Diagnostyka chorób
zakaźnych zwierząt

Choroby zakaźne świń

Afrykański pomór świń (ASF)

• jest bardzo groźną, zakaźną i zaraźliwą chorobą

świń o wysokim wskaźniku śmiertelności
• pojawiające się w jej przebiegu objawy

kliniczne i zmiany sekcyjne wykazują duże

podobieństwo do ostrej postaci pomoru

klasycznego świń
• chorobę wywołuje wirus (ASFV)
• badania laboratoryjne i próba biologiczna w

kierunku ASF są wykonywane wyłącznie w PIW

w Puławach

Afrykański pomór świń (ASF)

• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania
• odpowiedzialnym za zwalczanie jest rejonowy

lekarz weterynarii funkcjonujący w ramach PIS.

Działa on w imieniu Głównego Inspektora

Weterynarii i może upoważniać lekarzy

weterynarii do wykonywania czynności w jego

imieniu
• zwalczanie prowadzi się wyłącznie metodami

administracyjnymi polegającymi na wybiciu

wszystkich sztuk chorych i podejrzanych o

zakażenie, dezynfekcji i rygorystycznym

przestrzeganiu przepisów san-wet

Afrykański pomór świń (ASF)

• diagnostyka na podstawie:

- izolacji wirusa lub wykrycia jego mat.

biologicznego met. PCR (wycinki śledziony

i migdałków)

- test ELISA

Afrykański pomór świń (ASF)

•

metoda/test:

ELISA

•

materiał do badania:

krew zwierząt podatnych

•

reprezentatywna liczba próbek:

od

podejrzanych o chorobę zwierząt

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

- jednorazowa igła

- sterylna probówka bez dodatku środka

konserwującego, lub

- tubostrzykawka

Afrykański pomór świń (ASF)

•

procedura pobrania próbki:

Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od

świń chorujących maksymalnie długo lub od

świń podejrzanych, które miały styczność ze

zwierzętami zakażonymi lub podejrzanymi o

zakażenie wirusem ASF.

Krew należy pobierać igłą jednorazową do

sterylnej probówki (lub tubostrzykawki) bez

dodatku środka konserwującego; z igły krew

powinna wolno spływać do probówki po ścianie

wewnętrznej do 2/3 pojemności.

Afrykański pomór świń (ASF)

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Po pobraniu krew należy stopniowo schłodzić,

ale nie zamrażać

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

Afrykański pomór świń (ASF)

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Po pobraniu krew należy stopniowo schłodzić,

ale nie zamrażać

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

•

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

w ciągu 12 godzin od pobrania

Klasyczny pomór świń (CSF)

• jest zakaźną i bardzo zaraźliwą, wirusową

chorobą o zróżnicowanym obrazie klinicznym. W

formie ostrej przebiega e postaci posocznicy

krwotocznej, natomiast formy podostre i

przewlekłe cechują się szeroką gamą objawów

klinicznych i zmian patologicznych, zwłaszcza ze

strony układu pokarmowego i oddechowego,

którym towarzyszy wybroczynowość
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania

Klasyczny pomór świń (CSF)

• zwalczanie prowadzi się wyłącznie metodami

administracyjnymi polegającymi na wybiciu

wszystkich sztuk chorych i podejrzanych o

zakażenie, dezynfekcji i rygorystycznym

przestrzeganiu przepisów san-wet

Klasyczny pomór świń (CSF)

• uznanymi i rekomendowanymi przez Światową

Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE)

laboratoryjnymi metodami rozpoznawczymi są:

- wykrywanie antygenów wirusa CSFV

metodą immunofluorescencyjną (IF)

- wykrywanie antygenów wirusa CSFV z

zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych

znakowanych peroksydazą (IPMA)

- wykrywanie kwasu nukleinowego wirusa

met. PCR

- wykrywanie swoistych przeciwciał dla

wirusa testami serneutralizacji (IF lub NPLA)

Klasyczny pomór świń (CSF)

• stosowane powszechnie w Polsce:

- rozpoznanie wirusologiczne

1. Izolacja wirusa CSFV w hodowli kom.

2. PCR

- rozpoznanie serologiczne - służy jedynie

jako pomoc w przypadkach podejrzenia

klasycznego pomoru świń. Jeśli od świń

podejrzanych o CSF albo z materiału

pochodzącego z gospodarstw, które miały

kontakt z przypadkami choroby nie wyizolowano

wirusa lub nie wykryto jego antygenu względnie

materiału genetycznego, to celowe jest

przeprowadzenie badań serologicznych:

3. Test ELISA

4. Test NLPA

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

metoda/test:

izolacja w hod. kom., PCR

materiał do badania:

Najwłaściwszym materiałem do badań

laboratoryjnych są migdałki, następnie węzły

chłonne żuchwowe, śledziona i nerki. W

przewlekłych i nietypowych przypadkach

choroby wskazanym jest przesłanie do badań

również końcowego odcinka jelita biodrowego

oraz mózgu. W przypadku, gdy padła świnia

uległa autolizie do badań laboratoryjnych

pobrać należy kość długą i/lub mostek.

Do wczesnego wykrywania CSFV bardzo

przydatne są próbki pełnej krwi.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

reprezentatywna liczba próbek:

W celu kontroli występowania CSF corocznie

bada się próbki w ilości zgodnej z

rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju

Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie

określenia jednostek chorobowych, sposobu

prowadzenia kontroli oraz zakresu badań

kontrolnych zwierząt.

W czasie wystąpienia CSF, liczba pobieranych

próbek powinna być zgodna z Decyzją Komisji

2002/106/WE

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

W zależności od pobieranego materiału:

- igła

- próbówka

- sprzęt niezbędny do przeprowadzenia

sekcji

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Narządy: materiał patologiczny przeznaczony do

badań laboratoryjnych pobiera się od zwierząt

wykazujących objawy choroby (gorączka),

ubitych diagnostycznie lub świeżo padłych (do 4

godzin).

Krew: do badań należy przesłać około 5ml krwi

pobranej, do probówek z wersenianem potasu

(K3EDTA) w proporcji 1,8mg EDTA/ 1ml.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Każda próbka tkanki powinna zostać

umieszczona w oddzielnym plastikowym

woreczku, odpowiednio zamknięta, włożona do

drugiego woreczka i opisana.

Próbki należy przechowywać i transportować w

szczelnych, odpornych na zniszczenie

pojemnikach.

Próbki nie mogą być zamrażane. Należy je

transportować w temperaturze lodówki.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

Próbki należy poddać badaniu w ciągu 24 godzin

od pobrania.

Każdorazowo, przed wysyłką próbek, należy o

tym powiadomić laboratorium rozpoznawcze.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne

•

metoda/test:

NPLA, ELISA

materiał do badania:

krew zwierząt podatnych

•

reprezentatywna liczba próbek:

jak w

rozpoznaniu wirusologicznym
•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

- igła

- strzykawka

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Próbki krwi do badań powinny być pobrane od

ozdrowieńców oraz od świń, które miały

styczność z zakażonymi lub podejrzanymi o

zakażenie wirusem CSF zwierzętami. Dla

dokładnej oceny sytuacji zdrowotnej w stadzie

oraz określenia dynamiki szerzenia się zakażenia

wskazane byłoby pobranie próbek krwi od

zwierząt z różnych grup technologicznych.

Krew, w objętości do 5ml, należy pobrać z żyły

czczej przedniej lub z żyły jarzmowej do

odpowiednich probówek.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Probówki z pobraną krwią zostawia się w temp.

pokojowej na okres 2-3 godzin. Po tym czasie

należy oddzielić skrzep od ściany probówki przy

użyciu szklanej bagietki lub długiej, jałowej igły

a następnie wstawić probówki do lodówki na

okres 14-18 godzin. Po tym czasie uzyskaną

surowicę należy przelać do małych, zamykanych

szczelnym kapslem probówek typu Eppendorf o

pojemności 1,5ml. Tak przygotowane próbki

należy odpowiednio ponumerować i przesłać, w

temperaturze lodówki, do laboratorium.

Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

•

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

jak najszybciej, nie później niż w

ciągu 24 godzin

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

• jest wirusową, zakaźną i zaraźliwą chorobą

gorączkową która manifestuje się objawami

nerwowymi i ze strony układu oddechowego
• osobniki dorosłe przechodzą chorobę w formie

subklinicznej, u prośnych macior wystepują

ronienia lub rodzenie słabych lub martwych

prosiąt
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

• Diagnostyka przyżyciowa:

-

ELISA

-

izolacja wirusa z wymazów

(rzadko)

-

IF z wymazów

(rzadko)

• Diagnostyka pośmiertna:

-

izolacja wirusa z narządów

-

IF z narządów

(rzadko)

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

materiał do badania:

Przyżyciowo:

- krew – badania serologiczne (świnie, dziki)

- wymazy z części nosowo-gardłowej – izolacja

wirusa (warchlaki, tuczniki)

Pośmiertnie – izolacja wirusa:

- połowa mózgu pozyskana z cięcia podłużnego,

migdałki, śledziona, płuca od świeżo padłych

prosiąt lub warchlaków

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

reprezentatywna liczba próbek:

zgodna z

programem zwalczania AD, ukierunkowana na

wykrycie zakażenia stada przy 95 lub 99%

prawdopodobieństwa wykrycia

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

Krew

– sterylna igłoprobówka, niezawierająca

dodatków środków zapobiegających krzepnięciu

krwi.

Wymazy z nosa

– sterylny patyczek wymazowy.

Wycinki narządów

– sterylny, szczelnie

zamykany pojemnik.

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

procedura pobrania próbki:

Krew

należy pobrać z żyły czczej przedniej lub

żyły jarzmowej powierzchownej do 3/4 objętości

sterylnej igłoprobówki. Krew z igły

powinna wolno spływać do probówki po ściance

wewnętrznej, co zmniejsza ryzyko wystąpienia

hemolizy.

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

Wymazy z nosa

– w celu pobrania wymazu

należy unieruchomić zwierzę, trzymając za ryj

jedną ręką, delikatnie odchylić głowę ku górze, a

drugą ręką umieścić koniec sterylnego patyczka

wymazowego w nozdrzu zwierzęcia, w części

dystalnej jamy nosowej i energiczne potrzeć

nabłonek śluzowy, dla pewności, iż wymaz

zawiera zarówno śluz jak i komórki z wnętrza

nozdrza.

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

Wycinki narządów

- materiał należy pobrać z

zachowaniem zasad aseptyki, umieścić w

oznaczonym pojemniku. W przypadku świń

materiałem preferowanym przy izolacji wirusa

jest w pierwszej kolejności mózg oraz migdałki,

a w dalszej kolejności pozostałe wycinki

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Krew

– po napełnieniu probówki krwią należy ją

szczelnie zamknąć i czytelnie oznakować.

Pozyskaną krew początkowo przechowywać w

temperaturze pokojowej, do czasu wydzielenia

się surowicy, jeżeli to nie nastąpi do 12 godzin

wówczas w celu przyspieszenia wydzielenia

surowicy czystą igłą oddzielić formujący się

skrzep od ścianki probówki. Po wydzieleniu się

surowicy, próbki poddać schłodzeniu do

temperatury 2-8°C. Podczas przechowywania

krwi w chłodziarce chronić próbki przed

przypadkowym zamrożeniem prowadzącym do

hemolizy.

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

W czasie transportu próbki zabezpieczać przed

nadmiernym wpływem wysokiej temperatury,

bezpośredniego oddziaływania promieni

słonecznych i wstrząsów. Próbki należy

transportować w pozycji pionowej.

Wymazy z nosa

– wymazówkę umieścić w

probówce z podłożem transportowym dla

wirusów i w stanie schłodzenia do temperatury

2-8°C przesłać do laboratorium.

Wycinki narządów

– próbki niezwłocznie poddać

schłodzeniu do temperatury 2-8°C i w takim

stanie przesłać do laboratorium. Próbek nie

należy zamrażać.

Choroba Aujeszkyego

u świń (AD)

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

- protokół pobrania prób krwi od świń do

badań kontrolnych w kierunku choroby

Aujeszkyego

•

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

Krew

- czas od pobrania próbek do ich

dostarczenia do laboratorium nie może

przekraczać 48 godzin.

Wymazy z nosa i wycinki narządów

- w czasie

nieprzekraczającym 24 godzin dostarczyć do

laboratorium.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD)

•

jest wirusową zakaźną i zaraźliwą chorobą

wykazującą duże podobieństwo do pryszczycy,

cechuje ją występowanie gorączki i tworzenie

się pęcherzyków na skórze koronki racic, a także

na ryju, błonie śluzowej jamy ustnej, kończynach

i wymieniu
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania

Choroba pęcherzykowa świń (SVD)

•

jest wirusową zakaźną i zaraźliwą chorobą

wykazującą duże podobieństwo do pryszczycy,

cechuje ją występowanie gorączki i tworzenie

się pęcherzyków na skórze koronki racic, a także

na ryju, błonie śluzowej jamy ustnej, kończynach

i wymieniu
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania
• kliniczne odróżnienie pryszczycy od SVD jest

niemożliwe
• badania laboratoryjne prowadzi Zakład Badania

Pryszczycy PIW w Zduńskiej Woli

Choroba pęcherzykowa świń (SVD)

•

rozpoznanie wirusologiczne:

1. RT-PCR

2. ELISA

3. test izolacji

•

rozpoznanie serologiczne:

4. SN

5. ELISA – rozpoznanie serologiczne

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

materiał do badania:

1. i 2.:

- nabłonek

- płynna zawartość pęcherzy

- krew od świń i dzików

Dodatkowo

1.:

- kał

- wymaz z nosa

3.:

- krew zwierząt podatnych

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

reprezentatywna liczba próbek:

1,2,3:

Liczba próbek powinna być adekwatna do

częstotliwości występowania poszukiwanego

czynnika w populacji.

W celu kontroli występowania SVD corocznie

bada się, na obszarze powiatu, próbki krwi

pobrane od 10 sztuk świń.

Jeżeli choroba występuje w formie klinicznej

pobrać próbkę od 2-4 zwierząt.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

1,2,3:

Próbki pobiera się czystymi, jałowymi

narzędziami, do jałowych naczyń, najlepiej

jednorazowych:

- zawartość pęcherza: strzykawka z igłą,

- krew: probówka z etykietą, w systemie

próżniowym,

- kał: łyżeczka, naczynie z szerokim otworem i

zakręcą pokrywką,

- wymazy z nosa: jałowy wacik lub wymazówka.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

Naczynie na próbkę o pojemności ok. 10ml musi

być przystosowane do ewentualnego

zamrażania, szczelnie zamykane, aby gaz nie

przedostał się do jego wnętrza, ponieważ

spowoduje obniżenie pH i inaktywację wirusa

(próbka taka jest nieprzydatna do badania).

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

procedura pobrania próbki:

1 i2:

Próbkę, każdą oddzielnie, pobiera się od zwierząt

żywych lub martwych, (zabitych lub padłych).

Nabłonek - próbkę ze ścian nieuszkodzonego lub

świeżo rozerwanego pęcherza, nie mniej niż 1g.

Zawartość pęcherza - pobrać strzykawką z igłą,

tyle ile tylko możliwe, nie mniej niż 3g.

Krew - 5-10ml zarówno od zwierząt zdrowych,

podejrzanych, chorych i rekonwalescentów.

Próbkę krwi pobrać jałowo. Podczas pobierania

krew powinna powoli spływać po ściance

probówki, do 2/3 objętości, nie dopuścić do

hemolizy krwinek Probówki napełnionej krwią

nie otwierać.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Dodatkowo 1:

Kał - 20g kału od świń lub z pomieszczenia, w

którym przebywają lub przebywały świnie

podejrzane o chorobę pęcherzykową świń.

Wymazy z nosa - pobrać co najmniej

dwa wymazy z nosa.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Dodatkowo 1:

Kał - 20g kału od świń lub z pomieszczenia, w

którym przebywają lub przebywały świnie

podejrzane o chorobę pęcherzykową świń.

Wymazy z nosa - pobrać co najmniej

dwa wymazy z nosa.

3:

Krew - 5-10ml zarówno od zwierząt zdrowych,

podejrzanych, chorych i rekonwalescentów.

Próbkę krwi pobrać jałowo. Podczas pobierania

krew powinna powoli spływać po ściance

probówki, do 2/3 objętości, nie dopuścić

do hemolizy krwinek Probówki napełnionej

krwią nie otwierać.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

1 i2:

Wirus, oporny jest zarówno na wahania temp. w

szerokim zakresie i pH w granicach wartości 2,5-

12. Jednakże, w związku z faktem, że objawy

SVD zwłaszcza w pocz. fazie traktuje się jako

podejrzenie pryszczycy, próbkę transportuje się

w warunkach optymalnych dla wirusa

pryszczycy, tj. pH 7,2-7,6 oraz temp. 5°C(±3°C).

Nabłonek - próbkę nabłonka schłodzić, nie

zamrażać. Transport w +5

o

C(±3 °C).

Surowicza zawartość pęcherza - warunki

transportu jak w przypadku nabłonka.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- protokół pobrania prób

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

•

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

Przewóz próbki z podejrzeniem pryszczycy i/lub

choroby pęcherzykowej świń nie może być

zlecany przedsiębiorstwom spedycyjnym,

świadczącym usługi transportowe.

Próbki musi dostarczyć kurier najszybszym

możliwym środkiem transportu, niezwłocznie po

pobraniu, najpóźniej przed upływem 24

godzin od pobrania.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

Nabłonek – do laboratorium należy dostarczyć

natychmiast (w czasie kilku godzin) w tym

czasie może być przewożony bez buforu.

Jednakże, jeżeli istnieje obawa, że czas

transportu może wydłużyć się, nabłonek należy

umieścić w małej ilości buforu 2-5ml,

składającego się z równych części 0,04 M buforu

fosforanowego i gliceryny (PBS/gliceryna) lub

innego równoważnego buforu (ważne pH 7,2 -

7,6). Transport w +5°C(±3 °C).

Ponadto, dla ochrony przed rozwojem

mikroorganizmów do buforu dodaje się jeden z

antybiotyków: penicylina, siarczan neomycyny,

siarczan polimyksyny lub mykostatyna.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne

Wymazy z nosa - do laboratorium należy

dostarczyć natychmiast (w czasie kilku godzin).

Jednakże, jeżeli zachodzi obawa, że transport

może trwać powyżej kilku godzin, próbkę należy

zamrozić w suchym lodzie lub ciekłym azocie.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

metoda/test:

SN, ELISA

materiał do badania:

krew pełna zwierząt

podatnych lub surowica pozyskana z krwi

zwierząt podatnych

•

reprezentatywna liczba próbek:

jak w

rozpoznaniu wirusologicznym

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

- jednorazowa igła

- sterylna probówka bez dodatku środka

konserwującego, lub:

- tubostrzykawka

Pakowanie tak jak w przypadku rozpoznania

wirusologicznego.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od

świń chorych lub ozdrowieńców, które miały

styczność ze zwierzętami zakażonymi lub

podejrzanymi o zakażenie wirusem SVD. Z igły

krew powinna wolno spływać do probówki po

ścianie wewnętrznej do 2/3 pojemności, nie

dopuścić do hemolizy krwinek.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

procedura pobrania próbki:

Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od

świń chorych lub ozdrowieńców, które miały

styczność ze zwierzętami zakażonymi lub

podejrzanymi o zakażenie wirusem SVD. Z igły

krew powinna wolno spływać do probówki po

ścianie wewnętrznej do 2/3 pojemności, nie

dopuścić do hemolizy krwinek.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Po pobraniu pełną krew należy stopniowo

schłodzić, ale nie zamrażać i transportować

schłodzoną +5°C (±3 °C).

Surowicę schłodzić lub zamrozić. Transportować

schłodzoną +5°C(±3°C) lub zamrożoną.

Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- arkusz wyników badania w kierunku

enzootycznej białaczki bydła

•

czas na dostarczenie pobranego materiału do

laboratorium:

jak w przypadku rozpoznania

wirusologicznego

Enzootyczna białaczka bydła (EBL)

• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą

obowiązkowi zgłaszania
• zwalczanie polega na izolowaniu i

bezwzględnym eliminowaniu z hodowli

wszystkich nosicieli wirusa
• podstawowym elementem programu EBL jest

badanie serologiczne całego stada
• w Polsce w przypadku stwierdzenia wyników

dodatnich u ponad 30% osobników następuje

likwidacja całego stada

Enzootyczna białaczka bydła (EBL)

•

metoda/test:

AGID

(Test immunodyfuzji w żelu

agarowym),

ELISA

(Test immunoenzymatyczny)

•

materiał do badania:

krew zwierząt podatnych

•

reprezentatywna liczba próbek:

zgodna z

programem zwalczania lub kontroli EBL

•

sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej

próbki:

- jałowa igła

- próbówka bez antykoagulantu

Enzootyczna białaczka bydła (EBL)

•

procedura pobrania próbki:

Krew należy pobierać jałową igłą z żyły

jarzmowej. Probówkę bez antykoagulantu po

napełnieniu krwią do 2/3 objętości (około 7 ml)

należy zamknąć szczelnie korkiem.

Enzootyczna białaczka bydła (EBL)

•

wymagania związane z przechowywaniem

i transportem:

Świeżo pobraną krew należy odstawić na około 2

godziny w temperaturze pokojowej, a następnie

dostarczyć do laboratorium. W czasie transportu

próbki krwi chronić przed przemarznięciem lub

nadmiernym przegrzaniem, gdyż powoduje to

hemolizę.

Próbki surowicy można przechowywać w

lodówce( w temperaturze +5°C ± 3°C) do 7 dni

lub zamrażarce (temperatura - 20°C ± 3°C).

Enzootyczna białaczka bydła (EBL)

•

dokumentacja towarzysząca:

- pismo przewodnie

- arkusz wyników badania w kierunku

enzootycznej białaczki bydła