Sektory inżynieryjne gospodarki komunalnej

Znaczenie sektorów inżynieryjnych gospodarki komunalnej w funkcjonowaniu miast jest

ogromne, a zakłócenia w działaniu sektorów
powodują duże utrudnienia dla mieszkańców.
Podsystem infrastruktury technicznej składa się z sektorów o charakterze inżynieryjnym, których
zadaniem jest świadczenie usług takich jak:
•dostawa wody i odprowadzenie ścieków,
•dostawa ciepła, gazu i energii elektrycznej,
•utrzymanie stanu technicznego istniejących dróg (na poziomie zgodnym z obowiązującymi w tym
zakresie standardami, jak również modernizacja i budowa nowych dróg),
4. zapewnienie przewozu pasażerów środkami zbiorowego transportu (np. metro, szybka kolej
miejska, autobusy, tramwaje, taksówki),
5. zbieranie, segregowanie i magazynowanie odpadów, ich transportowanie na wysypiska lub ich
utylizacja oraz utrzymanie czystości dróg i placów publicznych (np. w okresie letnim koszenie
trawy, w okresie jesiennym zamiatanie liści, natomiast w okresie zimowym zwalczanie śliskiej
jezdni itp.)
6. pielęgnacja i konserwacja terenów zielonych (w parkach, ogrodach, lasach, pasach
drogowych) oraz konserwacja fontann i oczek wodnych,
7. ochrona miast przed szkodliwym nadmiarem wód oraz obniżanie ich nadmiernie wysokiego
poziomu w celu zapobiegania powodzi, zalewania terenów itp.,
8. udostępnianie usług telekomunikacyjnych oraz kontrolowanie tej działalności (gromadzenie i
przechowywanie informacji).
Sektory inżynieryjne (główne cechy):
1. Spełniają one dużą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu miast i w ich rozwoju.
2. Istnieją mocne powiązania i zależności wewnątrzsektorowe i międzysektorowe

oraz z otoczeniem.

3. W większości sektorów obowiązuje zasada konkurencyjności i wolnorynkowej gospodarki (z
wyjątkiem zieleni miejskiej i melioracji miejskich).
4. Sektory te wyróżniają się ciągłością

ś

wiadczenia usług.

5. Większość sektorów podlega samorządowi

gminnemu.

6.Wszystkie sektory inżynieryjne gospodarki

komunalnej niepełnej kontrolowane są

w

zakresie jakości świadczonych usług przez instytucje administracji rządowej.

Sektory inżynieryjne gospodarki komunalnej posiadają wiele cech specyficznych,
wśród których najważniejsze to:

•

Niepodzielność techniczna,

•

Dość długie okresy powstawania,

•

Bardzo długie okresy użytkowania,

•

Wysoka majątkochłonność i

kapitałochłonność,

•

Duże nakłady inwestycyjne (na budowę,

zakup

nowych

dóbr

itp.)

w

początkowym okresie ich powstawania,

•

Monopolistyczny charakter działalności sektorów inżynieryjnych.

•

Oddziaływanie na środowisko naturalne,

•

Całodobowy charakter prowadzonej

działalności,

•

Obowiązek uzyskania pozwolenia na

prowadzenie działalności, np. wodociągi,

ciepłownictwo, telekomunikacja,

•

Istnienie regulatorów w zakresie prowadzonej działalności (np. energetyka,

telekomunikacja),

•

Różnorodność organów nadzorujących i kontrolujących (np. wodociągi, kanalizacja,

ciepło i inne – administracja samorządowa;

energia

elektryczna,

gaz,

telekomunikacja i inne – administracja rządowa),

•

Występowanie różnych form organizacyjno-

prawnych prowadzenia działalności w

poszczególnych sektorach,

• Wysoki poziom ryzyka w prowadzeniu działalności.

Inne cechy mające istotny wpływ na funkcjonowanie sektorów inżynieryjnych:
•Losowość zdarzeń występujących w poszczególnych sektorach,
•Wysoki stopień złożoności struktur technicznych i technologicznych,
•Występowanie wszystkich rodzajów awarii (nagłe, pełne, niepełne, stopniowe, zależne,
niezależne, wykrywalne, trudno wykrywalne itp.),
•Wysoki stopień automatyzacji i komputeryzacji procesów technicznych i technologicznych w
poszczególnych sektorach,
•Stały rozwój sektorów inżynieryjnych (rozbudowa, przebudowa, modernizacja, renowacja itp.),
•Nieprzerwana, ciągła praca większości instalacji, urządzeń i obiektów sektorów inżynieryjnych,
•Konieczność stałej koordynacji działań w zakresie omawianych sektorów.
Większość sektorów infrastruktury technicznej należy do systemów infrastruktury
podziemnej miast
(np. wodociągi i kanalizacja,

energia elektryczna, ciepło, gaz, telekomunikacja,

niektóre elementy dróg – tunele, metro
oraz urządzenia melioracyjne – drenaże, rowy kryte).
Bibliografia:
1. Denczew S.: Organizacja i zarządzanie infrastrukturą komunalną w ujęciu systemowym.
Wydawca: Szkoła Główna Służby Pożarniczej, Warszawa, 2006.
2. Denczew S.: Podstawy gospodarki komunalnej. Współczesne zagadnienia sektorów
inżynieryjnych. Wydawnictwo Politechniki Białostockiej, Białystok, 2004.
3. Ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43, z
późn. zm.)