Podstawowe zasady bezpieczeństwa - poruszanie się na górskich szlakach turystycznych

Należy cały czas pamiętać o generalnej zasadzie – nie wolno dzielić grupy. Aby nie doprowadzić do takiej sytuacji
przed

wyjściem należy w delikatny sposób zapytać grupę czy ktoś nie cierpi na przewlekłe schorzenia typu choroba
niedokrwienna serca, cukrzyca, padaczka, czy też rozedma oskrzeli. Jest rzeczą oczywistą, że osoba cierpiąca na
padaczkę nie może znaleźć się ani przez chwilę w terenie eksponowanym, na półkach skalnych, nad urwiskami bo

nigdy nie wiadomo kiedy wystąpi atak. Leki, które zabezpieczają przed chorobą na co dzień podczas dużego
wysiłku

fizycznego są niewystarczające i może dojść choroby. Tym osobom należy zaproponować pozostanie w autokarze,
lub
alternatywną trasę z drugim przewodnikiem, jeśli jest on w obsłudze wycieczki.

Wyruszając na szlak w góry należy wyznaczyć zamek, czyli osobę z dużym doświadczeniem turystycznym, która
będzie

szła i czuwała na końcu wycieczki, a w razie kłopotów doniesie o nich przewodnikowi. Konieczne jest
dostosowanie
tępa marszu do najsłabszych uczestników tak, aby w miarę możliwości mieć kontakt wzrokowy z zamkiem.

Pomimo podjętych środków bezpieczeństwa może dojść do wypadku. Dobrze jest mieć telefon komórkowy z
zakodowanym numerem 985, lub 0601100300 do stacji GOPR, lub TOPR. Przyczyny wypadków mogą należeć do
endogennych, czyli wewnętrznych typu napad kolki piersiowej, zawał serca, niedocukrzenie, śpiączka, dlatego
dobrze
jest mieć w plecaku słodką herbatę, cukierki, czekoladę. W przypadku omdlenia należy ułożyć pacjenta w pozycji
leżącej i podnieść mu nogi do góry. Jeśli to nie pomaga i nie wyczuwamy pulsu, ani oddechu należy przystąpić do
czynności mających na celu przywrócenie krążenia krwi i oddechu. Należy do momentu przyjścia fachowej pomocy
wykonywać sztuczne oddychanie na przemian z masażem serca. Niezależnie od ilości ratowników wykonuje się
dwa
wdechy na przemian z 15 uciskami klatki piersiowej na wysokości 1/3 mostka od dołu. Masaż serca powinien być
robiony w tempie ok. 100 razy na minutę, przy czym klatka piersiowa powinna się uginać na 2-3 cm.
Może dojść do wypadków z przyczyn egzogennych /zewnętrznych/ np. rażenie piorunem, upadek z wysokości,
ukąszenie przez owady, szerszenie, czy też żmiję. Jad może roznieść się po organiźmie w ciągu kilkunastu,
kilkudziesięciu minut. Aby temu zapobiec należy z czuciem założyć opaskę uciskową powyżej ukąszonego miejsca.
Prawidłowo założona opaska utrudnia, ale nie odcina obwodowego krążenia krwi. Jeśli zauważymy, że kończyna
sinieje, robi się zimna należy delikatnie poluzować opaskę, aby krew mogła dopływać do tego miejsca. W wypadku
okaleczenia należy założyć jałowy opatrunek, a na niego opaskę uciskową /opatrunek uciskowy/, co pozwoli na
zatamowanie krwawienia.
Do częstych wypadków należą zwichnięcia i skręcenia stawów. Skręceniem nazywamy przemieszczenie
powierzchni stawów względem siebie. Po tym urazie następuje pełny powrót do fizjologicznego ustawienia.
Zwichnięcie jest to przemieszczenie powierzchni stawów względem siebie czyli skręcenie, ale te powierzchnie nie
powracają do pierwotnego stanu. Nie wolno tego na siłę nastawiać, tylko unieruchomić staw i dwie sąsiednie
kości.
Najcięższy uraz z omawianych, to jest złamanie. Złamanie zamknięte, czyli bez zewnętrznego zranienia, oraz
złamanie
otwarte gdzie kontakt złamanej kości występuje ze środowiskiem zewnętrznym poprzez ranę. Należy założyć
jałowy
opatrunek, ustabilizować złamaną kończynę unieruchamiając dwa sąsiednie stawy, zabezpieczyć złamaną kość
przed
przesunięciem i dostarczyć do szpitala.

1

www.pttwarszawa.pl

www.kondratowa.com.pl

www.pttwarszawa,pl

www.kondratowa,com.pl