Umm Salamah przekazała: „Przysięgam na to na co przysięga Umm Salamah, że Ali był spośród
ludzi najbliższym Wysłannikowi Allaha (s). W dniu, w którym Wysłannik Allaha (s) zmarł, posłał

po Alego. Wydaje mi się, że zlecił mu jakieś zadanie. Później trzy razy pytał czy Ali już wrócił. Ali
wrócił przed świtem. Domyśliliśmy się, że zechcą porozmawiać na osobności więc opuściliśmy

pokój, który należał do Aiszy. Ja ostatnia wychodziłam z pokoju, usiadłam więc blisko drzwi w
drugim pomieszczeniu. Ali pochylił się i szeptem były mu przekazywane jakieś tajemnice.” (Al-

Nisa’i, Khasa’is al-Imam Ali bin Abi Talib, al-Baladhiri, Ansab al-Ashraf, vol. 2, str. 65. Przekaz ten
przytacza także w swoim Musnad Ahmad bin Hanbal, a także al-Kanji, Al.-Muhib al-Tabari i inni.)

Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Ali jest bramą do mojej wiedzy i tym, który po mnie wyjaśnia
mojej ummie to co mi zesłano. Miłowanie go to wiara a nienawidzenie go to hipokryzja…” (Jalal
al-Din al-Suyuti, Tarikh al-Khulafa, vol. 1, str. 7)

Wysłannik Allaha (s) powiedział: “Ja jestem miastem wiedzy a Ali jest jego bramą.” (cytowane
przez Ahmada bin Hanbala oraz przez al-Tirmidhi w al-Jami’ al-Sahih)

Anas bin Malik przekazuje, iż Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Najlepszym sędzią spośród moich
ludzi jest Ali.” (Al-Riyad al-Nadirah, vol. 2, str. 198)

Wysłannik Allaha (s) powiedział: “Zaistnieją po mnie kłótnie, więc trzymajcie się blisko Alego bin
Abi Taliba, ponieważ to on będzie pierwszym który mnie ujrzy i uściśnie moją dłoń w Dniu
Zmartwychwstania. On jest (blisko mnie) w wyższym niebie i rozsądza pomiędzy właściwym a
niewłaściwym.” (Al-Kanji al-Shafi’i, al-Kifayat al-Talib; al-Hafidh, al-Amali)

Wysłannik Allaha (s) powiedział: „Jeśli na jednej szali wagi umieścić niebiosa i ziemię, a na
drugiej szali wiarę Alego, wiara Alego będzie cięższa.” (cytowane przez al-Dailami w oparciu o
autorytet Ibn Umara. Zob. Kanz al-Ummal, vol. 6, str. 156 oraz a-Riyad al-Nadirah, vol. 2, str.
226)

Imam as-Sadiq (a) powiedział: „Ali bin Abi Talib miał służącego o imieniu Qanbar, który go bardzo
miłował. Zawsze kiedy Imam Ali gdzieś wychodził, Qanbar brał miecz i szedł za nim. Pewnej nocy
Imam go ujrzał i zapytał: ‘O Qanbarze, co jest z tobą?’ Tamten odpowiedział: ‘Idę za tobą. Ludzie
są tacy jak widzisz, więc martwię się o ciebie.’ Imam Ali odrzekł: ‘Czy ochraniasz mnie przed
mieszkańcami niebios czy przed mieszkańcami ziemi? Mieszkańcy ziemi nie mogą mi nic uczynić
bez zgody Allaha, Wywyższonego, więc zawróć. A Qanbar zawrócił.” (Bihar al-Anwar, vol. 41, str.
1)

Imam as-Sadiq (a) powiedział: „Pewnego dnia Amir al-Mu’minin (Ali) siedział pod ścianą,
rozsądzając pomiędzy ludźmi. Ktoś powiedział mu: ‘Nie siedź pod tą ścianą, gdyż jest peknięta.’
Imam Ali (a) powiedział: ‘Człowiek zważa na swój los.’ Gdy Imam odsunął się od ściany, ona się
zawaliła. Amir al-Mu’minin (a) zwykł czynić takie rzeczy. To jest wiara.” (Bihar al-Anwar, vol. 41,
str. 6)

Sa’id bin Qais al-Hamdani powiedział: “Pewnego dnia podczas bitwy ujrzałem człowieka w dwóch
szatach i podszedłem bliżej. Był to Amir al-Mu’minin (a). Spytałem go ‘O Przywódco Wiernych,

dlaczego tutaj jesteś?’ On odrzekł: „Każdy sługa Allaha jest chroniony przez Niego. Przy każdym
znajdują się dwa anioły, które chronią go przed upadkiem z góry czy wpadnięciem do studni.
Jednak kiedy nadchodzi jego los, wtedy zostawiają go.” (Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 6)

Imam Ali (a) powiedział: „Przywódcy prawdy muszą w jedzeniu i ubraniu postępować za
przykładem najuboższych spośród swoich poddanych, tak aby biedak ich widział i był zadowolony
z tego co ma i dziękował Allahowi, a bogacz był bardziej wdzięczny Allahowi i bardziej skromny.”
(Tadhkirat al-Khawas, str. 118)

Imam Ali (a) pouczył swoją armię: „Nie możecie zacząć walczyć dopóki nie zacznie wróg; nie
możecie zabijać tego kto odwraca się plecami i przestaje walczyć, ani tego kto jest ranny ani tego
kto niezdolny jest się obronić w walce. Nie możecie krzywdzić kobiet, nawet jeżeli one was
przeklinają.” (Nahdż al Balagha, list nr 14)

Nawet kiedy Imam Ali (a) był Kalifem, sam robił zakupy. Gdy ludzie widzieli jak czyni to
najwyższa osoba we wspólnocie, chcieli nieść jego ciężary, na co Imam (a) odpowiadał: „Bardziej
odpowiednie jest dla głowy rodziny aby sam niósł swe ciężary.” (Ibn Shahrashub, Manaqib Aal Abi
Talib, vol. 1, str. 372)

Imam al-Baqir (a) powiedział: „Pewnego gorącego dnia Imam Ali (a) powrócił do domu i zastał w
nim kobietę, która powiedziała mu: ‘Mój mąż mnie skrzywdził, przestraszył i obraził.’ Imam (a)
odrzekł: „O służebnico Allaha, odczekaj nieco, aż się nieco ochłodzi, a pójdę z tobą, jeśli Allah
zechce.’ Kobieta powiedziała ‘Ale on będzie się coraz bardziej złościł.” Imam (a) pomyślał chwilę i
odrzekł: ‘Na Allaha, skrzywdzeni muszą dostać swe prawa bez strachu! Prowadź mnie do swego
domu.’ Kiedy przybyli do jej domu, Imam (a) zatrzymał się przed drzwiami i uniósł swój głos z
pozdrowieniem. Wyszedł młody człowiek, Imam (a) powiedział do niego: ‘O sługo Allaha, bój się
Allaha, przestraszyłeś ją i odesłałeś.’ „A co ci do tego?’ spytał młody człowiek. Imam (a)
odpowiedział: ‘Nakazuję ci czynić dobro a zakazuję czynić zło, ale ty witasz mnie złem a
zaprzeczasz dobru!’ Wtedy przechodzący obok ludzie pozdrowili Imama (a) nazywając go Amir al-
Mu’minin (Przywódcą Wiernych). Młody człowiek dopiero teraz zorientował się z kim rozmawia,
przeprosił i powiedział: ‘O Przywódco Wiernych, proszę wybacz mi moje złe postępowanie. Na
Allaha, będę dla niej jak pył po którym stąpa.’ Imam (a) zwrócił się teraz do kobiety ze słowami
‘O służebnico Allaha, idź do swego domu i staraj się nie prowokować takich sytuacji.” (Manaqib
Aal Abi Talib, vol. 1, str. 374)

Jeden z Khawaridż (buntowników przeciw Imamowi po bitwie Siffin) przeklął Imama (a) i nazwał
go niewiernym. Zwolennicy Imama (a) chcieli go zabić jednak Imam Ali (a) powstrzymał ich
mówiąc: „Możecie albo przekląć jego za to, że przeklął nas, albo wybaczyć tę obrazę.” (Manaqib
Ibn Shahrashub, vol. 1, str. 280; Bihar al-Anwar, vol. 41, str. 49)

Ibn Nabata przekazał: „Kiedy ludzie złożyli hołd Alemu (a) jako Kalifowi, przyszedł do meczetu w
turbanie i szacie Wysłannika Allaha (s), wszedł na minbar, wysławił Allaha, przemawiał do ludzi,

ostrzegał ich, po czym usiadł i powiedział: ‘O ludzie, pytajcie mnie zanim mnie zabraknie. Pytajcie
mnie, ponieważ ja mam wiedzę o Pierwszych i Ostatnich. Na Allaha, gdybym miał rozsądzać,
rozsądzałbym ludzi Tory zgodnie z Torą, ludzi Ewangelii zgodnie z Ewangelią, ludzi Psalmów
zgodnie z Psalmami, a ludzi Furqanu (Qur’anu) zgodnie z Furqanem, tak aby każde Pismo na
końcu zadeklarowało: O Panie! Ali rozsądził właśnie wedle Twego sądu. Na Allaha, ja jestem
obeznany z Qur’anem i jego interpretacją bardziej niż ktokolwiek kto twierdzi, że go zna.’ Potem
powtórzył: ‘Pytajcie mnie zanim mnie stracicie. Na tego, który rozłupał nasienie i stworzył duszę,
jeżeli spytacie mnie o Qur’an wers po wersie, powiem wam kiedy został (dany wers) objawiony, o
czym mówi, powiem wam który jest wersem unieważniającym a który unieważnionym, który jest
konkretny a który ogólnikowy, który jest bezdyskusyjny a który alegoryczny, który jest z Mekki a
który z Medyny. Na Allaha, nie ma takiej grupy, która jest dobrze prowadzona lub błądzi żebym ja
nie znał jej przywódcy.” (Al-Bihar, vol. 40, roz. 93; Szaikh Mufid, al-Irshad, str. 191)

Imam Ali (a) powiedział: „Pytajcie mnie! Na Allaha, nie możecie zadać mi pytania bez uzyskania
na nie odpowiedzi. Pytajcie mnie o Księgę Allaha, ponieważ, na Allaha, nie ma jednego wersu o
którym nie wiedziałbym czy został objawiony w dzień czy w nocy, w dolinie czy na szczycie góry.”
(A’yan al-Shi’ah, vol. 3, sek. 1, str. 63; hadis ten znajduje się również w Sahih Muslim)

Sa’id bin al-Musayab powiedział: „Nikt nie mógł rzec ‘Pytajcie mnie’, tylko Ali ibn Abi Talib.” (A’yan
al-Shi’ah, vol. 3, sek. 1, str. 63)

Przyrzekam na Allaha, że gdyby oferowano mi wszystkie kontynenty ziemi i wszystko co jest pod
słońcem za zgrzeszenie przeciw Allahowi nawet przez kradzież jednego ziarnka jęczmienia
mrówce, nigdy bym tego nie uczynił.

Obyście nie postępowali tak by inni wyprzedzali was w wypełnianiu słów Qur’anu.

Człowiek, który poznał smak prawdy, nie skłamie nawet w żartach.

Prawdziwy muzułmanin wybierze prawdę działającą na jego szkodę, niż kłamstwo przysparzające
mu korzyści. Dzięki takiemu wyborowi zyska jednak wewnętrzny spokój.

Nie zasmakuje wiary ten kto nie powstrzymuje się od kłamstwa, zarówno poważnie jak i w
żartach.

O Allahu! Nie czczę Cię dla Twego raju ani ze strachu przed piekłem. Gdybyś nie stworzył raju i
piekła i tak modliłbym się do Ciebie, ponieważ jesteś godzien czci. Czczę Cię nie dlatego, że mnie
stworzyłeś i obdarzyłeś łaską i nie dlatego, że przygotowałeś raj dla modlących się. Czczę cię
dlatego, że istniejesz i godzien jesteś czci!

Gdyby modlący się człowiek zdawał sobie sprawę z tego do jakiego stopnia otacza go łaska
Allaha, nigdy nie uniósłby swej głowy z pokłonu.

Opuszczanie wzroku dobrze służy jako bariera dla ludzkich żądz.

W momencie swej śmierci, Imam Ali (a) powiedział swym synom, Hasanowi (a) i Husainowi (a):
‘Radzę wam abyście bali się Allaha i abyście nie wzdychali za przyjemnościami tego świata nawet
gdy będą one za wami biegły. Nie żałujcie niczego z rzeczy, których wam na tym świecie
odmówiono. Mówcie prawdę i czyńcie z myślą o rachunku. Bądźcie wrogami oprawców i
pomocnikami uciskanych’.

Inwokacja do Allaha pomoże wam w tych sytuacjach: w czasie recytacji Qur’anu, podczas
wezwania do modlitwy, kiedy pada deszcz, kiedy wyruszacie na Świętą Wojnę gotowi na
męczeństwo i gdy wzywa Allaha człowiek uciskany.

Twoje upominanie innego wiernego w obecności innych ludzi ma na celu tylko poniżenie go.
(Należy porozmawiać z nim na osobności.)

W każdych warunkach idźcie na ugodę z żonami i rozmawiajcie z nimi ciepło i miłymi słowami aby
mogły zmieniać swoje czyny na dobre.

Zapytano ‘Alego (a): ‘Jaka mowa jest najlepsza w oczach Allaha?’ Odpowiedział: ‘Duża ilość zikru,
wstawiennictwa (tadarru’) oraz dua (suplikacji).’

‘

Ali (a) powiedział: ‘Cztery rzeczy działają na korzyść człowieka a nie przeciw niemu: wiara i

dziękczynienie bowiem Allah mówi „Dlaczego Allah miałby karać jeśli będziecie wdzięczni i jeśli
uwierzycie?” (4:147); prośba o przebaczenie bowiem On mówi „Allah nie będzie ich karał jeśli oni
poproszą o przebaczenie” (8:33) oraz suplikacja bowiem On mówi „Mój Pan nie troszczyłby się o
was bez waszego wzywania.” (25:77)

Ktoś, kto zdołał poznać siebie osiągnął najwyższy poziom wiedzy.

Dla człowieka szanującego siebie, cielesne żądze nie stanowią żadnego zagrożenia.

Schludne ubranie usuwa żal i zmartwienia oraz pomaga w modlitwie.

Łaźnia, jakież to przyjemne miejsce, gdzie człowiek może usunąć brud i nieczystości.

Ubieraj ładne szaty i przystrajaj się, Allah jest bowiem dobrotliwy, lecz ubierając się i strojąc,
korzystaj tylko z rzeczy dozwolonych prawem.

Najlepszy przyjaciel to ten, który zachęca do czynienia dobra.

Wartość człowieka mierzy się wartością jego przyjaciół.

Unikaj towarzystwa złych ludzi, bowiem zły przyjaciel upodobni cię do siebie. Dopóki tego nie
uczyni nie zaakceptuje cię wcale.

Unikaj towarzystwa ze złoczyńcą, ponieważ sprzeda cię wrogowi za byle co.

„

Wiem kiedy to [panowanie Dadżdżala] nastąpi nie więcej od was, lecz pewne znaki i warunki

będą po sobie następować… Gdy ludzie pozwolą umrzeć słowom modlitwy; zniszczą zaufanie;
uznają kłamstwo za dozwolone… zamienią religię na doczesny świat… będą rozdzierać łona,
podążać za swymi żądzami, a przelew krwi będzie im obojętny, zdolność ich poznania będzie
słaba, a tyrania stanie się źródłem dumy… niemoralność, kłamstwa, zbrodnia i represja będą
rozpowszechnione, a księgi upiększone… gdy mężczyźni wyglądać będą jak kobiety, a kobiety jak
mężczyźni…”