foniczną - potrafi czytać, nadal artykułując. Wtedy każe mu się czytać po cichu.

To czego nauczy się dziecko na takim etapie stanowi dopiero pierwszy etap czytania. Nie jest to więc prawdziwe czytanie.

Szybkie czytanie zrodziło się na początku ubiegłego stulecia, kiedy wydawnicza eksplozja znalazła tak wielką liczbę odbiorców, że osoba czytająca na normalnym poziomie nie mogła już sobie z nią poradzić. Większość kursów bazowała na dość zaskakującym źródle: Królewskich Sił Powietrznych. Metody te jednak okazały się mało skuteczne, a raczej oparte na błędnych założeniach.

Dopiero niedawno zrozumiano, że normalny zakres możliwości czytania waha się od 200 do 400 słów na minutę. Większość ludzi bliższa jest niższemu progowi tego zakresu.

Prawdziwą rewolucję w wiedzy dotyczącej szybkiego czytania spowodowało odkrycie, że tym, co odpowiada za proces czytania jest przede wszystkim mózg, a nie jak uważano wcześniej oko. Spowodowało to całkiem nowe podejście do zagadnienia. Jednym z jego przedstawicieli jest Tony Buzan, autor "Podręcznika szybkiego czytania". Książkę gorąco polecam!

Nowa definicja czytania, według Tonego Buzana

Czytanie jest siedmioczęściowym procesem składającym się z następujących etapów:

1.Rozpoznawanie znaków alfabetu, co następuje natychmiast przed rozpoczęciem fizycznej czynności czytania.

2.Asymilacja - proces fizyczny, w którym światło odbija się od zapisanego słowa, jest przechwytywane przez oko, a następnie przez nerw wzrokowy przesyłane do mózgu.

3.Integracja wewnętrzna - łączenie wszystkich odczytywanych informacji z innymi, poznanymi wcześniej w trakcie lektury.

4.Integracja zewnętrzna - łączenie dotychczasowej wiedzy z informacjami zawartymi w tekście.

5.Przechowywanie informacji. Uwaga, nie wystarczy samo składowanie, musi towarzyszyć mu gotowość i trwałość pamięci!

6.Gotowość i trwałość pamięci, czyli umiejętność wydobycia z mózgu potrzebnych informacji.

7.Komunikowanie się, czyli wszystkie techniki twórczej ekspresji, nie tylko samo mówienie, ale też sztuka, taniec itp. Swoje miejsce zajmuje tu też bardzo ważna część ludzkiego umysłu, czyli myślenie.

Jeśli interesują Cię techniki szybkiego czytania gorąco polecam Ci, wspomnianą już, książkę T. Buzana "Podręcznik szybkiego czytania" oraz e-booki, o których będę pisać w następnych wiadomościach.

Powyższy artykuł został napisany na podstawie książki T. Buzana "Podręcznik szybkiego czytania".