㎏ancelaria Sejmu s. 1/23
USTAWA
Opracowano na pod-
z dnia 10 grudnia 1993 r. stawie: tj. Dz.U. z
2004 r. Nr 8, poz. 66,
Nr 121, poz. 1264, Nr
o zaopatrzeniu emerytalnym 偶o艂nierzy zawodowych oraz ich rodzin 191, poz. 1954, z 2005
Nr 10, poz. 65.
Dzia艂 I
Przepisy og贸lne
Wyk艂adnia TK dot.
art. 53 ust. 1 pkt 3 lit.
a) (Dz.U. z 1997 r. Nr
Art. 1.
41, poz. 261)
呕o艂nierzom zwolnionym z zawodowej s艂u偶by wojskowej przys艂uguje z bud偶etu pa艅-
stwa, na zasadach okre艣lonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytu艂u wys艂ugi
lat lub w razie ca艂kowitej niezdolno艣ci do s艂u偶by, a cz艂onkom ich rodzin w razie
艣mierci 偶ywiciela.
Art. 2.
W ramach zaopatrzenia emerytalnego przys艂uguj膮 na zasadach okre艣lonych w usta-
wie:
1) 艣wiadczenia pieni臋偶ne:
a) emerytura wojskowa,
b) wojskowa renta inwalidzka,
c) wojskowa renta rodzinna,
d) dodatki do emerytury lub renty,
e) zasi艂ek pogrzebowy;
2) inne 艣wiadczenia i uprawnienia:
a) 艣wiadczenia lecznicze,
w art. 2 w pkt 2 lit. a)
b) 艣wiadczenia socjalne,
utraci艂a moc w za-
kresie uregulowanym
c) prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego.
(Dz.U. 1997 r. Nr 28,
poz. 153 - art. 170
pkt 26) z dniem
Art. 3.
1.01.1999 r.
1. U偶yte w ustawie bez bli偶szego okre艣lenia poj臋cia oznaczaj膮:
1) emerytura emerytur臋 wojskow膮;
2) emeryt emeryta wojskowego;
3) renta inwalidzka wojskow膮 rent臋 inwalidzk膮;
4) renta rodzinna wojskow膮 rent臋 rodzinn膮;
5) rencista rencist臋 wojskowego;
6) renta wojskow膮 rent臋 inwalidzk膮 lub wojskow膮 rent臋 rodzinn膮;
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 2/23
7) wys艂uga emerytalna okresy s艂u偶by wojskowej w Si艂ach Zbrojnych Rze-
czypospolitej Polskiej i im r贸wnorz臋dne, 艂膮cznie z okresami, o kt贸rych mo-
wa w art. 14 i 16;
8) uposa偶enie - uposa偶enie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze sta艂ym i
miesi臋czn膮 r贸wnowarto艣ci膮 dodatkowego uposa偶enia rocznego, nale偶nych
偶o艂nierzowi zawodowemu stosownie do przepis贸w ustawy z dnia 11 wrze-
艣nia 2003 r. o s艂u偶bie wojskowej 偶o艂nierzy zawodowych (Dz.U. Nr 179,
poz. 1750);
9) najni偶sza emerytura lub renta kwot臋 najni偶szej emerytury lub renty w ro-
zumieniu ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Fundu-
szu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z p贸zn. zm.1)),
zwanej dalej ustaw膮 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo-
艂ecznych ;
10) okresy sk艂adkowe i niesk艂adkowe okresy uregulowane ustaw膮 o emerytu-
rach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych;
11) emerytura do偶ywotnia emerytur臋 przys艂uguj膮c膮 z zak艂adu emerytalnego
dzia艂aj膮cego na podstawie przepis贸w o zak艂adach emerytalnych;
12) p艂atnik sk艂adek p艂atnika sk艂adek, o kt贸rym mowa w przepisach o systemie
ubezpiecze艅 spo艂ecznych;
13) wojskowy organ emerytalny organ emerytalny w艂a艣ciwy w sprawach
ustalania prawa do zaopatrzenia emerytalnego i wysoko艣ci 艣wiadcze艅 pie-
ni臋偶nych z tytu艂u tego zaopatrzenia, okre艣lony przez Ministra Obrony Naro-
dowej.
2. Emerytem wojskowym jest 偶o艂nierz zwolniony z zawodowej s艂u偶by wojskowej,
kt贸ry ma ustalone prawo do emerytury wojskowej.
3. Rencist膮 wojskowym jest 偶o艂nierz zwolniony z zawodowej s艂u偶by wojskowej,
kt贸ry ma ustalone prawo do wojskowej renty inwalidzkiej.
Art. 4.
Okresy s艂u偶by 偶o艂nierzy, kt贸rzy nie nabywaj膮 prawa do zaopatrzenia emerytalnego
na podstawie ustawy, oraz s艂u偶by okre艣lonej w art. 13 ust. 2 uwa偶a si臋 za okresy
sk艂adkowe w my艣l przepis贸w ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpie-
cze艅 Spo艂ecznych.
Art. 5.
1. Podstaw臋 wymiaru emerytury lub renty inwalidzkiej stanowi uposa偶enie nale偶ne
偶o艂nierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku s艂u偶bowym, z zastrze偶eniem
ust. 2, 3 i art. 32b.
2. Je偶eli w okresie mi臋dzy zwolnieniem ze s艂u偶by 偶o艂nierza zawodowego a ustale-
niem prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej przypada艂y waloryzacje eme-
rytur i rent inwalidzkich, przy ustalaniu podstawy wymiaru tych 艣wiadcze艅
uwzgl臋dnia si臋 wszystkie kolejne waloryzacje przypadaj膮ce w tym okresie.
1)
Zmiany ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz. U. z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 70, poz. 774, Nr 72, poz.
801 i 802 i Nr 106, poz. 1215, z 2000 r. Nr 2, poz. 26, Nr 9, poz. 118, Nr 19, poz. 238, Nr 56, poz.
678 i Nr 84, poz. 948, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298, Nr 85, poz. 924, Nr 89, poz. 968, Nr
111, poz. 1194 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz.
1679, Nr 240, poz. 2054 i Nr 241, poz. 2074 oraz z 2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 135, poz. 1268, Nr
166, poz. 1609, Nr 203, poz. 1966, Nr 210, poz. 2037 i Nr 228, poz. 2255.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 3/23
3. Podstaw臋 wymiaru emerytury lub renty dla 偶o艂nierzy zawodowych przeniesio-
nych w stan nieczynny lub skierowanych do s艂u偶by za granic膮 stanowi uposa偶e-
nie nale偶ne na stanowisku s艂u偶bowym zajmowanym ostatnio w wojsku lub
przed skierowaniem do s艂u偶by za granic膮, wed艂ug stawek obowi膮zuj膮cych w
dniu zwolnienia z zawodowej s艂u偶by wojskowej.
Art. 6.
Emerytury i renty oraz podstawy ich wymiaru podlegaj膮 waloryzacji na zasadach
i w terminach przewidzianych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z p贸zn.
zm.1)), z tym 偶e:
1) waloryzacja, o kt贸rej mowa w art. 88 tej ustawy, obejmuje emerytury i renty
os贸b:
a) kt贸rym prawo do 艣wiadczenia ustalono przed dniem 1 marca,
b) kt贸re naby艂y prawo do renty rodzinnej po 偶o艂nierzach zawodowych
zmar艂ych nie p贸zniej ni偶 w ostatnim dniu lutego;
Art. 6a.
1. Je偶eli 偶o艂nierz zwolniony z czynnej s艂u偶by nie spe艂nia warunk贸w do nabycia
prawa do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, od uposa偶e-
nia wyp艂aconego 偶o艂nierzowi po dniu 31 grudnia 1998 r. do dnia zwolnienia ze
pkt 2 w art. 6 uchy-
s艂u偶by, od kt贸rego nie odprowadzono sk艂adki na ubezpieczenia emerytalne i
lony
rentowe, przekazuje si臋 do Zak艂adu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych sk艂adki za ten
okres przewidziane w ustawie z dnia 13 pazdziernika 1998 r. o systemie ubez-
piecze艅 spo艂ecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887, z p贸zn. zm.2)).
2. Przez uposa偶enie stanowi膮ce podstaw臋 wymiaru sk艂adek na ubezpieczenia eme-
rytalne i rentowe, o kt贸rym mowa w ust. 1, rozumie si臋:
1) kwot臋 najni偶szego wynagrodzenia ustalan膮 na podstawie odr臋bnych przepi-
s贸w za okres s艂u偶by wojskowej w charakterze kandydata na 偶o艂nierza za-
wodowego przed dniem 1 stycznia 2003 r.;
2) kwot臋 minimalnego wynagrodzenia za prac臋 obowi膮zuj膮cego w grudniu roku
poprzedniego, ustalonego na podstawie odr臋bnych przepis贸w za okres
s艂u偶by wojskowej w charakterze kandydata na 偶o艂nierza zawodowego po
dniu 31 grudnia 2002 r.;
3) uposa偶enie stanowi膮ce podstaw臋 wymiaru sk艂adek na podstawie art. 18
ustawy, o kt贸rej mowa w ust. 1 za pozosta艂e okresy s艂u偶by.
3. Sk艂adki, o kt贸rych mowa w ust. 1, przekazuje si臋 r贸wnie偶 w przypadku, gdy
偶o艂nierz spe艂nia jedynie warunki do nabycia prawa do wojskowej renty inwa-
lidzkiej. Przekazanie sk艂adek nast臋puje na wniosek 偶o艂nierza.
2)
Zmiany ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz.U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz.
228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz.
118, Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz.
298, Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr
130, poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792, z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr
155, poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074 oraz z
2003 r. Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609 i
Nr 170, poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 4/23
4. Sk艂adki podlegaj膮 waloryzacji wskaznikiem waloryzacji sk艂adek okre艣lonym na
podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z p贸zn. zm.1)).
5. Przy obliczaniu kwoty nale偶nych sk艂adek, waloryzowanych na podstawie ust. 4,
stosuje si臋 odpowiednio art. 19 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, o kt贸rej
mowa w ust. 1.
6. Przepisy ust. 1-5 stosuje si臋 r贸wnie偶 do 偶o艂nierza, kt贸ry pozostawa艂 w s艂u偶bie
przed dniem 2 stycznia 1999 r., je偶eli po zwolnieniu ze s艂u偶by, pomimo spe艂nie-
nia warunk贸w do nabycia prawa do emerytury wojskowej, zg艂osi艂 wniosek o
przyznanie emerytury z tytu艂u podlegania ubezpieczeniom spo艂ecznym.
7. W przypadku, o kt贸rym mowa w ust. 6, kwot臋 nale偶nych, zwaloryzowanych
sk艂adek przekazuje si臋 niezw艂ocznie na podstawie zawiadomienia przez Zak艂ad
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych o nabyciu przez 偶o艂nierza prawa do emerytury prze-
widzianej w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Fundu-
szu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych.
8. Kwota nale偶nych, zwaloryzowanych sk艂adek stanowi przychody Funduszu
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych.
9. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem w艂a艣ciwym do spraw
zabezpieczenia spo艂ecznego, okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, tryb i terminy
przekazywania do Zak艂adu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych sk艂adek, o kt贸rych mowa
w ust. 1, 3, 4 i 7, oraz jednostki do tego w艂a艣ciwe, maj膮c na uwadze konieczno艣膰
zapewnienia prawid艂owego, niezw艂ocznego wykonywania czynno艣ci zwi膮za-
nych z przekazywaniem tych sk艂adek.
10. Minister w艂a艣ciwy do spraw wewn臋trznych, w porozumieniu z ministrem w艂a-
艣ciwym do spraw zabezpieczenia spo艂ecznego, okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia,
tryb i terminy przekazywania do Zak艂adu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych sk艂adek, o
kt贸rych mowa w ust. 1, 3, 4 i 7, za 偶o艂nierzy zawodowych pe艂ni膮cych s艂u偶b臋 w
jednostkach podleg艂ych ministrowi w艂a艣ciwemu do spraw wewn臋trznych oraz
jednostki do tego w艂a艣ciwe, maj膮c na uwadze konieczno艣膰 zapewnienia prawi-
d艂owego i niezw艂ocznego wykonywania czynno艣ci zwi膮zanych z przekazywa-
niem tych sk艂adek.
Art. 7.
W razie zbiegu prawa do emerytury lub renty przewidzianych w ustawie z prawem
do emerytury lub renty albo do uposa偶enia w stanie spoczynku lub uposa偶enia ro-
dzinnego przewidzianych w odr臋bnych przepisach wyp艂aca si臋 艣wiadczenie wy偶sze
lub wybrane przez osob臋 uprawnion膮, je偶eli przepisy szczeg贸lne nie stanowi膮 ina-
czej. Wyb贸r 艣wiadczenia przewidzianego w odr臋bnych przepisach nie pozbawia
osoby uprawnionej innych 艣wiadcze艅 i uprawnie艅 przys艂uguj膮cych emerytom i ren-
cistom wojskowym.
Art. 8.
1. 呕o艂nierzom oraz cz艂onkom rodzin pozosta艂ym po zmar艂ych 偶o艂nierzach, je偶eli
osoby te wskutek szczeg贸lnych okoliczno艣ci nie naby艂y prawa do zaopatrzenia
emerytalnego przewidzianego w ustawie, Minister Obrony Narodowej mo偶e
przyzna膰, w drodze wyj膮tku, zaopatrzenie emerytalne w wysoko艣ci nieprzekra-
czaj膮cej odpowiednich 艣wiadcze艅 przewidzianych w ustawie.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 5/23
2. Cz艂onkom rodzin pozosta艂ym po osobach, kt贸rym przyznano emerytur臋 lub rent臋
inwalidzk膮 na podstawie ust. 1, organ emerytalny przyznaje rent臋 rodzinn膮 na
ich wniosek, je偶eli spe艂niaj膮 warunki okre艣lone w ustawie.
2a. Od decyzji przyznaj膮cej 艣wiadczenie w drodze wyj膮tku oraz od decyzji odma-
wiaj膮cej przyznania takiego 艣wiadczenia odwo艂anie nie przys艂uguje.
3. Minister Obrony Narodowej przedstawia Prezesowi Rady Ministr贸w, w terminie
do dnia 15 stycznia ka偶dego roku, informacj臋 o 艣wiadczeniach przyznanych w
drodze wyj膮tku w roku poprzednim.
Art. 9.
Do zaopatrzenia emerytalnego 偶o艂nierzy oraz uprawnionych cz艂onk贸w ich rodzin
stosuje si臋 odpowiednio przepisy ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
piecze艅 Spo艂ecznych w zakresie wyp艂aty 艣wiadcze艅 osobom uprawnionym do rent z
instytucji zagranicznych.
Art. 10.
Prawo do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy nie przys艂uguje 偶o艂nie-
rzowi, kt贸ry zosta艂 skazany prawomocnym wyrokiem s膮du na kar臋 dodatkow膮 po-
zbawienia praw publicznych lub na kar臋 degradacji za przest臋pstwo, kt贸re zosta艂o
pope艂nione przed zwolnieniem ze s艂u偶by.
Art. 11.
W sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje si臋 przepisy ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, Kodeksu post臋powania administra-
cyjnego oraz przepisy o post臋powaniu egzekucyjnym w administracji.
Dzia艂 II
艢wiadczenia pieni臋偶ne
Rozdzia艂 1
Emerytura wojskowa
Art. 12.
Emerytura wojskowa przys艂uguje 偶o艂nierzowi zwolnionemu z zawodowej s艂u偶by
wojskowej, kt贸ry w dniu zwolnienia z tej s艂u偶by posiada 15 lat s艂u偶by wojskowej w
Si艂ach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, z wyj膮tkiem 偶o艂nierza, kt贸ry ma ustalo-
ne prawo do emerytury okre艣lonej w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, obliczonej z uwzgl臋dnieniem okres贸w s艂u偶by wojskowej
w Si艂ach Zbrojnych i okres贸w r贸wnorz臋dnych z t膮 s艂u偶b膮.
Art. 13.
1. Jako r贸wnorz臋dne ze s艂u偶b膮 wojskow膮 w Wojsku Polskim traktuje si臋:
1) przypadaj膮ce w czasie od dnia 1 wrze艣nia 1939 r. okresy:
a) dzia艂alno艣ci w ruchu oporu, z wy艂膮czeniem tajnego nauczania,
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 6/23
b) s艂u偶by w armiach sojuszniczych,
c) pobytu w niewoli lub w obozach dla internowanych 偶o艂nierzy;
2) okresy s艂u偶by uwzgl臋dniane przy ustalaniu prawa do emerytury policyjnej.
2. Nie traktuje si臋 jako s艂u偶by w Wojsku Polskim s艂u偶by w latach 1944 1956 w
Informacji Wojskowej, s膮downictwie wojskowym i w prokuraturze wojskowej,
je偶eli emerytowi udowodniono w trybie post臋powania karnego lub dyscyplinar-
nego stosowanie represji wobec os贸b podejrzanych lub skazanych za dzia艂alno艣膰
podj臋t膮 na rzecz suwerenno艣ci i niepodleg艂o艣ci Polski.
3. Post臋powanie w sprawach, o kt贸rych mowa w ust. 2, nale偶y do w艂a艣ciwo艣ci
G艂贸wnej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytutu
Pami臋ci Narodowej. O dokonanych ustaleniach Komisja powiadamia w艂a艣ciwy
wojskowy organ emerytalny.
Art. 14.
1. Emerytowi uprawnionemu do emerytury obliczonej na podstawie art.15 dolicza
si臋 na jego wniosek do wys艂ugi emerytalnej, z zastrze偶eniem ust. 2, nast臋puj膮ce
okresy przypadaj膮ce po zwolnieniu ze s艂u偶by:
1) zatrudnienia przed dniem 1 stycznia 1999 r. w wymiarze czasu pracy nie ni偶-
szym ni偶 po艂owa pe艂nego wymiaru czasu pracy;
2) op艂acania sk艂adek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po dniu 31 grudnia
1998 r. lub okres nieop艂acania sk艂adek z powodu przekroczenia w trakcie ro-
ku kalendarzowego kwoty rocznej podstawy wymiaru sk艂adek na te ubezpie-
czenia.
2. Okresy, o kt贸rych mowa w ust. 1, dolicza si臋 do wys艂ugi emerytalnej, je偶eli:
1) emerytura wynosi mniej ni偶 75% podstawy jej wymiaru oraz
2) emeryt uko艅czy艂 55 lat 偶ycia m臋偶czyzna i 50 lat 偶ycia kobieta albo sta艂
si臋 inwalid膮.
3. Okresy zatrudnienia, o kt贸rych mowa w ust. 1 pkt 1, dolicza si臋 do wys艂ugi eme-
rytalnej po ich przeliczeniu na okres zatrudnienia w pe艂nym wymiarze czasu
pracy.
4. Za ka偶dy rok okres贸w, o kt贸rych mowa w ust. 1, doliczanych do wys艂ugi eme-
rytalnej w my艣l ust. 1 3, emerytur臋 obliczon膮 na podstawie art. 15 zwi臋ksza si臋
o 1,3% podstawy jej wymiaru.
5. Ponowne ustalenie wysoko艣ci emerytury przez doliczenie nieuwzgl臋dnionych
ust. 3 w art. 13 -
dotychczas w wymiarze 艣wiadczenia okres贸w, o kt贸rych mowa w ust. 1, nast臋-
obecnie: Instytutu
puje z uwzgl臋dnieniem pe艂nych miesi臋cy na wniosek zg艂oszony nie wcze艣niej Pami臋ci Narodowej -
Komisji 艢cigania
ni偶 po zako艅czeniu kwarta艂u kalendarzowego, je偶eli emeryt pozostaje
Zbrodni przeciwko
w ubezpieczeniu, chyba 偶e w kwartale kalendarzowym usta艂o ubezpieczenie.
Narodowi Polskiemu
6. W razie przyznania zwi臋kszenia, o kt贸rym mowa w ust. 4, umowa mi臋dzy
cz艂onkiem otwartego funduszu emerytalnego a tym funduszem ulega rozwi膮za-
niu, a 艣rodki zgromadzone na rachunku cz艂onka w otwartym funduszu emerytal-
nym s膮 niezw艂ocznie przekazywane na dochody bud偶etu pa艅stwa.
7. Przekazanie 艣rodk贸w, o kt贸rych mowa w ust. 6, na dochody bud偶etu pa艅stwa
nast臋puje na podstawie zawiadomienia wojskowego organu emerytalnego.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 7/23
Art. 15.
1. Emerytura dla 偶o艂nierza, kt贸ry pozostawa艂 w s艂u偶bie przed dniem 2 stycznia
1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat s艂u偶by wojskowej i wzrasta
o:
1) 2,6% podstawy wymiaru za ka偶dy dalszy rok tej s艂u偶by;
2) 2,6% podstawy wymiaru za ka偶dy rok okres贸w sk艂adkowych poprzedzaj膮-
cych s艂u偶b臋, nie wi臋cej jednak ni偶 za trzy lata tych okres贸w;
3) 1,3% podstawy wymiaru za ka偶dy rok okres贸w sk艂adkowych ponad trzylet-
ni okres sk艂adkowy, o kt贸rych mowa w pkt 2;
4) 0,7% podstawy wymiaru za ka偶dy rok okres贸w niesk艂adkowych poprze-
dzaj膮cych s艂u偶b臋.
2. Emerytur臋 podwy偶sza si臋 o:
1) 2% podstawy wymiaru za ka偶dy rok s艂u偶by pe艂nionej bezpo艣rednio:
a) w sk艂adzie personelu lataj膮cego na samolotach naddzwi臋kowych,
b) w sk艂adzie za艂贸g okr臋t贸w podwodnych,
c) w charakterze nurk贸w i p艂etwonurk贸w,
d) w zwalczaniu fizycznym terroryzmu;
2) 1% podstawy wymiaru za ka偶dy rok s艂u偶by pe艂nionej bezpo艣rednio:
a) w sk艂adzie personelu lataj膮cego na pozosta艂ych samolotach i 艣mig艂ow-
cach,
b) w sk艂adzie za艂贸g nawodnych wojskowych jednostek p艂ywaj膮cych,
c) w charakterze skoczk贸w spadochronowych i saper贸w,
d) w s艂u偶bie wywiadowczej za granic膮,
e) w oddzia艂ach specjalnych.
3. Emerytur臋 podwy偶sza si臋 o 0,5% podstawy wymiaru za ka偶dy rozpocz臋ty mie-
si膮c pe艂nienia s艂u偶by na froncie w czasie wojny lub w strefie dzia艂a艅 wojennych.
3a. Je偶eli w wys艂udze emerytalnej s膮 uwzgl臋dniane okresy s艂u偶by, o kt贸rych mowa
w art. 13 ust. 1 pkt 2, emerytur臋 podwy偶sza si臋 na zasadach przewidzianych
w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bez-
piecze艅stwa Wewn臋trznego, Agencji Wywiadu, Stra偶y Granicznej, Biura Ochro-
ny Rz膮du, Pa艅stwowej Stra偶y Po偶arnej i S艂u偶by Wi臋ziennej.
4. Emerytur臋 podwy偶sza si臋 o 15% podstawy wymiaru emerytowi, kt贸rego inwa-
lidztwo pozostaje w zwi膮zku ze s艂u偶b膮.
5. Przy ustalaniu prawa do emerytury i obliczaniu jej wysoko艣ci okresy, o kt贸rych
mowa w ust. 1 i 2, ustala si臋 z uwzgl臋dnieniem pe艂nych miesi臋cy.
5a. Przepisy art. 14 ust. 6 i 7 stosuje si臋 odpowiednio.
6. Rada Ministr贸w okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, szczeg贸艂owe warunki pod-
wy偶szania emerytury, o kt贸rych mowa w ust. 2 i 3.
Art. 15a.
Emerytura dla 偶o艂nierza, kt贸ry zosta艂 powo艂any do zawodowej s艂u偶by wojskowej po
raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat
s艂u偶by wojskowej i wzrasta wed艂ug zasad okre艣lonych w art.15 ust. 1 pkt 1 i ust. 2
5.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 8/23
Art. 16.
1. 呕o艂nierzom, kt贸rzy spe艂niaj膮 warunki okre艣lone w art. 12, zalicza si臋 do wys艂ugi
emerytalnej, uwzgl臋dnianej przy obliczaniu emerytury na podstawie art. 15, po-
siadane przed powo艂aniem do zawodowej s艂u偶by wojskowej okresy sk艂adkowe i
niesk艂adkowe w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
piecze艅 Spo艂ecznych.
2. Do wys艂ugi emerytalnej zalicza si臋 r贸wnie偶 okresy pozbawienia wolno艣ci i od-
bywania kary pozbawienia wolno艣ci oraz kary aresztu wojskowego, w przypad-
ku gdy 偶o艂nierz zosta艂 uniewinniony albo post臋powanie karne zosta艂o umorzone,
w tym r贸wnie偶 warunkowo, a tak偶e okresy, w czasie kt贸rych 偶o艂nierz nie pe艂ni艂
s艂u偶by wskutek wymierzonej mu kary dyscyplinarnej usuni臋cia z zawodowej
s艂u偶by wojskowej je偶eli nast臋pnie zosta艂a ona uchylona.
Art. 17.
W razie zbiegu prawa do podwy偶szenia emerytury z kilku tytu艂贸w za ten sam okres,
podwy偶szenie przys艂uguje tylko z jednego tytu艂u; nie dotyczy to podwy偶szenia, o
kt贸rym mowa w art. 15 ust. 4.
Art. 18.
1. Kwota emerytury bez uwzgl臋dnienia dodatk贸w, zasi艂k贸w i 艣wiadcze艅 pieni臋偶-
nych, o kt贸rych mowa w art. 25, nie mo偶e przekracza膰 75% podstawy wymiaru
emerytury.
2. Kwota emerytury lub renty bez uwzgl臋dnienia dodatk贸w, zasi艂k贸w i 艣wiadcze艅
pieni臋偶nych, o kt贸rych mowa w art. 25, nie mo偶e by膰 ni偶sza od kwoty najni偶szej
emerytury lub renty, z uwzgl臋dnieniem ust. 3.
3. W przypadku gdy suma emerytury obliczonej na podstawie art. 15a i emerytury
z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych lub emerytury do偶ywotniej z zak艂adu
emerytalnego jest ni偶sza od kwoty najni偶szej emerytury, emerytur臋 wojskow膮
podwy偶sza si臋 w taki spos贸b, aby suma tych emerytur nie by艂a ni偶sza od kwoty
najni偶szej emerytury.
4. Przepis ust. 3 stosuje si臋 odpowiednio do renty rodzinnej.
Rozdzia艂 2
Renta inwalidzka
Art. 19.
Renta inwalidzka przys艂uguje 偶o艂nierzowi zwolnionemu z zawodowej s艂u偶by woj-
skowej, kt贸ry sta艂 si臋 inwalid膮 wskutek sta艂ego lub d艂ugotrwa艂ego naruszenia spraw-
no艣ci organizmu:
1) w czasie pe艂nienia s艂u偶by albo
2) w ci膮gu 18 miesi臋cy po zwolnieniu ze s艂u偶by, je偶eli inwalidztwo jest na-
st臋pstwem uraz贸w doznanych w czasie pe艂nienia s艂u偶by lub chor贸b po-
wsta艂ych w tym czasie;
3) w ci膮gu 3 lat po zwolnieniu ze s艂u偶by wojskowej, je偶eli inwalidztwo jest na-
st臋pstwem wypadku pozostaj膮cego w zwi膮zku z pe艂nieniem czynnej s艂u偶by
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 9/23
wojskowej albo choroby powsta艂ej w zwi膮zku ze szczeg贸lnymi w艂a艣ciwo-
艣ciami lub warunkami s艂u偶by wojskowej.
Art. 20.
1. Ustala si臋 trzy grupy inwalidztwa 偶o艂nierzy ca艂kowicie niezdolnych do s艂u偶by:
1) I grup臋 obejmuj膮c膮 ca艂kowicie niezdolnych do pracy;
2) II grup臋 obejmuj膮c膮 cz臋艣ciowo niezdolnych do pracy;
3) III grup臋 obejmuj膮c膮 zdolnych do pracy.
2. W zale偶no艣ci od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono w zwi膮zku lub
nie pozostaje w zwi膮zku ze s艂u偶b膮.
3. Inwalidztwo pozostaje w zwi膮zku ze s艂u偶b膮, gdy powsta艂o wskutek:
1) zranienia, kontuzji lub innych obra偶e艅 doznanych w czasie wykonywania
obowi膮zk贸w s艂u偶bowych;
2) wypadku pozostaj膮cego w zwi膮zku z wykonywaniem obowi膮zk贸w s艂u偶bo-
wych;
3) chor贸b zakaznych panuj膮cych w miejscu s艂u偶bowego pobytu 偶o艂nierza;
4) chor贸b powsta艂ych w zwi膮zku ze szczeg贸lnymi w艂a艣ciwo艣ciami lub warun-
kami s艂u偶by;
5) chor贸b i schorze艅, kt贸re istnia艂y przed powo艂aniem do s艂u偶by, lecz uleg艂y
pogorszeniu lub ujawni艂y si臋 w czasie trwania s艂u偶by wskutek szczeg贸lnych
w艂a艣ciwo艣ci lub warunk贸w s艂u偶by na okre艣lonych stanowiskach.
4. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem w艂a艣ciwym do spraw
zdrowia i ministrem w艂a艣ciwym do spraw zabezpieczenia spo艂ecznego, okre艣li,
w drodze rozporz膮dzenia, wykazy chor贸b i schorze艅, o kt贸rych mowa w ust. 3
pkt 4 i 5, oraz w艂a艣ciwo艣ci i warunki s艂u偶by powoduj膮ce ich ujawnienie lub po-
gorszenie stanu zdrowia, z uwzgl臋dnieniem w szczeg贸lno艣ci rodzaju schorze艅,
rodzaju pe艂nionej s艂u偶by maj膮cej wp艂yw na stan zdrowia 偶o艂nierza, dokumenta-
cji potwierdzaj膮cej istnienie schorzenia oraz jego zwi膮zku z rodzajem wykony-
wanych obowi膮zk贸w s艂u偶bowych.
5. Inwalidztwo nie pozostaje w zwi膮zku ze s艂u偶b膮, je偶eli:
1) powsta艂o z innych przyczyn ni偶 okre艣lone w ust. 3;
2) jest nast臋pstwem wypadku lub choroby, kt贸rych wy艂膮czn膮 przyczyn膮 by艂o
udowodnione przez jednostk臋 wojskow膮 umy艣lne lub ra偶膮co niedba艂e dzia-
艂anie albo zaniechanie 偶o艂nierza naruszaj膮ce obowi膮zuj膮ce przepisy lub
rozkazy, je偶eli jego prze艂o偶eni zapewnili warunki odpowiadaj膮ce tym prze-
pisom i rozkazom i sprawowali we w艂a艣ciwy spos贸b nadz贸r nad ich prze-
strzeganiem, a 偶o艂nierz posiada艂 potrzebne umiej臋tno艣ci do wykonywania
okre艣lonych czynno艣ci i rozkaz贸w i by艂 nale偶ycie przeszkolony w zakresie
ich znajomo艣ci;
3) jest nast臋pstwem wypadku, kt贸rego wy艂膮czn膮 przyczyn膮 by艂o zachowanie
si臋 偶o艂nierza spowodowane nadu偶yciem alkoholu;
4) zranienie, kontuzja, obra偶enia lub choroba zosta艂y spowodowane przez 偶o艂-
nierza rozmy艣lnie.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 10/23
Art. 21.
1. O inwalidztwie 偶o艂nierza i zwi膮zku tego inwalidztwa lub 艣mierci 偶o艂nierza ze
s艂u偶b膮 wojskow膮 oraz o niezdolno艣ci do samodzielnej egzystencji, w rozumie-
niu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, orze-
kaj膮 wojskowe komisje lekarskie.
2. Orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej wraz z uzasadnieniem oraz wypis z tre-
艣ci orzeczenia dor臋cza si臋 zainteresowanemu, a orzeczenie wraz z uzasadnie-
niem wojskowemu organowi emerytalnemu.
3. Od orzeczenia komisji lekarskiej przys艂uguje zainteresowanemu oraz organowi
emerytalnemu odwo艂anie do komisji lekarskiej wy偶szego stopnia, w terminie 14
dni od dnia dor臋czenia orzeczenia.
4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki
Spo艂ecznej oraz Pracy i Polityki Socjalnej okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, za-
sady orzekania o inwalidztwie 偶o艂nierzy, emeryt贸w i rencist贸w, tryb post臋powa-
nia i w艂a艣ciwo艣膰 komisji lekarskich w tych sprawach, a tak偶e spos贸b przepro-
wadzania kontrolnych bada艅 lekarskich oraz wzywania inwalid贸w na te badania.
Art. 22.
1. Renta inwalidzka wynosi dla inwalid贸w zaliczonych do:
1) I grupy 80%,
2) II grupy 70%,
3) III grupy 40%
podstawy wymiaru.
2. Rent臋 inwalidzk膮 zwi臋ksza si臋 o 10% podstawy wymiaru inwalidom, kt贸rych
inwalidztwo powsta艂o wskutek wypadku pozostaj膮cego w zwi膮zku ze s艂u偶b膮 lub
wskutek choroby powsta艂ej w zwi膮zku ze szczeg贸lnymi w艂a艣ciwo艣ciami b膮dz
warunkami tej s艂u偶by, z tytu艂u kt贸rych przys艂uguj膮 艣wiadczenia odszkodowaw-
cze.
Rozdzia艂 3
Renta rodzinna
Art. 23.
1. Renta rodzinna przys艂uguje uprawnionym cz艂onkom rodziny:
1) 偶o艂nierza zmar艂ego albo zaginionego w czasie pe艂nienia s艂u偶by;
2) 偶o艂nierza zmar艂ego w ci膮gu 18 miesi臋cy po zwolnieniu ze s艂u偶by, je偶eli
艣mier膰 nast膮pi艂a wskutek uraz贸w doznanych w czasie pe艂nienia s艂u偶by lub
chor贸b powsta艂ych w tym czasie, albo w ci膮gu 3 lat po zwolnieniu ze s艂u偶by
wojskowej, je偶eli 艣mier膰 nast膮pi艂a wskutek wypadku pozostaj膮cego w ust. 4 w art. 21 -
obecnie: minister
zwi膮zku z pe艂nieniem czynnej s艂u偶by wojskowej albo choroby powsta艂ej w
w艂a艣ciwy do spraw
zwi膮zku ze szczeg贸lnymi w艂a艣ciwo艣ciami lub warunkami s艂u偶by wojsko-
zdrowia i minister
wej;
w艂a艣ciwy do spraw
zabezpieczenia spo-
3) zmar艂ego emeryta lub rencisty wojskowego.
艂ecznego
2. Za uprawnionych cz艂onk贸w rodziny zmar艂ego emeryta lub rencisty wojskowego
uwa偶a si臋 r贸wnie偶 cz艂onk贸w rodziny 偶o艂nierza zmar艂ego po zwolnieniu ze s艂u偶-
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 11/23
by, je偶eli w dniu 艣mierci spe艂nia艂 on warunki wymagane do uzyskania emerytury
lub renty inwalidzkiej, chocia偶by jego prawo do zaopatrzenia nie zosta艂o jeszcze
ustalone.
Art. 24.
Renta rodzinna przys艂uguje na zasadach i w wysoko艣ci okre艣lonych w ustawie o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, z tym 偶e:
1) w razie 艣mierci albo zagini臋cia 偶o艂nierza rent臋 rodzinn膮 wymierza si臋 od
renty inwalidzkiej I grupy, jaka przys艂ugiwa艂aby temu 偶o艂nierzowi w dniu
艣mierci albo zagini臋cia, bez uwzgl臋dnienia dodatku piel臋gnacyjnego; przepis
art. 22 ust. 2 stosuje si臋 odpowiednio;
1a) w razie 艣mierci albo zagini臋cia 偶o艂nierza w czasie wykonywania zada艅 s艂u偶-
bowych poza granicami pa艅stwa, zwi膮zanych z realizacj膮 cel贸w, o kt贸rych
mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach u偶ycia lub
pobytu Si艂 Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami pa艅stwa
(Dz.U. Nr 162, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 210, poz. 2135), renta rodzinna
przys艂uguje ma艂偶onkowi bez wzgl臋du na wiek i stan zdrowia;
2) rent臋 rodzinn膮 po zmar艂ym emerycie lub renci艣cie wymierza si臋 od kwoty
艣wiadczenia, kt贸re przys艂ugiwa艂o zmar艂emu, jednak偶e od kwoty nie ni偶szej
ni偶 kwota renty inwalidzkiej II grupy, kt贸ra przys艂ugiwa艂aby zmar艂emu;
3) w razie niedoliczenia do wys艂ugi emerytalnej zmar艂ego emeryta, o kt贸rym
mowa w art. 15, okres贸w, o kt贸rych mowa w art. 14 ust. 1, okresy te dolicza
si臋 na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej do wys艂ugi emerytalnej
zmar艂ego, na zasadach okre艣lonych w art. 14;
4) o niezdolno艣ci do pracy i stopniu tej niezdolno艣ci oraz niezdolno艣ci do samo-
dzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Fundu-
szu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, uprawnionych cz艂onk贸w rodziny orzeka le-
karz orzecznik Zak艂adu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych;
5) je偶eli 艣mier膰 偶o艂nierza pozostaj膮ca w zwi膮zku ze s艂u偶b膮 jest nast臋pstwem
czynu karalnego, przy wyp艂acaniu renty rodzinnej nie stosuje si臋 przewidzia-
nego w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecz-
nych zawieszania lub zmniejszania tego 艣wiadczenia w razie osi膮gania przy-
chodu z tytu艂u dzia艂alno艣ci podlegaj膮cej obowi膮zkowi ubezpieczenia spo-
艂ecznego. W tym wypadku renta rodzinna przys艂uguje ma艂偶onkowi bez
wzgl臋du na wiek i stan zdrowia.
Rozdzia艂 4
Dodatki do emerytur i rent oraz zasi艂ki i 艣wiadczenia pieni臋偶ne
Art. 25.
1. Do emerytury lub renty przys艂uguje dodatek piel臋gnacyjny i dodatek dla sierot
zupe艂nych na zasadach i w wysoko艣ci okre艣lonych w ustawie o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych.
2. Dodatki oraz zasi艂ki i 艣wiadczenia pieni臋偶ne inne ni偶 wymienione w ust. 1 przy-
s艂uguj膮 do emerytury lub renty, o ile zosta艂y przyznane na podstawie odr臋bnych
przepis贸w.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 12/23
Art. 26.
Zasi艂ek pogrzebowy przys艂uguje w wysoko艣ci i na zasadach okre艣lonych w przepi-
sach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych.
Dzia艂 III
art. 28 utraci艂 moc w
zakresie uregulowa-
Inne 艣wiadczenia i uprawnienia
nym (Dz.U. z 1997 r.
Nr 28, poz. 153 - art.
170, pkt 26) z dniem
Art. 27.
1.01.1999 r.
1. Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego oraz cz艂onkom ich rodzin
przys艂uguje prawo do 艣wiadcze艅 socjalnych.
2. Tworzy si臋 fundusz socjalny z corocznego odpisu w wysoko艣ci 0,5% rocznych
艣rodk贸w planowanych na emerytury i renty, z przeznaczeniem na finansowanie
艣wiadcze艅 socjalnych. 艢rodki funduszu niewykorzystane w danym roku kalen- ust. 1 i 3 w art. 28 -
obecnie: minister
darzowym przechodz膮 na rok nast臋pny. 艢rodki funduszu gromadzi si臋 na od-
w艂a艣ciwy do spraw
r臋bnym rachunku bankowym.
wewn臋trznych oraz
2a. 艢rodki funduszu socjalnego zwi臋ksza si臋 o:
minister w艂a艣ciwy do
spraw zdrowia
1) odsetki od 艣rodk贸w tego funduszu na rachunku bankowym;
2) darowizny oraz zapisy os贸b fizycznych i prawnych.
2b. R贸wnowarto艣膰 dokonanego odpisu, naliczonego zgodnie z ust. 2, na dany rok
kalendarzowy, wojskowy organ emerytalny przekazuje na rachunek bankowy
funduszu socjalnego w terminie do dnia 30 wrze艣nia danego roku kalendarzowe-
go, z tym 偶e w terminie do dnia 31 maja danego roku kalendarzowego przekazuje
kwot臋 stanowi膮c膮 co najmniej 75% r贸wnowarto艣ci odpisu.
3. Organem w艂a艣ciwym w sprawach tworzenia funduszu socjalnego oraz przyzna-
wania 艣wiadcze艅 socjalnych jest wojskowy organ emerytalny.
4. Minister Obrony Narodowej okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, zakres, szczeg贸-
艂owe zasady i tryb korzystania ze 艣wiadcze艅 socjalnych przez osoby uprawnione
do zaopatrzenia emerytalnego oraz cz艂onk贸w ich rodzin.
Art. 28.
1. Osobom uprawnionym do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz cz艂onkom
ich rodzin przys艂uguje prawo do bezp艂atnych 艣wiadcze艅 leczniczych, po艂o偶ni-
czych i rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia w protezy ortopedyczne i 艣rodki po-
mocnicze z wojskowej lub spo艂ecznej s艂u偶by zdrowia albo s艂u偶by zdrowia podle-
g艂ej Ministrowi Spraw Wewn臋trznych.
2. Zaopatrzenie w leki oraz w artyku艂y sanitarne przys艂uguje na zasadach i w za-
kresie okre艣lonych w odr臋bnej ustawie.
3. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki
Spo艂ecznej oraz Spraw Wewn臋trznych okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, szcze-
g贸艂owe zasady i tryb udzielania 艣wiadcze艅, o kt贸rych mowa w ust. 1.
Art. 29.
Osoby uprawnione do wojskowego zaopatrzenia emerytalnego oraz cz艂onkowie ich
rodzin maj膮 prawo do umieszczenia w domu emeryta wojskowego na zasadach okre-
艣lonych, w drodze rozporz膮dzenia, przez Ministra Obrony Narodowej.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 13/23
Art. 30.
艢wiadczenia i uprawnienia przewidziane w przepisach tego dzia艂u przys艂uguj膮 r贸w-
nie偶 osobom pobieraj膮cym emerytur臋 lub rent臋 na podstawie innych przepis贸w, je-
偶eli ustalono im prawo do emerytury lub renty przewidzianej w niniejszej ustawie.
Dzia艂 IV
Ustalanie prawa do zaopatrzenia emerytalnego
Art. 31.
1. Prawo do zaopatrzenia emerytalnego i wysoko艣膰 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych z tytu艂u
tego zaopatrzenia ustala w formie decyzji wojskowy organ emerytalny.
2. Decyzj臋, o kt贸rej mowa w ust. 1, dor臋cza si臋 zainteresowanemu na pi艣mie wraz z
uzasadnieniem oraz pouczeniem.
3. Post臋powanie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego wszczy-
na si臋 na wniosek zainteresowanego.
3a. Post臋powanie, o kt贸rym mowa w ust. 3, powinno by膰 zako艅czone nie p贸zniej ni偶
w terminie 60 dni od dnia zg艂oszenia wniosku.
4. Od decyzji, o kt贸rej mowa w ust. 1, przys艂uguje zainteresowanemu odwo艂anie do
w艂a艣ciwego s膮du, wed艂ug zasad okre艣lonych w przepisach Kodeksu post臋powa-
nia cywilnego.
5. Odwo艂anie do s膮du przys艂uguje r贸wnie偶 w przypadku niewydania przez organ
emerytalny decyzji w terminie okre艣lonym w ust. 3.
6. Je偶eli prawo do 艣wiadczenia pieni臋偶nego zosta艂o udowodnione, lecz wydanie
decyzji ulega zw艂oce z powodu niemo偶no艣ci ustalenia wysoko艣ci 艣wiadczenia
lub innych okoliczno艣ci, organ emerytalny przyznaje osobie uprawnionej 艣wiad-
czenie w kwocie zaliczkowej.
Art. 31a.
1. Wojskowy organ emerytalny mo偶e przesy艂a膰 pisma i decyzje listem zwyk艂ym.
2. W razie sporu ci臋偶ar dowodu dor臋czenia pisma lub decyzji spoczywa na organie
emerytalnym.
Art. 32.
Prawo do 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych z tytu艂u zaopatrzenia emerytalnego lub ich wyso-
ko艣膰 ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej albo z urz臋du,
je偶eli po uprawomocnieniu si臋 decyzji w tej sprawie zostan膮 przedstawione nowe
dowody lub ujawnione nowe okoliczno艣ci, kt贸re maj膮 wp艂yw na prawo do 艣wiadcze艅
albo ich wysoko艣膰.
Art. 32a.
Je偶eli po dniu, od kt贸rego przyznano emerytur臋 wojskow膮, emeryt ponownie zosta艂
powo艂any do zawodowej s艂u偶by wojskowej albo zosta艂 przyj臋ty do s艂u偶by w Policji,
Agencji Bezpiecze艅stwa Wewn臋trznego, Agencji Wywiadu, Stra偶y Granicznej, Biu-
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 14/23
rze Ochrony Rz膮du, Pa艅stwowej Stra偶y Po偶arnej lub S艂u偶by Wi臋ziennej, wysoko艣膰
emerytury zostaje ponownie ustalona w spos贸b okre艣lony w art. 32b i 32c.
Art. 32b.
1. W przypadku ponownego powo艂ania emeryta do zawodowej s艂u偶by wojskowej i
pe艂nienia tej s艂u偶by nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesi臋cy, na
wniosek emeryta ustala si臋 now膮 podstaw臋 wymiaru emerytury, w spos贸b okre-
艣lony w art. 5.
2. Ponowne ustalenie podstawy wymiaru nast臋puje nie wcze艣niej ni偶 po zako艅cze-
niu s艂u偶by.
Art. 32c.
Ponowne ustalenie wysoko艣ci emerytury przez doliczenie nieuwzgl臋dnionych do-
tychczas w wymiarze 艣wiadczenia okres贸w zawodowej s艂u偶by wojskowej lub s艂u偶by
w Policji, Agencji Bezpiecze艅stwa Wewn臋trznego, Agencji Wywiadu, Stra偶y Gra-
nicznej, Biurze Ochrony Rz膮du, Pa艅stwowej Stra偶y Po偶arnej i S艂u偶bie Wi臋ziennej
nast臋puje na wniosek emeryta zg艂oszony po zako艅czeniu tej s艂u偶by. Przepisy art. 15
i 15a stosuje si臋 odpowiednio.
Art. 33.
1. W celu ustalenia okoliczno艣ci maj膮cych wp艂yw na prawo do 艣wiadcze艅 pieni臋偶-
nych z tytu艂u zaopatrzenia emerytalnego lub ich wysoko艣膰 oraz na wyp艂at臋 albo
wstrzymanie tych 艣wiadcze艅, organ emerytalny mo偶e:
1) wzywa膰 i przes艂uchiwa膰 zainteresowanych, 艣wiadk贸w oraz zwraca膰 si臋 do
bieg艂ych o wydanie opinii i do innych organ贸w o dokonanie czynno艣ci
zwi膮zanych z tocz膮cym si臋 post臋powaniem;
2) 偶膮da膰 od os贸b zg艂aszaj膮cych wnioski o 艣wiadczenia, przedstawiania dowo-
d贸w uzasadniaj膮cych prawo do 艣wiadcze艅 i ich wysoko艣膰;
3) 偶膮da膰 od os贸b uprawnionych do 艣wiadcze艅 przedstawiania dowod贸w uza-
sadniaj膮cych dalsze istnienie prawa do tych 艣wiadcze艅 oraz zawiadamiania
o okoliczno艣ciach maj膮cych wp艂yw na prawo do 艣wiadcze艅 lub ich wyso-
ko艣膰 albo na wstrzymanie wyp艂aty tych 艣wiadcze艅;
4) kierowa膰 osoby wymienione w pkt 2 i 3 do komisji lekarskich w celu
stwierdzenia stopnia ich niezdolno艣ci do pracy i s艂u偶by oraz ustalenia nie-
zdolno艣ci do samodzielnej egzystencji, w rozumieniu ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, a w sprawach rent rodzin-
nych do lekarza orzecznika Zak艂adu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych.
2. Osoby, o kt贸rych mowa w ust. 1, s膮 obowi膮zane uczyni膰 zado艣膰 偶膮daniu organu
emerytalnego przez zg艂oszenie si臋 na wezwanie, z艂o偶enie zezna艅, przedstawie-
nie wymaganych dowod贸w lub poddanie si臋 badaniom lekarskim.
3. Je偶eli osoba, o kt贸rej mowa w ust. 1 pkt 4, bez uzasadnionej przyczyny nie
uczyni zado艣膰 偶膮daniu organu emerytalnego, organ ten wydaje decyzj臋 na pod-
stawie zebranych dowod贸w.
4. Osoby zg艂aszaj膮ce wnioski o 艣wiadczenia lub uprawnione do 艣wiadcze艅 albo
sk艂adaj膮ce zeznania w zwi膮zku z prowadzonym post臋powaniem w sprawach
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 15/23
艣wiadcze艅, wezwane do stawiennictwa, maj膮 prawo do zwrotu koszt贸w przejaz-
du.
5. Minister Obrony Narodowej okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, warunki i tryb
zwrotu koszt贸w przejazdu os贸b, o kt贸rych mowa w ust. 4, rodzaje 艣rodk贸w
transportu i rodzaje dokument贸w po艣wiadczaj膮cych uprawnienia do zwrotu
koszt贸w przejazdu, wysoko艣膰 zwrotu koszt贸w przejazdu oraz terminy wyp艂aty,
maj膮c na uwadze rzeczywiste koszty przejazdu najta艅szymi dost臋pnymi 艣rod-
kami transportu.
Art. 34.
1. Je偶eli wskutek niewykonania lub nienale偶ytego wykonania przez organ podleg艂y
Ministrowi Obrony Narodowej obowi膮zk贸w wynikaj膮cych z ustawy osoba
uprawniona do 艣wiadcze艅 ponios艂a szkod臋, organ ten jest obowi膮zany do jej na-
prawienia stosownie do przepis贸w prawa cywilnego.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje si臋, je偶eli emeryt albo rencista udaremnia lub utrudnia
przeprowadzenie post臋powania okre艣lonego w ustawie.
Art. 35.
Organy administracji pa艅stwowej i samorz膮du terytorialnego, a tak偶e zak艂ady pracy
s膮 obowi膮zane udziela膰 organom emerytalnym pomocy i informacji w sprawach
艣wiadcze艅 przewidzianych w ustawie oraz wydawa膰 bezp艂atnie, na ich 偶膮danie lub
na wniosek os贸b zainteresowanych, wszelkie dokumenty niezb臋dne do ustalenia
prawa do 艣wiadcze艅 lub ich wysoko艣ci.
Art. 36.
W sprawach 艣wiadcze艅 przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy
emerytalne s膮 zwolnione od wszelkich op艂at.
Art. 37.
Minister Obrony Narodowej okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia:
1) tryb post臋powania i w艂a艣ciwo艣膰 organ贸w w sprawach zaopatrzenia emerytal-
nego 偶o艂nierzy oraz uprawnionych cz艂onk贸w ich rodzin, wskazuj膮c elementy
wniosku o ustalenie prawa do zaopatrzenia, dowody niezb臋dne do ustalenia
prawa do 艣wiadczenia oraz spos贸b i terminy wyp艂aty 艣wiadcze艅,
2) wz贸r i tryb wydawania legitymacji emeryta-rencisty wojskowego, uwzgl臋d-
niaj膮c organ uprawniony do wydawania, wymiany i dokonywania wpis贸w, w
tym wpisu o niezdolno艣ci do samodzielnej egzystencji, oraz przypadki wy-
miany legitymacji,
maj膮c na wzgl臋dzie zapewnienie realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopa-
trzenia emerytalnego oraz zapewnienie sprawno艣ci post臋powania w tym zakre-
sie.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 16/23
Dzia艂 V
Ustanie i zawieszanie prawa do 艣wiadcze艅 oraz zmniejszanie ich wysoko艣ci
Art. 38.
1. Prawo do 艣wiadcze艅 ustaje:
1) gdy przestanie istnie膰 kt贸rykolwiek z warunk贸w wymaganych do
uzyskania prawa do Swiadcze艅;
3) je偶eli osoba pobieraj膮ca Swiadczenie uzale偶nione od inwalidztwa lub
niezdolnoSci do pracy, pomimo skierowania na badania lekarskie, nie
podda艂a si臋 tym badaniom bez uzasadnionej przyczyny;
4) w razie Smierci osoby uprawnionej.
2. Prawo do renty rodzinnej po zaginionym 偶o艂nierzu ustaje z up艂ywem terminu, w
kt贸rym mo偶e nast膮pi膰 uznanie 偶o艂nierza za zmar艂ego. Po uznaniu 偶o艂nierza za
zmar艂ego sprawa renty rodzinnej podlega ponownemu rozpoznaniu.
Art. 39.
W razie ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu ustania inwalidztwa albo do
renty rodzinnej z powodu ustania niezdolno艣ci do pracy, prawo do tych rent powstaje
ponownie, je偶eli ponowne inwalidztwo lub niezdolno艣膰 do pracy, z zastrze偶eniem
art. 19 pkt 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3, powsta艂o wskutek pogorszenia si臋 stanu
zdrowia w nast臋pstwie uraz贸w lub chor贸b, kt贸re poprzednio uzasadnia艂y prawo do
renty.
Art. 39a.
Prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego powo艂ania emeryta do
zawodowej s艂u偶by wojskowej albo przyj臋cia do s艂u偶by w Policji, Agencji Bezpie-
w art. 38 w ust. 1 pkt
cze艅stwa Wewn臋trznego, Agencji Wywiadu, Stra偶y Granicznej, Biurze Ochrony
2 uchylony
Rz膮du, Pa艅stwowej Stra偶y Po偶arnej lub S艂u偶bie Wi臋ziennej.
Art. 39b.
Prawo do emerytury lub renty mo偶e ulec zawieszeniu r贸wnie偶 na wniosek emeryta
lub rencisty.
Art. 40.
1. W razie osi膮gania przychodu z tytu艂u dzia艂alno艣ci podlegaj膮cej obowi膮zkowi
ubezpieczenia spo艂ecznego emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu
na zasadach okre艣lonych w przepisach art. 104 ust. 1a 6, 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i
10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubez-
piecze艅 Spo艂ecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118, z p贸zn. zm.1)), z zastrze偶eniem
ust. 2 i 3.
2. Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 2 ustawy, o kt贸rej mowa w ust. 1, stosuje si臋 r贸wnie偶
do renty inwalidzkiej III grupy.
3. W razie osi膮gania przychodu, okre艣lonego w ust. 1, w kwocie przekraczaj膮cej
130% przeci臋tnego miesi臋cznego wynagrodzenia za kwarta艂 kalendarzowy,
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 17/23
ostatnio og艂oszonego przez Prezesa G艂贸wnego Urz臋du Statystycznego, kwota
emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysoko艣ci.
4. Przepis贸w ust. 1 i 3 nie stosuje si臋 wobec os贸b, kt贸rych emerytura stanowi 75%
podstawy jej wymiaru bez uwzgl臋dnienia podwy偶szenia z tytu艂u inwalidztwa
pozostaj膮cego w zwi膮zku ze s艂u偶b膮 oraz wobec os贸b pobieraj膮cych rent臋 inwa-
lidzk膮 z tytu艂u inwalidztwa powsta艂ego wskutek wypadku pozostaj膮cego w
zwi膮zku ze s艂u偶b膮 lub wskutek choroby powsta艂ej w zwi膮zku ze szczeg贸lnymi
w艂a艣ciwo艣ciami b膮dz warunkami s艂u偶by, z tytu艂u kt贸rych przys艂uguj膮 艣wiadcze-
nia odszkodowawcze.
Art. 40a.
1. Osoba uprawniona do zaopatrzenia emerytalnego jest obowi膮zana zawiadomi膰
wojskowy organ emerytalny o podj臋ciu dzia艂alno艣ci, o kt贸rej mowa w art. 104
ust. 1 4 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych,
o wysoko艣ci osi膮ganego z tego tytu艂u przychodu oraz o ka偶dorazowej zmianie
wysoko艣ci tego przychodu i innych okoliczno艣ciach powoduj膮cych ustanie lub
zawieszenie prawa do 艣wiadcze艅 albo zmniejszenie ich wysoko艣ci.
2. Obowi膮zki okre艣lone w ust. 1 spoczywaj膮 odpowiednio na pracodawcy i zlece-
niodawcy.
3. Urz膮d skarbowy jest obowi膮zany zawiadomi膰 wojskowy organ emerytalny o
podj臋ciu przez emeryta lub rencist臋 dzia艂alno艣ci pozarolniczej.
Art. 40b.
1. Rozliczenie emerytury i renty w zwi膮zku z osi膮gni臋ciem przychodu, o kt贸rym
mowa w art. 40 ust. 1, nast臋puje po up艂ywie roku kalendarzowego w stosunku
rocznym lub miesi臋cznym.
2. Osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej jest obowi膮zana zawia-
domi膰, do ko艅ca pierwszego kwarta艂u roku kalendarzowego, organ emerytalny o
艂膮cznej kwocie przychodu, o kt贸rym mowa w art. 40 ust. 1, osi膮gni臋tego w po-
przednim roku kalendarzowym.
3. Obowi膮zek okre艣lony w ust. 2 spoczywa odpowiednio na p艂atniku sk艂adek.
4. Na podstawie zawiadomie艅, o kt贸rych mowa w ust. 2 i 3, organ emerytalny do-
konuje rozliczenia rocznego lub na wniosek osoby uprawnionej miesi臋cznego,
wyp艂aconych osobie okre艣lonej w ust. 2 w poprzednim roku kalendarzowym
kwot emerytur lub rent inwalidzkich.
5. Minister Obrony Narodowej okre艣li, w drodze rozporz膮dzenia, szczeg贸艂owe za-
sady dokonywania rozlicze艅, o kt贸rych mowa w ust. 4, a tak偶e spos贸b zmniej-
szania emerytur i rent inwalidzkich w trakcie roku kalendarzowego, maj膮c na
uwadze konieczno艣膰 realizacji prawa emeryta i rencisty do zaopatrzenia emery-
talnego oraz zapewnienia sprawno艣ci post臋powania w tym zakresie.
Dzia艂 VI
Wyp艂ata 艣wiadcze艅
Art. 41.
1. 艢wiadczenia pieni臋偶ne wyp艂aca si臋 od dnia powstania prawa do tych 艣wiadcze艅,
nie wcze艣niej jednak ni偶 od miesi膮ca, w kt贸rym z艂o偶ono wniosek okre艣lony w
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 18/23
art. 31 ust. 3, je偶eli prawo do tego zaopatrzenia zosta艂o ustalone na wniosek za-
interesowanego lub w kt贸rym wydano decyzj臋 z urz臋du.
2. Emerytury lub renty inwalidzkiej oraz dodatk贸w nie wyp艂aca si臋 za okres, za
kt贸ry 偶o艂nierz otrzyma艂 uposa偶enie przewidziane w przepisach o uposa偶eniu
偶o艂nierzy, chyba 偶e emerytura lub renta inwalidzka by艂aby korzystniejsza. W
tym przypadku organ emerytalny potr膮ca z nale偶nej emerytury lub renty inwa-
lidzkiej oraz dodatk贸w kwoty wyp艂acone z tytu艂u uposa偶enia lub 艣wiadczenia
pieni臋偶nego przys艂uguj膮cego po zwolnieniu ze s艂u偶by.
Art. 42.
W razie zbiegu prawa do emerytury i renty przewidzianej w ustawie, osobie upraw-
nionej wyp艂aca si臋 艣wiadczenie wy偶sze lub przez ni膮 wybrane.
Art. 43.
1. Emerytury i renty wraz z dodatkami, zasi艂kami i 艣wiadczeniami pieni臋偶nymi, o
kt贸rych mowa w art. 25, wyp艂acaj膮 wojskowe organy emerytalne. Wyp艂aty do-
konuje si臋 miesi臋cznie w dniu ustalonym jako termin p艂atno艣ci:
1) na wniosek osoby uprawnionej na jej rachunek w banku;
2) do r膮k osoby uprawnionej za po艣rednictwem:
a) poczty,
b) innych os贸b prawnych upowa偶nionych do prowadzenia dzia艂alno艣ci w
zakresie dor臋czenia 艣wiadcze艅.
2. Zasi艂ek pogrzebowy organ emerytalny wyp艂aca niezw艂ocznie po jego przyzna-
niu.
3. Wydatki na 艣wiadczenia pieni臋偶ne wraz z odsetkami za op贸znienia w wyp艂acie
艣wiadcze艅, koszty obs艂ugi i przekazywania 艣wiadcze艅 oraz inne 艣wiadczenia
przewidziane w ustawie pokrywa si臋 z bud偶etu pa艅stwa.
Art. 44.
1. Wyp艂at臋 emerytury lub renty albo dodatk贸w, zasi艂k贸w i 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych,
o kt贸rych mowa w art. 25, wstrzymuje si臋, je偶eli:
1) powstan膮 okoliczno艣ci uzasadniaj膮ce zawieszenie prawa do 艣wiadcze艅 lub
ustanie tego prawa;
2) oka偶e si臋, 偶e:
a) wskutek zbiegu prawa do 艣wiadcze艅 osobie uprawnionej przys艂uguje
艣wiadczenie wy偶sze lub przez ni膮 wybrane,
b) 艣wiadczenia nie mog膮 by膰 dor臋czone z przyczyn niezale偶nych od woj-
skowego organu emerytalnego,
c) prawo do 艣wiadcze艅 nie istnia艂o;
3) osoba pobieraj膮ca 艣wiadczenie, mimo pouczenia lub 偶膮dania wojskowego
organu emerytalnego, nie przed艂o偶y dowod贸w uzasadniaj膮cych dalsze istnie-
nie prawa do 艣wiadcze艅.
2. Wyp艂at臋 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych wstrzymuje si臋, poczynaj膮c od miesi膮ca:
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 19/23
1) przypadaj膮cego po miesi膮cu, w kt贸rym wojskowy organ emerytalny wyda艂
decyzj臋 w przypadkach, o kt贸rych mowa w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i c oraz
pkt 3;
2) za kt贸ry przys艂ugiwa艂o 艣wiadczenie niedor臋czone w przypadku, o kt贸rym
mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b.
3. Przepis ust. 2 pkt 1 stosuje si臋 odpowiednio, je偶eli powstan膮 okoliczno艣ci uza-
sadniaj膮ce zmniejszenie wysoko艣ci 艣wiadcze艅.
art. 47 uchylony
Art. 45.
1. W razie ustania przyczyny powoduj膮cej wstrzymanie wyp艂aty 艣wiadcze艅 wy-
p艂at臋 wznawia si臋 od miesi膮ca, w kt贸rym usta艂a ta przyczyna, nie wcze艣niej jed-
nak ni偶 od miesi膮ca, w kt贸rym zg艂oszono wniosek o wznowienie wyp艂aty lub
wydano decyzj臋 z urz臋du, z zastrze偶eniem ust. 2.
2. Je偶eli wstrzymanie wyp艂aty 艣wiadcze艅 nast膮pi艂o na skutek b艂臋du organu emery-
talnego, wyp艂at臋 wznawia si臋 poczynaj膮c od miesi膮ca, w kt贸rym j膮 wstrzymano,
jednak za okres nie d艂u偶szy ni偶 trzy lata wstecz, licz膮c od miesi膮ca, w kt贸rym
zg艂oszono wniosek o wznowienie wyp艂aty lub wydano decyzj臋 z urz臋du.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje si臋 odpowiednio w razie ponownego ustalenia prawa
do 艣wiadcze艅 lub ich wysoko艣ci, z tym 偶e w przypadku wznowienia post臋po-
wania albo wskutek kasacji okres jednego miesi膮ca lub trzech lat liczy si臋 od
miesi膮ca, w kt贸rym wniesiono wniosek o wznowienie post臋powania lub wnie-
siono kasacj臋.
Art. 46.
1. W razie 艣mierci osoby, kt贸ra zg艂osi艂a wniosek o 艣wiadczenia pieni臋偶ne, 艣wiad-
czenia nale偶ne jej do dnia 艣mierci przys艂uguj膮, z zastrze偶eniem ust. 2 i 3, ma艂-
偶onkowi i dzieciom, a w razie ich braku kolejno: wnukom, rodzicom, dziad-
kom i rodze艅stwu. Osoby te maj膮 prawo do udzia艂u w nieuko艅czonym post臋po-
waniu prowadzonym dalej w sprawie tych 艣wiadcze艅.
2. 艢wiadczenia, o kt贸rych mowa w ust. 1, wyp艂aca si臋:
1) ma艂偶onkowi lub dzieciom osoby, kt贸ra zg艂osi艂a wniosek, zamieszka艂ym z
ni膮 w dniu jej 艣mierci;
2) ma艂偶onkowi lub dzieciom niespe艂niaj膮cym warunku okre艣lonego w pkt 1 al-
bo innym cz艂onkom rodziny, o kt贸rych mowa w ust. 1, je偶eli pozostawali na
utrzymaniu osoby, kt贸ra zg艂osi艂a wniosek o 艣wiadczenia, lub osoba ta pozo-
stawa艂a na ich utrzymaniu.
3. Prawo do 艣wiadcze艅 okre艣lonych w ust. 1 ustaje w ci膮gu 12 miesi臋cy od dnia
艣mierci osoby, kt贸rej 艣wiadczenia te przys艂ugiwa艂y, chyba 偶e osoba, o kt贸rej
mowa w ust. 1, wyst膮pi z wnioskiem o dalsze prowadzenie post臋powania.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 20/23
Dzia艂 VII
Zwrot 艣wiadcze艅 nienale偶nych, potr膮cenia i egzekucje ze 艣wiadcze艅
oraz odsetki za op贸znienie w wyp艂acie 艣wiadcze艅
Art. 48.
1. Osoby, kt贸re pobiera艂y 艣wiadczenia pieni臋偶ne pomimo istnienia okoliczno艣ci
powoduj膮cych ustanie lub zawieszenie prawa do 艣wiadcze艅 albo ograniczenie
ich wysoko艣ci, s膮 obowi膮zane do zwrotu nienale偶nych im 艣wiadcze艅, je偶eli by艂y
pouczone w formie pisemnej przez organ emerytalny o obowi膮zku zawiadomie-
nia o tych okoliczno艣ciach.
2. Osoba, kt贸ra pobiera艂a 艣wiadczenia pieni臋偶ne ustalone i wyp艂acone na podstawie
nieprawdziwych zezna艅 lub dokument贸w albo w innych wypadkach 艣wiadome-
go wprowadzenia w b艂膮d wojskowego organu emerytalnego, jest obowi膮zana do
zwrotu nienale偶nie pobranych 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych, wraz z odsetkami, w wy-
soko艣ci i na zasadach okre艣lonych przepisami prawa cywilnego.
2a. Za nienale偶nie pobrane 艣wiadczenia pieni臋偶ne uwa偶a si臋 r贸wnie偶 艣wiadczenia
pieni臋偶ne wyp艂acone, z przyczyn niezale偶nych od wojskowego organu emerytal-
nego, osobie innej ni偶 wskazana w decyzji tego organu.
3. Nie mo偶na 偶膮da膰 zwrotu nienale偶nie pobranych 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych za
okres:
1) d艂u偶szy ni偶 12 miesi臋cy od dnia wydania decyzji, je偶eli osoba pobieraj膮ca
艣wiadczenie zawiadomi艂a wojskowy organ emerytalny o okoliczno艣ciach
powoduj膮cych ustanie lub zawieszenie prawa do 艣wiadcze艅 albo wstrzyma-
nie ich wyp艂aty, a mimo to 艣wiadczenia by艂y jej nadal wyp艂acane;
2) d艂u偶szy ni偶 3 lata od dnia wydania decyzji w pozosta艂ych przypadkach.
3a. Kwoty nienale偶nie pobranych 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych w zwi膮zku z osi膮gni臋-
ciem przychod贸w, o kt贸rych mowa w art. 40, podlegaj膮 zwrotowi za okres nie
d艂u偶szy ni偶 jeden rok kalendarzowy poprzedzaj膮cy rok, w kt贸rym wydano decy-
zj臋 o rozliczeniu 艣wiadczenia, je偶eli osoba pobieraj膮ca to 艣wiadczenie powia-
domi艂a wojskowy organ emerytalny o osi膮gni臋ciu przychodu, w pozosta艂ych
przypadkach za艣 za okres nie d艂u偶szy ni偶 trzy lata kalendarzowe poprzedzaj膮-
ce rok wydania tej decyzji.
4. Organ emerytalny mo偶e odst膮pi膰 od 偶膮dania zwrotu nienale偶nie pobranych
艣wiadcze艅 pieni臋偶nych w ca艂o艣ci lub w cz臋艣ci, zmniejszy膰 wysoko艣膰 potr膮ce艅 z
tego tytu艂u ustalon膮 na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych lub zawiesi膰 dokonywanie tych potr膮ce艅 na okres nie
d艂u偶szy ni偶 12 miesi臋cy, je偶eli zachodz膮 szczeg贸lnie uzasadnione okoliczno艣ci.
Art. 48a.
Je偶eli organ emerytalny nie ustali艂 prawa do 艣wiadczenia lub nie wyp艂aci艂 tego
艣wiadczenia w terminach okre艣lonych w ustawie, jest zobowi膮zany do wyp艂aty od-
setek od tego 艣wiadczenia na zasadach okre艣lonych w art. 85 ust. 1, 1a i 2 ustawy z
dnia 13 pazdziernika 1998 r. o systemie ubezpiecze艅 spo艂ecznych (Dz.U. Nr 137,
poz. 887, z p贸zn. zm.3)).
3)
Zmiany ustawy zosta艂y og艂oszone w Dz.U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1118 i 1126, z 1999 r. Nr 26, poz.
228, Nr 60, poz. 636, Nr 72, poz. 802, Nr 78, poz. 875 i Nr 110, poz. 1256, z 2000 r. Nr 9, poz. 118,
Nr 95, poz. 1041, Nr 104, poz. 1104 i Nr 119, poz. 1249, z 2001 r. Nr 8, poz. 64, Nr 27, poz. 298,
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 21/23
Art. 49.
Organ emerytalny dokonuje potr膮ce艅 ze 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych w wysoko艣ci i na
zasadach okre艣lonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpiecze艅 Spo艂ecznych, z tym 偶e potr膮ceniu podlegaj膮 r贸wnie偶 koszty utrzymania
os贸b uprawnionych do 艣wiadcze艅 w domu emeryta wojskowego, na wniosek kie-
rownika tego domu.
Art. 50.
Ze 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych prowadzi si臋 egzekucj臋 w wysoko艣ci i na zasadach okre-
艣lonych w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpiecze艅 Spo-
艂ecznych, z tym 偶e egzekucji podlegaj膮 r贸wnie偶 koszty utrzymania w domu emeryta
wojskowego do wysoko艣ci 3/4 miesi臋cznego 艣wiadczenia.
Dzia艂 VIII
Zmiany w przepisach obowi膮zuj膮cych
Dzia艂 IX
Przepisy przej艣ciowe i ko艅cowe
Art. 53.
1. Osobom, kt贸rym w dniu wej艣cia w 偶ycie ustawy przys艂uguj膮 emerytury i renty
na podstawie przepis贸w dotychczasowych, wysoko艣膰 tych 艣wiadcze艅 ustala si臋
na nowo z urz臋du, wed艂ug zasad okre艣lonych w ustawie, z tym 偶e:
1) emerytury i renty, do kt贸rych prawo ustalono na podstawie przepis贸w do-
tychczasowych, staj膮 si臋 emeryturami i rentami w rozumieniu ustawy;
2) wys艂uga emerytalna 偶o艂nierzy zwolnionych ze s艂u偶by do dnia poprzedzaj膮-
cego dzie艅 wej艣cia w 偶ycie ustawy podlega zachowaniu i traktuje si臋 j膮 jako
okres s艂u偶by, z zastrze偶eniem pkt 4 oraz przepis贸w art. 13 ust. 2;
3) dotychczasowa podstawa wymiaru 艣wiadcze艅 pieni臋偶nych podlega przeli- art. 51 i 52 pomini臋te
- teksty w obwiesz-
czeniu na stawki uposa偶enia obowi膮zuj膮ce w dniu wej艣cia w 偶ycie ustawy
czeniu
w nast臋puj膮cy spos贸b:
a) stawki uposa偶enia zasadniczego z dnia zwolnienia ze s艂u偶by 偶o艂nierza
zast臋puje si臋 stawkami uposa偶enia zasadniczego z dnia wej艣cia w 偶ycie
ustawy,
b) ustala si臋 wskaznik relacji: sumy miesi臋cznej kwoty dodatk贸w o cha-
rakterze sta艂ym i miesi臋cznej r贸wnowarto艣ci nagrody rocznej lub pre-
mii do uposa偶enia zasadniczego z dnia zwolnienia ze s艂u偶by; wskaznik
ten wyra偶a si臋 w procentach z zaokr膮gleniem do setnych cz臋艣ci pro-
centu; do ustalenia powy偶szego wskaznika przyjmuje si臋 dodatki o cha-
Nr 39, poz. 459, Nr 72, poz. 748, Nr 100, poz. 1080, Nr 110, poz. 1189, Nr 111, poz. 1194, Nr 130,
poz. 1452 i Nr 154, poz. 1792 , z 2002 r. Nr 25, poz. 253, Nr 41, poz. 365, Nr 74, poz. 676, Nr 155,
poz. 1287, Nr 169, poz. 1387, Nr 199, poz. 1673, Nr 200, poz. 1679 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r.
Nr 56, poz. 498, Nr 65, poz. 595, Nr 135, poz. 1268, Nr 149, poz. 1450, Nr 166, poz. 1609, Nr 170,
poz. 1651, Nr 190, poz. 1864, Nr 210, poz. 2037, Nr 223, poz. 2217 i Nr 228, poz. 2255 oraz z
2004 r. Nr 19, poz. 177, Nr 64, poz. 593, Nr 99, poz. 1001 i Nr 121, poz. 1264.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 22/23
rakterze sta艂ym, kt贸re stosownie do przepis贸w o uposa偶eniu 偶o艂nierzy
obowi膮zuj膮 w dniu wej艣cia w 偶ycie ustawy,
c) odtworzon膮 kwot臋 dodatk贸w o charakterze sta艂ym, nagrody rocznej lub
premii oblicza si臋 mno偶膮c przeliczone na dzie艅 wej艣cia w 偶ycie ustawy
uposa偶enie zasadnicze przez wskaznik wysoko艣ci dodatk贸w;
4) nie uwzgl臋dnia si臋 podwy偶sze艅, o kt贸rych mowa w art. 15 ust. 2 i 3.
2. Emerytury i renty w wysoko艣ci ustalonej stosownie do ust. 1 przys艂uguj膮 od
pierwszego dnia miesi膮ca nast臋puj膮cego po miesi膮cu wej艣cia w 偶ycie ustawy.
Realizacja podwy偶ki nast臋puje nie p贸zniej ni偶 w ci膮gu 60 dni od dnia wej艣cia w
偶ycie ustawy.
3. Je偶eli kwota emerytury lub renty ustalona w my艣l ust. 1 by艂aby ni偶sza od kwoty
艣wiadczenia przys艂uguj膮cego na podstawie przepis贸w obowi膮zuj膮cych do dnia
wej艣cia w 偶ycie ustawy, zachowuje si臋 艣wiadczenie w dotychczasowej wysoko-
艣ci do czasu, gdy jego wymiar, ustalony w my艣l ust. 1 z uwzgl臋dnieniem ust. 4 i
5, przekroczy kwot臋 dotychczasowego 艣wiadczenia.
4. Przy ustalaniu wysoko艣ci 艣wiadczenia uwzgl臋dnia si臋 kwot臋 艣wiadczenia ze
wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wy艂膮czeniem dodatk贸w okre艣lonych w art.
25 ust. 1.
5. Emerytury i renty, o kt贸rych mowa w ust. 1, podlegaj膮 waloryzacji na zasadach
okre艣lonych w ustawie.
6. Je偶eli po dniu wej艣cia w 偶ycie ustawy zostanie zg艂oszony wniosek o doliczenie
nieuwzgl臋dnionych dotychczas w wymiarze emerytury okres贸w sk艂adkowych
lub niesk艂adkowych, do ustalenia wysoko艣ci emerytury stosuje si臋 przepisy art.
14 i art. 15 ust. 1.
Art. 54.
Osobom, kt贸re w zwi膮zku z art. 13 ust. 2 utraci艂y prawo do emerytury przewidzianej
w ustawie i nie spe艂niaj膮 warunk贸w do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie in-
nych przepis贸w przys艂uguje 艣wiadczenie w wysoko艣ci najni偶szej emerytury, wy-
p艂acanej przez organ emerytalny w艂a艣ciwy wed艂ug niniejszej ustawy.
Art. 55.
Emerytury i renty os贸b, kt贸rych 艣wiadczenia zosta艂y zrewaloryzowane na podstawie
ustawy z dnia 14 grudnia 1990 r. o rewaloryzacji emerytur i rent dla os贸b, kt贸re
ust. 7 w art. 53
uko艅czy艂y 80 lat, oraz o zmianie niekt贸rych przepis贸w o zaopatrzeniu emerytalnym
uchylony
(Dz.U. Nr 92, poz. 540), podlegaj膮 obliczeniu na nowo w wysoko艣ci i wed艂ug zasad
okre艣lonych w art. 53.
Art. 56.
呕o艂nierze zwolnieni ze s艂u偶by przed dniem wej艣cia w 偶ycie ustawy, kt贸rym na pod-
stawie dotychczasowych przepis贸w prawo do zaopatrzenia emerytalnego nie przy-
s艂ugiwa艂o, prawa tego nie nabywaj膮 r贸wnie偶 na podstawie niniejszej ustawy.
05-02-09
㎏ancelaria Sejmu s. 23/23
Art. 57.
Osobom uprawnionym do zaopatrzenia emerytalnego na podstawie ustawy, przeby-
waj膮cym na sta艂e za granic膮, przekazuje si臋 艣wiadczenia pieni臋偶ne do pa艅stw, z kt贸-
rymi zosta艂y zawarte umowy mi臋dzynarodowe o wzajemnym przekazywaniu pra-
cowniczych 艣wiadcze艅 emerytalno-rentowych.
Art. 58.
Do czasu wydania przepis贸w wykonawczych przewidzianych w ustawie pozostaj膮 w
mocy przepisy dotychczasowe, je偶eli nie s膮 sprzeczne z ustaw膮.
Art. 59.
Traci moc ustawa z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym 偶o艂nierzy
zawodowych i ich rodzin (Dz.U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139, z 1984 r. Nr 52, poz. 270,
z 1985 r. Nr 20, poz. 85, z 1989 r. Nr 35, poz. 190, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 36,
poz. 206 i Nr 92, poz. 540, z 1991 r. Nr 94, poz. 422 i z 1992 r. Nr 54, poz. 254).
Art. 60.
Ustawa wchodzi w 偶ycie po up艂ywie 30 dni od dnia og艂oszenia, z wyj膮tkiem przepi-
s贸w art. 40 i art. 47, kt贸re wchodz膮 w 偶ycie z dniem 1 stycznia 1995 r.
05-02-09
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym 偶o艂nierzy i ich rodzino zmianie niekt贸rych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnymW04 zaopatrzenie 2Wyklad08 Zaopatrz wWodee emeryturaForum dyskusyjne ubezpiecze艅 i funduszy emerytalnych Zjawisko rezygnacji z ubezpiecze艅 偶yciowychbiznes i ekonomia twoj osobisty fundusz emerytalny adam jagielnicki ebookSystemy emerytalne na 艣wiecieZAOPATRZENIE ORTOPEDYCZNE I PROTEZOWANIE J Kr贸l, A NowakowskiZaopatrzenie w wod kan W5Jak wybra膰 lub zmieni膰 fundusz emerytalnyEmerytury pod znakiem zapytaniaWy偶sza emerytura bez dodatkowego oszcz臋dzaniaJak dziala nowy system emerytalny i co warto w nim zmienicPora偶ka emeryturDodatki do emerytur i rent55 FOR Ostrzega Chilijscy politycy nie powinni niszczyc dorobku reformy emerytalnej z 1981rEmerytury Wirtualna Polskawi臋cej podobnych podstron