List Nel do Stasia. „W pustyni i w puszczy”

Henryk Sienkiewicz

Kochany Stasiu,

bardzo się martwię, co z nami będzie, bo ci źli ludzie, którzy zabrali nas

na pustynię, nie traktują nas wcale dobrze. Mam nadzieję, że ty wiesz,

jakie są ich zamiary, ale może mi o tym nie mów, bo i tak nie chcę

wiedzieć. Piszę do ciebie ten list, bo liczę na to, że trochę przejdzie mi

mój smutek, jeśli przeleję go na papier. Chciałabym wrócić do mojego

taty i znów bawić się z Tobą i oglądać zachody słońca i piękną przyrodę

w Egipcie. Bardzo tęsknię za moim ojcem, za domem i za moim

pokojem i zabawkami.

Wierzę w to, co mi mówiłeś o pogoni – że na pewno twój ojciec z moim

rozesłali już informacje do posterunków wzdłuż Nilu, powiadomili też

wojsko. Bardzo chciałabym, aby ktoś nas wyrwał z rąk tych strasznych

ludzi. Dobrze, że jest z nami Dinah, moja opiekunka, a przede

wszystkim, że dogonił nas Saba. Z tym wielkim psem czuję się raźniej i

nie boję się aż tak bardzo tych wstrętnych porywaczy. Ach Stasiu,

dlaczego tacy źli ludzie chodzą po świecie, przecież my nic złego im nie

zrobiliśmy, a dla Chamisa byliśmy przecież bardzo dobrzy.

Nie cierpię tej okropnej pustyni, jest mi strasznie gorąco, wszędzie

czuję piasek, wciska się w każdą szczelinę. Ciągle chce mi się pić i

jestem bardzo słaba, dziękuję ci, że za twoją radą porywacze zrobili dla

mnie ten specjalny kosz, osadzony na grzbiecie wielbłąda. Bardzo to

komfortowe miejsce, chciałabym, żeby także i Tobie podróżowało się

tak wygodnie. Wiem, że pewnie cierpisz znacznie większe niewygody,

ale się nie skarżysz, bo jesteś taki dzielny.

Jeśli nie znajdzie nas pościg ani angielska armia, wierzę, że znajdziesz

jakiś sposób, by nas wyrwać z rąk tych potwornych ludzi. Na pewno coś

uda ci się wymyślić, a jak to już zrobisz, to wiedz, że pomogę ci we

wszystkim, czegokolwiek zażądasz, bylebyśmy tylko byli wolni i wrócili

do naszych rodziców. Myślę, że dzielny Saba też może nam pomóc i

może udałoby się go tak wytresować, by rzucił się na tych strasznych

ludzi albo choć uciekł gdzieś, gdzie ściga nas pogoń i zaalarmował jakiś

oddział, który by nas znalazł. Pomyśl o tym Stasiu, może uda się do

tego wykorzystać Sabę. Wierzę, że uda się nam cało i zdrowo wrócić

do domów.

Twoja Nel