Lew Trocki

Przemówienie na II Ogólnorosyjskim Zjeździe Rad

w sprawie projektu uchwały o odejściu mieńszewików i eserowców

Data: 25 października (7 listopada) 1917 r.
Źródło: http://www.magister.msk.ru/library/trotsky/trotl315.htm

Powstanie mas ludowych nie wymaga usprawiedliwienia; to co się stało - to nie spisek, lecz powstanie. Hartowaliśmy rewolucyjną energię piotrogrodzkich robotników i żołnierzy, otwarcie wykuwaliśmy wolę mas - dla powstania, a nie dla spisku. W imieniu frakcji bolszewików proponuję uchwalić następującą rezolucję:

"II Ogólnorosyjski Zjazd Rad stwierdza, że odejście ze Zjazdu delegatów - mieńszewików i socjalistów-rewolucjonistów jest bezsilną i zbrodniczą próbą zerwania obrad pełnomocnego przedstawicielstwa mas robotniczych i żołnierskich, w chwili gdy awangarda tych mas z bronią w ręku ochrania Zjazd i rewolucję przed naporem kontr-rewolucji. Partie ugodowców swą dotychczasową polityką zadały niezmierne szkody sprawie rewolucji i beznadziejnie skompromitowały się w oczach robotników, chłopów i żołnierzy. Ugodowcy przygotowali i zaakceptowali zgubną ofensywę z 18 czerwca, która doprowadziła armię i kraj na skraj zagłady. Ugodowcy popierali rząd kary śmierci i zdrady narodowej. Ugodowcy w ciągu 7 miesięcy popierali politykę systematycznego okłamywania chłopów w sprawie ziemi. Ugodowcy popierali rozbicie organizacji rewolucyjnych, rozbrojenie robotników, wprowadzenie korniłowskiej dyscypliny w armii i bezmyślne przeciąganie krwawej wojny. Ugodowcy pomagali w rzeczywistości swojej sojuszniczce - burżuazji pogłębiać w kraju ekonomiczny zamęt, skazujący na głód milionowe masy pracujące. Straciwszy w rezultacie tej polityki zaufanie mas, ugodowcy sztucznie i w złej wierze utrzymywali stanowiska na szczytach organizacji radzieckich i armijnych, w których od dawna nie było wyborów. CIK z powodu wyżej wymienionej okoliczności wszystkimi siłami dążył do zerwania Zjazdu Rad, opierając się przy tym na ugodowych komitetach armijnych i na bezpośrednim poparciu władz rządowych. Gdy ta polityka obstrukcji i falsyfikacji opinii społecznej rewolucyjnych klas doznała żałosnego krachu; gdy utworzony przez ugodowców Rząd Tymczasowy upadł pod naporem piotrogrodzkich robotników i żołnierzy; gdy Ogólnorosyjski Zjazd Rad wykazał jawną przewagę partii rewolucyjnego socjalizmu (bolszewików) i gdy powstanie okazało się jedynym wyjściem dla rewolucyjnych mas, okłamanych i wymęczonych przez burżuazję i jej sługusów - wtedy ugodowcy doszli do ostatecznego wniosku i zerwali z Radami, których potęgi nie udało im się złamać. Odejście ugodowców nie osłabia Rad, lecz je umacnia, ponieważ oczyszcza rewolucję robotniczo-chłopską od kontr-rewolucyjnych domieszek. Wysłuchawszy oświadczenia socjalistów-rewolucjonistów i mieńszewików, II Ogólnorosyjski Zjazd Rad postanawia kontynuować swe prace, których zadanie zostało wcześniej wyznaczone wolą ludu pracującego i jego powstaniem z 24-25 października. Precz z ugodowcami! Precz ze sługusami burżuazji! Niech żyje zwycięskie powstanie żołnierzy, robotników i chłopów!"