Wielki spór o małego człowieka – Ciekawy
komentarz profesora Macieja Henneberga

oraz o tym kim był „Homo habilis”

Wielki spór o małego człowieka – Ciekawy komentarz profesora Macieja Henneberga oraz o
tym kim był „Homo habilis”:

http://www.adelaide.edu.au/directory/maciej.henneberg

http://www.wiz.pl/8,1624.html

„Dodany przez: HennebergM | 2014-11-27

Artykul niezle przedstawia stan debaty, chcialbym jednak sprostowac pare szczegolow.
Artykul podaje ze , w przeciwienstwie do mnie, Teuku Jacob zbadal oryginalne szczatki
kostne z Liang Bua. Naprawde bylo tak, ze po naszysh wstepnych stwierdzeniach o
patologicznych deformacjach szkieletu LB1, pracowalismy razem w laboratorium
Teuku na Uniwersytecie Gadjah Mada w Yogyakarcie badajac osobisicie wszystkie
kosci z jaskini Liang Bua. W tych badaniach uczestniczyli tez Robert Eckhardt i Alan
Thorne. W 2006 roku opublikowalismy wspolnie wyniki tuch badan w PNAS. Nasze
obecne publikacje z Eckhardtem sa oparte na tych badaniach oryginalnych szczetkow

kostnych, nie sa spekulacja.

Artykul podaje ze nie uzyskano DNA z tych szczatkow szkieletowych. To jest
nieprawda. Co najmniej dwa zespoly ze znanych laboratoriow (w Adelajdzie i w
Lipsku) uzyskaly fragmenty DNA z zebow i kosci LB1. Analiza tych fragmentow
wykazala,ze one wszystkie sa charakterystyczne dla wspolczesnego Homo sapiens.
Uznano wiec, nielogicznie, ze uzyskane z LB1 DNA to zanieczyszczenia materialem
genetycznym badaczy a nie „autentyczne” DNA znaleziska bo ono musialoby byc
odmiene od wspolczesnego czlowieka. W ten sposob jest gwarantowane, ze badania
DNA sie nie powioda, bo jesli wykaza,ze LB1 ma normalne DNA wspolczesnego
czlowieka to bedzie ono interpretowane jako zanieczyszczenie. W koncu sprawa plci –
w naszym artykule z 2006 w PNAS przedstawilismy szczegolowo okreslenie plci
osobnika LB1 jako mezczyzny. Ani tytul artykulu, ani jego tresc nie wskazuja,ze nawet
ocena plci znaleziska jest przedmiotem sporu. Wiele wiecej szczegolow zawiera nasza
ksiazka „The Hobbit Trap” (Left Coast Press, USA)”

Jest to opinia godna uwagi, ponieważ kolejny zespół badaczy doszedł do kolejnego wniosku.
Najzabawniejsze jest to, że każdy poprzedni twierdził, że jego członkowie przeprowadzili szeroko
zakrojone i wszechstronne badania.

Zmarły He Pingping Data dodania: 2010-03-16 He Pingping mierzył 74,6 cm. W 2008
roku został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako najniższy człowiek świata.

W końcu wiemy, skąd wzięli się hobbici z wyspy Flores

http://naukawpolsce.pap.pl/aktualnosci/news,413994,w-koncu-wiemy-skad-wzieli-sie-hobbici-z-
wyspy-flores.html

„Na podstawie szeroko zakrojonych badań anatomicznych naukowcy ustalili, skąd na
indonezyjskiej wyspie Flores wzięli się prehistoryczni „hobbici”. Wyniki badań zostały
zaprezentowane na łamach „Journal of Human Evolution”. [….] „Analizy dowodzą, że
Homo floresiensis był siostrzanym gatunkiem Homo habilis, co oznacza, że oba
miały wspólnego przodka” – wyjaśnia szefowa badań, dr Debbie Argue z Australian
National University.”

Ludzie muszą zrozumieć, że na świecie jest setki tysięcy antropologów, paleoantropologów,
prymatologów, zajmujących się pochodzeniem człowieka, a materiał do badań zmieściłby się w
jednej trumnie. Innymi słowy tylko nieliczny wybrańcy mają do niego dostęp, a pozostałe setki
tysięcy muszą polegać na ich interpretacjach i „replikach” zwanych rekonstrukcjami. Tak się w tym
przypadku ustala konsensus naukowy ( ° °) Z uwagi na to, że przełomowe znaleziska są wielką

ʖ

rzadkością, każdy paleoantropolog, któremu uda się coś naprawdę interesującego odkopać nadaje
swemu znalezisku szczególne znaczenie. Tym samym jego nazwisko utrwala się w literaturze
naukowej, jest później często cytowany, jego wnioski (bez względu na to, jak prawdziwe czy
bzdurne) są tysiące razy powtarzane, jako jeden z możliwych punktów widzenia. To jest nauka, a
zarazem biznes, w którym uczestniczą uczciwi naukowcy, jak i patologiczni kłamcy. Historia
pokazała, że biologia ewolucyjna, a już wybitnie ta jej część, która dotyczy genezy naszego
gatunku, jest pełna przeinaczeń, oszustw i plagiatowania. Oczywiście to samo można powiedzieć o
różnych formach kreacjonizmu, ale kreacjoniści nie publikują w renomowanych czasopismach,
które sponsorują podatnicy. Ciekawy cytat:

Kim był „Homo habilis”?

Bardzo mało ludzi wie, że coraz więcej badaczy chce pozbawić habilisa statusu „Homo” i umieścić
go w grupie australopitejków (wymarłych małp południowych). Wielu badaczy nazywa go po
prostu Australopitek habilis. Czaszki australopiteków, w tym australopiteka habilisa, oraz czaszki
tzw. ludzi archaicznych (należących do gatunku H. sapiens, wyraźnie się od siebie rożnią. Pierwsze
są podobne do małpich drugie do czaszek należących do ludzi współczesny:

Poza tym na podstawie badań zespołu profesora Freda Spoora ustalono, że błędniki (narządy
równowagi) „Homo habilis” były właściwe czworonogom. Wszystkie błędniki australopiteków są
takie same jak te u współczesnych małp człekokształtnych, natomiast narządy równowagi
wszystkich bez wyjątku ludzi archaicznych są takie same, jak u ludzi współczesnych.

W Świecie Nauki (Grudzień 1994 nr:12 str:15) napisano, że za pomocą tomografii komputerowej
przebadano czaszki kilku australopiteków (łącznie z czaszką “H.habilis”) w celu ustalenia kształtu i
położenia ich błędników (narządów równowagi). Stwierdzono że są one takie, jak te jakie
występują u współczesnych małp człekokształtnych, a nie takie, jakie mają ludzie. Znakomicie
nadawały się one do robienia nadrzewnych akrobacji, ale za to marnie do chodzenia na dwóch
nogach. W ten sam sposób przebadano czaszki kilku osobników należących do wymarłej gałęzi
rodzaju ludzkiego zwanej Homo erectus (człowiek wyprostowany).Okazało się że ci dawni ludzie
mieli narządy równowagi identyczne jak te, które my posiadamy. Z analiz błędników różnych
czworonogów wynika, że rozmiar kanałów półkolistych jest właściwy dla danego typu lokomocji.

Większe kanały półkoliste posiadają czworonogi nadrzewne. Mniejsze czworonogi naziemne.

Tutaj więcej:

labyrinth Australopithecus

http://www.eva.mpg.de/evolution/staff/spoor/research.htm

„Mammalian morphology & evolution

Past research systematically explored the relationship between the arc size of the
semicircular canals and locomotor behaviour among primates and other groups of
mammals. Empirically it was found that the semicircular canals are significantly larger
in species that are agile and acrobatic than in those that are more cautious in their
locomotion. A plausible factor underpinning this relationship appears to be that arc size
is among the factors that affect the functional response characteristics of the canal
system. This functional relationship was used to assess the locomotor behaviour of a
wide range of fossil and subfossil primate taxa.”

http://www.detectingdesign.com/earlyman.html

‚Artyści pracujący w oparciu o skamieniałości i raporty dostarczane przez paleontologów
przedstawiali zwykle Homo habilis jako istotę zdecydowanie człekokształtną, z wyjątkiem głowy,
która przypominała głowę małpy człekokształtnej.
Ten bardzo spekulatywny wizerunek Homo habilis utrzymał się aż do 1987 roku. Wówczas to Tim
White i Don Johanson donieśli, że w Wąwozie Olduwai odkryli pierwszego osobnika Homo habilis
(OH 62), którego czaszka była wyraźnie połączona z kośćmi pozostałej części szkieletu. Znalezione
szczątki wykazały, iż istota ta miała zaledwie l m wysokości i dość długie ramiona. Rekonstrukcje
nowego Homo habilis (il. 12.7) były zdecydowanie bardziej małpokształtne niż poprzednie.’
Zakwalifikowanie habilisa do grupy australopiteków jest wynikiem wielu badań naukowych. Tutaj
więcej:

https://prezi.com/zkri7uojddcm/homo-habilis-or-australopithecus-habilis/?webgl=0

„Transcript of Homo habilis or Australopithecus habilis?

• The interpretation of “Early Homo” fossils such as Homo rudolphensis, Homo habilis
and Australopithecus gahri has produced the idea that Homo habilis should be regarded
as an Australopithecine
• Should be re-classified as Australopithecus habilis
• Fossil evidence shows ape-like features
• Except for its bigger brain and its association with stone tools, Homo habilis is
virtually indistinguishable from the earliest australopithecines.”

I tutaj:

https://www.evolutionnews.org/2015/09/as_a_taxonomic_/

„As a Taxonomic Group, „Homo habilis” Is Challenged in the Journal Science”

Homo habilis – pierwszy afrykański Homo, stanowiący przedmiot licznych kontrowersji od
momentu ogłoszenia. Szczątki OH-7, które posłużyły jako główna podstawa dla tej odważnej
decyzji taksonomicznej, należały do osobnika młodego, ale nawet pojemność mózgoczaszki, którą
miałby on jako dorosły (647 cm3 wg ekstrapolacji Tobiasa) nie osiągała ówczesnego limitu dla
rodzaju Homo (700 cm3). Uzasadnieniem przypisania habilisa do naszego rodzaju była więc
(oprócz kilku elementów morfologii) cecha behawioralna – domniemane używanie
zmodyfikowanych narzędzi kamiennych, znalezionych w tej samej lokacji (ale: zob. A. garhi).
Stąd też nazwa gatunku – „Człowiek zręczny”.

Osobniki opisywane jako habilis były niewielkimi, dwunożnymi hominidami, mierzącymi ok. 110-
132 cm i ważącymi ok. 30-40 kg, przy czym źródła przyjmujące szeroką definicję gatunku podają
do 157 cm/52 kg. Cechowały się mniejszymi zębami policzkowymi, budową dłoni pozwalającą na
dokładniejsze chwytanie oraz większym niż u australopiteków mózgiem. Przypuszcza się, że w
skład ich diety zaczęły wchodzić pokarmy zwierzęce: padlina oraz szpik pozyskiwany z
rozłupywanych narzędziami kości.

Bliższe zdefiniowanie habilisa jest niemożliwe ze względu na rozbieżności pomiędzy
paleoantropologami: gatunek ten bywa zaliczany do australopiteków (Australopithecus
habilis); spory dotyczą też przypisania konkretnych osobników, np. znalezionego w 2002 w Gruzji
D-2700 (Homo georgicus?); zob. zwłaszcza Homo rudolfensis poniżej.
Ogłoszony: 1964 (L. Leakey, J. Napier, Ph. Tobias).

Wiek: ok. 2,4-1,5 mln lat.
Pojemność mózgoczaszki: ok. 500-800 cm3.
Egzemplarze: OH-7 – Jonathan Leakey (syn Mary i Louisa), XI 1960; wąwóz Olduwai, Tanzania;
Twiggy (OH-24) – P. Nzube, X 1968, wąwóz Olduwai, Tanzania (nazwa – „gałązka” – na cześć
brytyjskiej modelki); KNM-ER 1813 – K. Kimeu, 1973, region Koobi Fora, wschodnie okolice jez.
Turkana, Kenia.

http://www.newsweek.pl/ludzka-historia,62682,1,1.html

Ludzka historia
„[…..] Naszą najważniejszą cechę – dwunożność – nabyliśmy w lesie, nie na sawannie,
i to nawet niekoniecznie „schodząc na ziemię”. I ten stan trwał długo, jeszcze przez parę
milionów lat. Nawet pierwszy wytwórca narzędzi, tzw. człowiek zręczny (Homo
habilis), był jeszcze przystosowany do nadrzewności, a z mięsa zadowalał się padliną
i szpikiem wydobywanym z kości zwierząt. Do tego właśnie potrzebował narzędzi, nie
do polowania.”

Zobacz też:

Jak długo człowiek istnieje na ziemi (argument demograficzny)?

https://bioslawek.wordpress.com/2013/05/21/czy-czlowiek-chodzi-po-ziemi-od-2-000-000-lat-czy-
od-6-000-lat/

Czy ludzie pochodzą od australopiteków?

https://bioslawek.wordpress.com/2013/08/24/czy-ludzie-pochodza-od-australopitekow/

‚Jedność ludzkiego gatunku’-Nowe potwierdzenie naukowe.

https://bioslawek.wordpress.com/2013/08/02/jednosc-ludzkiego-gatunku-nowe-potwierdzenie-
naukowe/