Szwajcaria (wł. Konfederacja
Szwajcarska)
- W 1874 r. powstała republika federacyjna
składająca się (obecnie) z 26 Kantonów
- cztery języki
urzędowe: niemiecki, francuski, włoski, retoromański
- mały
kraj (6 mln mieszkańców), 41,3km powierzchni (2/3 góry
jeziora)
I. Podział administracyjny
Dwa szczeble
podziału
- Kantony (nie są jednostkami podziału
terytorialnego, lecz odrębnymi małymi państwami; „Kantony są
suwerenne o ile ich suwerenność nie jest ograniczona Konstytucją
Związkową i jako takie realizują wszystkie prawa nie przekazane
władzy federalnej.” Suwerenne i posiadające równe prawa kantony
stanowią, po szczeblu federalnym drugi szczebel polityczny
Konfederacji Szwajcarskiej.
- Gminy (Kanton określa i
reguluje działalność gmin, a nie federacja! Granice autonomii gmin
zakreślone są przez konstytucje, ustawy, miejscowe tradycje itd.
Szczególne prawa przysługują gminie w sprawach dotyczących
obywatelstwa. W Szwajcarii jest potrójne obywatelstwo: gminy,
kantonu i związku. Najważniejsze jest obywatelstwo gminy, bo bez
niego nie można otrzymać obywatelstwa kantonu i związku)
Gmina
to podstawowa jednostka podziału terytorialnie- administracyjnego(
ponad 3000 gmin)
Wyróżniamy:
- gminy polityczne (gminy
mieszkańców); składają się z mieszkańców gminy, którzy
wykonują swoje prawa polityczne na terenie tej gminy. Prawo głosu
otrzymuje każdy obywatel po 3 miesiącach od zamieszkania w danej
gminie.
- gminy specjalne (gminy w gminie, lub w gminach; o
ograniczonych kompetencjach np. szkolne, wyborcze, obywatelskie,
kościelne itd.
II. Organy uchwałodawcze w
Konfederacji Szwajcarskiej
1. Władze związkowe
(centralne)
Konstytucja związkowa stoi na straży jedności
władzy – nie ma konkretnego podziału kompetencji miedzy organami
władzy. Zgromadzenie Związkowe jest najwyższą władzą federacji
i nie ma przewidzianych hamulców ograniczających ją. Obowiązuje
również zakaz łączenia stanowisk w rządzie parlamencie.
Do
domeny władz związkowych zaliczamy:
- cła i ochronę
handlową
- sprawy miar i wag
- ustalanie budżetu i
finansów
- emisja pieniądza i polityka monetarna
-
polityka obronna
- polityka zagraniczna
- sprawy poczty,
kolei, i telekomunikacji
Na władzę ustawodawczą federacji
składa się dwuizbowy parlament – Zgromadzenie Związkowe.
Składają się na nie równoprawne izby ( i znowu ).Dlanie
wiem równoprawne czy nie równoprawne??? hm… oto jest pytanie
przyjęcia ustawy potrzebna jest uchwala obu izb podjęta absolutną
większością głosów, przy obecności co najmniej połowy
deputowanych.
Rada Kantonów powołana została dla ochrony i
reprezentacji interesów kantonów. Każdy kanton ma do dyspozycji
dwa mandaty (stare „półkontony” jeden). Zatem radę tworzy 46
(nie jestem pewien 46 czy 49???, ale na 95% ) osób. Kanton ma prawo
regulować kwestie sposobu wyboru46
przedstawicieli a także trwania ich kadencji 1-6 lat. Członkowie
rady mają obowiązek kierować się interesami swoich kantonów.
Rada Narodowa reprezentuje społeczeństwo jest wybierana w
wyborach 5 przymiotnikowych (tajne i powszechne). 200 posłów przez
4 lata zasiada w radzie. Mandaty są rozdzielane proporcjonalnie do
liczby ludności w kantonach i każdy kanton, musi być
reprezentowany. System ten powoduje, iż w większych kantonach
mandaty zdobywają nawet te partie, które cieszą się mniejszym
poparciem, zaś w kantonach mniejszych – tylko zwycięska.
2.
Władze uchwałodawcze w kantonach
Władze ustawodawczą w
kantonie sprawuje rada kantonalna (parlament kantonalny wybierana w
wyborach powszechnych. Jest ona złożona z od 100 – 200 radnych,
których kadencja trwa, w zależności od kantonu, 2 do 4 lat. Rada
zatwierdza budżet, uchwala ważniejsze ustawy przygotowywane przez
rząd, kontroluje większe operacje finansowe, wypowiada się w
sprawach istotnych dla życia obywateli oraz całego
kantonu.
Ustawodastwo wdrażane przez kantony:
- ochrona
środowiska
- rolnictwo
- prawo cywilne i karne
-
ubezpieczenia, pomoc socjalna
W pewnych sprawach kompetencje
ustawodawcze posiada zarówno władza federalna, jak i kantonalna,
która w ten sposób może dostosowywać prawo do swoich warunków,
ale musi być ono zgodne z prawem federacyjnym. Także rząd
kantonalny pochodzi z wyborów powszechnych. Jedynie w kilku
kantonach ludność sprawuje władzę wyłącznie w drodze demokracji
bezpośredniej. Kantony mają obowiązek pomagać gminom, bowiem
kantony dzielą się na gminy.
3. Władze uchwałodawcze w
gminach
Gmina nie ma narzuconego schematu organizacji. Pełni
role organu ustawodawczego. W małych gminach stosuje się system
tzw. „demokracji wiecowej” wówczas zgromadzenie dorosłych
obywateli ma decydujący głos w działaniu rady wykonawczej gminy i
jej obywateli. Przedmiotem obrad są problemy komunalne. W dużych
gminach występuje parlament gminny (rada gminy). Wybierany jest on
prze ludność na dwa, trzy, lub cztery lata. Liczba radnych zależy
od liczby mieszkańców od 20 do 100 osób. Ważną funkcją w
parlamencie pełni wybierany na rok przewodniczący (bez możliwości
ponownej elekcji). Ten system oznacza przejście do demokracji
przedstawicielskiej. Wybór leży w gestii ludności ( w większości
gmin) lub rady gminy.
Parlament ma ważne zadanie i
kompetencje:
- opracowuje budżet gminy i dokonuje jego
corocznej analizy
- określa w ramach przepisów państwowych
stanowisko urzędników gminnych (powołuje ich, wyznacza okres
trwania kadencji, określa obowiązki i prawa)
- może powołać
komisje doraźne (nie mają prawa podejmowania decyzji)
- może
także obciążać swoich obywateli doraźnymi karami i mandatami za
wykroczenia.
III. Organy wykonawcze w Konfederacji
Szwajcarskiej
1. Federalne organy wykonawcze
Rada
Związkowa jest to siedmiu federalnych radnych wybranych przez
Zgromadzenie Związkowe. Ich kadencja trwa 4 lata i w tym czasie nie
mogą być odwołani. Natomiast przewodniczący sprawuje swój urząd
przez rok i nie posiada prawa reelekcji. Organ ten jest kolegialny
funkcjonuje na zasadzie koabitacji. Są oni szefami siedmiu
departamentów rządowych tj. Departamentu Finansów i Ceł,
Departamentu Politycznego, Spraw Wewnętrznych, Sprawiedliwości i
Policji, Przemysłu, Komunikacji i Energetyki, Spraw Wojskowych. Do
zadań rządu centralnego należą sprawy:
- celne
-
kolejowe
- ochrony środowiska
- monetarne
-
pocztowe
- zagraniczne
- wojskowe
Do głównych zadań
należy opracowywanie realizacji postanowień konstytucji,
zarządzanie wyborów, referendum i przygotowanie budżetu.
2.
Organy wykonawcze kantonu
Rada Kantonalna (Rada Rządowa)
jest to rząd kantonalny wybierany przez obywateli w wyborach
powszechnych co 4,5 lat. Składa się on z 5-9 członków. Rząd
kantonalny zbiera się przeciętnie raz na 14 dni. Na czele rządu
stoi przewodniczący zwany Landmanem wybieranym na rok bez możliwości
sprawowania kadencji w następnym. Rząd:
- kieruje pracą
aparatu urzędniczego kantonu
- doradza gminom
- wykonuje
ogólnopaństwowe decyzje swojej rady
- przygotowuje referenda i
wybory
W czasie kadencji członkowie rządu są zwolnieni z
innych prac, a ich diety finansowane są z kasy kantonu.
Dystrykt
jest przedstawicielstwem rządu (zazwyczaj kantonalnego) , tworzonym
w większości kantonów (tych większych). Na czele tej jednostki
administracyjnej stoi wybierany przez ludność naczelnik, któremu
pomagają trzej albo czterej eksperci. Jest on odpowiedzialny jedynie
przed rządem kantonalnym i ma za zadanie wdrażanie poleceń władz,
pilnowanie porządku i zbieranie informacji o życzeniach ludności.
Istnieją obecnie 182 dystrykty.
3.Organy wykonawcze gminy
Rada
Kolegialna (Rada Gminy) wybierana bezpośrednio przez obywateli (małe
gminy) , czasami to parlament gminny powołuje radę wykonawczą
(większe gminy), do której wybory przeprowadzane są co dwa, cztery
lata. Liczba radnych waha się od 3-60 osób. Członkowie egzekutywy,
których liczba waha się od 3-9 osób wybierani są co 4 lata. W
małych gminach niepełnoetatowi członkowie, zasadniczo są
nieopłacani, a ich przynależność partyjna ma niewielkie
znaczenie. W dużych gminach są zawodowi, pełnoetatowi członkowie
i tutaj przynależność partyjna ma znaczenie. Dodatkowo w małych
gminach administracja oparta jest częściowo na nieprofesjonalnych
usługach wolontariuszy ( w dużych gminach zawodowy).
Gminom
przypisuje się pełnienie dwojakiej roli: po pierwsze są one
państwowymi władzami lokalnymi wypełniającymi zadania państwa
(Związku i kantonów), dlatego w warunkach miejscowych poddane są
warunkom działania właściwym organom administracji państwowej. Do
zadań realizowanych w ramach tej funkcji należą m.in.:
•
Prowadzenie rejestru stanu cywilnego
• Prowadzenie księgi
gruntowej
• Kontrola zameldowań mieszkańców
•
Rejestr wyborczy
Po drugie, są wtórnymi zbiorowościami
publicznymi (korporacjami samorządowymi), upoważnionymi do
samodzielnego regulowania swoich spraw, z uwzględnieniem porządku
prawnego. Gminy mają poza tym uprawnienia o charakterze
fakultatywnym. Przysługuje im też kompetencja generalna na szczeblu
lokalnym.
Obowiązki samorządowe w większości gmin:
•
Zarządzanie własnym majątkiem
• Ustalanie podatków
gminnych
• Prowadzenie publicznych finansów
•
Przyznawanie obywatelstwa gminy
• Budownictwo szkół
•
Sprawowanie opieki społecznej
• Zapewnienie ładu i porządku
publicznego – organizacja policji gminnej
• Ochrona
przeciwpożarowa
• Współdziałanie ze służbą zdrowia
podległą kantonom
• Organizacja kontroli budowlanej
•
Opracowywanie planów miejscowych
Rada gminy ma:
-
reprezentować gminę na zewnątrz
- wykonywać uchwały
zgromadzenia gminnego
-zarządzać finansami
-zajmować się
bieżącymi sprawami gmin
Kompetencje gmin:
- lokalny
transport publiczny
- nadzór nad infrastrukturą gazową,
elektryczną, wodociągową
- budowa i nadzór dróg lokalnych
-
planowanie lokalne
- wywóz śmieci
- polityka podatkowa i
budżetowa
- wybór nauczycieli, nadzór nad szkołami
-
opieka społeczna, współdziałanie z kantonalną służbą
zdrowia
- organizacja i kontrola administracji gminnej
-
organizowanie policji gminnej i straży pożarnej
- obrona
cywilna
- ochrona środowiska
IV. Formy
demokracji bezpośredniej.
a).Inicjatywa ludowa
Na
szczeblu konfederacji Inicjatywa ludowa to prawo zgłaszania
projektów poprawek, zmian Konstytucji, usunięcia istniejących
zarządzeń przez 100 tys. Obywateli. Przechodzi ona na forum
Zgromadzenia Związkowego i Rady Związkowej, gdzie jest omawiana i
gdzie może powstać kontrprojekt. Następnie konieczne jest
referendum zarówno dla kontrprojektu, jak i projektu. Wnioskodawca
może wycofać projekt. Na poziomie kantonu przedmiotem inicjatywy
może być pełna, lub częściowa zmiana konstytucji, lub ustawy
zwykłej. Liczba podpisów niezbędna do złożenia wniosku jest
zależna od liczby mieszkańców kantonu i zasadniczo oscyluje w
granicach 5 tyś. Na szczeblu gminnym istnieje możliwość
zgłaszania wniosków o rozwiązanie ważnych dla społeczności
spraw. Przedmiot gminnej inicjatywy ludowej w gminach ze
zgromadzeniem jest nieograniczony a wniosek może złożyć nawet
jeden obywatel. Rada gminy opiniuje wniosek i przekłada go
zgromadzeniu. Prawo inicjatywy ludowej w gminach z przedstawicielskim
organem uchwałodawczym jest ograniczone. Rzadko zdarza się by
wniosek mógł złożyć jeden obywatel, a przedmiot inicjatywy jest
ściśle określony.
b).Referendum
W referendum obywatele
bezpośrednio wypowiadają się, w powszechnym głosowaniu na temat
poparcia danego projektu. Daje ono możliwość oddolnego działania
społeczeństwa, jak i partiom. Referendum znajduje zastosowanie na
szczeblu gminy i obu organizmów państwowych (kantonu i związków).
- Referendum gminne: instytucje referendum gminnego są
regulowane poprzez instytucje poszczególnych kantonów. Zakres
rzeczowy referendum gminnego uzależniony jest przede wszystkim od
sposobu organizacji gminy.(W gminach o organizacji tzw. zwyczajnej –
zachowującej instytucję zgromadzenia ogółu obywateli zakres spraw
podlegających powszechnemu glosowaniu jest w zasadzie
nieograniczony. W praktyce przedmiotem referendum są projekty
rozstrzygnięć normujących organizację gminy, podstawowe zasady
jej funkcjonowania, oraz ważniejsze rozstrzygnięcia o charakterze
wykonawczym np. zatwierdzenie rocznego preliminarza dochodów i
wydatków gminy, przyjmowanie rocznego bilansu, spis majątku,
decydowanie o pożyczkach, wyrażanie zgody na wydatki nadzwyczajne,
a nawet udzielanie pełnomocnictw procesowych. W gminach o
nadzwyczajnej organizacji natomiast tzn. tam gdzie powoływany jest
przedstawicielski organ uchwałodawczy funkcja referendum jest nieco
zmieniona. Zakres spraw podlegających powszechnemu głosowaniu
został ograniczony
Hm…. Cholera! W tych 4 referatach nie ma
ani słowa o referendum kantonalnym, ale pewnie będzie analogicznie
jak z kantonalną inicjatywą ludową. ……….A
A nie, jednak coś znalazłemmoże
nie? Kto to wie…?
Konstytucje kantonalne także przewidują
referenda - często obowiązkowe – w przypadku zatwierdzania ustaw,
bądź zaciągania kredytów od pewnej wysokości. Istnieją jeszcze
referenda nadzwyczajne, na które często decydują się władze
gminne w sprawach nie będących przedmiotem referendum
obligatoryjnego lub fakultatywnego. Niektórzy autorzy uważają
referendum za „hamulec” procesu legislacyjnego, albowiem czasem
od złożenia wniosku o przeprowadzenie referendum mija 5 lat.
Mamy
trzy rodzaje referendum
- referendum obligatoryjne – wszelkie
poprawki, zmiany konstytucji, niektóre umowy międzynarodowe oraz
wszystkie inicjatywy powszechne dla swojej wymagają akceptacji,
aprobaty większości obywateli i większości kantonów. Każdy
kanton ma prawo zgłaszać projekty ustaw federalnych – inicjatywa
federalna.(zwoływane na poziomie gminy, kantonu? I związku)
-
referendum opcjonalne(fakultatywne) – Na poziomie związku dotyczy
innych aktów i regulacji parlamentarnych(ustawy związkowe i umowy
państwowe). Referendum zostaje przeprowadzone, gdy w ciągu 90 dni
od podjęcia decyzji przez parlament zażąda tego 50 tys.(a w innym
referacie jest napisane „władze państwowe, bądź 30 tysięcy
obywateli”), obywateli lub 6 kantonów. Na poziomie gminy-
zwoływane na życzenie obywateli , jego przedmiotem mogą być
sprawy o charakterze wykonawczym (decyzja o pożyczce itp.)
-
referendum nadzwyczajne – zwoływane przez władze gminy z własnej
inicjatywy w sprawie innej niż obejmuje referendum obligatoryjne,
bądź fakultatywne.
V. Zasady finansowania władz
lokalnych
Gminy i kantony czerpią dochody z:
-
dotacji
- podatków dochodowych, gruntowych, od nieruchomości i
od wzbogacenia, oraz z udziału w podatkach ustalanych przez rząd
federalny
- własnych gruntów np. lasów
- przedsiębiorstw
komunalnych
- czynsz i odsetek z własnych kapitałów
-
własnych banków oraz pożyczek
- składek
Główne
wydatki kantonów to:
- drogi
- oświata i wychowanie
-
opieka lekarska i wydatki socjalne
Głównymi wydatkami gmin
są:
- oświata i wychowanie
- drogi
- administracja i
wydatki socjalne
W budżetach gmin następujące dziedziny są
finansowane z własnych środków:
- opieka socjalna 98%
-
policja 97%
- kościół 97%
- drogi 95%
Dotacje
kantonów i federacji na wydatki związane z obrona narodową,
gospodarką, ochroną zdrowia i administracją stanowią od 40% do
100%. Ciekawe jest to, iż rząd centralny ma do dyspozycji jedynie
30% dochodów, tyle co gmina a o 10% mniej niż kanton.
Dodatkowo
kantony i gminy korzystają z dotacji, pożyczek, składek na
specjalne cele, itp.
W Szwajcarii obowiązuje zasada wyrównań
finansowych między bogatymi a biednymi gminami - kompensaty. Może
się to odbywać na dwa sposoby :
- pionowo, gdy kanton wspomaga
gminę;
- poziomo, gdy gmina bogata wspiera gminę
biedną.
Pamiętać także należy, że w Szwajcarii władze
gminne mają prawo określać wysokość podatku dochodowego, jednak
w ramach rozpiętości określonej przez prawo.
VI.
Relacje pomiędzy władzą lokalną a związkową i nadzór
W
konstytucji jest mowa o współdziałaniu i współpracy władzy
lokalnej i federacyjnej. Szeroka niegdyś autonomia władz lokalnych
jest sukcesywnie ograniczana, głownie na gruncie finansowym. Rząd
federalny oddziałuje na kantony głównie przez dotacje finansowe,
zatwierdzanie planów inwestycyjnych, udzielanie pożyczek,
określanie udziału kantonu w podatkach i badanie czy kantony
działają zgodnie z Konstytucją i ustawami państwowymi. Nadzór
kantonów nad gminami dotyczy spraw finansowych i planowania
przestrzennego. Rząd kantonalny działa na zasadzie przygotowywania
różnych rozwiązań, a gminy same decydują czy je przyjąć lub
nie. Mimo rozbudowanego systemu kooperacji gmin, są one zadłużone
przez co uzależniają się one od dotacji władz centralnych. Także
planowanie przestrzenne ma duży wpływ na ograniczanie autonomii. Do
organów nadzoru zalicza się:
- rząd (egzekutywa kantonu)
-
departament administracji kantonalnej
- władze okręgowe
-
organy orzecznictwa
Środkami nadzoru są:
-
zapytania
- sprawozdania
- kontrole
- przesłuchania
-
uchylenie zarządzeń władz gminy
- zgoda na wykonanie
zarządzeń i postanowień
- wykonanie zastępcze
Dodatkowo
od kilkunastu lat dyskutuje się nad innymi formami nadzoru, miałoby
się to odbywać za pomocą specjalnej komisji bądź organu rządu
centralnego, który miałby kontrolować i wspomagać działania
gmin.