Wędrówka jako sposób poznawania świata i samego siebie !

Na wstępie proponuję zastanowić się nad znaczeniem słowa wędrówka. Co właściwie określamy tym mianem? Wędrówką możemy nazywać dwa różne motywy. Pierwszy, w znaczeniu dosłownym to po prostu podróż, kiedy bohater zmienia miejsce swojego pobytu. Drugi zaś możemy nazwać analizą własnej psychiki czyli poznawaniem swego wnętrza, swego prawdziwego „ja”. W pełni zgadzam się z tezą sformułowaną w temacie, że wędrówka to sposób poznawania świata i siebie samego.

Pierwszym argumentem, dowodzącym słuszności mojego rozumowania będzie odsłona znanego nam doskonale tułacza, a mianowicie Odysa. W trakcie wędrówki do Itaki napotykał na wiele trudności, z których wybrnął dzięki roztropności, odwadze i sprytowi. Mimo fatum, które na nim ciążyło był nieugięty i uparcie dążył do celu. Jego wyczerpująca podróż to symbol drogi człowieka przez życie. Każdy jak Odyseusz zmagać się musi z losem, doświadczać zarówno radości, jak i cierpienia oraz dokonywać różnych wyborów.

W kolejnym argumencie odwołam się do nietypowej osobowości jaką prezentował Mały Książę. Niepewny uczuć do Róży wyruszył w poszukiwaniu wiedzy i fundamentalnych wartości. Mały Książę dojrzewa poprzez poznanie świata. Bohater szuka własnego miejsca - jednak niekiedy kosztem negatywnych wrażeń. Próby, którym zostaje poddany wpływają na jego przemienienie. W tym przypadku podróż jest symbolem zmiany części osobowości, która ma dopiero nastąpić.

Dodatkowym argumentem może być wędrówka byłego powstańca, Skawińskiego. Emigrant podróżuje po świecie, jednak nigdzie nie może zagrzać sobie miejsca. Wraz z objęciem posady latarnika ma nadzieje, że właśnie tam uda mu się stworzyć namiastkę prawdziwego domu. Zagłębiony w lekturze, błądząc we wspomnieniach o ojczyźnie nie zapalił latarni morskiej przez co stracił posadę został ponownie skazany na tułaczkę. W tym wymiarze wędrówka nabiera cech cierpienia, które wynika z braku sprzyjających warunków do znalezienia swojego miejsca na ziemi poza krajem ojczystym.

W świetle przytoczonych argumentów oczywistym jest, iż wędrówka to sposób poznawania świata i siebie samego. Wędrówka jest dla każdego człowieka pojęciem subiektywnym. Każdy odbiera wędrówkę inaczej, dla jednych jest tylko fizycznym pokonywaniem kolejnych metrów, dla niektórych ma jednak wartość duchową. Świat stoi za drzwiami, wystarczy się tylko odważyć na pierwszy krok.