Religia objawiona, jaka jest Islam, zawiera w sobie prawdę i sposób dochodzenia do prawdy.

Doktryna – podział na sacrum i profanum, to co rzeczywiste i względne.

Metoda wiązania się z absolutem jest specyficzna w każdej religii. Wiąże ona to co względne z absolutem.

Bezsens tworzenia religii synkretycznych, gdyż wczucie w jedną religię daję zrozumienie innych.

Islam zajmuję się absolutem, nie zaś przejawami absolutu.

Człowiek posiada w sobie cząstkę duchową fitra.

Islam opiera się na Allahu, nie zaś Mahomecie.

Człowiek jako istota słaba, pędzona swymi popędami zwierzęcymi.

Człowiek jako teofania boga i jego cech, jest jego następcą na ziemi.

Malakuti – cząstka człowieka boskiej natury.

Istota Allaha az-zat jest transcendentna.

Boskie formy w człowieku:

• inteligencja – odróżnianie prawdy od fałszu; rzeczywistości od iluzji;

• wolny wybór – pomiędzy prawdą, a fałszem;

• zdolność mówienia;

Al-lim – wiedzący. Jedno z imion Allaha.

Bóg cieszy się absolutną wolnością.

Allah jest nieskończony.

Do niego należy słowo.

Dzięki boskim cechom człowiek może powrócić do boga.

Prawdziwa inteligencja to uświadomienie sobie prawdy, że prawdziwą jest tylko rzeczywistość absolutna.

To co poza Allahem jest względne.

Inne prawdy są względne.

Wolność wyboru podstawą sensu religii.

Islam nie jest fatalistyczny.

Teomorficzna forma człowieka pozwala mu na czerpaniu z wolności boskiej.

Człowiek jest na tyle wolny, na ile jest rzeczywisty. Dzieli on wolność bożą, przez co jest odpowiedzialny za swoje wybory.

Mowa jest zewnętrznym przejawem naszej wewnętrzności. Jej centralna pozycja w rytuałach.

Salat – codzienna modlitwa, jeden z filarów Islamu.

Al – akl – rozum, intelekt.

Utrata wiary to dysfunkcja intelektu, nie woli.

Człowiek jest ukryty przed bogiem. Zadaniem człowieka jest odsłonięcie się przed nim.

Islam jest drogą poznania.

Racjonalizm jako wtórna forma wiedzy.

Bez objawienia człowiek nie jest w stanie odszukać drogi do odkrycia się przed bogiem. Objawienie jako przypomnienie.

Człowiek zapomina o swym boskim pierwiastku.

Człowiek lekceważy swoją prawdziwą naturę.

Objawienie budzi człowieka ze snu względności.

Człowiek jako jedyny może osiągnąć świętość. To odróżnia go od zwierząt.

Brak grzechu pierworodnego.

Religia jako niezbędny element człowieczeństwa.

Człowiek może jako jedyna istota zanegować siebie.

Czarny kamień Al-Kaby – symbol powiernictwa człowieka. Symbolizuję on przymierzę pomiędzy człowiekiem, a bogiem.

Poznanie imienia danej rzeczy daje nad nią władzę. Człowiek poznał od boga nazwy wzssytkich rzeczy.

Salima – pokój, jak i poddanie się. Poddanie się woli boskiej daje pokój.

Muzułmanin ma za zadanie, poprzez swoją wolną wolę, poddać się woli absolutu.

• Kto przyjmuję objawienie boskie jest muzułmaninem; dotyczy to wyznawców wszystkich religii objawionych;

• człowiek podporządkowany prawom natury pochodzącym od boga; dotyczy to wszystkich przedmiotów, które są zależne od praw natury; tylko człowiek może przestać być musilm;

• człowiek święty, w każdym momencie żyjący wg praw boskich;

Tauhid – idea jedności, jedna z głównych idei Islamu.

Islam jako religia cywilizacyjna musiał zając się sprawą wojny.

Poprzez odwołanie do jedności Islam jest religią pierwotną.

Pramonoteizm.

Historia składa się z cyklów upadków i odradzania się.

Upadek wynika z niszczącego wpływu otoczenia ziemskiego.

Ciągłość tradycji proroczej przez Adama, Abrahama, Jezusa oraz Mahometa.

Chrystus jako prorok, a nie wcielenie boga.

Islam łączy w pierwotną jedność tradycję judeochrześcijańską.

Islam jest również religią ostateczną, ostatnią formą, podsumowującą poprzednie stadia.

Mahomet jako pieczęć proroków, ostatni prorok.

Islam włączał wszystko, co nie wychodziło poza pierwotną jednolitość Allaha.

Koran został objawiony Prorokowi przez Archanioła Gabriela. Prorok był w stanie recytować Koran pomimo tego, że był niepiśmienny.

Mahomet jest niepiśmienny bo jest czysty i niepokalany. Podkreśla także bierność Proroka wobec objawienia Koranu.

Arabskie językiem liturgicznym i zarazem świętym.

Koran jest recytacją, rozróżnieniem, jak i matką wszystkich ksiąg.

Koran zawiera doktrynę, naukę moralną, jak i wiedzę metafizyczną.

Koran zawiera prototyp wszelkiego stworzenia, ponieważ wszystko zostało stworzone ze Słowa.

Koran jest też obrazem świata.

Tawil – interpretacja tekstu wypływająca z pobudek wewnętrznych czytelnika, co pozwala zrozumieć głębie tekstu, jego wnętrze, symbolikę.

Szyici – najgłębsze prawdy duchowe Koranu są dostępne tylko prorokom.

Duchowa natura Proroka jest miejscami przykryta z powodu jego ziemskich funkcji.

Hadisy są dopełnieniem Koranu, dzięki nim możliwe jest jego zrozumienie dla innych.

Kilka rodzajów proroków:

• Nabi – człowiek, do którego przemówił bóg; jest to powszechne zjawisko, każdy lud ma mieć takiego proroka;

• Anbija/Rasul – człowiek, do którego przemówił bóg i ma on za zadanie głosić naukę wśród swojego ludu;

• Ulu – Lazm – prorok, który zakłada nową religię;

Mahomet był każdym z tych trzech proroków.

Objawienie już nie jest możliwe, ale pozostaje natchnienie, dzięki Prorokowi.

Prorok jako człowiek uniwersalny.

Ismailizm. Idee i wartości Islamu oraz Dzieje Arabów.