asystent osoby niepelnosprawnej 346[02] z1 01 n

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Bożena Jemioł
Anna Pożyczka

Posługiwanie się językiem migowym
346[02].Z1.01

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
mgr Iwona Grudzień
dr Jolanta Lesiewicz

Opracowanie redakcyjne:
inż. Danuta Szczepaniak

Konsultacja:
mgr Hanna Całuń

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 346[02].Z1.01
„Posługiwanie się językiem migowym”, zawartego w modułowym programie nauczania dla
zawodu asystent osoby niepełnosprawnej.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Teoria języka migowego. Podstawowe pojęcia: język migowy,

migany, system językowo-migowy, daktylografia, ideografia

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Zasady i reguły pomocnicze w systemie językowo-migowym

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Język migowy a odczytywanie mowy z ust. Synergizm wzrokowo-

słuchowy

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Kultura wypowiedzi w języku migowym

5.4.1. Ćwiczenia

5.5. Daktylografia: znaki liter, liczebników głównych, porządkowych

5.5.1. Ćwiczenia

5.6. Znaki podstawowe, znaki tematyczne związane z rodziną, domem,

czasem,

higieną

osobistą,

odzieżą,

posiłkami,

zakupami,

zainteresowaniami oraz z problematyką medyczną: części ciała,
dolegliwości, wzywanie pogotowia

5.6.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie asystent osoby niepełnosprawnej.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne,

−

wykaz umiejętności, jakie uczeń opanuje podczas zajęć,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

propozycje ćwiczeń, które mają na celu ukształtowanie u uczniów umiejętności
praktycznych w przekazywaniu wiadomości w języku migowym,

−

ewaluację osiągnięć ucznia,

−

wykaz literatury.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem:

−

pokazu z objaśnieniem,

−

ćwiczeń praktycznych,

−

pogadanki lub dyskusji dydaktycznej.
Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

346[02].Z1

Metody pracy z osobą niepełnosprawną

346[02].Z1.01

Posługiwanie się językiem

migowym

346[02].Z1.02

Stosowanie metod pracy

socjalnej

346[02].Z1.03

Rozpoznawanie potrzeb

i problemów osoby

niepełnosprawnej

346[02].Z1.05

Wykonywanie podstawowych

czynności higienicznych

i pielęgnacyjnych

346[02].Z1.04

Wspieranie osoby

niepełnosprawnej w korzystaniu

z kompleksowej rehabilitacji

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

charakteryzować psychofizyczne i społeczne aspekty rozwoju człowieka,

−

doskonalić swoje umiejętności interpersonalne,

−

rozwiązywać problemy związane z funkcjonowaniem osoby niepełnosprawnej,

−

prowadzić profilaktykę i promować zdrowie,

−

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy,

−

udzielać pierwszej pomocy,

−

stosować przepisy prawa w działalności socjalnej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

zdefiniować podstawowe pojęcia dotyczące języka migowego,

−

posłużyć się znakami języka migowego zgodnie z zasadami i regułami systemu językowo-
migowego,

−

posłużyć się polskim alfabetem palcowym oraz liczebnikami głównymi i porządkowymi,

−

rozpoznać, odczytać oraz przedstawić podstawowe znaki ideograficzne i pojęciowe,

−

odczytać proste wypowiedzi w języku migowym,

−

sformułować proste wypowiedzi w języku migowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

……………….......................................................

Modułowy program nauczania: Asystent osoby niepełnosprawnej 346[02]
Moduł:

Metody pracy z osobą niepełnosprawną 346[02].Z1

Jednostka modułowa:

Posługiwanie się językiem migowym 346[02].Z1.01

Temat: Znaki tematyczne związane z rodziną.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności posługiwania się systemem językowo-migowym

w przekazywaniu informacji osobom niesłyszącym.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

pokazać znaki tematyczne związane z rodziną,

−

odczytać znaki przekazywane przez nauczyciela prowadzącego,

−

dostosować tor mówiony do miganego podczas przekazywania znaków,

−

przekazać proste zdania zgodnie z zasadami gramatyki języka polskiego.

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

praca z materiałem źródłowym,

−

dyskusja dydaktyczna.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca w grupach.

Czas: 3 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcje do ćwiczeń,

−

scenariusze zajęć,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki języka migowego,

−

podręczniki i słowniki języka migowego.

Przebieg zajęć:
1. Sprawy organizacyjne.
2. Nawiązanie do tematu, omówienie celów zajęć.
3. Omówienie znaków tematycznych związanych z domem i rodziną z uwzględnieniem

prawidłowego zastosowania alfabetu palcowego.

4. Realizacja zajęć:

−

nauczyciel ćwiczy z uczniami prawidłowe pokazywanie poznanych znaków na
bieżąco korygując popełniane błędy. Ćwiczy również dostosowanie toru mówionego
do miganego na bazie prostych zdań składających się z poznanych przez uczniów
znaków,

−

ćwiczenia w odczytywaniu przez uczniów, prostych zdań w języku miganym
pokazywanych przez nauczyciela (stosowane są tylko znane uczniom znaki),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

uczniowie pracując w grupach, pokazują i odczytują wcześniej przygotowane przez
nauczyciela zdania. Jedna osoba pokazuje a pozostali odczytują, potem następna, itd.,

−

nauczyciel obserwuje pracę uczniów udziela rad i wskazówek oraz kontroluje
poprawność wykonywanych znaków,

Zakończenie zajęć

Nauczyciel podsumowuje przebieg zajęć wskazując na zaangażowanie uczniów

w ich realizację i uzyskane efekty, szczególnie zwracając uwagę na najtrudniejszy element
w nauczaniu języka migowego jakim jest odczytywanie przekazywanych znaków.

Praca domowa

Ułóż pięć prostych zdań związanych z domem i rodziną na podstawie poznanych znaków.

Przećwicz przed lustrem ich przekazywanie dostosowując tor mówiony do miganego.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

uczniowie naklejają kolorowe karteczki na specjalnym arkuszu ze swoja oceną przebiegu i
organizacji zajęć oraz zdobytej na zajęciach wiedzy i umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………….…………...................................

Modułowy program nauczania: Asystent osoby niepełnosprawnej 346[02]
Moduł:

Metody pracy z osobą niepełnosprawną 346[02].Z1

Jednostka modułowa:

Posługiwanie się językiem migowym 346[02].Z1.01

Temat: Zasady i reguły pomocnicze w systemie językowo-migowym.

Cel ogólny: Kształtowanie umiejętności posługiwania się zasadami oraz regułami

obowiązującymi w systemie językowo-migowym.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

określić zasady obowiązujące w systemie językowo-migowym,

−

określić elementy systemu językowo-migowego,

−

wyjaśnić znaczenie dwutorowości w systemie językowo-migowym,

−

określić co to są formanty i w jaki sposób są one przekazywane,

−

określić co to są przedznaki oraz końcówki fleksyjne i w jaki sposób są one
przekazywane,

−

wymienić odmienne części mowy, które wymagają zastosowania końcówek fleksyjnych,

−

określić różnicę pomiędzy przekazywaniem rzeczowników i czasowników,

−

wskazać różnicę pomiędzy przekazem pełnym a przekazem uproszczonym,

−

dobrać odpowiedni sposób przekazywania podanych wyrazów,

−

wyróżnić temat i końcówkę w wyrazach,

−

określić przedznaki konieczne do przekazania wyrazów.

Metody nauczania–uczenia się:

−

wykład,

−

ćwiczenia praktyczne,

−

praca z materiałem źródłowym.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca indywidualna,

−

praca w parach.

Czas: 3 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

instrukcje do ćwiczeń,

−

scenariusze zajęć,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki języka migowego,

−

podręczniki i słowniki języka migowego.

Przebieg zajęć:
1. Sprawy organizacyjne.
2. Nawiązanie do tematu, omówienie celów zajęć.
3. Realizacja zajęć:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

uczniowie wysłuchują wykładu nauczyciela dotyczącego zasad i reguł pomocniczych
w systemie językowo-migowym,

−

uczniowie indywidualnie określają odpowiedni sposób przekazu wyrażenia „dzień
dobry”,

−

uczniowie indywidualnie przedstawiają nauczycielowi efekt swojej pracy,

−

uczniowie w czterech grupach wyróżniają temat podstawowy i końcówkę fleksyjną
w jednym z podanych wyrazów: „kredkami”, „domach”, „brzydkie”, „czytasz”,

−

uczniowie (po jednym, z każdej grupy) prezentują nauczycielowi efekt swojej pracy,

−

uczniowie w czterech grupach określają przedznaki konieczne do przekazania
wyrazów: „uczennica”, „nauczyciel”, „brat”, „sypialnia”,

−

uczniowie (po jednym, z każdej grupy) prezentują nauczycielowi efekt swojej pracy,

−

nauczyciel ocenia zgodność przekazu z obowiązującymi w systemie językowo-
migowym zasadami.

Zakończenie zajęć

Nauczyciel podsumowuje przebieg zajęć wskazując na zaangażowanie uczniów w ich

realizację

uzyskane

efekty,

szczególnie

przydatność

realizowanych

zadań

w komunikowaniu się z osobami niesłyszącymi.

Praca domowa

Opisz zasady odczytywania mowy z ust.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

wypowiedzi uczniów na temat stopnia trudności zadań,

−

uczniowie wrzucają do specjalnie przygotowanej puszki, wycięte z papieru figury
geometryczne, oceniając przebieg zajęć i poziom zdobytych wiadomości.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Teoria języka migowego. Podstawowe pojęcia: język

migowy, migany, system językowo-migowy, daktylografia,
ideografia

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Odmień przez przypadki następujące rzeczowniki: stół, styczeń, przedmiot, herbata,

nowy, niebieski, koszula, chłopiec, mama, tata, komputer, długopis, a następnie w każdym
przypadku oddziel końcówkę od tematu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Przypomnieć podstawowe zasady gramatyki języka polskiego. Wyjaśnić
do czego potrzebna jest w języku miganym umiejętność oddzielania tematu od końcówki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić podstawowe zasady gramatyki języka polskiego,
2) odmienić wyrazy,
3) w każdym wyrazie oddzielić końcówkę od tematu,
4) zaprezentować wyniki swojej pracy na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

podręcznik do języka migowego,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartki format A4,

−

podręcznik do gramatyki języka polskiego.

Ćwiczenie 2

Podaj opis słowny zapisu gestograficznego następujących znaków migowych:

−

PE:78tg # IV<+”.

−

PBK:58k+ # II– # @.

−

Pik:25kll+ # I <–”.

−

PNw:23k / LBk:13k # P:II+.

−

LB:75kl }{ PB:75kp.

−

PUm:25tg+ ## PUm:25td+.

−

Pum:35d+ ## Pum36tp+.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie pracowali w dwuosobowych
zespołach, a wyniki swojej pracy przedstawili na forum całej grupy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z podanymi znakami migowymi,
2) przeanalizować opisy układu palców:

−

pozycję rąk,

−

miejsce artykulacji,

−

położenie rąk w stosunku do ciała i do siebie,

−

artykulację – kierunek ruchu,

−

artykulację – sposób wykonania ruchu,

3) zapisać wnioski,
4) zaprezentować wnioski na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

materiały piśmiennicze,

−

tabela z nietypowymi układami dłoni, pozycjami rąk,

−

zapis gestograficzny wzajemnego położenia rąk,

−

tabela z zapisem kierunku ruchu rąk, artykulacji – sposobu wykonania ruchu,

−

tabela z informacjami dodatkowymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Zasady i reguły pomocnicze w systemie językowo-migowym

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dobierz odpowiedni sposób przekazu wyrażenia „dzień dobry”.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby każdy uczeń indywidualnie wyszukał odpowiedni
sposób podanego wyrażenia i przedstawił go nauczycielowi, który ocenia zgodność przekazu z
obowiązującymi w systemie językowo-migowym zasadami.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić części mowy występujące w tym wyrażeniu,
2) wyjaśnić zasady tworzenia znaków określających wyrazy złożone,
3) określić tor mówiony i migany dla tego wyrażenia,
4) sprawdzić zasadność wykorzystania w tym wyrażeniu końcówek fleksyjnych oraz

przedznaków,

5) określić, czy konieczne będzie wykorzystanie daktylografii, czy tylko znaków

ideograficznych,

6) dobrać najlepszy sposób przekazu wyrazu „dzień” oraz wyrazu „dobry”,
7) zastanowić się czy wybrany sposób jest prawidłowy, czy przekaz byłby zgodny z zasadami

i właściwie odebrany przez osoby niesłyszące.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

wykład,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

tablice poglądowe.

Ćwiczenie 2

Wyróżnij temat podstawowy i końcówkę fleksyjną w wyrazie „kredkami”, „domach”,

„brzydkie”, „czytasz”.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie pracowali w czterech grupach, i aby każda z
nich wyróżniła temat i końcówkę fleksyjną w jednym z podanych wyrazach i przedstawiła efekt
swojej pracy nauczycielowi, który ocenia zgodność przekazu z obowiązującymi
w systemie językowo-migowym zasadami.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić część mowy występującą w tych wyrazach,
2) wyjaśnić zasady stosowania końcówek fleksyjnych,
3) określić tor mówiony i migany dla tego wyrazu,
4) określić temat wyrazów i ich końcówkę,
5) określić, jaki znak ideograficzny należy wykorzystać w przekazie tych wyrazów,
6) dobrać odpowiednie do końcówki fleksyjnej znaki daktylograficzne,
7) dobrać najlepszy sposób przekazania wyrazów,
8) zastanowić się czy wybrany sposób jest prawidłowy, czy twój przekaz byłby zgodny

z zasadami i właściwie odebrany przez osoby niesłyszące.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym.

Ćwiczenie 3

Określ przedznaki konieczne do przekazania wyrazów „uczennica”, „nauczyciel”, „brat”

„sypialnia”.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie pracowali w czterech grupach, i aby każda z
nich wyróżniła przedznak w jednym z podanych wyrazach i przedstawiła efekt swojej pracy
nauczycielowi, który ocenia zgodność przekazu z obowiązującymi w systemie językowo-
migowym zasadami.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić część mowy występującą w tych wyrazach,
2) wyjaśnić zasady stosowania przedznaków,
3) określić tor mówiony i migany dla tych wyrazów,
4) określić, jaki znak ideograficzny należy wykorzystać w przekazie,
5) dobrać odpowiedni przedznak,
6) dobrać najlepszy sposób przekazania wyrazów,
7) zastanowić się czy wybrany sposób jest prawidłowy, czy przekaz byłby zgodny z zasadami

i właściwie odebrany przez osoby niesłyszące.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Język migowy a odczytywanie mowy z ust. Synergizm

wzrokowo-słuchowy

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zapisz kilka prostych zdań, a następnie przekaż je, bazując tylko na ruchu warg.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Należy zwrócić szczególną uwagę na wyraźne wypowiadanie słów.

Ćwiczenie należy wykonać w dwuosobowych zespołach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapisać kilka prostych zdań na kartce,
2) przyjąć rolę wypowiadającego i wyraźnie wypowiedzieć swoje zdania poruszając tylko

wargami i nie używając głosu,

3) przyjąć rolę odczytującego i odczytać zdanie bazując tylko na ruchu warg,
4) zamienić się rolami z kolega/koleżanką,
5) wziąć udział w dyskusji i podzielić się swoimi odczuciami.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartki formatu A4.

Ćwiczenie 2

Przygotuj i przekaż w sposób niewerbalny prosty komunikat dotyczący uczuć.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien rozdać uczniom kartki z

wypisanymi na nich wyrazami a następnie omówić sposób realizacji ćwiczenia. Nauczyciel
przygotowuje i rozdaje uczniom różne wyrazy wyrażające główne uczucia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałami dotyczącymi komunikatów niewerbalnych,
2) przygotować stanowisko pracy ustawiając krzesła tak, aby się nawzajem dobrze widzieć,
3) zaprezentować przed grupą, używając tylko gestów, ruchów swojego ciała, mimiki, prosty

komunikat dotyczący uczuć,

4) odczytać to co pokazują koledzy i koleżanki,
5) wziąć udział w dyskusji i podsumowaniu ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

pokaz,

−

dyskusja dydaktyczna.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

materiały piśmiennicze,

−

kartki formatu A4.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Kultura wypowiedzi w języku migowym

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Za pomocą gestów pokaż czynność przyszywania guzika.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie indywidualnie przed lustrem wykonali
ćwiczenie i zaprezentowali je przed całą grupą oraz nauczycielem, który ocenia właściwą
plastykę ruchów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić jakich części ciała należy użyć w pokazie,
2) wykonać kilkakrotnie czynność przyszywania autentycznego guzika,
3) zapamiętać wszystkie kolejne ruchy,
4) wyobrazić sobie niewidzialny rekwizyt, określić jego wielkość, strukturę, kształt, masę,
5) odtworzyć całą czynność bez rekwizytów,
6) stanąć przed lustrem i ponownie odtworzyć całą czynność bez rekwizytów,
7) stanąć przed grupą i zademonstrować czynność,
8) ocenić własną plastykę ruchów, wyszukując i poprawiając błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

guzik, igła i nici, nożyczki,

−

lustro.

Ćwiczenie 2

Za pomocą mimiki twarzy pokaż zadowolenie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałami opisującymi mimikę twarzy i jej rolę w wyrażaniu przeżyć

wewnętrznych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2) określić możliwości mimiczne twarzy,
3) wyobrazić sobie stan zadowolenia,
4) zastanowić się jaką mimikę twarzy należy dobrać do odczucia zadowolenia,
5) określić mięśnie mimiczne, które należy wykorzystać do pokazu,
6) stanąć przed lustrem i za pomocą mimiki twarzy pokazać zadowolenie,
7) obserwować pracę mięsni twarzy podczas pokazu,
8) stanąć przed grupą i dokonać pokazu,
9) ocenić zgodność mimiki twarzy z pokazanym uczuciem, poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

instrukcja do ćwiczeń,

−

tablice poglądowe.

Ćwiczenie 3

Za pomocą gestów i mimiki twarzy zilustruj wybrane przysłowie lub powiedzenie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wybrać dowolne przysłowie lub powiedzenie,
2) przeanalizować dokładnie treść i jej znaczenie,
3) dobrać gesty i mimikę twarzy do treści,
4) wczuć się w nastrój tego tekstu,
5) stanąć przed lustrem i zilustrować wybrany tekst,
6) ocenić płynność ruchów i mimikę twarzy,
7) stanąć przed grupą i dokonać prezentacji,
8) poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

instrukcja do ćwiczeń,

−

tablice poglądowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Daktylografia:

znaki

liter,

liczebników

głównych,

porządkowych

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przekaż alfabetem palcowym następujące wyrazy: gazeta, rodzina, domowy, majątek,

węgiel maść, baśń, niedźwiedź, bandaż, żuchwa, czapka dłonie, szyszka, obrządek, krzaczek,
wędlina, dzięgiel, karczma, schody, grzech, brzeg, willa, gastronomia, PZG, PKO, SOSW,
ZHP.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie w parach przekazywali daktylograficznie
poszczególne wyrazy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z zasadami obowiązującymi w posługiwaniu się alfabetem palcowym,
2) zapoznać się z znakami liter,
3) określić, które znaki potrzebne do przekazania poszczególnych wyrazów są statyczne,

a które dynamiczne,

4) przekazać alfabetem palcowym podane wyrazy,
5) zsynchronizować tor mówiony z miganym,
6) poprawić ewentualne błędy w przekazie alfabetu palcowego.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura dotycząca alfabetu palcowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

Ćwiczenie 2

Przekaż daktylograficznie znaki liczebników głównych: 3, 7, 14, 19, 28, 85, 147, 458,

792, 2495, 5815, 1653295, 6913672, 1321456789, 4123675879.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie w parach przekazywali daktylograficznie
znaki liczebników głównych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z zasadami obowiązującymi w posługiwaniu się liczebnikami głównymi,
2) zapoznać się z znakami liczebników głównych,
3) określić, które znaki potrzebne do przekazania poszczególnych wyrazów są statyczne a

które dynamiczne,

4) przekazać stosując znaki daktylograficzne podane liczebniki główne,
5) zsynchronizować tor mówiony z miganym,
6) poprawić ewentualne błędy w przekazie liczebników głównych.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

Ćwiczenie 3

Przekaż daktylograficznie znaki liczebników porządkowych: trzeci, siódmy, dziesiąty,

dwudziesty piąty, pierwsza, jedenaste, pięćdziesiąte czwarte, dwutysięczny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

realizacji ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie w parach przekazywali daktylograficznie
znaki liczebników porządkowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z zasadami obowiązującymi w posługiwaniu się liczebnikami porządkowymi,
2) zapoznać się z znakami liczebników porządkowych,
3) przekazać stosując znaki daktylograficzne wyżej wymienione liczebniki porządkowe,
4) zsynchronizować tor mówiony z miganym,
5) poprawić ewentualne błędy w przekazie liczebników porządkowych.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

literatura specjalistyczna,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się znakami liczebników porządkowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.6. Znaki podstawowe, znaki tematyczne związane z rodziną,

domem, czasem, higieną osobistą, odzieżą, posiłkami,
zakupami,

zainteresowaniami

oraz

problematyką

medyczną: części ciała, dolegliwości, wzywanie pogotowia

5.6.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przetłumacz podane poniżej zdania z użyciem poznanych ideogramów:

1. To jest dom moich rodziców i rodzeństwa.
2. Dlaczego wczoraj wieczorem nie było cię w domu?
3. Mój brat codziennie kąpie się pod prysznicem.
4. Teraz jest zima i trzeba ubierać się w czapkę, rękawiczki i szalik oraz w ciepłą kurtkę.
5. Dzisiaj na obiad będzie zupa pomidorowa z makaronem.
6. Mama wypłaciła pieniądze z banku i kupiła mi spodnie i buty.
7. Moja rodzina pójdzie jutro do muzeum na wystawę obrazów i rzeźb.
8. Ciocia Krysia poczuła się słabo i wujek wezwał pogotowie ratunkowe.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie wykonywali ćwiczenie w 2–3 osobowych
grupach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić ideogramy podstawowe i tematyczne,
2) określić przedznaki i końcówki fleksyjne niezbędne do przekazania zdań w systemie

językowo-migowym,

3) ustalić jednolity tor mówiony i migany,
4) dostosować mimikę twarzy do treści przekazywanych znaków,
5) przetłumaczyć podane zdania w systemie językowo-migowym,
6) poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

inscenizacja,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Ułóż 5 zdań stosując znane Ci znaki a następnie przekaż je w języku migowym

pozostałym osobom, których zadaniem jest prawidłowe odczytanie przedstawionych
wypowiedzi (nie używaj głosu podczas prezentacji).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie wykonywali ćwiczenie w 4–5 osobowych
grupach. Znaki przekazywali w systemie językowo-migowym, nie używali podczas prezentacji
głosu a jedynie mówiąc poruszali ustami, oraz stosowali odpowiednią mimikę w zależności od
potrzeb.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić ideogramy podstawowe i tematyczne,
2) określić przedznaki i końcówki fleksyjne niezbędne do przekazania zdań w systemie

językowo-migowym,

3) dostosować mimikę twarzy do treści przekazywanych znaków,
4) przetłumaczyć ułożone zdania w systemie językowo-migowym,
5) odczytać znaki przekazywane przez kolegów lub nauczyciela,
6) poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania– uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

inscenizacja,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

Ćwiczenie 3

Ułóż i przekaż w języku migowym dialogi słyszącego z osobą niesłyszącą na temat

dotyczący: higieny osobistej, jedzenia, zakupów, zainteresowań, rodziny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie wykonywali ćwiczenie w 2–3 osobowych
grupach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić ideogramy podstawowe i tematyczne,
2) określić przedznaki i końcówki fleksyjne niezbędne do przekazania zdań w systemie

językowo-migowym,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3) ustalić jednolity tor mówiony i migany,
4) dostosować mimikę twarzy do treści przekazywanych znaków,
5) ułożyć i przekazać w języku migowym dialogi niesłyszącego z osobą słyszącą,
6) odczytać znaki przekazywane przez kolegów lub nauczyciela,
7) poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

Ćwiczenie 4

Zainscenizuj scenkę tematyczną dotyczącą wizyty lekarza pogotowia ratunkowego

w domu niesłyszącej osoby chorej, uwzględniającą prowadzenie wywiadu osobowego
chorobowego i społecznego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wykonania ćwiczenia. Proponuje się, aby uczniowie wykonywali ćwiczenie w 3 osobowych
grupach. Znaki przekazywali w systemie językowo-migowym, dostosowywali tor mówiony do
miganego oraz stosowali odpowiednią mimikę w zależności od potrzeb. Nauczyciel na bieżąco
powinien korygować błędy popełniane przez uczniów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) określić ideogramy podstawowe i tematyczne,
2) określić przedznaki i końcówki fleksyjne niezbędne do przekazania zdań w systemie

językowo-migowym,

3) ustalić jednolity tor mówiony i migany,
4) zainscenizować scenkę tematyczną,
5) dostosować mimikę twarzy do treści przekazywanych znaków,
6) odczytać znaki przekazywane przez kolegów lub nauczyciela,
7) poprawić ewentualne błędy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

−

dyskusja dydaktyczna,

−

pokaz z objaśnieniem,

−

inscenizacja,

−

ćwiczenia praktyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

słowniki języka migowego,

−

filmy dydaktyczne na temat posługiwania się językiem migowym,

−

foliogramy przedstawiające znaki alfabetu palcowego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Posługiwanie się językiem
migowym"

Test składa się z 24 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19,20, 22, 23, 24 są z poziomu
podstawowego,

−

zadania 10, 12, 21 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt, za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów. Suma punktów możliwych do uzyskania wynosi 24.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 20 zadań, w tym co najmniej, 1 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 22 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. b, 3. c, 4. d, 5. b, 6. b, 7. c, 8. a, 9. b, 10. a, 11. b,
12. b, 13. c, 14. d, 15. a,

16. d, 17. b, 18. c, 19. b, 20. a, 21. c, 22. d, 23. a, 24. b.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1 Rozróżnić elementy języka migowego

2 Scharakteryzować dwutorowość w języku migowym

3 Określić przedznaki do odpowiednich ideogramów

4 Rozróżnić przyrostki i przedrostki w wyrazach

5 Scharakteryzować stosowanie końcówek fleksyjnych

6 Określić z czego są zbudowane końcówki fleksyjne

Nazwać elementy wspomagające odbiór języka
migowego

Wybrać sposób przekazu tematu rzeczowników
odmiennych

9 Wybrać sposób przekazywania czasowników

Wyjaśnić na czym polega pełny wariant w systemie
językowo-migowym

Scharakteryzować przyczyny wolnego tempa
przekazu w pełnym wariancie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Określić na czym polega wariant uproszczony
w systemie językowo-migowym

Określić sytuacje, w których wykorzystywany jest
wariant uproszczony

Wyliczyć zasadnicze elementy odpowiedniej plastyki
ruchów

15 Scharakteryzować gesty

Porównać elementy kultury wypowiedzi w języku
migowym

17 Scharakteryzować mimikę

18 Wyjaśnić od czego zależna jest mimika twarzy

19 Wyróżnić części ciała związane z plastyką ruchów

Określić podstawowe zadanie rąk w przekazie
językowo-migowym

21 Scharakteryzować technikę wewnętrzną

22 Określić z czym związana jest technika wewnętrzna

Rozróżnić największe trudności w opanowaniu
techniki wewnętrznej

Określić kogo reprezentuje tłumacz prezentujący
teksy innych osób

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przeprowadź z uczniami próbę udzielania odpowiedzi na takie typy zadań testowych, jakie

będą w teście.

5. Omów z uczniami sposób udzielania odpowiedzi (karta odpowiedzi).
6. Zapewnij uczniom możliwość samodzielnej pracy.
7. Rozdaj uczniom zestawy zadań testowych i karty odpowiedzi, podaj czas przeznaczony

na udzielanie odpowiedzi.

8. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10. Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
11. Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
12. Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które

sprawiły uczniom największe trudności.

13. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
14. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 24 zadania dotyczące posługiwania się językiem migowym Wszystkie

zadania są wielokrotnego wyboru i tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej KARCIE ODPOWIEDZI: w zadaniach

wielokrotnego wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź X (w przypadku pomyłki należy
błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź
prawidłową).

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Elementem języka migowego nie jest

a) język mówiony,
b) język migany.
c) mimika twarzy.
d) przekaz pisemny.

2. Dwutorowość w języku migowym oznacza

a) tor pisany i mówiony.
b) tor mówiony i migany.
c) tor migany i czytany.
d) tor mówiony i słuchany.

3. Przedznaki uzupełniają ideogramy

a) posiłków.
b) higieny osobistej.
c) pomieszczeń.
d) części ciała.

4. Przedrostki i przyrostki w wyrazach nazywane są

a) formatami.
b) formami.
c) firmami.
d) formantami.

5. Końcówki fleksyjne stosowane są w przekazywaniu

a) odmiennych części mowy.
b) nieodmiennych części mowy.
c) elementów prozodycznych mowy.
d) plastyki ruchów.

6. Końcówki fleksyjne zawierają

a) całe wyrazy.
b) całe sylaby.
c) całe ideogramy.
d) całe zdania.

7. Odbiór języka migowego wspomagany jest przez

a) analizę słuchowo-wzrokową.
b) ćwiczenia grafomotoryczne.
c) odczytywanie mowy z ust.
d) pracę z tekstem.

8. Jeżeli przekazujemy temat rzeczowników odmiennych, używamy

a) znaków ideograficznych.
b) znaków daktylograficznych.
c) znaków liczebników głównych.
d) znaków liczebników porządkowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Czasowniki przekazywane są

a) ruchem pojedynczym lub szybszym.
b) ruchem powtórzonym lub wolniejszym.
c) ruchem krótszym lub pojedynczym.
d) ruchem dłuższym lub powtórzonym.

10. Pełny wariant w systemie językowo-migowym polega na przekazie tekstu z dokładnością

co do
a) każdej litery.
b) każdego wyrazu.
c) każdej spółgłoski.
d) każdego akcentu.

11. Wolne tempo przekazu w pełnym wariancie jest spowodowane

a) koniecznością tłumaczenia długich tekstów.
b) koniecznością stosowania daktylografii, przedznaków oraz końcówek fleksyjnych.
c) koniecznością używania skomplikowanych wypowiedzi.
d) koniecznością osobnej prezentacji toru mówionego i migowego.

12. Uproszczony wariant w systemie językowo-migowym polega na przekazie tekstu

z dokładnością co do
a) każdej litery.
b) każdego wyrazu.
c) każdej spółgłoski.
d) każdego akcentu.

13. Wariant uproszczony wykorzystywany jest w

a) zajęciach dydaktycznych.
b) każdym kontakcie słyszącego z osobą niesłyszącą.
c) sytuacjach tłumaczenia na bieżąco tekstów innych osób.
d) rozmowie osób niesłyszących.

14. Odpowiednia plastyka ruchów oparta jest na

a) znakach daktylograficznych.
b) ideogramach.
c) odczytywaniu mowy z ust.
d) gestach.

15. Gesty są to

a) ruchy ciała, które towarzyszą mówieniu i podkreślają treść tego o czym się mówi.
b) nic nie znaczące ruchy towarzyszące chodzeniu.
c) przykurcze i tiki.
d) mięśnie odpowiadające z mówienie.

16. Kultura wypowiedzi w języku migowym obejmuje

a) treść i sens wypowiedzi.
b) utwory literacki.
c) sztukę tworzoną przez niesłyszących.
d) elementy prozodyczne wypowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Mimiką nazywamy

a) przekaz treści za pomocą gestykulacji.
b) ruchy mięśni twarzy wyrażające przeżywane uczucia i nastroje.
c) nieskoordynowane ruchy podczas pisania.
d) maskę używaną w pantomimie.

18. Mimika zależna jest od pracy

a) narządów artykulacyjnych.
b) połączeń kostnych.
c) mięsni mimicznych twarzy.
d) ośrodków czuciowych w mózgu.

19. Z właściwą plastyką ruchów związane są następujące części ciała

a) głowa, nogi i ręce.
b) głowa, ręce i tułów.
c) nogi, ręce i tułów.
d) tułów, nogi i głowa.

20. Podstawowym zadaniem rąk w przekazie językowo-migowym jest

a) prezentacja znaków migowych.
b) gestykulacja.
c) wykonywanie ćwiczeń manualnych.
d) zapisywanie przekazywanego tekstu.

21. Technika wewnętrzna jest

a) częścią składową procesu dydaktycznego.
b) samokontrolą podczas wykonywanych zadań.
c) elementem kultury języka migowego.
d) metodą porozumiewania się z osobami niesłyszącymi.

22. Technika wewnętrzna związana jest z

a) dokładnością przekazu w języku migowym.
b) opanowaniem znaków daktylograficznych oraz ideograficznych.
c) zastosowaniem zasad pomocniczych w języku migowym.
d) zaangażowaniem osobistym w przekazywany tekst.

23. Największą trudność w opanowaniu techniki wewnętrznej sprawia tłumaczenie tekstów

a) innych osób przekazywanych na żywo.
b) własnych bez wcześniejszego przygotowania.
c) własnych po wcześniejszym przygotowaniu.
d) innych osób po wcześniejszym przygotowaniu.

24. Tłumacz prezentujący tekst innych osób działa w imieniu

a) własnym.
b) osób, których wypowiedź tłumaczy.
c) osób, które odczytują wypowiedź.
d) osób, do których skierowany jest tekst.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……..............................………………………………………………..

Posługiwanie się językiem migowym

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

TEST 2

Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Posługiwanie się językiem
migowym"

Test składa się z 24 zadań wielokrotnego wyboru, z których

−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 19, 20, 21, 22, 23, 24 są
z poziomu podstawowego.

−

zadania 6,7,10, są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt, za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów. Suma punktów możliwych do uzyskania wynosi 24.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 20 zadań, w tym co najmniej, 1 z poziomu ponadpodstawowego

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 22 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. c, 3. b, 4. a, 5. b, 6. a, 7. d, 8. c, 9. d, 10. a, 11. b,
12. d, 13. c, 14. b, 15. c,

16. a, 17. b, 18. a, 19. b, 20. c, 21. b, 22. d, 23. b, 24. d.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1 Rozpoznać nazwisko twórcy metody migowej

2 Scharakteryzować klasyczny język migowy

Określić cechy charakterystyczne systemu językowo-
migowego

4 Określić rodzaje znaków migowych

5 Wybrać prawidłowy sposób zapisu gestograficznego

6 Rozpoznać prawidłową pozycję ręki w przestrzeni

Określić jak oznacza się ułożenie ręki w stosunku do
ciała w zapisie gestograficznym

Porównać gramatykę języka polskiego z gramatyką
języka migowego

9 Zastosować bimodalne sposoby komunikowania

Ocenić synergiczne sposoby komunikowania się
z osobami niesłyszącymi

Zanalizować sposób przekazywania informacji
w języku miganym

12 Zastosować alfabet palcowy w odpowiedniej sytuacji

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13 Określić sposób przekazu informacji

14 Rozróżnić metody przekazywania informacji

15 Zastosować alfabet palcowy do przekazu informacji

16 Rozróżniać odpowiednie układy dłoni

Wykryć różnicę pomiędzy znakami dynamicznymi
a statycznymi

18 Zastosować cyfry w zakresie od 1 do 19

19 Zastosować cyfry w zakresie od 20 do 100

20 Zastosować cyfry w zakresie od 200 do 900

21 Zastosować cyfry powyżej1000

22 Zastosować znaki podstawowe w języku miganym

23 Zastosować znaki związane z domem i rodziną

24 Zastosować znaki związane z czasem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z co najmniej jednotygodniowym

wyprzedzeniem.

będą w teście.

na udzielanie odpowiedzi.

8. Postaraj się stworzyć odpowiednią atmosferę podczas przeprowadzania pomiaru

dydaktycznego (rozładuj niepokój, zachęć do sprawdzenia swoich możliwości).

9. Kilka minut przed zakończeniem sprawdzianu przypomnij uczniom o zbliżającym się

czasie zakończenia udzielania odpowiedzi.

10. Zbierz karty odpowiedzi oraz zestawy zadań testowych.
11. Sprawdź wyniki i wpisz do arkusza zbiorczego.
12. Przeprowadź analizę uzyskanych wyników sprawdzianu i wybierz te zadania, które

sprawiły uczniom największe trudności.

13. Ustal przyczyny trudności uczniów w opanowaniu wiadomości i umiejętności.
14. Opracuj wnioski do dalszego postępowania, mającego na celu uniknięcie niepowodzeń

dydaktycznych – niskie wyniki przeprowadzonego sprawdzianu.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 24 zadania. Wszystkie zadania są wielokrotnego wyboru i tylko jedna

odpowiedź jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej Karcie odpowiedzi: w zadaniach wielokrotnego

wyboru zaznacz prawidłową odpowiedź X (w przypadku pomyłki należy błędną
odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową).

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas..

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−

instrukcja,

−

zestaw zadań testowych,

−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Twórcą metody migowej jest

a) Kazimierz Funk.
b) Samuel Heinicke.
c) Michał de l'Epeè.
d) Piotr Szymański.

2. Klasyczny język migowy to

a) znaki migowe w połączeniu z gramatyką języka polskiego.
b) tylko znaki migowe.
c) znaki migowe i gramatyka o charakterze pozycyjnym.
d) znaki migowe podawane w bezokoliczniku.

3. Znaki migowe w szyku gramatycznym narodowego języka to

a) język migowy.
b) język migany.
c) język migano-migowy.
d) język mówiony.

4. Znaki ideograficzne określają

a) pojęcia.
b) liczby.
c) litery.
d) znaki interpunkcyjne.

5. Zapis gestograficzny zawierający literę „L” oznacza

a) rękę prawą.
b) rękę lewą.
c) prawą stronę twarzy.

d) lewą stronę twarzy.

6. Pozycja ręki w przestrzeni opisana liczbą 21 oznacza

a) dłoń poziomo wnętrem w dół, końce palców skierowane do przodu.
b) dłoń pionowo, końce palców skierowane w górę, końce palców skierowane do przodu.
c) dłoń ukośnie w dół, oś dłoni pod kątem 45˚.
d) dłoń pionowo, końce palców skierowane w górę.

7. Położenie rąk w stosunku do ciała w zapisie gestograficznym oznacza się za pomocą

a) liczby dwucyfrowej.
b) znaków interpunkcyjnych.
c) cyfr rzymskich.
d) jednej lub kilku małych liter.

8. Strukturę gramatyczną języka migowego uzyskuje się za pomocą

a) gramatyki języka polskiego.
b) braku gramatyki.
c) szyku luźnych morfemów.
d) morfemów głównych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Bimodalne sposoby komunikowania wykorzystują

a) wzrok i mowę.
b) mowę i gesty.
c) mowę i mimikę twarzy.
d) wzrok i słuch.

10. Synergizm obejmuje

a) współdziałanie dwóch lub większej liczby elementów organizmu.
b) współdziałanie tylko dwóch elementów.
c) jeden element organizmu.
d) odczytywanie mowy z ust.

11. W języku miganym przekaz tekstu w języku mówionym powinien być

a) szybszy niż w języku miganym .
b) równoległy z językiem miganym.
c) wolniejszy niż w języku miganym.
d) nie ma to większego znaczenia.

12. W przekazywaniu informacji osobie niesłyszącej wykorzystujemy alfabet palcowy, gdy

a) nie znamy znaków migowych.
b) stosując system językowo-migowy.
c) są to nazwisk, pojęcia zawodowe, nieznane nazwy własne.
d) wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

13. Szybszy odbiór informacji następuje, gdy

a) tylko widzimy rozmówcę.
b) tylko słyszymy rozmówcę.
c) słyszymy i widzimy rozmówcę.
d) jest to bez znaczenia.

14. Metoda oralna opiera się na

a) zastosowaniu znaków migowych.
b) mowie.
c) połączeniu znaków migowych z mową.
d) systemie językowo-migowym.

15. Dłoń lekko zaciśnięta w pięść to litera

a) B.
b) C.
c) A.
d) E.

16. Palec mały wyprostowany, pozostałe zamknięte jak w znaku litery A to znak litery

a) I.
b) A.
c) G.
d) L.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Znaczną częścią znaków dynamicznych jest

a) bezruch.
b) ruch.
c) energiczne zatrzymanie.
d) odpowiednie położenie rąk w stosunku do ciała.

18. Przedstawiony poniżej rysunek to znak cyfry

a) 4.
b) 7.
c) 9.
d) 8.

19. Przedstawiony poniżej rysunek to znak cyfry

a) 20.
b) 40.
c) 30.
d) 80.

20. Przedstawiony poniżej rysunek to znak cyfry

a) 200.
b) 100.
c) 800.
d) 500.

21. Przedstawiony poniżej rysunek to znak cyfry

a) 10.
b) 1000.
c) 100.
d) 10000.

22. „P1 ustawiona poziomo, kantem dłoni do przodu, dotyka prostopadle końcem kciuka

klatki piersiowej u góry po lewej stronie, a następnie na dole po prawej stronie” to opis
znaku
a) mój.
b) on.
c) mama.
d) się.

23. „PUm ustawiona poziomo, kantem dłoni do przodu przed twarzą, dotyka kolejno

środkiem palca wskazującego środka czoła i środka podbródka” to opis znaku
a) brat.
b) tata.
c) mama.
d) babcia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24. „P5 ustawione pionowo, grzbietem dłoni do przodu na wysokości szyi po prawej stronie,

opuszcza się powoli przechodząc w PE” to opis znaku
a) tydzień.
b) grudzień.
c) wiosna.
d) jesień.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……..............................………………………………………………..

Posługiwaniem się językiem migowym

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Bryła J.: Głusi słyszą. Wydawnictwo św. Stanisława, Kraków 1998
2. Csanyi Y.: Słuchowo-werbalne wychowanie dzieci z uszkodzonym narządem słuchu.

WSiP, Warszawa 1994

3. Gałkowski T. (tłum.): Konferencja na temat alternatywnych podejść do wychowania

głuchych. Paryż 18 – 22 czerwca 1984. Raport końcowy UNESCO, wyd. PZG Rada
Naukowa 1986

4. Hendzel J. K.: Słownik polskiego języka miganego. Wydawnictwo OFFER, Olsztyn 1995
5. Kirejczyk K.: Ewolucja systemów kształcenia dzieci głuchych, Nasza Księgarnia,

Warszawa 1967

6. Kirejczyk K.: Głusi. PZWS, Warszawa 1957
7. Krakowiak K.: Fonogesty jako narzędzie formowania języka dzieci z uszkodzonym

słuchem. Wydawnictwo UMCS, Lublin 1995

8. Krakowiak K.: W sprawie kształcenia języka dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem.

Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998

9. Lane H.: Maska dobroczynności. Deprecjacja społeczności głuchych. WSiP,

Warszawa 1996

10. Pietrzak W.: Język migany w szkole 2. WSiP, Warszawa 2001
11. Prałat–Pyrzewicz I., Bajewska J.: Język migowy w szkole i internacie. WSiP,

Warszawa 1994

12. Prałat–Pyrzewicz I., Bajewska J.: Język migany w szkole 3. WSiP, Warszawa 2001
13. Prillwitz S.: Język, komunikacja i zdolności poznawcze niesłyszących. WSiP,

Warszawa 1996

14. Szczepankowski B.: ABC języka migowego. Podręcznik dla słuchaczy kursów wstępnych.

Warszawa 1972

15. Szczepankowski B.: Język migowy. Pierwsza pomoc medyczna. CEM, Warszawa 1996.
16. Szczepankowski B.: Język migany w szkole 1. WSiP, Warszawa 2001
17. Szczepankowski B.: Niesłyszący – głusi – głuchoniemi. Wyrównywanie szans. WSiP,

Warszawa 1999

18. Szczepankowski B.: Podstawy języka migowego. WSiP, Warszawa 1994
19. Szczepankowski B.: Wyrównywanie szans osób niesłyszących. Optymalizacja komunikacji

językowej. Wydawnictwo WSRP, Siedlce 1998

Literatura metodyczna:

1. Bouvet D.: Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego. WSiP,

Warszawa 1996

2. Eckert U.: Wybrane zagadnienia z surdopedagogiki. Wydawnictwo WSPS,

Warszawa 1998

3. Hoffman B.: Surdopedagogika. Zarys problematyki. PWN, Warszawa 1987
4. Korzon A.: Totalna komunikacja jako podejście wspomagające rozwój zdolności

językowych uczniów głuchych. Wydawnictwo Naukowe WSP, Kraków 1998

5. Pietrzak W.: Język migowy dla pedagogów. WSiP, Warszawa 1992
6. Szczepankowski B.: Kształcenie w zakresie języka migowego. Założenia, programy,

metodyka. Warszawa 1974

7. Szczepankowski B., Podstawy języka migowego. WSiP, Warszawa 1994