Jesteśmy u kresu sił naszych,

*

nie ma dla nas wytchnienia.

Egiptowi podawaliśmy rękę

*

Asyrii, by nasycid się chlebem.

Ojcowie nasi zgrzeszyli - ich już nie ma,

*

a my dźwigamy ich winy.

Niewolnicy panują nad nami,

*

a nikt nas nie wybawia z ich ręki.

Z narażeniem życia o chleb zabiegamy

*

pod grozą miecza pustyni.

Skóra nasza jak piece popękana

*

od gorączki i głodu.

Niewiasty haobione na Syjonie,

*

dziewice - w miastach judzkich.

Jeruzalem. Jeruzalem,

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

O, mój ludu, lamentuj jak dziewica.

/

Płaczcie pasterze, obleczeni w worach i

popiele

*

bo dzieo Paoski nadchodzi, wielki i gorzki.

W.

Płaczcie pasterze i krzyczcie, posypcie się popiołem

*

bo dzieo Paoski

nadchodzi, wielki i gorzki.

LAMENTACJE

WEDŁUG PROROKA JEREMIASZA

WIELKI CZWARTEK

1. Czytanie Lm l, 1-3

ALEF

*

Ach, jak pozostaje samotne

*

miasto ongiś ludne!

Stała się niby wdowa

*

ona, wielka pośród narodów,

Księżniczka okręgów

*

została podwładną.

BET

*

Boleśnie szlocha po nocach

*

łzami spływają jej lica.

Nie ma kto by ją pocieszył

*

pośród wszystkich jej miłośników.

Zdradzili ją wszyscy jej przyjaciele

*

stając się jej wrogami.

GIMEL

*

Gnana w niewolę Judea w udręce

*

na ciężką służbę poddaoczą:

Osiadła wśród obcych ludów,

*

nie znalazła spęcznienia.

Dosięgli ją wszyscy jej przeciwnicy

*

wśród jej ucisków.

DALET

*

Drogi oknie żałobą

*

dla braku pielgrzymów świątecznych.

Puste są wszystkie bramy Syjonu,

*

i jego kapłani wzdychają,

dziewice pogrążone są w smutku,

*

a działem jego - gorycz.

HET

*

Hetmanują mu wrogowie,

*

nieprzyjaciele jego tryumfują,

bo Jahwe dotknął go karą

*

dla mnóstwa występków.

Dziatwa jego poszła

*

w niewolę przed gnębicielem.

Jeruzalem, Jeruzalem

*

nawród się do Pana Boga twego.

Jakżeż uznano za naczynia z gliny,

*

za twór rąk garncarza.
GIMEL

*

Nawet szakale ssad dają piersi,

*

karmią swoje młode;

lecz Córa ludu mego stała się okrutna

*

jak strusie na pustyni.
DALET

*

Język niemowlęcia przysychał

*

do podniebienia na skutek pragnienia.

Dziatki o chleb prosiły,

*

lecz nikt go im nie ułamał.
HET

*

Ci, co spożywali wykwintne potrawy,

*

ginęli na ulicach.

Wychowani w purpurze

*

tarzali się w mierzwie.
WAW

*

Większa była nieprawośd Córy ludu Mego

*

niż grzech Sodomy

zniszczonej jakby w jednej chwili,

*

chod nie ugodziły jej ręce.

Jeruzalem, Jeruzalem

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

Jeruzalem płacz, przyoblecz się w wór i posyp popiołem,

*

bo dziś zbawiciel

Izraela został zabity.

W.

Niech twoje łzy płyną dzieo i noc,

/

nie dopuśd by twoje oko było suche,

*

bo

dziś zbawiciel Izraela został zabity.

3. Czytanie Lm 5,1-11

Wspomnij Jahwe, na to, co nas spotkało!

*

Spójrz i zobacz nasze pohaobienie!

Dziedzictwo nasze przypadło obcym,

*

a nasze domy cudzoziemcom.

Jesteśmy sierotami, bez ojca,

*

nasze matki są niby wdowy.

Własną wodę pijemy za opłatą,

*

własne drzewa nabywa się za zapłatą.

Jarzmo na karkach naszych:
jesteśmy prześladowani.

*

WIELKA SOBOTA

1. Czytanie Lm 3, 22-30

CHET

*

To łaską Jahwe, że nie zginęliśmy,

*

gdyż nieskooczone jest Jego miłosierdzie.

Codziennie wciąż się odnawia

*

wiernośd Twoja jest wielka!

Działem moim jest Jahwe mówi dusza moja

*

dlatego w nim nadzieję pokładani

TET

*

Dobry jest Jahwe dla tych, którzy Mu ufają

*

dla duszy, która Go szuka.

Dobrze jest oczekiwad w milczeniu

*

na wybawienie od Jahwe.

Dobrze jest kiedy mąż dźwiga

*

brzemię od swej młodości.
JOD

*

Niecił siedzi samotnie i milczy,

*

skoro On nim obciążył.

Niecił schyli w proch swoje usta

*

może jest jeszcze nadzieja.

Niech nastawi policzek, gdy bije,

*

i niecił się syci zelżeniem.

Jeruzalem, Jeruzalem

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

Gdy Pana pogrzebano, grób został opieczętowany.

/

Na otwór grobu nasunięto

kamieo

*

Postawiono żołnierzy, by trzymali straż przy nim.

W.

Aby uczniowie nie mogli Go wykraśd w nocy

/

i powiedzied ludziom, że

zmartwychwstał.

*

Postawiono żołnierzy, by trzymali straż przy nim.

2. Czytanie Lm 4,1-6

ALEF

*

Ach, jak zaśniedziało złoto,

*

odmienił się kruszec szlachetny!

Porozrzucane są święte kamienie

*

po rogach wszystkich ulic!
BET

*

Synów Syjonu szlachetnych,

*

cennych jak złoto najlepsze.

K.

Jezus modlił się do swojego Ojca na górze Oliwnej:

/

Ojcze jeśli to możliwe

oddal ode mnie ten kielich.

/

Duch jest ochoczy ale ciało słabe.

*

Niech się dzieje

wola Twoja.

W.

Bo nie to czego Ja chce, lecz to, czego Ty chcesz.

*

Niech się dzieje wola

Twoja.

2. Czytanie Lm 1,6-9

WAW

*

Wydarto Córce Syjonu

*

całe jej dostojeostwo.

Książęta jej podobni do jeleni

*

nieznajdujących pastwiska.

Uchodzą bezsilni

*

przed ścigającym.

ZAIN

*

Jerozolima nie może zapomnied

*

dni swej udręki i smutku.

Gdy lud jej wpadł w ręce wroga.

*

a nikt jej nie wspomógł.

Wrogowie ujrzawszy ją szydzili

*

z powodu jej klęski.

CHET

*

Jerozolima ciężko zgrzeszyła,

*

dlatego stała się odrazą.

Sama również wzdycha

*

i wstecz się odwraca.
TET

*

Trwale splamione obrzeża jej szaty

*

niepomna swej przeszłości

niezmiernie upadla

*

i nie ma, kto by ją pocieszył.

Spójrz Jahwe, na jej nędzę,

*

bo sroży się nieprzyjaciel.

Jeruzalem. Jeruzalem,

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

Moja dusza jest smutna aż do śmierci.

/

Zostaocie tu i czuwajcie razem ze mną.

/

Wkrótce zobaczycie jak wielu mnie otacza.

*

Wy uciekniecie, ale Ja idę

ofiarowad Siebie za was.

W.

Przybliżyła się godzina, gdy Syn człowieczy bidzie oddany w ręce grzeszników.

*

Wy uciekniecie, ale Ja idę ofiarowad Siebie za was.

3. Czytanie Lm 1,10-14

JOD

*

Jej wszystkie zasoby

*

wróg zagarnął w swe ręce.

Widziała, jak obce ludy

*

wtargnęły do Jej Świątyni

Chod zakazałaś im wchodzid

*

do Twej społeczności.

KAF

*

Każdy z jej ludu wydycha,

*

szukając chleba.

Kosztowności swe dają na żywnośd

*

dla ratowania życia.

Spójrz. Jahwe, a zobacz:

*

tak zostałam wzgardzona!

LAMED

*

Lecz wy wszyscy przechodzący drogą chodźcie

*

przyjrzyjcie się i zobaczcie

czy jest boleśd, jako boleśd moja

*

która mnie nęka,

którą dotknął mnie Jahwe

*

w dzieo swego płomiennego gniewu.

MEM

*

Moje kości poraził ogniem z wysoka

*

i je przeniknął.

Moim nogom sidła zastawił

*

i zmusił mnie do odwrotu.

Zamienił mnie w pustkowie,

*

całymi dniami omdlewam.

NUN

*

Nałożone jarzmo, za me przeniewierstwa

*

splątane ręką Jego.

Jarzmo na szyi mojej

*

podcięło mą silę.

Pan w ich moc mnie poddał

*

nie mogę powstad.

Jeruzalem, Jeruzalem,

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

Widzieliśmy Go bez blasku i chwały.

/

Był On nie do rozpoznania.

/

To nasze

grzechy poniósł, to za nas On cierpiał,

/

tak On sam jest zraniony za nasze

przewinienia

*

to przez Jego rany zostaliśmy uzdrowieni.

3. Czytanie Lm 3,1-9

ALEF

*

Jam mężem, co zaznał niedoli

*

pod rózgą Jego zagniewania.

On mnie prowadził i dopuścił, że szedłem

*

pośród ciemności, a nie światła.

Przeciwko mnie wciąż tylko kierował

*

swą rękę przez dzieo cały.

BET

*

Starł moje ciało i skórę,

*

Zmiażdżył me kości.

Osaczył mnie i otoczył

*

goryczą i strapieniem.

Pogrążył mnie w mrokach

*

jak zmarłych od wieków.

GIMEL

*

Obwarował mnie murem bez wyjścia

*

obciążył moje kajdany spiżowe.

Nawet gdym wolni i krzyczał,

*

odrzucał moja modlitwę.

Głazami zagrodził mi drogi.

*

pokrzyżował me ścieżki.

Jeruzalem. Jeruzalem

*

nawród .się do Pana Boga twego.

K.

Winorośli, którą wybrałem, to Ja ciebie zasadziłem.

*

Jak to się stało, że jesteś

gorzka, do tego stopnia,

/

że mnie krzyżujesz, a Barabasza puszczasz wolno?

W.

Tak. Ja ciebie zasadziłem tyś moją wybraną winoroślą,

/

jak wolne drzewo

między tymi innymi.

*

Jak to się stało, że jesteś gorzka, do tego stopnia,

/

że mnie

krzyżujesz, a Barabasza puszczasz wolno?

2. Czytanie Lm 12-15

LAMED

*

Lamentują przy swoich matkach

*

Gdzie jest chleb i wino?

Mdleją i są jak ranni

*

na ulicach Miasta.

Umierają oddając ducha

*

na łonie swych matek.

MEM

*

Jak mam cię pocieszyd

*

Do kogo cię przyrównad Córo Jerozolimska?

Z kim cię porównam, aby cię pocieszyd.

*

Dziewicza Córo Syjonu

Niezmierne jak morze jest twoje nieszczęście;

*

któż cię uleczy?

NUN

*

Nicośd i niedorzecznośd

*

wieścili ci twoi prorocy.

I nie ujawniali twojej winy,

*

aby odwrócid od ciebie niewole

Głosili ci widzenia prorocze

*

próżne i zwodnicze.

SAMEK

*

Swymi dłoomi klaszczą nad tobą

*

wszyscy przechodzący drogą;

szydzą i kiwają głowami

*

nad Córą Jeruzalem:

„Czyż to jest owo Miasto, które nazywano koroną piękną

*

rozkoszą całej ziemi?”

Jeruzalem. Jeruzalem

*

nawród się do Pana Boga twego

K.

Zasłona w Świątyni rozdarta się i cała ziemia się zatrzęsła.

/

Łotr, który wisiał na

krzyżu zawołał:

*

Wspomnij na mnie, gdy będziesz w swoim królestwie.

W.

Zaprawdę powiadam ci: jeszcze dziś będziesz ze mną w Raju.

*

Wspomnij na

mnie, gdy będziesz w swoim królestwie.

W:

Zaprawdę nasze cierpienia On poniósł i nasze bóle przyjął na siebie.

*

to przez

Jego rany zostaliśmy uzdrowieni.

Psalm 22

Boże mój. Boże mój, czemuś mnie opuścił?

*

Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.

Boże mój wołam przez dzieo a nie odpowiadasz,

*

wołam i nocą, a nie zaznaję pokoju.

A przecież Ty mieszkasz w świątyni,

*

Chwało Izraela!

W Tobie nasi ojcowie ufnośd pokładali,

*

zaufali Ci, a Tyś ich uwolnił;

Do Ciebie wołali i zostali zbawieni,

*

Tobie ufali i nie doznali wstydu.

Ja zaś jestem robak, a nie człowiek,

*

pośmiewisko dla ludzi i wzgarda pospólstwa.

Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą,

*

i wykrzywiają wargi i potrząsają głowami.

Zaufał Panu, niech go Pan wyzwoli,

*

niech go ocali, jeśli go miłuje.

To ty mnie wydobyłeś z łona matki,

*

Tyś mnie przy jej piersi uczynił bezpiecznym.

Tobie od urodzenia zostałem oddany,

*

od wyjścia z łona matki jesteś moim Bogiem.

Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko,

*

i nie ma nikogo, kto by mi dopomógł.

Otoczyło mnie stado byków,

*

osaczają mnie byki Baszanu.

Rozwierają przeciwko mnie paszcze,

*

jak drapieżny lew, który ryczy.

Siły uszły ze mnie jak woda,

*

rozluźniły się wszystkie kości moje.

Serce w wosk się zamienia

*

i topnieje w moim wnętrzu.

Gardło me wyschło jak skorupa,

†

język mój przywarł do podniebienia,

*

i położyłeś mnie w prochu śmierci.

Sfora psów mnie opadła,

*

otoczyła mnie zgraja złoczyoców.

Przebodli moje ręce i nogi,

*

policzyd mogę wszystkie kości moje.

A oni na mnie patrzą sycąc się mym widokiem,

†

dzielą między siebie moje szaty

*

i los rzucają o moją suknię,

Ty zaś, Panie, nie stój z daleka,

*

Pomocy moja, spiesz mi na ratunek!

Ocal od miecza moje życie,

*

duszę moją jedyną wyrwij z psich pazurów.

Wybaw mnie z lwiej paszczęki

*

i mnie biednego od rogów bawolich.

Będę głosił swym braciom Twoje imię

*

i będę Cię chwalił w zgromadzeniu wiernych.

Chwalcie Pana wy, co się Go boicie,

†

niech sławi Go całe potomstwo Jakuba,

*

niech się Go lęka całe potomstwo Izraela!

Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą ubogiego,

†

ani nie ukrył przed nim swojego oblicza

*

i wysłuchał go. gdy ten do Niego wolał.

Dzięki Tobie płynie moja pieśo pochwalna w wielkim zgromadzeniu

*

Wypełnię moje śluby wobec czcicieli Boga.

Ubodzy będą jedli i zostaną nasyceni,

†

będą chwalid Pana ci, którzy Go szukają:

*

Serca wasze niech żyją na wieki.

Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie kraoce ziemi,

*

oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogaoskie.

Bo władza królewska należy do Pana

*

i On panuje nad narodami.

Jemu się pokłonią wszyscy śpiący w ziemi,

*

przed Nim zegna się wszyscy, którzy staną się prochem.

A moja dusza będzie żyła dla Niego,

†

potomstwo moje Jemu będzie służyd,

*

przyszłym pokoleniom o Panu opowie.

I sprawiedliwośd Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi:

*

„Pan to uczynił”.

Chwała Ojcu i Synowi,

*

i Duchowi Świętemu.

Jak była na początku, teraz i zawsze,

*

i na wieki wieków. Amen.

WIELKI PIĄTEK

1. Czytanie Lm 2, 8-11

CHET

*

Chciał zburzyd Jahwe

*

mur Córy Syjonu.

Rozciągnął sznur mierniczy,

*

nikt cofnął ręki swej od zagłady.

Przedmurze i mur pogrążył w żałobie,

*

i lamentują one pospołu.

TET

*

Strącone na ziemię jej bramy!

*

Zniszczył i zmiażdżył jej rygle.

Jej król i książęta są pośród pogan,

*

Prawo istnied przestało.

Nawet prorocy nie otrzymują

*

objawienia od Jahwe.

JOD

*

Już usiedli na ziemi i umilkli

*

doradcy Córy Syjonu;

sypali proch na swe głowy,

*

przywdziali wory pokutne.

Dziewice Jeruzalem

*

pochyliły swe głowy ku ziemi.

KAF

*

Krwawe od łez są moje oczy,

*

burzą się moje wnętrzności.

Żółd moja wylewa się na ziemię

*

wskutek klęski Córy mego ludu,

gdy dzieci i niemowlęta giną

*

na ulicach Miasta.

Jeruzalem, Jeruzalem

*

nawród się do Pana Boga twego.

K.

Opuścili mnie wszyscy moi przyjaciele, i ci którzy razem ze mną siadali.

/

Ten,

którego kochałem oddał mnie.

/

Gdy patrzył na mnie złym wzrokiem zranił mnie

głęboko.

*

Dali mi ocet do picia.

W.

I poili mnie żółcią, gdy byłem spragniony.

*

Dali mi ocet do picia.