45. lokale socjalne

Gmina powinna posiadać tzw. "lokale socjalne". Są to zwykle lokale (mieszkania, pomieszczenia) o obniżonym standardzie. Lokal socjalny powinien nadawać się jednak do zamieszkania ze względu na wyposażenie i stan techniczny, a powierzchnia pokoi, przypadająca na członka gospodarstwa domowego najemcy, nie może wynosić mniej niż 5 m2, a w wypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego 10 m2. Stawka czynszu za lokal socjalny nie może przekraczać połowy stawki najniższego czynszu obowiązującego w gminnym zasobie mieszkaniowym.

O wynajem lokalu socjalnego może starać się :
1. Osoba, która nie ma zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych i znalazła się w niedostatku, wskutek czego jej dochód miesięczny nie pozwala na wynajęcie lokalu na zasadach ogólnych. Jaki dochód umożliwia skorzystanie z uprawnienia do lokalu socjalnego określa w uchwale rada gminy. Aby sprawdzić, czy możemy się ubiegać o takie mieszkanie, należy w urzędzie gminy poprosić o treść odpowiedniej uchwały. Umowę najmu zawiera się na czas oznaczony. Umowę tę można przedłużyć na następny okres, jeżeli najemca nadal znajduje się w sytuacji uzasadniającej zawarcie umowy.
2. Umowę o najem lokalu socjalnego zawiera się również w wypadku, gdy ustawa nakłada na gminę taki obowiązek.

W pierwszej kolejności uprawnionymi do ubiegania się o najem lokalu socjalnego są osoby, które utraciły mieszkania w wyniku zdarzeń losowych, np. klęski żywiołowej, katastrofy lub pożaru.

Lokal socjalny mogą też otrzymać osoby, które nabyły prawo do ubiegania się o najem lokalu socjalnego na podstawie orzeczenia sądowego (najczęściej orzeczenia eksmisyjnego). Gmina ma wówczas obowiązek zapewnić tym osobom lokal socjalny i zawrzeć z nimi stosowną umowę najmu.

W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego lub o braku takiego uprawnienia. W niektórych przypadkach sąd jest jednak zobligowany orzec o takim uprawnieniu. Dotyczy to:

• kobiety w ciąży,

• małoletniego,

• niepełnosprawnego lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałego,

• obłożnie chorego,

• bezrobotnego,

• emeryta i rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej.

Umowę najmu lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony. Można ją jednak przedłużyć na następny okres, jeżeli sytuacja bytowa najemcy nie uległa poprawie.

48. gospodarowanie odpadami

Ustawa o odpadach ( z dnia 27 kwietnia 2001 roku).

Do prawidłowej realizacji działań w dziedzinie gospodarki odpadami określonych przez politykę ekologiczną państwa potrzebne jest wdrożenie w życie odpowiednich planów gospodarki odpadami. Opracowanie takiego planu zostało również nałożone na gminę (art. 14 ust. 3 Ustawy o odpadach). Jak czytamy w art. 14 ust.5 ustawy o odpadach za projekt gminnego planu gospodarki odpadami odpowiadają organy wykonawcze gminy (zarząd gminy).Plan ten jest częścią programu dotyczącego ochrony środowiska, a zasady na których oparty jest proces jego tworzenia, opisany jest w prawie ochrony środowiska. Jak czytamy w art.14 ust.7 "projekt planu gminnego podlega zaopiniowaniu przez zarząd województwa oraz zarząd powiatu". Władze wykonawcze gminy w myśl tego artykułu mają zadanie opiniować plany powstałe na szczeblu wojewódzkim i powiatowym, pod warunkiem, że dana gmina należy do województwa czy powiatu. Jeżeli organy wykonawcze danej gminy należą do związku międzygminnego, to mogą one wówczas opracować jeden wspólny projekt programu gospodarowania odpadami, który podlega ocenie przez zarządy powiatów i województwa (art.14 ust. 11). To co powinien zawierać dany plan gospodarki jest dokładnie opisane w art.15. W chwili podejmowania decyzji dotyczących programów odpadami niebezpiecznymi przez wojewodę lub starostę, są oni zobowiązani do zasięgnięcia opinii wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. A po wydaniu decyzji o są zobowiązani do przesłania kopii do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta (art. 19). Starosta przed wydaniem zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie zbierania i transportu odpadów jest zobligowany (zgodnie z art. 28 ustawy o odpadach) do zasięgnięcia opinii właściwego wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. A po podjęciu decyzji jest zobowiązany do dostarczenia kopii właściwemu wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. W chwili przywozu z zagranicy odpadów innych niż niebezpieczne, potrzebne jest zezwolenie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, z kolei on jest zobowiązany do przekazania kopii zezwolenia wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwym ze względu na miejsce odzysku.

49. administrowanie drogami

Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie przepisów tejże ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Ze względu na funkcje w sieci drogowej drogi publiczne dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe,

2. drogi wojewódzkie,

3. drogi powiatowe,

4. drogi gminne

Koordynacyjne funkcje w stosunku do dróg samorządowych, polegające na określeniu kierunków sieci dróg m.in. poprzez wydawanie przepisów technicznobudowlanych, zgodnie z ustawą o drogach publicznych, w stosunku do dróg samorządowych, pełni minister transportu i gospodarki morskiej. Tak więc zgodnie z ustawą o drogach publicznych (cytowaną wyżej) minister transportu i gospodarki morskiej spełnia tylko funkcje koordynacyjne w stosunku do zarządzania drogami samorządowymi.

Na potrzeby obronne Państwa nadzór nad przygotowaniem infrastruktury drogowej pełni Generalny dyrektor dróg publicznych, który współuczestniczy w realizacji polityki transportowej poprzez gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci dróg publicznych, a ponadto koordynuje działania przeciwpowodziowe.

Zarządcami dróg samorządowych są odpowiednio - dla dróg wojewódzkich zarządy województw, powiatowych zarządy powiatów a dla dróg gminnych zarządy gmin i pełnią one funkcje zarządu w województwach i powiatach a w gminach - zarządy lub jednostki przez nie powołane. W granicach miast na prawach powiatu funkcje zarządcy wszystkich dróg publicznych (z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych) pełni zarząd miasta.

Samorządowy zarządca dróg ma możliwość realizowania budowy, modernizacji i konserwacji w ramach środków zaplanowanych w budżecie oraz pochodzących z subwencji drogowej. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o finansowaniu dróg publicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 780 z późn. zm.) ustala wydatki związane z budową, modernizacją i ochroną dróg krajowych, wojewódzkich i powiatowych w wysokości nie mniejszej niż 30 proc. planowanych na dany rok wpływów państwa z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. Z tej kwoty 60% środków ustawa kieruje jako subwencję na drogi wojewódzkie, powiatowe i drogi zarządzane przez miasta na prawach powiatu. środki na drogi samorządowe dzielone są pomiędzy poszczególne sieci dróg za pomocą ustalonych ustawowo algorytmów, które uzależniają przydzielone środki przede wszystkim od wartości odtworzeniowej poszczególnych kategorii dróg (wojewódzkich, powiatowych i dróg należących do miast na prawach powiatu) oraz od wielkości przewozów wykonywanych na tych terenach.

Natomiast w przypadku dróg gminnych, środki na te drogi, w postaci subwencji drogowej kierowanej do gmin, ustawa określa w wysokości nie mniejszej niż 10,5% planowanych na dany rok wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych. Subwencję tę przekazuje Minister Finansów gminom w dwóch ratach w terminach do dnia 31 maja i 31 października każdego roku.

Jednostki samorządowe, oprócz środków otrzymywanych na drogi z subwencji budżetu państwa, mogą dofinansować zarządzaną przez siebie sieć dróg ze środków własnych.

+ Narodowy Program Przebudowy Dróg Lokalnych. Program ten będzie realizowany do 2011 roku, samorządy mogą otrzymać wsparcie do 3 mln zł. Dofinansowanie najszybciej zostanie wypłacone w 2009 roku.

52. fundusze w ramach Norweski Mechanizm Finansowy

Priorytet 1. Ochrona środowiska, w tym środowiska ludzkiego, poprzez między innymi redukcję zanieczyszczeń i promowanie odnawialnych źródeł energii, w tym:

  - rozbudowa miejskich systemów ciepłowniczych w celu eliminowania źródeł niskiej
    emisji,
  - zastąpienie przestarzałych źródeł energii cieplnej nowoczesnymi(w tym likwidacja
    przestarzałych kotłowni węglowych),
  - termomodernizacja budynków użyteczności publicznej,
  - budowa i modernizacja oczyszczalni ścieków,
  - budowa sieci kanalizacyjnych.

Maksymalna wartość dofinansowania dla tego priorytetu wynosi 2.000.000 Euro

Priorytet 2. Promowanie zrównoważonego rozwoju poprzez lepsze wykorzystanie i zarządzanie zasobami, w tym:

  - zmniejszanie energo-, materiało i wodochłonności produkcji i usług poprzez poprawę
    efektywności wykorzystania zasobów produkujących,
  - wykorzystanie odnawialnych źródeł energii,
  - wspieranie procesu tworzenia „zielonych” miejsc pracy i „zielonych zamówień”
  - działania na rzecz poprawy poziomu edukacji ekologicznej,
  - działania zachęcające do ochrony, poprawy i przywracania różnorodności biologicznej,
  - działania na rzecz wsparcia gospodarki leśnej,

Priorytet 3. Ochrona kulturowego dziedzictwa europejskiego, w tym transport publiczny i odnowa miast, w tym:

  - rewitalizacja i adaptacja na cele kulturalne obiektów historycznych i zespołów
    zabytkowych,
  - rewitalizacja historycznych obszarów miejskich,
  - rewitalizacja obiektów poprzemysłowych o wysokiej wartości historycznej na cele
    kulturalne,
  - renowacja, ochrona i zachowanie miejsc pamięci i martyrologii

Wartość dofinansowania dla tego priorytetu wynosi powyżej 1.000.000 Euro

Priorytet 4. Rozwój zasobów ludzkich poprzez m.in. promowanie wykształcenia i szkoleń, wzmacnianie w samorządzie i jego instytucjach potencjału z zakresu administracji lub służby publicznej, a także wspierających go procesów demokratycznych, w tym:

  - promowanie szkoleń zawodowych dla pracowników administracji samorządowej,
  - opracowanie i przeprowadzanie programów szkoleniowych w oparciu o
    zidentyfikowane zadania administracji samorządowej,
  - sporządzanie standardów kompetencyjnych w zakresie integracji z UE,
  - wspieranie doradztwa i informacji dla jednostek samorządu terytorialnego oraz
    sektora pozarządowego,
  - opracowanie odpowiednich instrumentów edukacyjnych oraz promowanie partnerstw
    lokalnych,
  - modernizacja usług administracji centralnej i samorządowej przy wykorzystaniu
    technologii informatycznych,
  - wspieranie współpracy władz samorządowych z organizacjami pozarządowymi,

53. obligacje przychodowe

Obligacje przychodowe mogą przyznawać obligatariuszowi prawo do zaspokojenia swoich roszczeń z pierwszeństwem przed innymi wierzycielami emitenta:

1) z całości albo z części przychodów lub z całości albo części majątku przedsięwzięć, które zostały sfinansowane ze środków uzyskanych z emisji obligacji, lub

2) z całości albo z części przychodów z innych przedsięwzięć określonych przez emitenta.

Emitentami obligacji przychodowych mogą być:

1) jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, miasto stołeczne Warszawa,

2) spółka akcyjna albo spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w których podmiot, o którym mowa w pkt 1, posiada taką liczbę akcji albo udziałów, która zapewnia mu więcej niż 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, o ile jedynym przedmiotem działalności spółki jest zaspokajanie potrzeb społeczności lokalnych lub wykonywanie zadań z zakresu użyteczności publicznej,

3) spółka akcyjna albo spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym przedmiotem działalności jest wykonywanie zadań z zakresu użyteczności publicznej na podstawie umowy zawartej z jednostką samorządu terytorialnego, związkiem jednostek samorządu terytorialnego lub miastem stołecznym Warszawa i która zadania te będzie wykonywać co najmniej przez okres równy okresowi zapadalności obligacji,

4) spółka akcyjna, która na podstawie upoważnienia ustawowego lub na podstawie koncesji albo zezwolenia wykonywać będzie zadania z zakresu użyteczności publicznej albo świadczyć usługi w zakresie transportu lub komunikacji oraz utrzymania i rozwoju infrastruktury komunikacyjnej lub transportowej co najmniej przez okres równy okresowi zapadalności obligacji,

5) koncesjonariusz

55. sekurytyzacja

W rachunkowości sekurytyzacja polega na wykupie wierzytelności ze środków uzyskanych z emisji obligacji.

Sekurytyzacja określa proces emisji papierów wartościowych, które zabezpieczone są przez grupę wyselekcjonowanych aktywów.

Sekurytyzacja jest procesem, w którym dłużne papiery wartościowe, takie jak obligacje czy certyfikaty inwestycyjne, są sprzedawane bezpośrednio inwestorom.

W prawie bankowym natomiast nie ma jednolitej definicji sekurytyzacji. Uchwała KNB nr 1/2007 w par. 1 Załącznika nr 18 do Uchwały stanowi że: Sekurytyzacja oznacza transakcję, program lub strukturę prawno-organizacyjną, w wyniku której ryzyko kredytowe związane z ekspozycją bazową lub pulą ekspozycji bazowych ulega podziałowi na transze o następujących cechach: 1) płatności w ramach transakcji, programu lub struktury zależą od dochodów z tytułu ekspozycji lub puli ekspozycji; 2) hierarchia transz określa rozkład strat w ciągu okresu trwania transakcji lub struktury.

56. Fundraising - proces zdobywania funduszy poprzez proszenie o wsparcie osób indywidualnych, firm, fundacji dobroczynnych lub instytucji rządowych. Fundraising jest związany zasadniczo z działalnością charytatywną.

Najpopularniejsze metody fundraisingowe m.in. to kwesty, loterie, aukcje, imprezy publiczne połączone ze zbiórkami pieniędzy, biegi uliczne, sprzedaż cegiełek, klikanie w bannery na stronach internetowych. Fundusze bywają zbierane na różne cele społeczne, przez organizacje religijne, naukowe, sportowe, młodzieżowe, domy dziecka, szpitale, hospicja, szkoły i uczelnie. Najbardziej znane w Polsce kampanie fundraisingowe to Pajacyk, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, SOS Wioski Dziecięce, Greenpeace.

Osoba zajmująca się profesjonalnie fundraisingiem to fundraiser. Organizacją zrzeszającą fundraiserów w Polsce jest Polskie Stowarzyszenie Fundraisingu.

57. Weksel inwestycyjny jest papierem wartościowym, w którym Emitent zobowiązuje się bezwarunkowo do wykupienia wyemitowanych papierów po kwocie nominalnej w określonym terminie. Papiery te mogą być wystawiane w ramach programów emisji. Minimalny czas trwania programu emisyjnego wynosi 12 miesięcy, program składa się z transz. Wielkość programu emisji jest to maksymalna, łączna wartość nominalna wyemitowanych i nie wykupionych w danym momencie weksli inwestycyjnych, najczęściej mieści się ona w przedziale od 5 do 50 mln zł. Terminy zapadalności poszczególnych transz weksli inwestycyjnych wynoszą od 1 do 6 miesięcy.

Leasing jest umownym stosunkiem cywilnoprawnym. W ramach leasingu jedna ze stron umowy (finansujący, leasingodawca) przekazuje drugiej stronie (korzystającemu, leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonego dobra materialnego na pewien uzgodniony w umowie leasingu okres, w zamian za ustalone ratalne opłaty (raty leasingowe). Nazwa leasing pochodzi od angielskiego słowa to lease oznaczającego tyle, co nająć, wydzierżawić (prawo anglosaskie nie odróżnia najmu od dzierżawy, tak samo jak nie odróżnia od nich leasingu).

W polskim systemie prawa umowa leasingu jest regulowana przez Kodeks cywilny w następujący sposób:

„Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie, i oddać tę rzecz korzystającemu do używania, albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu, w uzgodnionych ratach, wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie, lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.”^[1]

Dla celów podatkowych pojęcie umowy leasingu określane jest w szerszy sposób, niż definicja przyjęta w Kodeksie cywilnym. Definicja Kodeksu cywilnego rozszerzona jest o każdą inną umowę, gdzie leasingodawca oddaje w użytkowanie leasingobiorcy podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty

Biorąc pod uwagę liczbę stron biorących udział w transakcji leasingowej wyróżnia się:

• leasing bezpośredni (gdy producent zawiera umowę bezpośrednio z użytkownikiem)

• leasing pośredni (w transakcji uczestniczą więcej niż dwie strony, tzn. między producentem a użytkownikiem występuje wyspecjalizowane przedsiębiorstwo leasingowe).

• Leasing operacyjny - polega na czasowym przekazaniu w użytkowanie dobra inwestycyjnego

• Leasing finansowy (kapitałowy)  - polega na oddaniu rzeczy w użytkowanie, w zamian za raty leasingowe.

• Leasing zwrotny  - występuje, gdy firma posiada liczne środki trwałe, nie posiada jednak gotówki, której potrzebuje.

Początek formularza

Dół formularza

---