Henryk Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy” -

charakterystyka Nel

Nel Rawlison to pierwszoplanowa bohaterka powieści ,,W pustyni i w

puszczy” autorstwa Henryka Sienkiewicza. Kiedy ją poznajemy,

dziewczynka ma osiem lat i jest oddaną przyjaciółką Stasia

Tarkowskiego. To córka angielskiego inżyniera - pana Rawlisona, który

wraz z ojcem Stasia pracuje przy budowie Kanału Sueskiego. Gdy Nel

była jeszcze mała, zmarła jej matka. Ojciec próbuje zrekompensować

jej tę stratę otaczając jedynaczkę wielką troską i miłością. Dziewczynka

jest oczkiem w głowie taty, dlatego tak ciężko jej znieść i zrozumieć

wymuszone rozstanie.

Nel ma wiele wdzięku osobistego, jest drobna, szczupła, ma zielone

oczy i jasne włosy. Darzy Stasia dużą sympatią. Chłopiec jest dla niej

prawdziwym autorytetem. Razem snują fantazje o niebezpiecznych

przygodach, w których drogi ,,Stes” będzie mógł udowodnić swoją

odwagę ratując ją z opresji. Jak się później okaże, losy dwojga

przyjaciół przerosły ich najśmielsze wyobrażenia.

Po porwaniu, Nel dzielnie znosi trudy podróży. Stara się być dzielna,

ale jest przecież jeszcze dzieckiem, więc nie dziwią jej często

,,spocone” oczy (tak mówi do Stasia, gdy nie jest w stanie powstrzymać

łez). Nie chce przysparzać przyjacielowi zmartwień i stara się nie

narzekać, gdy czuje pragnienie czy głód. Bardzo przeżywa, gdy Beduini

znęcają się nad Kalim. Kocha też zwierzęta: psa Sabę i oswojonego

przez nią samą Kinga. To właśnie jej perswazje mają decydujący wpływ

na uratowanie uwięzionego w wąwozie słonia.

Zabicie porywaczy przez Stasia wywiera na małej podróżniczce

olbrzymie wrażenie, traci przez chwilę zaufanie do chłopca i boi się, że

wyrządzi jej krzywdę. Z czasem przekonuje się jednak, że była to

jedyna szansa ucieczki, a troska młodego Polaka tłumi w niej wszelki

strach i niepokój. Dziewczynka zapada na ciężką chorobę, która

pozbawia ją ostatka sił: ,,dopiero w świetle dziennym można było

dokładnie zobaczyć, jakie ta jedna noc gorączki porobiła w niej

spustoszenia. Cerę miała żółtą i przezroczystą, usta poczerniałe, oczy

podkrążone i twarzyczkę jakby postarzałą. Nawet źrenice jej wydawały

się bledsze niż zwykle” (Roz. XXX, s.165). Tylko zapobiegliwość Stasia

i zdobycie przez niego chininy pozwalają jej wyzdrowieć i wrócić do

pełni sił. Był to też moment, w którym zauważyła z jakim poświęceniem

chłopiec się nią opiekuje i jak wielką sympatią ją darzy ,,więc wielka

wdzięczność zebrała w jej małym sercu”.

Upragnione spotkanie dzieci z ojcami należy do jednych z piękniejszych

opisów w naszej literaturze. Po wielu przygodach, ciężkich dniach i

nieprzespanych nocach dzieci w końcu znalazły się w ramionach

swoich drogich ojców i ,,dziwiły się tylko, że głowy tatusiów pobielały

podczas rozłąki zupełnie”. Po latach młodzi podróżnicy pobrali się i

osiedli na stałe w Polsce. Nel jest niewątpliwie pozytywną bohaterką

powieści wybitnego powieściopisarza. Jej urok osobisty, dziecięca

naiwność, odwaga i wytrwałość sprawiły, że zdobyła serca nawet

najwybredniejszych czytelników.