JAKOŚĆ ŻYCIA OSÓB Z CHOROBĄ PARKINSONA
SPIS TREŚCI
Wstęp
I Choroba Parkinsona i jakość życia osób chorych w świetle literatury przedmiotu
1.Choroba Parkinsona – podstawowe zagadnienia
1.1. Przyczyny i objawy choroby Parkinsona
1.2. Rozpoznanie i przebieg choroby Parkinsona
1.3. Sposoby leczenia i rehabilitacji
2.Jakość życia w świetle literatury
2.1. Pojęcie i modele jakości życia
2.2 Jakość życia związana ze zdrowiem
2.3. Sposoby badania określające jakość życia
II Metodologia badań własnych
Cel i przedmiot badań
Problemy i hipotezy
Metody, techniki i narzędzia badawcze
Charakterystyka badanej grupy
Przebieg badań
Analiza badań własnych
Wnioski
Zakończenie
Bibliografia
WSTĘP
Oszacowano, że 1,5% ludzi około 65 roku życia zapada na chorobę Parkinsona. Chorych jest już około 60 tysięcy osób. Schorzenie to tak naprawdę może dotknąć każdego człowieka, co prawda nie zagraża bezpośrednio życiu pacjenta, ale znacznie zmniejsza standard i komfort jego życia. Choroba ta potrafi utrudnić wykonywanie nawet najprostszych czynności związanych z życiem codziennym. Z czasem chory staje się coraz mniej sprawny fizycznie i wymaga coraz większej opieki.
Choroba Parkinsona jest zaliczana do tak zwanych schorzeń zwyrodnieniowych centralnego układu nerwowego. Najważniejszym procesem dokonującym się w mózgu dotkniętego nią człowieka jest stale postępujący zanik pewnej grupy komórek nerwowych, które mają zasadnicze znaczenie dla ruchu zależnego od woli. Choć od 1817 roku, gdy James Parkinson rozpoznał i dokładnie opisał to schorzenie, jesteśmy znacznie bogatsi w wiedzę o nim, choroba wciąż ma charakter przewlekły i postępujący. Dzisiejsza medycyna pozwala jednak przeżyć ją w znacznie lepszej kondycji zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Wynika to po części z faktu, że schorzenie jest obecnie coraz trafniej i częściej rozpoznawane. Zasadnicze znaczenie ma jednak wiedza na temat choroby i pozytywne nastawienie samego chorego. Pierwsze jest niezbędne, by móc uniknąć zagrożeń, które mogą doprowadzić do innych schorzeń lub ciężkich urazów, drugie – by się nie poddawać.
Niezależność jest elementem niezbędnym dla zdrowego funkcjonowania. Przez całe życie i w każdych okolicznościach powinien towarzyszyć nam okrzyk małego dziecka "Ja sam!", wyrażający potrzebę próbowania własnych sił w zmaganiu się z rzeczywistością. Nie oznacza to jednak, że chory człowiek w tych zmaganiach jest osamotniony i zdany tylko na siebie.
Choroba Parkinsona wpływa na obniżenie sprawności, ale nie musi jednocześnie odbierać radości życia. Choroba nie oznacza zmiany potrzeb. Każdy człowiek dąży do zaspokojenia potrzeby bezpieczeństwa, przynależności, przyjaźni, znaczenia, nowych doświadczeń i samorealizacji. Pojawia się na drodze więcej trudności, którym należy stawić czoło, niż przed w pełni zdrową osobą. Ale to nie oznacza, że powinno się rezygnować z wytyczonych sobie celów. Zadania, które należy stawiać sobie przed sobą, mogą być nadal twórcze, przynosić zadowolenie i satysfakcję.
Na jakość życia składa się ocena chorego oraz stopień, w jakim może on realizować swoje potrzeby, aby osiągnąć pełną satysfakcję. Obiektywnie oceniany jest jego dochód, zdrowie, udział w życiu publicznym, warunki mieszkaniowe. Pacjent może subiektywnie ustosunkować się do własnej satysfakcji z życia rodzinnego, życia zawodowego, zadowolenie z własnych osiągnięć życiowych.
Ocenianie jakości życia ma prowadzić do pełnego uczestniczenia w życiu i poczuciu satysfakcji z tego co się robi oraz przywrócenie samopoczucia, aby jakość życia była taka jak przed chorobą.
Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział poświęcony został teoretycznym zagadnieniom choroby Parkinsona oraz jakości życia. Drugi rozdział to część metodologiczna.