Mgr Monika Duda- nauczyciel

“Dotknij, przytul, ukołysz-

czyli

o wartości masażyków

dziecięcych w przedszkolu”

Wiek

przedszkolny

to

okres

ekspansywnego

rozwoju

psychicznego i fizycznego dziecka. Zmiany, jakie zachodzą w

umyśle i zachowaniu dziecka, są tak szybko zauważalne, że

wnikl

iwa ich obserwacja dostarcza bogatych i różnorodnych

materiałów i wiadomości, tak potrzebnych do planowania pracy z

dziećmi w przedszkolu.

Wiek

Przedszkolny

j

est to okres w życiu dziecka

charakteryzujący się wzmożoną potrzebą ruchu, ekspansji, energii,

ciekawości świata doznawanej przez dziecko w różnorodny sposób.

Staramy

się dostarczać ,w swojej codziennej pracy, okazji do

zabaw, sytuacji, prowokujemy

zdarzenia, które sprzyjałyby

zaspokajaniu potrzeby ruchu, potrzeby “bycia zauważonym” ,

podziwianym.

Obok zabaw teatralnych, muzycznych, tanecznych, działalności

pla

stycznej, a więc tych form, które rozwijają zdolności twórcze i

wyobraźnię dziecięcą , w pracy z dziećmi wykorzystujemy masaż, a

właściwie “masażyki”. Są to doskonałe formy służące zaspokajaniu

jednych z najważniejszych potrzeb dziecka – akceptacji, bycia

kochanym, zauważonym, potrzeby bycia blisko drugiej osoby

(dziecka lub dorosłego).

Chętnie

korzystamy

z

propozycji

relaksacyjnych,

odprężających form masażyków dziecięcych zawartych w pozycji

Marty Bogdanowicz “Rymowanki- przytulanki”. Pani profesor,

specjalista od m.in. Metody Dobrego Startu, wskazuje na wartość

dotyku, ruchu jako “... dwóch podstawowych zmysłów wiedzy o

świecie, kształcie, wielkości, strukturze, położeniu w przestrzeni

otaczających dzieci osób i przedmiotów. Dotyk to pierwsza forma

komunikacji między niemowlakiem a rodzicem , poprzez uściski,

pieszczoty, kołysanie i delikatny masaż komunikowane są dziecku

miłość i bezpieczeństwo” (Marta Bogdanowicz “ Rymowanki-

przytulanki” , FOKUS, Gdańsk 2002).

Pełna energii, emocji i chęci doznań osobowość dziecka

sprawia, iż jego organizm “domaga się” odpoczynku, relaksu,

wyciszenia negatywnych

emocji. Taką możliwość znajdujemy w

codziennych, poobiednich “masażykach”, jakie wykonują dzieci

sobie nawza

jem pod kierunkiem dorosłej osoby. Dotyk, delikatne

uciskanie, pieszczotliwe szczypanie i łaskotanie w połączeniu z

łagodną muzyką relaksacyjną (głównie klasyczną) i słowem

rymowanego wierszyka sprawiają, iż dziecko odpręża się, wycisza,

chętnie korzysta z tej formy odpoczynku. Początkowa niechęć dzieci

do wzajemnego dotykania się, przytulania się została całkowicie

przełamana. Traktowanie systematycznie formy masażu, jako

rytuału poobiedniego odpoczynku, sprawia, że dzieci chętnie bawią

się i żywo uczestniczą we wszelkich formach zajęć wymagających

od nich dotykania, trzymania za rękę, wzajemnego zaufania do

partnera w czasie np. zabaw tanecznych i ruchowych.

Poniżej przedstawiamy propozycje zabaw i ćwiczeń relaksacyjnych i

odprężających, a także wybrane teksty masażyków ulubionych

przez dzieci. Zachęcamy do zabaw z najmłodszymi i przeżywania

wspólnie z nimi radości z odkrywania radości i zadowolenia z

odpoczynku i relaksu.

Propozycje zabaw i ćwiczeń relaksacyjnych

i odprężających dla dzieci z cyklu :

“Ręka nie musi bić”

1.

Poczuć siebie samego i swój oddech – ćwiczenie

wprowadzające

Dzieci

kładą się na plecach i ręce układają na brzuchu skierowane

palcami do siebie. Nadają oddechowi określony rytm, a po każdym

wprowadzeniu odpoczywa

ją ok. 15-30 sekund. Osoba dorosła siedzi z

boku z nogami skrzyżowanymi, wydaje komendy, w tle muzyka

relaksacyjna.



połóżcie ręce na brzuchu,



wdech -15 sek; wydech- 15 sek;



wdech- 15 sek; wydech- 15 sek;



poczujcie dokąd udaje się wasz oddech ,



posłuchajcie jakie odgłosy dochodzą do was z zewnątrz,



skupcie się na oddechu,



oddychajcie znów wdech- 15 sek; wydech- 15 sek;



wdech- 15 sek; wydech- 15 sek;



otwórzcie powoli oczy, ale leżcie nadal spokojnie i powiedzcie

czy wasze ciało ogrzało się w niektórych miejscach, a może się oziębiło?



powoli wstańcie i otrząśnijcie się

2.

Pogaduszki dłoni – zabawa w parach.

Uczestnicy

dobierają się parami i siadają na przeciwko siebie. Obie

osoby pocierają jedną ręką o drugą, wykonując ruch jak podczas mycia.

Następnie udają, że ugniatają ciasto, potem przystawiają wewnętrzne

krawędzie dłoni do siebie i pocierają nimi, aż staną się gorące.

Następnym krokiem jest rozstawienie palców i zakrzywienie ich jak

pazurów, wkładając całą siłę w ściśnięcie dłoni w pięści.

Pierw

szą część ćwiczenia uczestnicy wykonują równocześnie, w

drugiej części jedno z nich kładzie się na plecach, druga osoba kuca

obok na wysokości przedramienia. Łagodnie unosi w górę każdą rękę po

kolei i masuje z delikatnym uciskiem palec po palcu od czubka, aż po

jego nasadę, następnie powierzchnię dłoni, a na końcu nadgarstek. To

samo wykonuje masując drugą dłoń. Po zakończeniu następuje zmiana

ról.

3.

“Ręka nie musi bić” - zabawa kształcąca umiejętność rozumienia

siebie i innych.

Dziecko siada w kole i zamyka oczy,

prowadzący mówi, co każdy ma

robić:

“... Siedzisz bardzo wygodnie, obie stopy opierają się pewnie o

podłogę , skup się na oddechu, poczuj jak przychodzi i odchodzi,

przychodzi i odchodzi, przychodzi i odchodzi..... Wydychasz cały twój

niepokój i strach, stajesz się spokojny, oddychasz równo i głęboko.....

...Czujesz się bardzo dobrze...Połóż teraz twoją prawą rękę na lewej,

dotykając do niej grzbietem dłoni, poczuj jak twoja prawa ręka czuje się,

leżąc na twojej lewej ręce....

....Pogłaskaj delikatnie lewym palcem wskazującym twoją prawą dłoń,

najpierw po kciuku, potem po palcu wskazującym, środkowym, po palcu

serdeczn

ym i po małym palcu, a potem z powrotem po wewnętrznej

stronie dłoni. Teraz głaskasz delikatnie wewnętrzną stronę twojej ręki,

czujesz tam pagórki, doliny, rowki i zaokrąglenia, do czego potrzebujesz

dłoni, co możesz nią zrobić, kiedy ona jest taka miękka i odprężona jak

teraz?

W tym momencie kończymy zabawę lub zamieniamy dłonie. Zabawę

można przeprowadzić również w parach ;”Co twoja dłoń może zrobić z

dłonią drugiego dziecka? Co może uczynić, abyście się oboje dobrze

czuli?”. Najpierw uczestnicy dobierają się sami w pary, dopiero, gdy

wszyscy przyzwyczają się do charakteru tego ćwiczenia, tworzymy

przypadkowe pary. Na koniec przeprowadzamy końcową rozmowę. Jak

dzieci czuły się w trakcie ćwiczenia i po jego zakończeniu? Do czego

wykorzystują swoje ręce na co dzień?

Propozycje masażyków dla dzieci:

1.

“ ODKURZACZ”

Szuru- szu, szuru- szu

pan odkurzacz poszedł w ruch \ przesuwamy dłoń swobodnym ruchem

Jeździ w koło po podłodze, po ciele dziecka\

warczy przy tym bardzo srodze.

Szuru- szu, szuru- szu

wjeżdża wszędzie w zakamarki \ wsuwamy dłoń pod pachę, za kołnierz

czyści też najmniejsze szparki. we włosy itp.

Wszystkie brudy migiem wciąga \ naśladujemy palcami \ lekko szczypiąc\

i dokładnie pokój sprząta. zbieranie okruszków

Kiedy skończy – zobaczycie- \głaszczemy po ciele, głowie\

cały pokój zacznie lśnić, \ przytulamy swoją głowę do głowy

dziecka

a odkurzacz w ciemnym kącie i głaszczemy je po głowie\

o sprzątaniu będzie lśnić.

2.

“PRAWA- LEWA” \ masaż nóg i stóp dziecka wg tekstu\

Posmaruję prawą nogę, żeby poszła w długą drogę.

Nakremuję lewą nogę, bo na jednej iść nie mogę.

Twoją małą prawą nóżkę wnet położę na poduszkę,

a dla twojej lewej nóżki mam masażyk na paluszki.

Pomasuję ci paluszki u twej małej lewej nóżki.

Pr

awa nóżka też je ma, kto je pomasuje? Ja!

3.

“ List do Cioci Halinki”

(dziecko siedzi do nas tyłem)

“ Do Cioci Halinki! \piszemy palcem po plecach dziecka,

posyłam Ci malinki. kończymy dużym wykrzyknikiem\

Malinki kłują, \lekko kłujemy palcami\

drapią, \drapiemy\

spadają, \przesuwamy dłonie z góry na dół\

i się rozgniatają. \naciskamy dłońmi\

Pakujemy malinki do pudełka, \krzyżujemy ręce i nogi dziecka\

naklejamy taśmę, \przesuwamy kilka razy po plecach\

znaczek, \

dotykamy czoła płasko ułożoną dłonią\

przybijamy pieczątkę \lekko stukamy pięścią w czubek głowy\

i........

wysyłamy. \popychamy dziecko na bok, aż się

przewróci, troskliwie je asekurując\

4. “Sześć parasoli”

Kiedy deszcz na dworze pada,

to w szatni stoi kolorowych parasoli gromada.

Ten pierwszy w esy- floresy-

to parasol Teresy.

Drugi -

czerwony w kółka-

to parasol Jurka.

Trzeci

– beżowy w kropki-

to parasol Dorotki.

Czwarty-

żółty w kwiatki-

to parasol Beatki.

Piąty- w ciapki zielony-

to parasol Iwony.

Szósty- niebieski w kratkę-

w

ybrał sobie Małgorzatkę.

Z Małgorzatką chodzi wszędzie i czeka aż deszczyk będzie.

\

Dziecko siedzi do nas tyłem, lub leży na brzuchu. Na początku lekko stukamy

palcami w jego plecy, potem po kolei rysujemy opisywane elementy\

Literatura:

1. Marta Bogdanowicz “Rymowanki- przytulanki”, Wydawnictwo FOKUS

Gdańsk 2002r.

2. Rosemarie Portmann “ Gry i zabawy przeciwko agresji”, Wydawnictwo JEDNOŚĆ , Kielce 2003r.

3. Ina Kunz “ Odkrywanie ciszy”, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2000r.

Pierniczki ach Pierniczki

SKŁADNIKI:



1 kg mąki, 35 dkg cukru, 25 dkg miodu , 15 dkg
tłuszczu (10 dkg margaryny, 5 dkg smalcu), 4
całe jajka, 1,5 dkg amoniaku, 0,5 dkg sody
oczyszczonej, 1/4 szklanki śmietany, 1 dkg cy-
namonu i zmielonych goździków.

Pierniczki ach Pierniczki –

PRZYGOTOWANIE:

1-Tłuszcz, 25 dkg cukru, miód, cynamon i goździki włożyć
do dużego garnka i podgrzewać.

2-10 dkg cukru upalić na karmel i wylać do masy.

3-Wszystko zagotować. Następnie odstawić do przesty-
gnięcia.

4-Jajka ubić ze śmietaną i powoli wlewać do przestudzo-
nej masy, cały czas mieszając, żeby się nie zwarzyło.

5- Dodać sodę i amoniak rozpuszczony w gorącym mleku.
Mieszać bardzo energicznie, żeby nie wykipiało.

6-Do miski wsypać mąkę. Na mąkę wylać masę i wyrabiać,
ciasto rozwałkować i wykrawać pierniczki, układać na
blaszce i piec w temp. 200 ºC.

7-Przestudzone ciasteczka można polukrować, udekoro-
wać czekoladą ,kolorową posypka i pisakami kolorowymi
spożywczymi .

SMACZNEGO

i zachęcamy do wspólnych wypieków

w rodzinnym gronie.