3 Czynność kory wzrokowej.

Pola wzrokowe obejmują pole płata potylicznego w głębi bruzdy ostrygowej -> pole 17 ->
pierwszorzędne pole wzrokowe. Obsza ten odznacza się organizacją retinotopową.
Najrozleglejsze przedstawicielstwo ma plamka żółta. w I rzęd. polu wzrokowym następuje
percepcja sygnałów wzrokowych i dekodowanie inf. o kształcie, kolorze, głębi, widzenie
(stereoskopowe).
Pole 17 otoczone jest polem 18 i 19 które tw. wtórną korę wzrokową -> II rzęd. Te 3 pola
stanowią ośrodek, który łączy się z okolicami kory mózgowej, a także z poduszką i jądrami
pnia mózgu.
Inf. o lokalizacji i ruchu przedmiotu dociera do V5 w płacie ciemieniowym. Inf. o barwie,
kształcie, charakterze powierzchni, rozpoznanie obrazów np. twarz dociera do V5 w płacie
skroniowym.
Potyliczny ośrodek wzroku stanowi tylko pośrednią stacje, która modeluje impulsy
pochodzące z niższych pięter ukł. wzrokowego i prowadzi do innych obszarów kory w
których impulsacja jest rozpoznawana i uświadamiana. Można to nazwać widzeniem u
człowieka.

4 Czynność kory słuchowej.

Kora słuchowa znajduje się w zakręcie skroniowym górnym. Obejmuje 2 rodzaje pól:

•

Pierwotne -41- które odbiera i wstępnie analizuje impulsację w swoich kolumnach.
Impulsacja jest kierowana od ciała kolankowatego przyśrodkowego.

•

kojarzeniowe-22,42,52-inf. dochodzi z pola pierwotnego oraz cz. wzgórza
sąsiadujących z ciałem kolankowatym przyśr.

Kora słuchowa otrzymuje impulsację z obu uszu. W korze słuchowej znajdują się odrębne
obszary odbierające impulsację, są to tzw. mapy fototropowe, gdzie analizowane są
częstotliwości danych dźwięków. Na przednim końcu mapy znajdują się neurony odbierające
dźwięki o niskiej częstotliwości, na tylnym – o wysokiej. Kierunek z którego dochodzi do nas
dźwięk możemy określić za pomocą różnic w czasie docierającego dźwięku do lewego i
prawego ucha (ucho znajdujące się bliżej źródła dźwięku szybciej przewodzi impulsację do
kory słuchowej). W lokalizacji dźwięku bierze udział jądro górne oliwki.