Różnice w Mniejszym Rytuale Pentagramu

Rytuały pentagramu są najbardziej rozpoznawalnymi praktykami współczesnej
magii zachodniej. Powstałe jako jedne z głównych praktyk w systemie Golden
Dawn w latach ’80 IXX w., okazały się jednak na tyle skuteczne, że Crowley
zaadoptował je na potrzeby własnego systemu, robiąc je jedną z podstawowych
praktyk w A.’.A.’.. Zarówno popularność systemu Golden Dawn jak i Thelemy
sprawiła, że w latach ’80 XX w. zainteresowały się nimi także grupy praktykujące
inne systemy, z praktykami magii chaosu włącznie. Można by rzecz, że w taki
mniej więcej sposób powstały 2 najbardziej wyraźne rytuały oparte na rytuale
pentagramu:

- rytuały pentagramu nawiązujące bezpośrednio do tradycji Golden Dawn,
- gnostyczne pentagramy praktykowane w nurcie magii chaosu – odarte z judeo-
chrześcijańskiej symboliki.

Pragnę zwrócić uwagę na fakt, że w tym miejscu piszę o grupach rytuałów, a nie
o jednym konkretnym, mimo że w wypadku GD oraz Thelemy mamy dokładnie
spisany   oryginał   w   takiej   formie   w   jakiej   powinien   być   praktykowany
(odpowiednio w First Knowledge Lecture i Liber O). O, ile w wypadku Thelemy
możemy mówić o dosyć wiernym trzymaniu się zapisów, to w wypadku systemu
GD mamy pewien wolny styl.
Z czego ten wolny styl wynika? W pewnej mierze powodem jest to, że Hermetic
Order of the Golden Dawn zwyczajnie się rozpadł i powstało kilka różnych grup,
które zaczęły niezależnie od siebie pracować w tym systemie, z czasem go trochę
modyfikując.   Drugą   istotną   przyczyną   może   być   fakt   upublicznienia   przez
Israel’a Regardie’go wewnętrznych materiałów oryginalnego HOGD. Jednym z
powodów   jakimi   kierował   się   Regardie   była   chęć   przedstawieniu   światu
oryginalnego   systemu,   który   został   zmodyfikowany   przez   aktualne   grupy.
Problem w tym, że wewnętrzne materiały w formie pisemnej nie były wszystkim
co przekazywano adeptom podczas nauki. Część informacji była przekazywana
uczniowi ustnie przez nauczyciela. Nie inaczej było w wypadku opisu rytuałów
przekazywanych adeptowi.
Patrząc   po   ich   opisach   –   są   one   bardzo   ‚suche’   co   mogło   doprowadzić  do
powstania ich rozszerzonych opisów nie do końca idealnie odzwierciedlających
oryginalny ustny przekaz.  Wydaje się,  więc,  że informacji  trzeba szukać jak
najbliżej źródła – ale i Chic Cicero (uczeń Regardie’go) w swojej „Self-Initiation
Into   the   Golden   Dawn   Tradition”   zamieścił   lekko   zmodyfikowaną   wersję
Kabalistycznego Krzyża.
Jakby jednak nie patrzeć, modyfikacje rytuałów na potrzeby praktyk małych
zamkniętych   grup   nie   bardzo   trafiły   dzisiaj   do   internetu   –   wszak   były   to
materiały wewnętrzne. Dzisiaj w internecie, natomiast można się natknąć na

inną falę modyfikacji – powstałych przez osoby,  które nie do końca chciały
wchodzić w cały system GD, jednak uznały, że sam podstawowy rytuał tego
systemu – Mniejszy Rytuał Pentagramu (Lesser Ritual of the Pentagram – LRP)
będzie   dosyć   dobrym   rytuałem   do   przekazywania   początkującym   osobom,
niezależnie czy interesuje ich system GD, czy też nie. Z tego też względu w sieci
można się natknąć na naprawdę mocno rozbudowane wersje tego rytuału –
zazwyczaj tylko w wersji odpędzającej.

Jako, że artykuł ten chcę poświęcić różnicom istniejącym w sieci LRP, zacznijmy,
więc od spojrzenia na oryginalny rytuał pochodzący z „First Knowledge Lecture”
– materiału, z którym miał się zaznajomić i praktykować każdy Neofita przez
pierwsze pół roku pracy w systemie GD:

Take a steel dagger in the right hand. Face East.

Touch thy forehead and say ATEH (thou art)
Touch thy breast and say MALKUTH (the Kingdom)
Touch thy right shoulder and say VE-GEBURAH (and the Power)
Touch thy left shoulder and say VE-GEDULAH (and the Glory)
Clasp thy hands before thee and say LE-OLAM (for ever)
Dagger between fingers, point up and say AMEN.

Make  in the  Air toward the  East the  invoking PENTAGRAM as shown,  and,
bringing the point of the dagger to the centre of the Pentagram, vibrate the deity
name -YOD HE VAU HE-imagining that your voice catries forward to the East of
the Universe.
Holding the dagger out before you, go to the South, make the Pentagram and
vibrate similarly the deity name-ADONAI.
Go to the West, make the Pentagram and vibrate EHEIEH.
Go to the North, make the Pentagram and vibrate AGLA.

Return to the East and complete your circle by bringing the dagger
point to the centre of the first Pentagram.

Stand with arms outstretched in the form of a cross and say:
BEFORE ME RAPHAEL
BEHINDME GABRIEL
AT MY RIGHT HAND MICHAEL
AT MY LEFT HAND AURIEL
BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM
BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR
Again make the Qabalistic Cross as directed above, saying ATEH, etc.

For Banishing use the same Ritual, but reversing the direction of the
 lines of the Pentagram.

Jak widać opis jest bardzo prosty, ale prostota opisu sprawia, że do końca nie
wiadomo czy i w jaki sposób powinno się wszystko wizualizować. W internecie
można   znaleźć   dziesiątki   różnych   wersji   zawierających   różne   dodatkowe
wizualizacje,   ich   różne   kolory   czy   różniące   się   wymową   boskich   imion.
Postaram   się   opisać   te,   z   którymi   stykałem   się   najczęściej   –   i   przy   okazji
skrobnąć kilka słów komentarza.

Jako, że modyfikacji jest wiele – postaram się przedstawić je rozbijając rytuał na
fragmenty.

 Struktura LRP wygląda następująco:

 1. Kabalistyczny Krzyż
 2. Kreślenie kręgu i pentagramów
 3. Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu
4. Kabalistyczny Krzyż

Wymowa

LRP   poza   wykonywaniem   określonych   gestów   i   wizualizacji   wymaga   od
praktykującego   także   wymowy   lub   wibrowania   określonych   boskich   imion
właściwie na każdy etapie wykonywania rytuału. Praktycznie w każdym opisie
tego rytuału sposób wymawiania tych imion jest napisany, inaczej. Różnice w
wymowie wzięły się z prostego wytłumaczenia –  boskie imiona pochodzą z
hebrajskiego – a mało kto wie jak wymawiać wyrazy w hebrajskim, obcym mu
języku. Ze względu, że hebrajski stosuje zupełnie inny alfabet – nikt bez jego
znajomości   nie   byłby   w   stanie   przeczytać   tych   ‚szlaczków’,   zwłaszcza   że   w
hebrajskim nie zapisuje się samogłosek – a, które wciąż się wymawia, mało kto
też wie, że w hebrajskim piszę się z prawej do lewej strony. Innymi słowy trzeba
było czytającemu jakoś napisać jak powinien wymawiać poszczególne imiona.
Jedne opisy, więc zostały napisane w formie zastąpienia hebrajskich liter ich
łacińskimi   najbliższymi   odpowiednikami,   inne   przypominają   bardziej   ich
fonetyczną   wymowę.   Zwrócić   jednak   należy   uwagę   na   fakt,   że   system   GD
powstał dla osób anglojęzycznych – i wymowa fonetyczna również. Inny więc
zapis  fonetyczny  zastosuje Anglik   inny  Polak  a  inny  Niemiec,   jeżeli   będzie
chciał  zapisać  jak wymawiać  hebrajskie imię.   Nie oznacza to  jednak,  że do
poprawnego   wykonania   rytuału   musimy   znać   idealną   hebrajską   wymowę.
Praktyka   magiczna   to   w   dużej   mierze   operowanie   na   symbolach   i

energiach/aspektach,   które te symbole reprezentują.  Niezależnie jaką wersję
językową się wybierze – jeżeli będzie się wiedziało co dany symbol reprezentuje
– efekty zawsze będą takie same.

Przejdźmy więc do faktycznej budowy rytuału.

Kabalistyczny Krzyż

W   oryginale   Malkuth   mamy   umieszczone   na   piersi.   Takie   rozmieszczenie
sprawia, że każde ramię krzyża ma taką samą długość. Często jednak spotkać
można   umiejscowienie   Malkuth   pod   stopami   praktykującego.   Taką   wersję
przedstawia również Cicero. Wersja z dłuższym dolnym ramieniem to analogia
do Drzewa Życia i jego rzutowanie na ciało praktykującego. Malkuth – najniższa
sefira w Rytuale Środkowego Filaru jest umieszczana właśnie pod stopami. Dla
osoby, która pracuje z tym rytuałem (a, więc każdego praktykującego system
GD) na pewno będzie to ciekawe rozwinięcie.

Inną różnicą z jaką się zetknąłem (ale nie u ww. Cicera) jest po zakończeniu
krzyża jego ekspansja stroną każdego ramienia w nieskończoność (wizualizując,
że rozciągają się w nieskończoność umiejscawiając praktykującego w centrum
wszechświata).   Pomysł   nie  jest zły  –  zwłaszcza patrząc po  formule  Krzyża.
Rzutujemy na siebie wszechobecność Boga w formie Absolutu, który z wnętrza
nas dociera do każdego zakamarku we wszechświecie. Można, więc pokusić się o
taką jego interpretację i zastosowanie.

Kreślenie kręgu i pentagramów

W wersji oryginalnej kreślimy pentagram, przeszywamy go bronią i aktywujemy
go wibrując odpowiednie boskie imię.

Oficjalne materiały mówią o wizualizacji pentagramu, ale nie wspominają nic o
jego kolorze,  w sieci  natomiast,  można  natknąć się na białe,   niebieskie  lub
czerwone. „First Knowledge Lecture” nie zawiera informacji o kolorze, Regardie
w osobnym miejscu opisuje pentagramy jako „briliant light”  co również nie
mówi   nic   o   barwie,   Liber   O   Crowley’a   również   milczy   na   ten   temat…   Po
inwokacji Archaniołów mamy aktywację pentagramów, które zaczynają płonąć –
co może sugerować, że światło jest czerwonej barwy. Cicero, natomiast w swojej
książce pisze o 2 kolorach do wyboru – „flaming blue or brilliant white Light”.
Warto jednak wspomnieć, że LRP nie jest jedyną wersją rytuału wykorzystującą
pentagramy. Jest jeszcze Najwyższy Rytuał Pentagramu (Supreme Ritual of the
Pentagram – SRP), w którym wykorzystywane są elementarne pentagramy i
każdy w zależności do żywiołu ma inny kolor. Biały kolor jest wykorzystywany

przez pentagramy Ducha (Spirit). Pentagramy w LRP, tymczasem wykorzystują
zbalansowaną formę 4 żywiołów i w żaden sposób nie są związane z Duchem –
teoretycznie, więc nie powinny przyjmować jego koloru. Jaki, więc powinien być
ich   kolor?   Pozostają   dwa  wyjścia  –   albo   sugerować   się   Cicerem   i   wybierać
dowolnie wg własnego upodobania niebieski lub biały albo zdać się jeszcze na
jedną krążącą po sieci informację. Jak wspomniałem na początku – materiały w
HOGD   były   częściowo   przekazywane   ustnie   –   i   podobno   wg   tego   ustnego
przekazu pentagramy w LRP powinny być koloru jasno niebieskiego. Na, ile jest
to rzetelna  informacja  –  trudno  mi  powiedzieć  –   biorąc  jednak  pod  uwagę
kolorystykę pozostałych pentagramów wydaje się to być sensowne.

Drugą   modyfikacją,   która   dość   często   występuje   jest   sposób   ‚wypełnienia’
pentagramu. W oryginale kreślimy w powietrzu ‚suchą’ formę pentagramu, a
następnie   wypełniamy   go   (oraz   całą   ćwiartkę   wszechświata)   nazwijmy   to
‚autorytetem’   poprzez   przeszycie   jego   środka   i   wibrowanie   odpowiedniego
boskiego imienia. Często jednak można się natknąć na opis rytuału, w którym
wibrowanie występuje już na samym starcie kreślenia ramion pentagramu – i
kończy   się   w   momencie   jego   pełnego   zakreślenia.   Ja   sam   osobiście   nie
natknąłem   się   na   wytłumaczenie   z   jakiego   powodu   wibrowanie   zostało
przesunięte na moment kreślenia pentagramu, ale taką modyfikację widziałem
tylko   w   LRP,   warto,   więc   spojrzeć   jak   wygląda   konstrukcja   elementalnych
pentagramów w SRP: najpierw kreśli się pentagram, potem kreśli się w jego
wnętrzu odpowiedni zodiakalny sigil a dopiero potem przeszywa się go wibrując
boskie   imię.   Nadawanie   boskiego   autorytetu   ma   sens   dopiero   po   pełnym
uzupełnieniu pentagramu władającym, nim zodiakiem, wtedy kiedy mamy już
nakreślone   pełne   aspekty   nad,   którymi   chcemy   zapanować   –   wcześniej   po
prostu nie bardzo jest sens.

Inwokacja archaniołów i aktywacja kręgu

Oryginał   mówi   o   przyjmowaniu   formy   krzyża.   Po   jej   przyjęciu   następuje
inwokacja archaniołów.

Widywałem różne opisy archaniołów – tyczy się to zarówno ich wyglądu jak i
broni z jaką się prezentują, na dobrą sprawę nie ma to dużego znaczenia – bo
każdy je odbiera w inny sposób.

Następnie następuje rozbłysk kręgu i pentagramów oraz praktykujący dodaje do
wizualizacji heksagram.
 

W oryginale wygląda to następująco: „BEFORE ME FLAMES THE PENTAGRAM,
BEHIND ME SHINES THE SIX-RAYED STAR”.

Cicero: „For about me flames the pentagram, and in the column shines the Six-
rayed Star”.

Liber O: „For about me flames the Pentagram, and in the Column stands the six-
rayed Star”.

Zarówno w oryginale jak i pozostałych publikacjach heksagram umieszczany
jest wewnątrz praktykującego (aczkolwiek co do oryginału można by się spierać)
–   niektórzy   piszą,   że   ma   być   mały   w   sercu,   inni,   że   wielki   wielkości
praktykującego.   Niezależnie   od   wielkości,   umiejscowienie   heksagramu   w
praktykującym   ma   sens   ze   względu   za   rzutowanie   na   niego   idealnego
makrokosmosu.
W   sieci   można   się   natkną   także   na   rozkładanie   rąk   i   nóg   tak   aby   ciało
przypominało pentagram. Ta forma jednak ściśle związana jest z dalszą częścią
rytuału   –  umiejscowieniem  heksagramu.  W   tych opisach ciało przyjmowało
formę pentagramu i w momencie aktywacji kręgu był wizualizowany dodatkowy
pentagram   w   praktykującym,   heksagram,   natomiast   był   wizualizowany   nad
pentagramami.   Wytłumaczeniem   tego  rozwiązania  jest  to,   że  makrokosmos
(heksagram) jest na górze – mikrokosmos (pentagram) na dole – nawiązując
tym samym do słynnego ‚Jako na górze tak i na dole’. Takie rozwiązanie jak
widać również jest dosyć sensowne, chociaż jak dla mnie w mniej wyrazisty
sposób (jeśli w ogóle) przedstawia aspiracje praktykującego do równowagi z
makrokosmosem i w ostateczności zjednoczenia się z, nim.

Jak widać różnic na jakie można się natknąć w tym prostym rytuale jest całkiem
sporo. Niektóre wynikają z rozszerzenia podstawowego rytuału, inne wynikają z
jego nadinterpretacji. Liczę, że każda osoba, która (podobnie jak ja swego czasu)
zwróciła uwagę na te wszystkie różnice – znajdzie w tym artykule odpowiedzi
przynajmniej   na   część   nurtujących   ją   pytań,   natomiast   inne   oddalone   od
systemu GD osoby – skłoni do analizy wykonywanej przez siebie wersji tego
rytuału.

Bibliografia:

1. Israel Regardie: The Complete Golden Dawn System of Magic
2. Chic & Sandra Cicero: Self-Initiation Into the Golden Dawn Tradition: A Complete Curriculum of

Study for Both the Solitary Magician and the Working Magical Group
3. Liber O vel Manus et Sagittae, sub figura VI

ze strony: http://aetherius.pl/roznice-w-opisach-mniejszego-rytualu-pentagramu/