Opracowanie i tłumaczenie z magazynu AKC: Agnieszka Łaba
Special thanks for this article to Donna Aiello ( Nautilus Kennel )
ABS numer (3)2 1998

Wypowiedzi hodowców i sędziów. „Pies o zachowaniu dziecka”, mówi David C. Meriam,
prezes AKB, sędzia.
Bulterier jest powszechnie znaną rasą, a klub świętuje swoją setną rocznicęistnienia.
Zwolennicy rasy mówią, ze jest w świetnej formie skoro wkracza w drugie stulecie.
„Hodowla ta jest tak znakomita jak było to na początku”-twietrdzi Merriam. Psy te mają kilka
mocnych stron, które cieszą się uznaniem:większość hodowców przychyla się ku
temperamentowi i dobremu zdrowiu, inni ku dystyngowanemu wyglądowi, głównie dzięki
najbardziej i najeczęściej omawianej głowie. Poziom bulterierów wzrósł w Ameryce, gdy 10
lat temu nakręcono reklamę z bulterierem w tle. „Gdy oceniam typ bulteriera, pierwszą
rzeczą, która przykuwa moją uwagę, to głowa” mówi Merriam. Każdy właściciel psa tej rasy
chce, aby głowa była silna, łądnie wypełniona z delikatnym załamaniem na nosie. Bulterier
nie od poczatku wyglądał tak, jak teraz. Przez lata, wspomina Merriam, hodowcy ciężko
pracowali, aby osiągnąć taką jakość głowy. „Jeżeli przypomnicie sobie jak było w 1910 i
1920, nawet w 1940 i 1950 i porównacie te lata z teraźniejszością, można zauważyć, że
wymagało to wiele wysiłku, aby uzyskać kształt jaja”. Jednakże tkwi niebezpieczeństwo w tej
charakterystycznej głowie, gdyż większość miłośników tej rasy nie zwraca uwagi na inne
ważne cechy. „A wazne jest, aby spojrzeć na całą sylwetkę”, mówi Susan Murphy, sędzia-
hodowca. Równie ważny jest prawidłowy zgryz. „Jest całkiem sporo psów z dobrym
zgryzem, ale jest też duża liczba tych nieprawidłowych”, mówi sędzia-hodowca Cecil Mann z
Newburgh. Dodaje również, że zgryz był odwiecznym problemem. „Kiedy starasz się
wyhodować idealną głowę ształcie jaja, roman finish i bardzo silną, dolną szczękę, jest
prawdopoodobne, że zgryz może być nieprawidłowy”, mówi Merriam. Następnym
problemem jest wąska żuchwa. Czasem, gdy mamy w hodowli psa, którego czaszka zwęża się
przy końcu, prawdopodobnie kły bęą postępowały ku wnętrzu szczeki. „Kłopoty ze zgryzem
pojawiają się, gdy ludzie koncentrują się na gowie”, mówi Murphy. „Jednakże znakomity typ
może czasami zatrzeć wady zgryzu”, mówi sędzia i hodowca Dr. Fanne Berez. „Jeśli muszę
wybrać pomiędzy dwoma psami, zawsze wybieram tego z lepszym zgrzyem, lecz zdarza mi
się wytypować psa ze złym zgryzem, jeśli prezentuje on sobą generalnie lepszy przykład tej
rasy”.

NIE TYLKO GŁOWA

Błędem jest stwierdzenie, że głowa jest wszystkim. Gęstość masy i wyważony krok to
również cechy, na które kładzie się nacisk. Berez zwraca uwagę na bulteriery, które są
kwadratowe i zwarte, z grubym kośccem. „Nie lubię wysokich, chwiejących się bulterierów”,
twierdzi. „Bulterier powinien być duży i silny”, mówi Merriam, „i nie może być spłaszczony.
Następną cechą, na którą zwracam uwagę to proporcje i ogólna linia. Jeśli to wszystko jest
prawidłowe, to taki bulterier zwraca moją uwagę”. Murphy również poszukuje dobrego
kształtu, ale dla niej oznacza to mocny, zwarty front, prawidłowa potylica i minimalna
długość grzbietu. „Dobry kształt jest wyeliminowany, gdy grzbiet jest za długi”, powiada. Dla
innego z hodowców, tym, co najpierw zauważa to jakość koścca a później kształt. „Lubimy
patrzec na płynną linię, aczynającą się od głowy, poprzez kark i kłąb, także na niewielkie
wysklepienie zadu, dobrze osadzony ogon i prawidłowe kątowanie tylnych kończyn”, mówi.
„Jeżeli te warunki są spełnione, zwykle jest to bulterier poruszający się w prawidłowy
sposób”. Jedną z charakterystycznych i interesujacych rzeczy we wzorcu bulteriera jest to, że
nie ma wytycznych co do wagi i wzrostu. „Dziewiętnasto kilowy pies może konkurować z 34

kilogramowym”, mówi Merriam. Istotne jest to, ze kosci względem siebie są proporcjonalne
tak, ze mały pies z odpowiednim kośccem, jest równie dobrze oceniony jak duży pies z
odpowiednim dla swojej budowy kośccem. Podczas gdy głowa i zwartość ciała są bardzo
ważne u tej rasy, na posłuch i temperament również zwracana jest uwaga. „Bulterier powinien
być szczęśliwy na twój widok” twierdzi Meriam. Mann dodaje, ze zaraz po głowie
temperament jest najważniejszym aspektem. „Pies powinien być szczęśliwy, towarzyski i
przyjaźnie nastawiony do otoczenia. Nie uznajemy zalęknionych i wstydliwych bulterierów”.

TRAKTOWANIE PSA I JEGO PORUSZANIE SIĘ

„Rzadko zdarza się, że bulterier wychowywany jest przez profesjonalistę, mówi sędzia-
hodowca. „Na większości wystaw, w których uczesniczę, nie ma dużej ilości psów, które
przypadają mi do gustu.” Murphy lubi, gdy pies jest wystawiany bez trzymania go przez
właściciela: „Nie lubię ringówek, lub, gdy właściciel nieprzerwanie chodzi dookoła psa. To
nie jest rasa, która wymaga ciągłej aasekuracji. Lubię oceniać psa wystawionego wolno, a
właściciel stoi w pewnym dystansie do psa. Bulterier musi poruszać się swobodnym krokiem,
bez ciągłego strofowania” Idealne jest, gdy bulterier jest wystawiany „na luzie” z głową w
górze, uszy wyprostowane. Sposób, w jaki psy są wystawiane w Ameryce został zapożyczony
z Anglii. Problem w utrzymaniu tej tradycji wystawiania psa bez smyczy tkwi w tym, że
wielu właścicieli nie potrafi wytrenować swoich psów na tyle dobrze, aby można sobie na taki
pokaz pozwolić. Często zdarza się również, że wystawcy drepczą dookoła swoich psów, co
bardzo utrudnia ocenę. Dr.Berez z kolei mówi, że lubi gdy psy zachowują się w sposób
naturalny: „Nie lubię psów uwieszonych na smyczy i chodzących według komend
właściciela. Lubię pobawić się z bullami na ringu.”

ZDROWIE I TEMPERAMENT

Jak każda rasa, bulteriery mają swoje problemy zdrowotne. Według Merriama, głuchota jest
problemem pokoleń, który powstał, gdy białe bulteriery były krzyżowane wyłącznie z
białymi. Test BAER (potrafi stwierdzić, czy pies jest głuchy na oba uszy czy jednostronnie),
rozpoznaje już w wieku ośmiu tygodni jak daleko zaawansowana jest ewentualna głuchota.
Kolejnymi problemami według Merriama, może nie są one tak rozpowszechnione, to wady
nerek, serca, alergie i system odpornościowy. Innym problemem, który występuje rzadziej niż
wymienione to kłopoty z kolanami. Mimo tych problemów, bulteriery określane są generalnie
jako całkiem zdrowe psy. Amerykański Klub Bulteriera (BTCA) założył fundację, która
wspiera badania nad problemami zdrowotnymi u tej rasy. Zachęca ona do zgłaszania się ze
swoimi pupilami, aby prowadzić na nich obserwacje. Jako, ze temperament jest dziedziczny,
jest to również obiektem rozważań. „Bulteriery są dużymi i silnymi psami – twierdzi Merriam
– i mają opinię agresywnych. Nie chcą pozostawać w cieniu swojego właściciela. Na ile ta
agresja jest genetycznie zakododwana, na ile zależy od właściciela, tego nie potrafimy
stwierdzić”. Inny z hodowców, pan Smith, traktuje problemy temperamentu bardzo poważnie:
„Zanotowano problemy z wychowaniem tej rasy w przeszłości. Myślę, że obecnie również
występują takie przypadki”.

BULTERIERY W XXI WIEKU

„W przeaciągu minionych 100 lat – mówi prezes BTCA – bulteriery doświadczyły wielu
interesujących przemian. Ch. Haymarket Faultless, który wygrał wystawę w Westminster w
1918 roku był „spłaszczonym” psem z głowa raczej jak u amstaffa. Bulterier jest obecnie
lepiejwyważony, z grubszym kośccem, a głowa zmieniła się w nieprawdopodobny sposób.

Wyglądają znacznie lepiej niżiało to miejsce 100 lat temu”. Jednym z powodów tej przemiany
jest coroczna konkurencja w Silverwood, która przez 27 lat skupiła najlepsze z najlepszych
bulterierów. „To jest nasze największe wydarzenie i odegrało ogromną rolę w hodowli –
wspomina Merriam – 30 czy 40 lat temu przyjeżdżało niewielu hodowców ze wschodu czy
innych stron. Teraz każdy jedzie do Silverwood. „Na wystawie w Silverwood psy są głównie
oceniane przez sędziów-hodowców. Celem jest to, aby bulteriery były sędziowane na
podstawie tych cech, które powinny być utrzymane w hodowli. Aby wziąć udział w
Silverwood nie trzeba mieć znakomitej przeszłości czy reputacji. Nikt na to nie zwraca uwagi,
Sędziowie – hodowcy są po to, aby wyłonic psa najbardziej odpowiadającego wzorcowi.
Silverwood jest świetnym miejscem dla hodowców nowicjuszy, którzy mogą obserwować
tych doświadczonych, do czego doszli, jakie popełnili błędy, na co zwracali uwagę. W
Silverwood są prowadzone seminaria o charakterze edukacyjnym. Wystawa psów w
Silverwood jest atrakcją dla miłośników bulterierów z całego świata. Hodowcy zawsze
powtarzają, ze ci, którzy wybierają się tutaj, powinni za pierwszym razem przyjechać sami,
bez psa i rozkoszować się tą uroczystością, obserwować inne psy, po prostu przyjechać
wyłącznie dla przyjemności. Merriam oczekuje, że w nadchodzącym stuleciu bulteriery nadal
będą święciły swój renesans: „Bulteriery mają długą i ciekawą historię i myślę, iż z upływem
czasu będzie ona coraz bogatsza”.

BULLE OD NAJLEPSZEJ STRONY

Amerykański Klub Bulteriera (The Bull Terrier Club Of America ) świętował swoje stulecie
w październiku 1997. Na tę cześć zostało wydane przyjęcie, na które przybyli miłośnicy bulli
z wielu krajów. Uczestniczyło ponad 400 miłośników tej rasy z Austrii, Australii, Kanady,
Niemiec, Włoch, Japonii, Meksyku, Holandi, RPA i Wielkiej Brytanii. Zaprezentowano wiele
nagród, między innymi Bar Sinister Award, która po raz pierwszy została przyznana w 1974
roku dla osoby, która miała najwięcej zasług w Klubie. Tegoroczna zwyciężczyni, Norma
Smith, jest powszechnie znaną właścicielką i hodowcą bulterierów. Nagrodę Recognition of
Merrit po raz pierwszy przyznaną w 1978 otrzymuje najbardziej idealny bulterier.
12 października 1997 odbył się specjalny pokaz 200 bulterierów z całego kraju. Najlepszym
okazał się import z Anglii Ch.GB Kilacabar Stand And Deliver. Na zakończenie tego
spotkania zostało wydane pozegnalne śniadanie, na którym wszyscy uczestnicy mieli okazję
przedyskutowania atrakcji minionych dwóch dni. Dla każdego z nich zeszłoroczna rocznica
przerosła najśmielsze oczekiwania.