|
I CZĘŚC
WSTĘPNA
(13
minut)
1. Czynności organizacyjne
sprawdzanie gotowości uczniów do zajęć.
2. Przedstawienie zadań
lekcji.
3. Uzasadnienie
teoretyczne, motywowanie do ćwiczeń fizycznych.
4. Zabawa masowa.
5. Ćwiczenia
wszechstronnie przygotowujące do realizacji celów lekcji.
ćwiczenia RR
ćwiczenia NN
ćwiczenia TT
|
- zbiórka, powitanie
- korekta postawy
- sprawdzenie obecności,
- podanie tematu zajęć
- nauczanie zabawy z
mocowaniem: ,,Sztafeta wahadłowa”,
- doskonalenie zabawy ze
śpiewem: ,,Dwóm tańczyć się zachciało”.
- zespół, który zwycięży
otrzyma ocenę bardzo dobrą,
- pokazanie możliwości
zabaw po lekcjach
„Dogoń
piłkę”
Na
sygnał prowadzącego (włączenie czasu), zawodnicy na obwodzie
kolejno podają piłkę, goniący natomiast stara się dotknąć
piłki lub zawodnika, który w danym momencie ją posiada. Po
wykonaniu zadania przez zawodnika z nr 1 podaje się mu uzyskany
czas, a jego miejsce zajmuje zawodnik nr 2 itp. Wygrywa zawodnik,
który wykona zadanie w najkrótszym czasie.
-W marszu, woreczek w
dłoniach podrzut woreczka w górę i chwyt w dłonie.
- W staniu- Krążenie
ramion w przód z woreczkiem w dłoni.
- W staniu- Krążenie
ramion w tył z woreczkiem w dłoni.
- W staniu- przekładanie
woreczka wokół tułowia.
-W staniu- podrzut woreczka
lewą ręką i chwyt prawą. (Następnie zmiana rąk).
-W marszu- Woreczek między
stopami, skoki obunóż po obwodzie koła.
-W biegu- trzymając
woreczek w dłoniach splecionych z tyłu, uderzanie stopami o
pośladki.
- W staniu- Naprzemienne
unoszenie kolan i przekładanie woreczka pod nimi.
-W staniu- Woreczek leży
na górnej części stopy, podrzut nogą i chwyt ręką.
-W staniu- Krążenie stopą
na której leży woreczek.
-W staniu- Woreczek w
dłoniach, skłony w przód.
-W staniu- Woreczek w
dłoniach, skłony w bok.
-W leżeniu przodem-
Woreczek na grzbiecie (karku), unoszenie tułowia.
-W leżeniu tyłem-
Woreczek między stopami, leżenie przerzutne.
-W leżeniu przodem-
Woreczek na grzbiecie (karku), ręce wyciągnięte przed siebie,
przeniesienie tułowia na pięty.
|
2
2
5
|
1,30'
0,30'
1'
3'
7'
|
- miejsce
składowania sprzętu znajduje się w rogu sali i oznaczone jest
skrótem ,,MSS”- zbiórka w szeregu.
MSS
N
X
X X X X
Dzieci
skacząc obunóż ustawiają się na obwodzie koła.
N
wyznacza osobę, która będzie gonić oraz zawodnika
posiadającego piłkę.
Koło
posiada średnicę 8-10 m, odstępy między zawodnikami na
obwodzie 2-3 kroki. Zawodnik goniący (nr 1) staje w odległości
¼ obwodu koła od zawodnika posiadającego piłkę (nr 2).
Szkic
sytuacyjny
Należy
ustalić sposób podań piłki. Zabawę powtarza się
2-4
razy, zmieniając każdorazowo kierunek podań i biegu.
Uczniowie
maszerują po obwodzie boiska do siatkówki. Na sygnał
nauczyciela podrzucają woreczki.
Uczniowie
stoją na obwodzie koła.
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
Uczniowie
poruszają się po obwodzie koła.
X X
X
X
X
X
X
X
X X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
|
|
II CZĘŚC GŁÓWNA
(26 minut)
6. Zabawa orientacyjno- porządkowa
7. Zabawa z mocowaniem.
8. Zabawa na czworakach.
9. Zabawa bieżna
10. Zabawa rzutna.
11. Zabawa skoczna.
12. Zabawa ze śpiewem.
13. Indywidualne, dowolne ćwiczenia.
|
”Wartownik”
Dzieci,
starają się podejść jak najbliżej do wartownika stojącego u
wejścia do obozu. Wartownik ma oczy zasłonięte (rzecz dzieje
się w nocy). Dzieci pragną dostać się do obozu od strony
wejście, przed którym właśnie stoi wartownik wsłuchujący się
pilnie czy nie usłyszy szmeru zdradzającego zbliżające się
dzieci. Gdy go wyraźnie rozezna, wówczas woła „stój”,
wskazując kierunek, z którego doszły go szmery. Podkradający
zatrzymują się, a prowadzący rozstrzyga, czy rozeznanie jest
słuszne. Jeśli tak, ruchem ręki wycofuje winnych do tyłu.
Potem dzieci w dalszym ciągu skradają się, często na
czworakach, a zawsze z niezwykłą ostrożnością i zwinnością.
Gdy jakieś dziecko dostanie się do obozu, a więc gdy przekroczy
zakreślającą wewnętrzny prostokąt, zostaje wartownikiem, a
wartownik przechodzi do grupy, która udaje się na pozycję
wyjściową. Na sygnał zabawa rozpoczyna się ponownie.
Osoby schwytane, znajdujące się w ,,sieci pająka” chodzą
na czworaka i czekają na resztę much.
Sztafeta wahadłowa
Pierwszy z każdego rzędu stojącego na linii startu ,
trzymając 1 kg piłkę lekarską , biegnie do pierwszego z rzędu
stojącego na mecie i przekazuje mu piłkę, którą ten z kolei
zanosi do stojącego na linii startu itd. Każdy, kto odda piłkę
swemu następcy, staje na końcu zespołu, do którego przybył. W
ten sposób następuje całkowita zmiana miejsc współćwiczących.
Wygrywa zespół, który zdobędzie więcej punktów.
Wyścig
rzędów. Uczeń
z małą piłeczką na karku, na czworakach przodem, wyminięcie
chorągiewki, powstanie i podanie piłeczki do następnego ucznia
z drużyny. Przewidziane trzy tury, w której każda drużyna może
zdobyć punkty.
„Człowiek bez twarzy”
Na Sygnał bieg do półmetka, gdzie leżą mazaki. Zadaniem
kolejnych osób jest namalowanie na swoim balonie twarzy w
zależności od nastroju i inwencji twórczej (balon wesoły,
smutny, śmieszny itp.) i powrót na linię startu. Liczy się
szybkość i pomysłowość w wykonaniu zadania.
Mniejsza
część zespołu –myśliwi -staje z piłeczkami w ręku w
luźnej gromadce, większa zaś część „przepiórki’ staje
tuż przed nimi w pewnej odległości gotowa do biegu przed
siebie .Oba zespoły zwrócone są twarzami do siebie.
W
czasie gdy „ciągną” przepiórki, myśliwi celują w nie
piłeczkami. Przepiórki w polu niebezpieczeństwa przyspieszają
bieg , broniąc się w ten sposób od trafienia piłeczką.
Trafione powiększają zespól myśliwych , pozostałe zaś
„ciągną” po raz drugi , trzeci. Przepiórki , które nie
zostały trafione przejmują w kolejnej odsłonie zabawy rolę
myśliwych.
Wywołana
para staje naprzeciw siebie w przysiadzie z ugiętymi ramionami i
dłońmi wzniesionymi na wysokość twarzy. Skacząc w przysiadzie
przepycha się dłońmi i stara się nawzajem wytrącić z
równowagi. Można stosować uniki , uskoki , zwody.
DWÓM
TAŃCZYĆ SIĘ ZACHCIAŁO
Dwóm
tańczyć się zachciało,
zachciało, zachciało,
lecz
im się nie udało,
fari, fari, fara.
Kłócili
się ze sobą,
ze sobą, ze sobą,
ja nie chcę
tańczyć z tobą,
fari, fari, fara.
Poszukam,
więc innego,
innego, innego,
do tańca zdolniejszego,
fari, fari, fara.
|
2
2
1
1
2
1
2
5
|
3'
3'
3'
4'
6'
3'
3'
2'
|
Ustawienie: rozsypka
N
X X X
X X W
X
X X
X
Uczestnicy stają w luźnej gromadce na boisku, jedno z nich
jako wartownik (W) w wyznaczonym polu.
Trzy
ostatnio schwytane osoby zostają nagrodzone ,,+”.
Zespół, który wygra zostaje nagrodzony 1 punktem.
Osoby ze środka koła podskokami na jednej nodze tworzą jeden
rząd, natomiast osoby stojące na obwodzie koła łapiąc się za
kostki tworzą drugi rząd.
Osoby niećwiczące rozdają każdej osobie ćwiczącej po 2
szarfy.
Ustawiają chorągiewki na liniach oznaczając w ten sposób
linię startu i mety, w odległości 15 kroków.
Nauczanie
zabawy.
Podział
na zespoły. Każdy zespół podzielony na dwie części, z
których jeden ustawia się na linii startu, a drugi naprzeciw na
linii mety.
N
XXX●---->
<--XXX
XXX●---->
<--XXX
XXX●---->
<--XXX
Punktacja:
- za szybkość: 1m.-15 pkt, 2m.-13 pkt, 3m.-11 pkt. Za każdy
błąd odlicza się po 1 pkt.
Błędy: zgubienie piłki, falstart.
Wygrywa drużyna, której pozostanie więcej pkt.
1 piłeczka na drużynę.
Przed wyścigiem ostrzec przed rzucaniem piłki do osoby
nieprzygotowanej.Dopuszczalne sposoby rzucania piłki, to
jednorącz sposobem górnym i dolnym. Po ukończeniu biegu uczeń
siada nieco dalej za chorągiewką
XXX●--->
O
XXX●--->
O
XXX●--->
O
Pkt.
Za szybkość 1-15pkt 2-13pkt 3-11pkt.
Za
błąd –1 pkt. (uderzenie piłeczki o ziemię, nie poruszanie
się na czworaka, za wczesne podniesienie się)
Przybory: 1 balon dla każdego uczestnika, kolorowe mazaki po
jednym na zespół lub każdą osobę.
Ustawienie: na linii startu w rzędach, gromadkach lub
pojedynczo, na półmetku, mazaki; każdy uczestnik trzyma w ręku
swój balon.
N
XXXỌ ---->
¬
XXXỌ ---->
¬
XXXỌ ---->
¬
Zwracamy
uwagę na bezpieczeństwo rzutów.
M
– Myśliwi
M●
M●
M●
N
↑
↑
X
X X X
X
X X
Ustawienie:
Dwa
szeregi naprzeciwko siebie.
XXXXXXXXXXXXXX
↕
N
XXXXXXXXXXXXXX
Wygrywa
szereg który odniesie więcej zwycięstw.
Dzieci
- w parach - trzymają się za ręce. krzyżując ręce. Tanecznym
krokiem przesuwają się do przodu.
Zatrzymują
się i wygrażają sobie,
udają, że się odpychają.
Rozchodzą
się, wybierają nowych partnerów, ponownie chwytają się za
ręce.
ODMIANA
I:
Dzieci
– w parach – trzymają się krzyżując ręce. Zwracają się
twarzami w tę samą stronę i tanecznym krokiem przesuwają
się do przodu.
Zatrzymują
się i wygrażają sobie,
udają, że się odpychają.
Rozchodzą
się, wybierają nowych partnerów, ponownie krzyżują ramiona i
chwytają się za ręce, następnie kręcą się dookoła.
ODMIANA II: Dzieci trzymają
na głowach woreczki, starając się by nie spadły.
|