Walory antropogeniczne (kulturowe)
Obiekty materialne oraz elementy ściśle
związane
z życiem, pracą oraz działalnością człowieka i
przez niego wytworzone w procesie historycznego rozwoju, stanowiące
przedmiot powszechnego zainteresowania turystów w skali
ogólnokrajowej.
muzea i rezerwaty archeologiczne,
muzea etnograficzne, skanseny i ośrodki twórczości ludowej,
zabytki architektury i budownictwa,
muzea sztuki i zbiory artystyczne,
muzea biograficzne,
muzea specjalistyczne i obiekty unikatowe,
obiekty historyczno-wojskowe,
miejsca i muzea martyrologii,
zabytki działalności gospodarczej i techniki,
współczesne imprezy kulturalne,
miejsca pielgrzymkowe.
Muzea
Ruch turystyczny w tych
obiektach jest mierzalny.
GUS co roku podaje liczbę
odwiedzających.
Informacje dotyczące muzeów
dostarczane są co roku przez te obiekty i ich oddziały na
formularzu o symbolu
K-02. W sprawozdaniu zawarte są m.in.
informacje o osobach zwiedzających muzea i wystawy muzealne – czasowe i objazdowe,
informacje o formach prowadzonej przez muzea działalności oświatowej (odczyty, lekcje, seanse filmowe, koncerty).
W sprawozdaniu dane o
zwiedzających można znaleźć
w następującym układzie:
zwiedzający muzea i wystawy ogółem (w tys.),
w tym młodzież szkolna w zorganizowanych grupach.
Muzea i rezerwaty archeologiczne
Przykłady
grodziska - obronne osady (Biskupin, grodzisko na wyspie na wyspie Jeziora Lednickiego)
miejsca dawnych ośrodków produkcyjnych lub wydobywczych (rezerwat pieców garncarskich w Igołomii, kopalnia krzemienia pasiastego w Krzemionkach),
miejsca kultury (Góra Ślęża)
cmentarzyska, kurhany (Odry, kultury łużyckiej w Częstochowie),
jaskinie, osady otwarte
Znaczenie dla walorów archeologicznych ma
element zagospodarowania turystycznego,
właściwe przystosowania do zwiedzania przez odpowiednie przygotowanie ekspozycji,
niezbędna informacja fachowa.
Muzea etnograficzne, skanseny i ośrodki twórczości ludowej
Dla turystów łatwo czytelne są z
racji swej widowiskowości atrakcje turystyczne, takie
jak:
budownictwo świeckie i sakralne, niektóre dziedziny
sztuki ludowej, rzeźbiarstwo, malarstwo, ceramika, tkactwo,
hafciarstwo, koronkarstwo, wycinankarstwo, zdobnictwo przedmiotów,
różne rodzaje obrzędów i imprez.
W Polsce w wielu miejscowościach, zachowały się zabytki ludowej architektury lub kultywowane są dawne obrzędy i zwyczaje.
Miejscowości te są położone w rejonach o dawnych tradycjach tej sztuki, a twórcy ludowi specjalizują się często w jednej dziedzinie, np.
w Koniakowie w koronkarstwie,
W rejonie Łowicza w wycinankach,
w Chmielnie i Kartuzach w ceramice.
Historyczny dorobek ludowej
kultury duchowej
i materialnej jest zabezpieczony i
udostępniony do zwiedzania w skansenach, muzeach etnograficznych,
izbach regionalnych i pojedynczych obiektach.
Znaczenie turystyczne w skali krajowej odgrywają izby regionalne oraz obiekty w miejscu ich powstania,
Zagroda Słowińska w Klukach
ośrodki twórczości ludowej (Beskidzka Izba Twórcza w Istebnej).
Regularne imprezy folklorystyczne
Bukowina Tatrzańska, Gdańsk,
Kazimierz Dolny, Kraków, Łącko
(k/Starego Sącza, Płock,
Zakopane, Zielona Góra, Żywiec).
Znaczące walory krajoznawcze przejawów kultury ludowej interesujące dla turystów mają regiony: Podhale, Śląsk Cieszyński, Ziemia Łowicka, Ziemia Kurpiowska, Kaszuby; Są to walory:
budownictwa świeckiego i sakralnego,
sztuki ludowej: rzeźbiarstwa, malarstwa, ceramiki, tkactwa, hafciarstwa, koronkarstwa, wycinankarstwa, zdobnictwa przedmiotów,
widowiskowych obrzędów i imprez ludowych
Skanseny
Skanseny - muzea na wolnym powietrzu, gromadzą przeważnie drewniane obiekty budownictwa wiejskiego.
Inne określenia: park etnograficzny, muzeum wsi, muzeum budownictwa ludowego.
Skanseny grupują w jednym miejscu budynki mieszkalne, gospodarcze, przemysłowe i sakralne, przeważnie z wyposażeniem wnętrz, z terenu jednego lub kilku regionów, reprezentujące kulturę poszczególnych grup etnograficznych.
W Polsce najstarszym skansenem jest Muzeum Kaszubskie we Wdzydzach Kiszewskich powstałe w 1906 r.
W okresie międzywojennym utworzono w Nowogrodzie Kurpiowski Park Etnograficzny oraz skansen w Olsztynku.
Pozostałe skanseny powołano po II wojnie światowej, przy czym niektóre są jeszcze w fazie organizacji i rozbudowy, aczkolwiek są już udostępnione zwiedzającym.
Największą frekwencją cieszą się skanseny w Zubrzycy Górnej, Olsztynku, Sanoku i Opolu-Bierkowicach.
Skanseny z reguły są związane z osadnictwem wiejskim,
W większych miastach są utworzone specjalistyczne muzea etnograficzne (Warszawa, Wrocław, Kraków; w innych miastach tworzy się osobne działy etnograficzne muzeów nieprofilowanych, m.in. w Olsztynie, Płocku, Sieradzu).
Zabytki architektury i budownictwa
Waloryzacja turystyczna zabytków opiera się na oficjalnej klasyfikacji oraz analizie elementów dodatkowych, takich jak położenie w stosunku do rejonów i tras turystycznych, usytuowanie w krajobrazie, związek z wydarzeniami historycznymi, zagospodarowanie i przystosowanie do zwiedzania, udostępnienie wnętrz z ewentualną ekspozycją zabytków ruchomych.
Ocena zabytków architektury zależy m.in. od ich liczebności oraz, zróżnicowanego układu zgrupowań przestrzennych Ten rodzaj walorów krajoznawczych wielu przypadkach przesądza znaczeniu danej miejscowości dla turystyki.
Miejscowości grupy I: Gdańsk, Kraków, Poznań, Toruń, Warszawa, Wrocław
Miejscowości grupy II, m.in: Częstochowa, Kłodzko, Lublin, Malbork, Płock i in.
Wybitna popularność, duży ruch turystyczny
Cechy
znaczenie historyczne, artystyczne i naukowe zabytków nieruchomych jest zróżnicowane
odmienny jest sposób ich występowania (pojedynczo lub w zgrupowaniach)
różne są ich związki
przestrzenne
ze środowiskiem geograficznym.
Znaczenie zabytków architektury i budownictwa dla turystyki
Wyraża się intensywnością ruchu turystycznego, kierującego się do poszczególnych celów zainteresowań.
Ruch turystyczny nie rozkłada się równomiernie na obszarze kraju.
Natężenie ruchu turystycznego nie zawsze odpowiada oficjalnej, obiektywnej klasyfikacji zabytków.
Waloryzacja zabytków architektury i budownictwa
Nie ma możliwości przeanalizowania tysięcy obiektów z uwzględnieniem ich indywidualnych cech.
Przedmiotem oceny jest grupa czołowych zabytków (miejscowości, w których są one zlokalizowane).
Waloryzacja najczęściej odnosi się nie do pojedynczych obiektów, lecz do zbioru zabytków w danej jednostce osadniczej. Może wystapić:
jeden zabytek lub zespół zabytkowy
kilkadziesiąt zabytków klasy światowej i krajowej
O znaczeniu miejscowości nie decyduje występująca w niej liczba zabytków. Tę samą rangę turystyczną może mieć zarówno zabytek pojedynczy, jak i większy zbiór obiektów.
Waloryzacja turystyczna zabytków opiera się na oficjalnej ich klasyfikacji oraz analizie elementów dodatkowych, takich jak:
położenie w stosunku do rejonów i tras turystycznych,
usytuowanie w krajobrazie,
związek z wydarzeniami historycznymi,
zagospodarowanie i przystosowanie do zwiedzania,
udostępnienie wnętrz z ewentualną ekspozycją zabytków ruchomych.
Ten rodzaj walorów krajoznawczych ma tak wielką wagę, że w wielu przypadkach przesądza ona o znaczeniu danej miejscowości dla turystyki.
Najważniejsze zespoły zabytków w Polsce
Gdańsk - Zabudowa Głównego Miasta w obrębie murów obronnych, kościół parafialny NMP, ratusz, zespół wielkiej zbrojowni, zespół twierdzy Wisłoujście
Kraków - Zabudowa śródmieścia w obrębie Plant, zespół budowli Wzgórza Wawelskiego, Kościół Mariacki, Sukiennice, kościół św. Anny, Collegium Maius, klasztor jezuitów, klasztor kamedułów na Bielanach, klasztor augustianów, obwarowania staromiejskie
Poznań - Ratusz, kościół katedralny, kościół farny d. jezuitów, Biblioteka Raczyńskich, pałace, kamienice w Rynku, budynek d. wagi miejskiej
Toruń - Zabudowa Starego i Nowego Miasta, kościół św. Jana, klasztor franciszkanów i kościół NMP, ratusz, kamienica „Pod Gwiazdą", kościół św. Jakuba, ruiny zamku krzyżackiego, mury z basztami
Warszawa - Zamek Królewski, Teatr Wielki, kościół Wizytek, pałac Krasińskich, zespół pałacowo-parkowy Łazienki, zespół pałacowo-parkowy Wilanów, mury miejskie z basztami - Barbakan, inne kościoły, pałace, kamienice
Wrocław - Zabudowa Ostrowa Tumskiego i Wyspy Piaskowej, kościół katedralny, kościół św. Krzyża, kościół NMP, Uniwersytet, Ratusz, kamienice w Rynku