2. Płaczcie wesołe niebieskie pokoje, * Na dzie

ń

dzisiejszy i sieroctwo swoje;

Płaczcie nad grobem, w którym poło

ż

ony * Boga waszego Syn jednorodzony.

3. Płacz jasne sło

ń

ce, płacz koło miesi

ę

czne, * Zalejcie gwiazdy

ś

wiatła swoje wdzi

ę

czne;

Płaczcie promienie z nieba wywieszone, * Wasze przedniejsze

ś

wiatło zagaszone.

4. Płaczcie obłoki, płaczcie chmury d

ż

d

ż

yste, * Łzy zamiast rosy wylejcie rz

ę

siste;

Płaczcie pioruny, płaczcie błyskawice * Nad grobem Króla niebieskiej stolice.

5. Płaczcie i wiatry i niebieskie biegi, * Płaczcie d

ż

d

ż

e, grady, płaczcie mrozy,

ś

niegi;

Płaczcie

ś

ciel

ą

c si

ę

pod swemi górami, * W tym grobie le

ż

y, który władał Wami.

6. Płaczcie zatopy, płaczcie morskie wały, * Płaczcie i wyspy, płaczcie morskie skały;
Płaczcie! umarł Pan, który was fundował, * Tu le

ż

y, co Wam wszystkim rozkazował.

7. Płaczcie i ryby i wielorybowie, * Płaczcie syreny, płaczcie delfinowie;
Płaczcie pod wod

ą

niepoj

ę

te dziwy,* Umarł Pan a wasz Stworzyciel prawdziwy.

8. Płaczcie potoki, płaczcie niezmierzone, * Rzeki i

ź

ródła płaczcie niezbrodzone;

Płaczcie, umarł Pan, który wasze wody * Stoczył i brodom naznaczył przechody.

9. Płacz ziemio, płaczcie fundamenta ziemne, * Płaczcie jaskinie, płaczcie lochy ciemne;
Płaczcie, Pan umarł, budownik wasz miły, * W którego

ś

cie si

ę

r

ę

ku zawiesiły.

10. Płaczcie pagórki, góry i doliny, * Płaczcie, zwierz

ę

ta, ptaki i ro

ś

liny,

Umarł Pan, który r

ę

kami swojemi * Was ugruntował na obszernej ziemi.

11. Płacz i ty góro

ś

wi

ę

ta uwielbiona, * Płacz Chrystusow

ą

ś

mierci

ą

po

ś

wi

ę

cona

Płacz, któr

ą

krwawe pokropiły zdroje; * Płacz na której Pan stracił

ż

ycie swoje.

12. Płacz i ty grobie w skale wykowany, * Płacz, który Pana piastujesz nad Pany;
Płacz

ś

mierci Jego, kamieniu szcz

ęś

liwy, * Pod którym le

ż

y Syn Boga prawdziwy.

13. Płaczcie pustynie i wy cedry

ś

liczne, * I wy te

ż

lasy płaczcie okoliczne;

Płaczcie pod których cieniem le

ż

y ciało, * Które Bo

ż

ego Ducha ukrywało.

14. Płaczcie ptasz

ę

ta, płaczcie bydło polne, * Płaczcie i le

ś

ne zwierz

ę

ta swawolne;

Płaczcie robactwa, płaczcie i gadziny, * Stwórca wasz umarł, Syn Boga jedyny.

15. Płacz na ostatek człowiecze, któremu * To wszystko kwoli stworzone samemu;
I owszem jakby stworzenie wszelakie, * Zawarł Bóg w tobie przez

ż

ycie trojakie.

16. Bo ro

ś

niesz z drzewem, czujesz z bestyjami, * A rozumem si

ę

rz

ą

dzisz z Aniołami;

Dopomó

ż

tedy wszelkiemu stworzeniu, * Płaka

ć

nad Panem w Jego um

ę

czeniu.

17. Niech ci ju

ż

teraz obłudy

ś

wiatowe * Obmierzn

ą

, widz

ą

c bóle Jezusowe;

Niech ci

ę

swawolne nie rozbestwia ciało, * Coby ci

ę

raczej we łzach nurza

ć

miało,

18. Gdy w Chrystusowem członka nie masz ciele, * Któryby za ci

ę

nie ucierpiał wiele;

Nie daj i czartu nad sob

ą

przewodzi

ć

, * Gdy

ż

Odkupiciel, chc

ą

c ci

ę

wyswobodzi

ć

.

19. Z niewoli jego

ż

ywot Swój poło

ż

ył, * I moc czartowsk

ą

, z któr

ą

On si

ę

sro

ż

ył

Starł i ukrócił, to wszystko dla ciebie * Czyni

ą

c, a

ż

eby

ś

z Nim wiekował w niebie.

20. Bierz przykład z Piotra, jak w jaskini

ś

locha, * Obacz jak Pana po zaprzeniu kocha;

Niech ci

ę

wyuczy płaka

ć

Magdalena, * Nie tak jak płacze zdradliwa syrena.

21. Ale prawdziwszy

ż

al tu uczyniwszy, * Łzami i skruch

ą

serce napełniwszy,

We

ź

na uwag

ę

,

ż

e twa zło

ść

wierutna, * Rozbierz to sobie:

ż

e ta

ś

mier

ć

okrutna

22. Spotkała Pana za twoje sprosno

ś

ci, * Za one w grzechach brzydkie bezecno

ś

ci?

Ty

ś

to obna

ż

ył Pana niewstydami, * Biczowałe

ś

Go ró

ż

nemi grzechami.

23. Ty

ś

koronował cierniow

ą

koron

ą

, * Kiedy

ś

zezwalał i cieszył si

ę

on

ą

Nieczyst

ą

my

ś

l

ą

; ty

ś

na krzy

ż

przykował, * Kiedy

ś

przykazy Jego przest

ę

pował.

24. Słuszna rzecz tedy płaka

ć

ci serdecznie, * Człowiecze grzeszny, i owszem koniecznie

Płaka

ć

potrzeba, rzewliwemi łzami; * I gdyby mo

ż

na,

ż

eby upustami

25. Lały si

ę

z oczu twych bystre strumienie, * oczyszczaj

ą

c ci tak brzydkie sumienie;

A jesli

ć

trudno

ść

, serce opoczyste, * Czyni do

ż

alu, i oczy skaliste

26. Nie chc

ą

pozwoli

ć

do łez swej powieki, * Udaj si

ę

radz

ę

, do szczerej opieki

Pod krzy

ż

em ci

ęż

ko Panny bolej

ą

cej * Oraz i Matki rzewliwie płacz

ą

cej.

27. By łez obfitych pozwoli

ć

ci chciała, * A serce

ż

alem na pół rozkrajała;

ś

eby

ś

w tem

ż

yciu, płacz

ą

c dostatecznie, * Mógł potem w niebie z Ni

ą

królowa

ć

wiecznie.