Prolog

Nawet z potem na czole i nierównym oddechem nie wyglądała na
chorą. Jej skóra nie miała aksamitnego blasku do którego byłem
przyzwyczajony, i jej oczy nie były takie jasne, ale nadal była
piękna. Nie widziałem kiedykolwiek piękniejszej kobiety.

Jej ręka opadła z łóżka a jej palce drgnęły. Moje oczy spojrzały na
jej kruche zżółknięte paznokcie, potem na cienkie ramiona, w końcu
zatrzymały się na jej oczach. Spojrzała niżej na mnie powiekami po
prostu żeby dać mi znać że wiedziała że tam byłem. To kochałem w
niej. Kiedy spojrzała na mnie, widziała prawdziwego mnie. Nie
wyglądała za mną kiedy musiała zrobić tuzin innych rzeczy tego
dnia, albo dostroić się do moich głupich opowieści. Słuchała i to
sprawiało, że była naprawdę szczęśliwa. Każdy inny przytakiwał
bez słuchania, ale nie ona. Nigdy ona.

– Travis – powiedziała chrapliwym głosem. Traciła głos w
gardle, a kąciki jej ust uniosły się w górę.
– Choć tu kochanie. Jest dobrze. Choć

Tato umieścił kilka palców na mojej szyi i pchnął mnie lekko do
przodu słuchając pielęgniarki. Zadzwonił do Becky. Przyjechała do
domu po raz pierwszy kilka dni temu. Jej słowa były miękkie a jej
oczy trochę ładne, ale nie lubiłem Becky. Nie mogłem tego wyjaśnić,
ale jej istota była przerażająca. Wiedziałem ,że ona jest tam by
pomóc, ale to nie było dobre, mimo że tata ją lubił.

Szturchając tata popchnął mnie do przodu kilka kroków,
wystarczająco blisko do miejsca , gdzie mama może mnie dotknąć.
Podała jej długie eleganckie palce i masowała moje ramie.
– W porządku Travis – szepnęła. – Mama chce Ci coś powiedzieć.

Wsadziłem palec do ust i pchnąłem go wokół moich dziąseł
wiercąc. Kiwanie głową sprawiło, że jej mały uśmiech się

powiększył, więc upewniłem się robiąc duże ruchy głową podchodząc
w kierunku jej twarzy.

Użyła to co zostało z jej siły, aby dźwignąć się bliżej mnie, apotem
wzięła głęboki oddech.
– To o co mam zamiar poprosić będzie bardzo trudne synu. Wiem że
możesz to zrobić, ponieważ jesteś teraz dużym chłopcem.

Ponownie skinąłem głową, odzwierciedlając jej uśmiech, nawet
nie myśląc. Uśmiechając się wyglądała na tak zmęczoną i smutną,
nie czuła się dobrze, ale będąc dzielnym uszczęśliwię ją. Więc byłem
dzielny.
– Travis musisz wysłuchać tego co mam zamiar powiedzieć, a
najważniejsze żebyś to zapamiętał. To będzie bardzo trudne.
Próbowałam pamiętać trzy rzeczy i ja… – Urwała, ból był dla niej
zbyt duży.

– Ból stał się nieposłuszny Diane ? – Becky powiedziała wciskając
igłę w żyłę mamy.

Po kilku chwilach mamusia się odprężyła. Wzięła kolejny oddech
i spróbowała ponownie.

– Możesz to zrobić dla mamy? Czy możesz zapamiętać to co mam
zamiar Ci powiedzieć? – Ponownie skinąłem i podniosła rękę do
mojego policzka. Jej skóra nie była ciepła i mogła zatrzymać rękę w
jednym miejscu tylko przez kilka sekund, zachybotała się i opadła
na łóżko.
– Po pierwsze to w porządku że jest smutno. Dobrze czuć różne
rzeczy. Zapamiętaj to. Po drugie bądź dzieckiem tak długo jak
możesz. Graj w gry, Travis. Bądź głupi - jej oczy zaszkliły się – i
dbajcie o siebie z braćmi i o ojca. Nawet kiedy dorośniesz i
odejdziesz, ważne abyś wrócił do domu. Dobrze?

Moja głowa poruszała się desperacko w górę i w dół, prosząc ją.

– W jednym z dni zakochasz się. Nie zadowalaj się byle kim.
Wybierz dziewczynę która nie będzie łatwa ,zawalcz o nią raz i
nigdy nie przestawaj walczyć. Nigdy – zrobiła głęboki wdech – nie
przestawaj walczyć o to, co chcesz. I nigdy – ściągnęła brwi – nie
zapomnij, że mama Cię kocha. Nawet jeśli nie możesz mnie
zobaczyć. – łza popłynęła po jej policzku – I zawsze, zawsze będę Cię
kochać.

Zrobiła niepewny oddech, a potem odchrząknęła.

– Okay – Becky powiedziała trzymając śmiesznie wyglądającą
rzecz w uszach. Drugi koniec trzymała przy piersi mamusi.
– Czas na odpoczynek.

– Nie ma czasu – mama szepnęła.

Becky spojrzała na mojego ojca.
– Już nie długo Panie Maddox. Powinien pan wziąć resztę chłopców
żeby się pożegnać.

Tata ułożył usta w twardą linie i pokręcił głową. – Nie jestem
gotowy – wyksztusił.

– Nigdy nie będziesz gotowy na stratę żony Jim. Ale nie
pozwól jej odejść bez pożegnania z chłopcami.

Tata pomyślał przez minutę, wytarł nos a następnie kiwnął
głową. Wyszedł z pokoju głośno tupiąc jakby był wściekły.

Popatrzyłem na mamusie, przyjrzałem się jak próbowała
odetchnąć i na Becky sprawdzającą liczby na pudle przy niej.
Dotknąłem nadgarstka mamusi. Oczy Becky zdawały się wiedzieć
coś czego ja nie wiedziałem i to sprawiło że poczułem się niedobrze.

– Wiesz co Travis ? – Becky powiedziała schylając się w dół by
spojrzeć mi w oczy – medycyna daje twojej mamusi sen, ale nawet
jeśli będziesz myślał, że śpi ona nadal Cię będzie słyszała. Wciąż

możesz jej powiedziesz że ją kochasz i będziesz za nią tęsknić, a ona
będzie słyszała wszystko co mówisz.

Spojrzałem na mamusie, ale szybko potrząsnąłem głową
– Nie chcę za nią tęsknić.

Becky położyła miękką ciepłą dłoń na moim ramieniu tak jak
mama kiedy byłem zdenerwowany. – Twoja mama chce być tu z
wami. Bardzo tego chce. Ale Jezus chce ją u siebie teraz.

Zmarszczyłem brwi – Potrzebuje jej bardziej niż Jezus – . Becky
się uśmiechnęła i pocałowała środek mojej głowy.

Tata zapukał do drzwi a następnie je otworzył. Moi braci zebrali
się wokół niego w korytarzu i Becky wzięła mnie za rękę żebym do
nich dołączył.

Oczy Trentona nie opuszczały łóżka mamuni Taylor i Tyler
patrzeli wszędzie ale na łóżko. To sprawia, że czuję się lepiej, gdy
widzę, że oni wszyscy wyglądają na tak przerażonych jak ja się
czuję.

Thomas stał trochę przede mną jak wtedy gdy mnie chronił kiedy
grając na podwórku chłopcy z sąsiectwa próbowali wszcząć bójke z
Tylerem.
– To nie wygląda dobrze – powiedział Thomas

Tata przełkną ślinę
– Mama jest poważnie chora już od dawna, i to już jej czas… jej czas
– urwał .

Becky uśmiechnęła się sympatycznie
– Wasza mama nie jadła i nie piła. Jej ciało osłabło. To będzie
bardzo trudne, ale to dobry czas , aby powiedzieć mamie, że ją
kochacie i będziecie za nią tęsknić i , że wszystko będzie dobrze po
jej odejściu. Ona musi wiedzieć , wszystko będzie wpożądku.

Moi bracia kiwali głowami na zgodę. Wszyscy, ale nie ja. Nie było
dobrze. Nie chcę żeby odeszła. Nie obchodzi mnie czy Jezus ją chce
czy nie. Ona była moją mamusią. Mógłby wziąć starszą mamę.
Która nie będzie miała pod opieką małych chłopców. Próbowałem
zapamiętać wszystko co mi powiedziała. Próbowałem zapisać to w
umyśle : bawić się, odwiedzać tatę, walczyć o to co kocham. Ta
ostatnia rzecz mnie martwiła. Kocham mamusie, ale nie wiem jak o
nią walczyć.

Becky pochyliła się do ucha mojego taty. On pokręcił głową, a
następnie skinął na moich braci.
– Dobrze chłopcy. Chodźmy się pożegnać, a potem trzeba położyć
braci do łóżka. Thomas oni nie muszą być tu do końca.

– Tak tato – powiedział Thomas. Wiem że udawał odważnego.
Jego oczy miały bardzo smutną minę.

Thomas rozmawiał z nią przez chwile, a następnie Taylor i Tyler
szepnęli kilka słów do jej uszu. Trenton krzyknął i długo, długo ją
przytulał. Wszyscy powiedzieli jej że będzie dobrze z nami kiedy
już nas opuści. Wszyscy oprócz mnie. Mama nic tym razem nie
odpowiedziała.

Thomas wziął mnie za rękę wyprowadzając z jej sypialni.
Szedłem tyłem do czasu, aż znaleźliśmy się w korytarzu.
Próbowałem udawać, że po prostu poszła spać, ale moje myśli się
rozmywały. Thomas wziął mnie na ręce i zaniósł po schodach.
Wspiął się szybciej gdy usłyszał zawodzenie taty przez ściany.

– Co ci powiedziała? – zapytał Thomas puszczając wodę z
kranu.

Nie odpowiedziałem. Usłyszałem o co zapytał i zapamiętałem co
mi powiedziała, ale przez łzy nie mogłem mówić.

Thomas zdjął moją zabrudzoną koszulkę przez głowę, a szorty
ściągnął do podłogi.
– Czas się wykąpać dziecino.
Podniósł mnie z podłogi i posadził w wannie mocząc gąbkę a
następnie wyciskając ją nad moją głową. Nawet nie mrugnął. I
nawet nie starał się zmyć pianę z mojej twarzy, nienawidziłem tego.

– Wczoraj mama powiedziała mi żebym dbał o ciebie i bliźniaki i
zajął się tatą. Thomas splótł dłonie na krawędzi wanny i oparł na
nich podbródek patrząc na mnie.
– Więc to zrobię, Trav , dobrze ? Będę się tobą opiekował, więc się
nie martw. Wszyscy będziemy tęsknić za mamą, ale się nie bój.
Sprawię, że wszystko będzie w porządku. Obiecuje.

Chciałem przytaknąć, albo go przytulić, ale nic nie działało. Mimo
że powinienem walczyć dla niej, byłem na górze, w wannie pełnej
wody, wciąż jak posąg. Już ją zawiodłem. Obiecałem jej w myślach,
że zrobiłbym te wszystkie rzeczy które mi powiedziała jak moje ciało
znów zacznie działać. Kiedy odszedł smutny, chciałbym zawsze grać
i zawsze walczyć. Ostro.