Filozofia św. Augustyna
Święty Augustyn ( 354-430), był filozofem i teologiem chrześcijańskim. Urodził się w Tagaście w Numidii. Uczył się w Madaurze i Karteginie. Studia ukończył w 372 r. W 373 r. stał się zwolennikiem manicheizmu ( głosił wiarę w ustawiczną walkę pomiędzy światłem i ciemnością, dobrem i złem). Był założycielem szkoły retoryki w Tagaście, nauczał również w Karteginie, Rzymie i Mediolanie. Całkowicie rozstał się ze wzorami Chrześcijańskimi . W wieku 19 lat doznał przemiany życiowej, przeżył swoje pierwsze religijne nawrócenie.
Głównym rysem filozofii św. Augustyna był teocentryzm ( Bogu przypisywał charakter osobowy i strukturę trynitarną (Trójca Święta), stwierdzał, że poznać go można wyłącznie przy pomocy iluminacji (nadprzyrodzone światło udzielone człowiekowi przez Boga dzięki któremu można poznać prawdy wieczne). W człowieku radykalnie odseparował duszę od ciała, widząc w niej substancję samoistną o wiele doskonalszą i nieśmiertelną. Świat który stworzył Bóg jest dobry, zło jest wytworem człowieka. Właściwego wyboru dokonują Ci których Bóg obdarzył łaską, bez zasług z ich strony to oni przeznaczeni są do zbawienia, pozostali pozostaną potępieni. Filozofia Augustyna była całkowicie oparta na wierze w Boga. Bóg jest źródłem, dawcą życia, łaski. Cała przyroda kierowana jest przez siły nadprzyrodzone. Nauka Augustyna zakładała, że człowiek jest rozdarty pomiędzy dobrem, umieszczony jest między aniołami a zwierzętami. Może osiągnąć szczęście gdy otworzy się na działanie bożej łaski. Poprzez ascezę, medytację i refleksję musi dążyć do poznania Boga. Augustyn twierdził, że celem ludzkiego życia jest szczęście a filozofia ma się przyczynić do jego osiągnięcia. To szczęście może dać tylko Bóg, aby je osiągnąć niezbędne jest poznanie Boga i własnej duszy. Augustyn modyfikuje i rozwija tezę cenionego przez niego Platona o wyższości duszy nad ciałem. To dusza, a nie ciało ma zdolność poznawania Boga. Zasadniczą postacią duchowego jest nie rozum, lecz wola. Rozum jest bierny a wola czynna. Natura człowieka przejawia się więc nie w tym co wiemy, lecz w tym czego chcemy. Augustyn uważał, że Bóg kieruje światem aż do najdrobniejszych szczegółów. Twierdził również, że czasu nie można zmierzyć, podał trzy argumenty:
Czas przeszły przestaje istnieć z chwilą, gdy staje się przeszłością.
Czas przyszły nie istnieje, gdyż jeszcze nie nadszedł.
Czas teraźniejszy zmienia się w przeszły gdy tylko zaistnieje.