„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Elżbieta Zagożdżon – Kuśmirek
Zbigniew Kaźmierak

Wykonywanie sprzętu lokomocyjno – rehabilitacyjnego
322[13].Z3.05

Poradnik dla nauczyciela

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Recenzenci:
prof. dr hab. med. Grzegorz Kandzierski
prof. dr hab. med. Edward Warda



Opracowanie redakcyjne:
mgr Elżbieta Zagożdżon-Kuśmirek
dr Zbigniew Kaźmierak



Konsultacja:
mgr Ewa Łoś

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 322[13].Z3.05
„Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno – rehabilitacyjnego”, zawartego w modułowym
programie nauczania dla zawodu technik ortopeda.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

3

2. Wymagania wstępne

6

3. Cele kształcenia

7

4. Przykładowe scenariusze zajęć

8

5. Ćwiczenia

12

5.1. Podstawowe rodzaje zaopatrzenia lokomocyjno – rehabilitacyjnego

12

5.1.1. Ćwiczenia

12

5.2. Zaopatrzenie lokomocyjno – rehabilitacyjne specjalistyczne

14

5.2.1. Ćwiczenia

14

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

16

7. Literatura

30

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

1. WPROWADZENIE

Poradnik ten będzie pomocny w prowadzeniu zajęć dydaktycznych jednostki modułowej

„Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno - rehabilitacyjnego”. Jest poradnikiem, z którego
mogą korzystać nauczyciele w szkole kształcącej w zawodzie technik ortopeda.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien posiadać, aby bez
problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie uczeń opanuje podczas pracy z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

ćwiczenia – zestaw ćwiczeń pomocny przy weryfikacji wiadomości teoretycznych ucznia
oraz kształtujący jego umiejętności praktyczne,

−

wskazówki do ćwiczeń – wskazówki dotyczące metod realizacji poszczególnych ćwiczeń,
i zastosowania środków dydaktycznych,

−

sprawdzian postępów – sprawdzian umożliwiający uczniowi sprawdzenie opanowania
danego zakresu materiału,

−

test osiągnięć – przykładowy zestaw pytań. Zaliczenie testu przez ucznia będzie
potwierdzeniem opanowania materiału jednostki modułowej,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróżnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazane jest zwrócenie uwagi na
następujące elementy:

−

materiał nauczania (wprowadzenie teoretyczne w Poradniku dla ucznia) – uczniowie
powinni przeanalizować samodzielnie.

−

pytania sprawdzające mają wykazać czy uczeń jest przygotowany do wykonania ćwiczeń.
W zależności od tematu można zalecić uczniom samodzielne odpowiedzenie na pytania
lub wspólne z całą grupą uczniów, podczas dyskusji. Druga forma jest korzystniejsza,
ponieważ nauczyciel kierując dyskusją może uaktywniać wszystkich uczniów oraz
w trakcie dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ćwiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien opanować nowe
umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję ćwiczeń wraz ze wskazówkami o
sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając różne możliwości ich realizacji w szkole.
Nauczyciel zdecyduje, które z zaproponowanych ćwiczeń jest w stanie zrealizować.
Prowadzący może również przedstawić swoje propozycje tematów ćwiczeń i sposobów
ich realizacji,

−

następnym etapem pracy ucznia jest sprawdzian postępów. Uczeń powinien samodzielnie
potwierdzić lub zaprzeczyć opanowanie określonego zakresu materiału. Nauczyciel
powinien sprawdzić braki w opanowaniu materiału i ustalić przyczyny ich występowania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Potwierdzenie przez ucznia opanowania materiału nauczania rozdziału może stanowić
podstawę dla nauczyciela do sprawdzenia wiedzy i umiejętności ucznia z tego zakresu,

−

zaliczenie całej jednostki modułowej odbywa się poprzez przeprowadzenie Testu
osiągnięć. Nauczyciel wybiera odpowiednią ilość pytań do rozwiązania.

−

ocena ucznia – każdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę możliwych
do uzyskania punktów. Ocena końcowa uzależniona jest od ilości uzyskanych punktów.
Nauczyciel może zastosować test według własnego projektu oraz zaproponować własną
skalę ocen. Należy pamiętać, żeby tak przeprowadzić proces oceniania ucznia, aby
umożliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Nauczyciel realizując program jednostki modułowej powinien zwracać uwagę na

predyspozycje ucznia, ocenić czy uczeń ma większe uzdolnienia manualne, czy też łatwiej
sobie radzi z rozwiązywaniem problemów teoretycznych. Każdy uczeń po uzyskaniu oceny
końcowej powinien być świadom, w jakim kierunku jest uzdolniony, aby w przyszłości mógł
jak najefektywniej swoje uzdolnienia wykorzystać, a ewentualne braki umiejętności uzupełnić.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia zawodowego to:

−

pokaz,

−

ćwiczenia przedmiotowe,

−

metoda projektów,

−

metoda przewodniego tekstu,

−

metoda przypadków,

−

dyskusja dydaktyczna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

Schemat układu jednostek modułowych

322[13].Z3

Produkcja sprzętu ortopedyczno-

-rehabilitacyjnego

322[13].Z3.01

Wykonywanie protez kończyn

dolnych

322[13].Z3.02

Wykonywanie protez kończyn

górnych

322[13].Z3.03

Wykonywanie aparatów

ortopedycznych na kończyny

i tułów

322[13].Z3.05

Wykonywanie sprzętu

lokomocyjno-

-rehabilitacyjnego

322[13].Z3.04

Wykonywanie obuwia

ortopedycznego

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

posługiwać się ogólnymi pojęciami z zakresu procesu technologicznego stosowanego przy
wykonywaniu zaopatrzenia lokomocyjno – rehabilitacyjnego,

−

charakteryzować zaburzenia funkcjonalne narządu ruchu wymagające zaopatrzenia
ortopedyczno – rehabilitacyjnego,

−

określać czynniki wpływające na funkcjonalność zaopatrzenia lokomocyjno –
rehabilitacyjnego zgodnie z potrzebami pacjenta,

−

dobrać narzędzia pomiarowe i wykonać pomiary warsztatowe,

−

czytać i wykonywać rysunek techniczny,

−

rozróżniać materiały i półfabrykaty niezbędne do wykonania zaopatrzenia lokomocyjno –
rehabilitacyjnego,

−

rozróżniać urządzenia, maszyny i narzędzia niezbędne do wykonania poszczególnych
rodzajów zaopatrzenia lokomocyjno – rehabilitacyjnego,

−

zrealizować proces technologiczny na podstawie dokumentacji technologicznej,

−

współpracować w grupie,

−

obsługiwać komputer,

−

posługiwać się specjalistycznymi programami komputerowymi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

określić wskazania do stosowania lasek podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych,

−

scharakteryzować

formy

konstrukcyjne

lasek

podpórczych,

kul,

podpórek

wielopunktowych,

−

dobrać rodzaj laski podpórczej, kuli, podpórki wielopunktowej do potrzeb pacjenta,

−

dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych,

−

dobrać oprzyrządowanie do wykonania do wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych,

−

opracować dokumentację technologiczną i warsztatową wykonania lasek podpórczych,
kul, podpórek wielopunktowych,

−

wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych,

−

określić wskazania do stosowania wózków inwalidzkich,

−

scharakteryzować formy konstrukcyjne wózków inwalidzkich,

−

opisać odmiany wózków,

−

dobrać rodzaj wózka do potrzeb funkcjonalnych pacjenta,

−

dopasować wózek do wagi i wymiarów pacjenta,

−

opracować dokumentację technologiczną i warsztatową wykonania wózka inwalidzkiego,

−

dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do wykonania wózka inwalidzkiego,

−

dobrać oprzyrządowanie do wykonania do wykonania wózka inwalidzkiego,

−

wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne wózków inwalidzkich,

−

zastosować nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne w produkcji wózków inwalidzkich,

−

wykonać materace i poduszki przeciwodleżynowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Technik ortopeda 322[13]

Moduł:

Produkcja sprzętu ortopedyczno-rehabilitacyjnego
322[13].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie

zaopatrzenia

lokomocyjno

–

rehabilitacyjnego 322[13].Z3.05

Temat: Wykonywanie balkonika dwukołowego z siedziskiem.

Cel ogólny: Uczeń będzie umiał wykonać balkonik dwukołowy z siedziskiem.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dokonać analizy zlecenia lekarskiego,

−

dokonać pomiarów,

−

dokonać analizy potrzeb materiałowych według wykonanych pomiarów,

−

sporządzić wykaz czynności niezbędnych do wykonania balkonika dwukołowego
z siedziskiem,

−

dobrać materiały i sprzęt potrzebny do wykonania balkonika,

−

wykonać balkonik dwukołowy z siedziskiem,

−

dokonać przymiarki,

−

ocenić poprawność wykonania balkonika.

W czasie zajęć będą kształtowane następujące umiejętności ponadzawodowe:

−

organizowanie i planowanie zajęć,

−

pracy w zespole,

−

oceny pracy zespołu.

Metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla każdego zespołu uczniowskiego,

−

miara krawiecka,

−

maszyny, narzędzia i urządzenia do wykonania balkonika dwukołowego z siedziskiem,

−

materiały niezbędne do wykonania balkonika.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych.

Czas: 6 godzin dydaktycznych.

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie technik ortopeda.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjno – przygotowawcze:

−

sprawdzenie obecności,

−

stanu ubrań roboczych,

−

obuwia.

2. Sprawdzenie teoretycznego przygotowania uczniów do zajęć.
3. Instruktaż wstępny:

−

podanie tematu i celu lekcji,

−

nawiązanie do poprzednich zajęć,

−

krótkie wprowadzenie do tematu,

−

omówienie metodyki wykonywania balkoników.

4. Przydział zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−

przydział dokumentacji, narzędzi, przyrządów,

−

przydział pracy i stanowisk pracy.

Instruktaż bieżący:

−

nadzór nad przebiegiem i dyscypliną pracy,

−

nadzór nad zachowaniem przepisów bhp,

−

wyrażenie zgody na zakończenie prac.

Ocena zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−

odbiór prac uczniowskich i ich ocena,

−

uporządkowanie stanowisk pracy.

Instruktaż końcowy:

−

podsumowanie wyników lekcji, wskazanie na osiągnięcia i na braki,

−

ocena zachowania się uczniów podczas pracy,

−

podanie tematu następnych zajęć,

−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły
im trudności;

Czynności organizacyjno – porządkowe:

−

zwrot narzędzi do magazynu,

−

zebranie prac.

Zakończenie zajęć

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

Nauczyciel powinien podsumować całe zadanie, wskazać, jakie umiejętności były

ćwiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Technik ortopeda 322[13]

Moduł:

Produkcja sprzętu ortopedyczno-rehabilitacyjnego
322[13].Z3

Jednostka modułowa:

Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno – rehabilitacyjnego
322[13].Z3.05

Temat: Wykonywanie poduszki przeciwodleżynowej z wkładem z granulatu styropianowego.

Cel ogólny: Uczeń będzie umiał wykonać poduszkę przeciwodleżynową z granulatu styropianowego.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

dokonać analizy zlecenia lekarskiego,

−

dokonać pomiarów,

−

dokonać analizy potrzeb materiałowych według wykonanych pomiarów,

−

sporządzić wykaz czynności niezbędnych do wykonania poduszki przeciwodleżynowej,

−

dobrać materiały i sprzęt potrzebny do wykonania poduszki,

−

wykonać poduszkę przeciwodleżynową z wkładem z granulatu styropianowego,

−

dokonać przymiarki,

−

ocenić poprawność wykonania poduszki.

Metody nauczania–uczenia się:

−

ćwiczenia praktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

zestawy ćwiczeń opracowane przez nauczyciela dla każdego zespołu uczniowskiego,

−

miara krawiecka,

−

maszyny, narzędzia i urządzenia do wykonania poduszki,

−

materiały niezbędne do wykonania poduszki.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–4-osobowych.

Czas trwania zajęć:

−

3 godziny dydaktyczne.

Uczestnicy:

−

uczniowie kształcący się w zawodzie technik ortopeda.

Przebieg zajęć:
1. Czynności organizacyjno – przygotowawcze:

−

sprawdzenie obecności,

−

stanu ubrań roboczych,

−

obuwia.

2. Sprawdzenie teoretycznego przygotowania uczniów do zajęć.
3. Instruktaż wstępny:

−

podanie tematu i celu lekcji,

−

nawiązanie do poprzednich zajęć,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

−

krótkie wprowadzenie do tematu,

−

omówienie metodyki wykonywania poduszek przeciwodleżynowych.

4. Przydział zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−

przydział dokumentacji, narzędzi, przyrządów,

−

przydział pracy i stanowisk pracy.

Instruktaż bieżący:

−

nadzór nad przebiegiem i dyscypliną pracy,

−

nadzór nad zachowaniem przepisów bhp,

−

wyrażenie zgody na zakończenie prac.

Ocena zadań szkoleniowo – produkcyjnych:

−

odbiór prac uczniowskich i ich ocena,

−

uporządkowanie stanowisk pracy.

Instruktaż końcowy:

−

podsumowanie wyników lekcji, wskazanie na osiągnięcia i na braki,

−

ocena zachowania się uczniów podczas pracy,

−

podanie tematu następnych zajęć,

−

uczniowie wraz z nauczycielem wskazują, które etapy rozwiązania zadania sprawiły
im trudności;

Czynności organizacyjno – porządkowe:

−

zwrot narzędzi do magazynu,

−

zebranie prac.

Zakończenie zajęć

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

Nauczyciel powinien podsumować całe zadanie, wskazać, jakie umiejętności były

ćwiczone, jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak ich unikać na przyszłość.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

5. ĆWICZENIA

5.1. Podstawowe

rodzaje

zaopatrzenia

rehabilitacyjno

–

ortopedycznego

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj kulę łokciową z mankietem zaciskającym i mankietem otwartym.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy literatury na temat technologii wykonania kuli łokciowej,
2) wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się

do opracowywania kuli łokciowej,

3) zapoznać się z instrukcją technologiczną,
4) zaplanować pomiary i sposób dopasowania kuli,
5) zaplanować sprzęt i materiały potrzebne do wykonania obu rodzajów kul łokciowych,
6) zgromadzić zaplanowany sprzęt i materiały,
7) pobrać kartę technologiczną zgodną z normami,
8) wykonać kule,
9) dokonać przymiarki kuli.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

algorytm wykonania kuli,

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

przyrządy i narzędzia niezbędne do wykonania kuli,

−

materiały potrzebne do wykonania kuli,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Wykonaj balkonik z czteropunktowym podparciem na nóżkach

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy literatury na temat technologii wykonania balkonika z czteropunktowym

podparciem na nóżkach,

2) wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się

do opracowywania balkonika,

3) zapoznać się z instrukcją technologiczną,
4) zaplanować pomiary i sposób wykonania balkonika,
5) zaplanować sprzęt i materiały potrzebne do wykonania balkonika z czteropunktowym

podparciem na nóżkach,

6) zgromadzić zaplanowany sprzęt i materiały,
7) pobrać kartę technologiczną zgodną z normami,
8) wykonać balkonik,
9) dokonać przymiarki balkonika.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

algorytm wykonania balkonika z czteropunktowym podparciem na nóżkach,

−

katalogi sprzętu ortopedycznego z grupy lokomocyjnej,

−

przyrządy i narzędzia niezbędne do wykonania balkonika,

−

materiały potrzebne do wykonania balkonika,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

5.2. Zaopatrzenie lokomocyjno – rehabilitacyjne specjalistyczne

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj wózek inwalidzki z napędem ręcznym składany typu: oparcie boczne długie

stałe, podnóżki zdejmowane z regulacją długości.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy literatury na temat technologii wykonania wózka inwalidzkiego

składanego z napędem ręcznym,

2) wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się

do opracowywania wózka inwalidzkiego,

3) zapoznać się z instrukcją technologiczną,
4) zaplanować pomiary i sposób dopasowania wózka,
5) zaplanować sprzęt i materiały potrzebne do wykonania wózka inwalidzkiego,
6) zgromadzić zaplanowany sprzęt i materiały,
7) pobrać kartę technologiczną zgodną z normami,
8) wykonać wózek,
9) dokonać przymiarki wózka.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

algorytm wykonania wózka inwalidzkiego składanego z napędem ręcznym,

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

przyrządy i narzędzia niezbędne do wykonania wózka,

−

materiały potrzebne do wykonania wózka,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

Ćwiczenie 2

Wykonaj poduszkę przeciwodleżynową z pianki poliuretanowej.

Wskazówki do realizacji

Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy literatury na temat technologii wykonania poduszki przeciwodleżynowej

z pianki poliuretanowej,

2) wypisać czynności przygotowawcze, jakie należy wykonać zanim przystąpi się do

wykonania poduszki,

3) zapoznać się z instrukcją technologiczną,
4) zaplanować pomiary i sposób wykonania poduszki,
5) zaplanować sprzęt i materiały potrzebne do wykonania poduszki przeciwodleżynowej

z pianki poliuretanowej,

6) zgromadzić zaplanowany sprzęt i materiały,
7) pobrać kartę technologiczną zgodną z normami,
8) wykonać poduszkę,
9) dokonać przymiarki poduszki.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenia.

Środki dydaktyczne:

−

algorytm wykonania poduszki przeciwodleżynowej z pianki poliuretanowej,

−

katalogi sprzętu ortopedycznego,

−

przyrządy i narzędzia niezbędne do wykonania poduszki,

−

materiały potrzebne do wykonania poduszki,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 7 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test dwustopniowy do jednostki modułowej

Wykonywanie zaopatrzenia

lokomocyjno – rehabilitacyjnego

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 6, 8, 10, 12, 13, 14, 15, 18, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 5, 7, 9, 11, 16, 17 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 14 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 4 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. a, 3. b, 4. c, 5. d, 6. a, 7. c, 8. a, 9. c, 10. d, 11. a,
12.

b, 13. d, 14. c, 15. a, 16. a, 17. d, 18. b, 19. b, 20. d.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Określić wskazania do stosowania lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

C

P

b

2

Scharakteryzować formy konstrukcyjne lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

B

P

a

3

Dobrać rodzaj laski podpórczej, kuli, podpórki
wielopunktowej do potrzeb pacjenta

C

P

b

4

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych

C

P

c

5

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania do
wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych

C

PP

d

6

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania lasek podpórczych,

C

P

a

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

kul, podpórek wielopunktowych

7

Wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

C

PP

c

8

Określić wskazania do stosowania wózków
inwalidzkich

C

P

a

9

Scharakteryzować formy konstrukcyjne wózków
inwalidzkich

C

PP

c

10 Opisać odmiany wózków

B

P

d

11

Dobrać rodzaj wózka do potrzeb funkcjonalnych
pacjenta

C

PP

a

12 Dopasować wózek do wagi i wymiarów pacjenta

C

P

b

13

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania wózka inwalidzkiego

B

P

d

14

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania wózka inwalidzkiego

C

P

c

15

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania do
wykonania wózka inwalidzkiego

B

P

a

16

Wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne
wózków inwalidzkich

B

PP

a

17

Zastosować nowoczesne rozwiązania
konstrukcyjne w produkcji wózków inwalidzkich

C

PP

d

18

Wykonać materace i poduszki
przeciwodleżynowe

C

P

b

19

Wykonać materace i poduszki
przeciwodleżynowe

C

P

b

20

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania wózka inwalidzkiego

C

P

d

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi. Tylko

jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem

poprawnego wyniku.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie na

później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Widoczna obok laska znajduje swoje zastosowanie dla osób

a) starszych, z problemami lokomocyjnymi.
b) chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.
c) niedowidzących i niewidomych.
d) po urazach kręgosłupa i kończyn dolnych.

2. Widoczna obok forma konstrukcyjna balkonika jest to

a) balkonik ułatwiający wstawanie.
b) balkonik kroczący.
c) balkonik do nauki chodu.
d) balkonik dla osób z niedowładami.

3. Pacjentom z dysfunkcją ręki, albo takim, którzy wymagają oparcia ciężaru ciała na

barkach, zaleca się kule
a) łokciowe.
b) pachowe.
c) ramienne.
d) uchylne.

4. Kule używane w warunkach grożących poślizgnięciem się powinny być zaopatrzone w

a) wygodne uchwyty.
b) obejmy półrozwarte.
c) nasadki z kolcami.
d) mankiety półkoliste.

5. Przesuwanie parapodium i zablokowanie jego podstawy podczas używania umożliwia

zastosowanie w jego konstrukcji
a) zmiennej regulacji kąta wychyłu.
b) podstawy statycznej i mobilnej.
c) hamulców bloczkowych.
d) hamowanych kółek skrętnych.

6. Łuski pionizacyjne służące do stabilizacji kończyn wykonuje się

a) na odlewie gipsowym.
b) na podstawie dokonanych pomiarów.
c) standardowo, bez wcześniejszych pomiarów.
d) kupuje się gotowe na zlecenie lekarza.

7. Do wykonania balkonika domowego zwykłego dla osoby niemającej siły w dłoniach

należy przy jego konstruowaniu dodać
a) siedzisko.
b) koszyk na zakupy.
c) podpaski.
d) półeczkę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

8. Wózki z podwyższonym oparciem, stabilizujące tułów i głowę przeznaczone są dla osób

a) z rozległymi porażeniami.
b) z zaburzeniami równowagi.
c) tuż po amputacji kończyn dolnych.
d) poruszających się w ciasnych pomieszczeniach.

9. Widoczny obok wózek inwalidzki pokojowo – spacerowy posiada konstrukcję

a) o sztywnej ramie.
b) o wydłużonej podstawie.
c) krzyżakową, składaną.
d) leżakową z wysokim oparciem.

10. Zamieszczony obok wózek inwalidzki należy do grupy wózków

a) dziecięcych.
b) pokojowych.
c) pokojowo – spacerowych.
d) aktywnych.

11. Wózek aktywny pionizujący przeznaczony jest dla pacjentów, którzy

a) nie są w stanie wstać o własnych siłach, lecz mają dobrą lub ograniczoną kontrolę

kończyn górnych.

b) mają uszkodzenie rdzenia kręgowego na wysokości C5 i nie poruszają żadną

kończyną.

c) są po amputacji kończyn dolnych i wcześnie podejmują pracę zawodową.
d) mają mózgowe porażenie dziecięce.

12. W przypadku zmiany masy ciała lub wzrostu pacjenta wózek inwalidzki powinien być

a) pozostawiony dotąd, dopóki pacjent się w nim mieści.
b) dopasowany ponownie.
c) wydłużony lub poszerzony.
d) nie ma potrzeby zmieniać wózka.

13. Dokumentacja technologiczna potrzebna do wykonania aktywnego wózka inwalidzkiego

może być opracowana
a) w zakładzie produkującym wózki inwalidzkie.
b) w laboratorium specjalistycznym.
c) przez wykonawcę wózka.
d) zgodna z normami przewidzianymi dla tego typu wózka.

14. Wózek inwalidzki sanitarny powinien być wykonany z materiałów pozwalających na

a) wielokrotne używanie w warunkach szpitalnych.
b) zapobieganie powstaniu odleżyn.
c) mycie i dezynfekcję.
d) oddychanie i wypoczynek skóry.

15. Oprzyrządowanie niezbędne do wykonania wózka inwalidzkiego powinno być

a) zgodne z normą technologiczną.
b) dobrane do potrzeb.
c) zgodne z wyposażeniem stanowiska pracy.
d) takie, jakie jest w posiadaniu zakładu produkcyjnego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

16. Wózek sanitarny widoczny obok posiada konstrukcję

a) stalową, nieskładną.
b) krzyżakową, składaną.
c) z obrotowym siedziskiem.
d) leżakową z wysokim oparciem.

17. Wózek zamieszczony obok jest to nowoczesne rozwiązanie konstrukcyjne pozwalające na

poruszanie się osoby niepełnosprawnej
a) samodzielne.
b) w ciasnych pomieszczeniach.
c) w terenie z dużą prędkością.
d) po schodach i na nierównym terenie.

18. Materace przeciwodleżynowe powinny być tak wykonane, aby

a) przylegały tylko do części ciała narażonej na ucisk.
b) ściśle przylegały do całej powierzchni ciała.
c) nie stykały się z częściami narażonymi na ucisk.
d) utrzymywały części ciała narażone na ucisk w powietrzu.

19. Poduszki przeciwodleżynowe typu „Jeż” mogą być wykonane z

a) granulatu styropianowego.
b) pianki poliuretanowej.
c) pianki typu Tempur.
d) żelu chłodząco – rozgrzewającego.

20. Wózki aktywne wykonywane są z takich materiałów, jak

a) włókna węglowe.
b) tytan.
c) stopy stali i aluminium.
d) wszystkie powyższe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko.........................................................................................................................

Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno - rehabilitacyjnego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Test 2
Test dwustopniowy do jednostki modułowej

„Wykonywanie zaopatrzenia

lokomocyjno – rehabilitacyjnego”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−

zadania 1, 2, 3, 4, 6, 7, 10, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 20 są z poziomu podstawowego,

−

zadania 5, 8, 9, 11, 12, 18, 19 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne:

−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 8 zadań z poziomu podstawowego,

−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 11 zadań z poziomu podstawowego,

−

dobry – za rozwiązanie 14 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−

bardzo dobry – za rozwiązanie 18 zadań, w tym co najmniej 4 z poziomu

ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. d, 2. c, 3. b, 4. b, 5. c, 6. d, 7. b, 8. a, 9. d, 10. c, 11. a,
12. c, 13. d, 14. b, 15. d, 16. a, 17. a, 18. c, 19. d, 20. c.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

1

Dopasować wózek do wagi i wymiarów pacjenta

C

P

d

2

Dobrać rodzaj laski podpórczej, kuli, podpórki
wielopunktowej do potrzeb pacjenta

C

P

c

3

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania lasek podpórczych, kul,
podpórek wielopunktowych

C

P

b

4

Opisać odmiany wózków

B

P

b

5

Wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

C

PP

c

6

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych

C

P

d

7

Opracować dokumentację technologiczną
i warsztatową wykonania wózka inwalidzkiego

B

P

b

8

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania do
wykonania lasek podpórczych, kul, podpórek
wielopunktowych

C

PP

a

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

9

Określić wskazania do stosowania lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

C

P

d

10

Określić wskazania do stosowania wózków
inwalidzkich

C

P

c

11

Zastosować nowoczesne rozwiązania
konstrukcyjne w produkcji wózków inwalidzkich

C

PP

a

12

Dobrać rodzaj wózka do potrzeb funkcjonalnych
pacjenta

C

PP

c

13

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania wózka inwalidzkiego

C

P

d

14

Scharakteryzować formy konstrukcyjne lasek
podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych

B

P

b

15

Dobrać surowce, elementy i półfabrykaty do
wykonania wózka inwalidzkiego

C

P

d

16 Wykonać materace i poduszki przeciwodleżynowe

C

P

a

17

Dobrać oprzyrządowanie do wykonania do
wykonania wózka inwalidzkiego

B

P

a

18

Wykonać ważniejsze formy konstrukcyjne
wózków inwalidzkich

C

PP

c

19

Scharakteryzować formy konstrukcyjne wózków
inwalidzkich

C

PP

d

20 Wykonać materace i poduszki przeciwodleżynowe

C

P

c

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

2. Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3. Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4. Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5. Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6. Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.
7. Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8. Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9. Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliżającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1. Przeczytaj uważnie instrukcję.
2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4. Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

6. Zadania wymagają prostych obliczeń, które powinieneś wykonać przed wskazaniem

poprawnego wyniku.

7. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
8. Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie

na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

9. Na rozwiązanie testu masz 45 min.

Materiały dla ucznia:

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Wózek inwalidzki w przypadku zmiany masy ciała lub wzrostu przez pacjenta powinien być

a) nie ma potrzeby zmieniać wózka.
b) pozostawiony, dopóki pacjent się w nim mieści.
c) wydłużony lub poszerzony.
d) dopasowany ponownie.

2. Kule, które zaleca się pacjentom z dysfunkcją ręki, albo takim, którzy wymagają oparcia

ciężaru ciała na barkach, to kule
a) uchylne.
b) ramienne.
c) pachowe.
d) łokciowe.

3. Aby wykonać łuski pionizacyjne służące do stabilizacji kończyn należy zrobić je

a) na podstawie dokonanych pomiarów.
b) na odlewie gipsowym.
c) kupuje się gotowe na zlecenie lekarza.
d) standardowo, bez wcześniejszych pomiarów.

4. Wózek inwalidzki zamieszczony obok należy do grupy wózków

a) dziecięcych.
b) aktywnych.
c) pokojowych.
d) pokojowo – spacerowych.

5. Przy konstruowaniu balkonika domowego zwykłego dla osoby, która nie ma siły

w dłoniach należy dodać
a) półeczkę
b) siedzisko.
c) podpaski.
d) koszyk na zakupy.

6. W warunkach grożących poślizgnięciem się powinny być używane kule zaopatrzone w

a) obejmy półrozwarte.
b) wygodne uchwyty.
c) mankiety półkoliste.
d) nasadki z kolcami.

7. W celu wykonania aktywnego wózka inwalidzkiego niezbędna dokumentacja

technologiczna być opracowana
a) przez wykonawcę wózka.
b) zgodna z normami przewidzianymi dla tego typu wózka.
c) w laboratorium specjalistycznym.
d) w zakładzie produkującym wózki inwalidzkie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

8. Zablokowanie podstawy parapodium i jego przesuwanie podczas używania jest możliwe

dzięki zastosowaniu w jego konstrukcji
a) hamowanych kółek skrętnych.
b) hamulców bloczkowych.
c) zmiennej regulacji kąta wychyłu.
d) podstawy statycznej i mobilnej.

9. Laska, którą widzisz obok znajduje swoje zastosowanie dla osób

a) starszych, z problemami lokomocyjnymi.
b) niedowidzących i niewidomych.
c) po urazach kręgosłupa i kończyn dolnych.
d) chorych na reumatoidalne zapalenie stawów.

10. Wózki stabilizujące tułów i głowę, z podwyższonym oparciem, przeznaczone są dla osób

a) z zaburzeniami równowagi.
b) poruszających się w ciasnych pomieszczeniach.
c) z rozległymi porażeniami.
d) tuż po amputacji kończyn dolnych.

11. Obok zamieszczony wózek inwalidzki jest to nowoczesne rozwiązanie konstrukcyjne

pozwalające na poruszanie się osoby niepełnosprawnej
a) po schodach i na nierównym terenie.
b) w terenie z dużą prędkością.
c) samodzielne.
d) w ciasnych pomieszczeniach.

12. Pionizujący wózek aktywny przeznaczony jest dla pacjentów, którzy

a) mają uszkodzenie rdzenia kręgowego na wysokości C5 i nie poruszają żadną

kończyną.

b) są po amputacji kończyn dolnych i wcześnie podejmują pracę zawodową.
c) nie są w stanie wstać o własnych siłach, lecz mają dobrą lub ograniczoną kontrolę

kończyn górnych.

d) mają mózgowe porażenie dziecięce.

13. Materiały, z których jest wykonany wózek inwalidzki sanitarny powinny pozwalać na

a) oddychanie i wypoczynek skóry.
b) wielokrotne używanie w warunkach szpitalnych.
c) zapobieganie powstaniu odleżyn.
d) mycie i dezynfekcję.

14. Forma konstrukcyjna balkonika widoczna obok to balkonik

a) dla osób z niedowładami.
b) ułatwiający wstawanie.
c) do nauki chodu.
d) kroczący.

15. Do wykonania wózków aktywnych stosuje się

a) stopy stali i aluminium.
b) włókna węglowe.
c) tytan.
d) wszystkie powyższe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

16. Prawidłowo wykonane materace przeciwodleżynowe powinny być takie, aby

a) ściśle przylegały do całej powierzchni ciała.
b) przylegały tylko do części ciała narażonej na ucisk.
c) utrzymywały części ciała narażone na ucisk w powietrzu.
d) nie stykały się z częściami narażonymi na ucisk.

17. Sprzęt i materiały niezbędne do wykonania wózka inwalidzkiego powinny być

a) zgodne z normą technologiczną.
b) takie, jakie jest w posiadaniu zakładu produkcyjnego.
c) zgodne z wyposażeniem stanowiska pracy.
d) dobrane do potrzeb.

18. Przedstawiony obok wózek sanitarny posiada konstrukcję

a) leżakową z wysokim oparciem.
b) wysoką, składaną.
c) stalową, nieskładną.
d) z obrotowym siedziskiem.

19. Widoczny obok wózek inwalidzki pokojowo – spacerowy posiada konstrukcję

a) wydłużonej podstawie.
b) sztywnej ramie.
c) leżakową z wysokim oparciem.
d) krzyżakową, składaną.

20. Do wykonania poduszki przeciwodleżynowej typu „Jeż” mogą być użyte materiały takie,

jak
a) pianka typu Tempur.
b) granulat styropianowy.
c) pianka poliuretanowa.
d) żel chłodząco – rozgrzewający.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko........................................................................................................................

Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno - rehabilitacyjnego

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr

zadania

Odpowiedź

Punkty

1

a

b

c

d

2

a

b

c

d

3

a

b

c

d

4

a

b

c

d

5

a

b

c

d

6

a

b

c

d

7

a

b

c

d

8

a

b

c

d

9

a

b

c

d

10

a

b

c

d

11

a

b

c

d

12

a

b

c

d

13

a

b

c

d

14

a

b

c

d

15

a

b

c

d

16

a

b

c

d

17

a

b

c

d

18

a

b

c

d

19

a

b

c

d

20

a

b

c

d

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

7.LITERATURA

1. Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004
2. Buksiński T., Szpecht A.: Rysunek techniczny. WSiP, Warszawa 2004
3. Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996
4. Gaździk T.: Ortopedia i traumatologia. PZWL, Warszawa 2005
5. Górecki A., Grzegórzki Z.: Ślusarstwo przemysłowe i usługowe. WSiP, Warszawa 2004
6. Górecki A.: Technologia ogólna. WSiP, Warszawa 2004
7. Kiwerski J.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2003
8. Lewandowski T.: Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa 2004
9. Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 2004
10. Myśliborski T.: Zaopatrzenie ortopedyczne. PZWL, Warszawa 1985
11. Potyński A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP, Warszawa 2004
12. Prosnak M., Łuczak E.: Podstawy biomechaniki ortopedycznej. Materiały pomocnicze.

CMDNŚSM, Warszawa 1988

13. Prosnak M.: Podstawy protetyki ortopedycznej. Materiały pomocnicze. CMDNŚSM,

Warszawa 1988

14. Prosnak M.: Podstawy technologii ortopedycznej. Materiały pomocnicze. CMDNŚSM,

Warszawa 1987

15. Przeździak B.: Zaopatrzenie rehabilitacyjne. Via Media, Gdańsk 2003
16. Rutkowski A.: Części maszyn. WSiP, Warszawa 2004
17. Spodarek K.: Patologia narządu ruchu. PZWL, Warszawa 2005