Analiza transakcyjna
metodą doskonalenia komunikacji międzyludzkiej
Analiza transakcyjna jest skuteczną metodą doskonalenia komunikacji międzyludzkiej, jednym z najczęściej
wykorzystywanych technik public relations. Podstawą dobrego kontaktu z drugim człowiekiem jest umiejętność
zawierania satysfakcjonujących transakcji - wymiana informacji, uczuć, pieniędzy, towarów czy usług.
Negocjacje są wstępem do zawarcia transakcji między co najmniej dwoma podmiotami, a ich wynik zależy
od wielu przewidywalnych i nieprzewidywalnych czynników. Eric Berne, twórca analizy transakcyjnej, założył,
że człowiek jest istotą trójpoziomową. Jeżeli w negocjacjach biorą udział dwie osoby, to w istocie - w sposób
ukryty - uczestniczy sześć. W analizie transakcyjnej dzieli się osobowość na stany ja: Rodzic, Dziecko i Dorosły.
Posiadają one względną autonomię oraz mają znaczący wpływ na nasze myśli i odczuwanie. Rozpoznanie stanu,
z którego reaguje nasz rozmówca, pozwoli nam postępować zgodnie ze swoim celem, bez uczestniczenia w
sytuacjach konfliktowych.
Stan dziecka jest w gruncie rzeczy sposobem zachowania się i odczuwania pochodzącym z okresu
dzieciństwa. W nim znajdują się nasze życzenia, pragnienia, uczucia i potrzeby. Nie jest on jednolity, gdyż
wyróżniamy w nim:
- dziecko przystosowane - przejawia postawy i uczucia ukształtowane przez środowisko społeczne, głównie
przez rodzinę (posłuszeństwo, poczucie winy, uprzejmość, uległość, kierowanie się autorytetami),
- dziecko zbuntowane - demonstruje niezadowolenie niezależnie od sytuacji zewnętrznej (negacja, opór,
niezgoda, skłonność do obrażania się),
- dziecko naturalne - reaguje spontanicznie nie troszcząc się o reakcje otoczenia społecznego (intuicyjna
twórczość, agresja).
Stan rodzic to zbiór przyjętych i zaakceptowanych norm oraz zasad postępowania, przekazany przez
rodziców, a także opiekunów. Rodzic nagradza, karze, krytykuje, ośmiela i opiekuje się. Jest odpowiedzialny za
system wartości, etykę i tradycję. Wyróżniamy w nim dwa podsystemy:
- rodzic opiekuńczy - pielęgnuje, żywi, broni, wspiera, pomaga, naucza, chwali, troszczy się,
- rodzic krytyczny - wymaga bezwzględnego posłuchu, kontroluje, krytykuje, rozkazuje, złorzeczy, poniża,
karze, troszczy się o porządek.
Stan dorosły to trzez
wa, racjonalna część naszej osobowości, zbiera fakty dotyczące nas samych i otoczenia,
zestawia je, porównuje oraz wyciąga odpowiednie wnioski. Dzięki niemu działamy niezależnie od naszych
uczuć, czy nastrojów. Dorosły zbiera informacje z Rodzica i Dziecka oraz zachowuje się adekwatnie do sytuacji
(empatia, obiektywizm, bank informacji). Dziecko jest zapisem intuicyjnym, natomiast Rodzic to nasze super
ego - system wartości, powinności i norm.
Transakcja jest podstawową jednostką we wszystkich relacjach interpersonalnych, przejawiającą się w
zachowaniach werbalnych i niewerbalnych. Polega na tym, że na bodziec pochodzący od pierwszej osoby,
następuje reakcja drugiej, a reakcja ta staje się znów bodz
cem wywołującym reakcję pierwszej osoby. Celem
analizy transakcyjnej jest zorientowanie się, która z poszczególnych części składowych psychiki człowieka -
Rodzic, Dorosły czy Dziecko - jest z
ródłem poszczególnych bodz
ców i reakcji na nie. Poszczególne stany ja
rozpoznajemy obserwując mowę ciała, brzmienie i ton głosu, treść pewnych wyrażeń.
Sytuacje społeczne obfitują w przykłady różnych typów transakcji i ich kombinacji:
1. Transakcja komplementarna - jeżeli reakcja wywodzi się z tego samego stanu ja, do którego kierowany
jest bodziec. Transakcja taka jest płynna i zgodna, przebiega na każdym poziomie.
2. Transakcja skrzyżowana - nie pochodzi od tego stanu ja, do którego skierowany był bodziec. W tej
sytuacji, każda łączność, jaka dotychczas występowała między partnerami, ukrywa się lub prowadzi do
konfliktu.
3. Transakcja ukryta - przebiega nie na jednej, lecz na dwóch płaszczyznach - jawnej społecznej i ukrytej
psychologicznej. Są one podstawą do gier i manipulacji.
Gra jest serią następujących po sobie transakcji, uzupełniających się, zakamuflowanych, zmierzających do
wyraz
nie określonego, dającego się przewidzieć rezultatu. Gra zostaje przerwana po odkryciu prawdziwych
motywów uczestników gry. W różnych sytuacjach społecznych gracze mogą podejmować grę z pozycji:
prześladowcy, ofiary lub ratownika.