zasady rehabilitacji metoda odruchowej lokomocji, neurologia


Zasady rehabilitacji metodą odruchowej lokomocji

Metoda rehabilitacji opracowana przez neuropediatrę Vaclava Vojtę w latach 1959-1969 - i nadal przez niego rozwijana - ma zastosowanie w licznych jednostkach chorobowych, głównie o podłożu neurologicznym. Można ją stosować bez względu na wiek chorego. Jednak cel terapii jest różny dla poszczególnych grup wiekowych (Bauer 1989, Vojta, Peters 1992, Wasser­meyer, Vojta 1989).

System torowania odruchowej lokomocji umożliwia wkroczenie do wzorca podstawowego dla postawy ciała i swobodnego poruszania się. Wzorzec ten kształtuje się w 1 roku życia - jako schemat ciała - na bazie wrodzonego, uwarunkowanego genetycznie programu rozwoju ruchowego, istniejącego już w życiu wewnątrzłonowy.

Rozwój wrodzonych wzorców ruchowych, tworzenie ich w schemacie ciała

Każdy człowiek ma wrodzony, genetycznie uwarunkowany program dla zabezpieczenia właściwego ułożenia ciała, utrzymania postawy, pionizacji i celowego poruszania się do przodu.

Każdy rodzaj lokomocji wymaga trzech podstawowych umiejętności:

automatycznego sterowania postawą ciała,

mechanizmów podporowo-wyprostnych (unoszenie),

realizacji ruchów fazowych.

Podstawowe pojęcia stosowane w opisie terapii

Pod wpływem stymulacji dochodzi do rozrostu drzewa dendrytowego komórki nerwowej, zwłaszcza w pierwszych miesiącach życia, i do wzrostu połączeń między wypustkami neuronów sąsiadujących; poprawia się unerwienie mięśni, a wraz z nim następuje poprawa motoryczności i siły mięśni

Wydłużenie czasu stymulacji (ruchu) poprzez przyłożenie oporu u dziecka wydolnego fizycznie nazywamy sumacją czasową, natomiast zastosowanie stymulacji kilku stref jednocześnie - sumacją przestrzenną.

Bodźce stymulujące przekazywane są głównie poprzez pobudzanie receptorów :

Dzięki temu stymulacja może być prowadzona dowolnie długo, bowiem bodźce proprioceptorów nie wyczerpują się (receptory te nie adaptują się do bodźca). Uzyskuje się odpowiedź tak długo, jak długo receptory te są stymulowane. Powtarzanie stymulacji jest możliwe w krótkich odstępach czasu w tych samych punktach. Odpowiedzi zawierają te same elementy wzorca, a im więcej jest powtórzeń stymulacji, tym bardziej oczekiwany ruch jest zbliżony w swym kształcie do prawidłowego wzorca.

Kierunek stymulacji poszczególnych stref, czyli kierunek wektora siły ucisku, jest wypadkową wektorów zwróconych: dogłowowo lub doogonowo, przyśrodkowo lub bocznie, dogrzbietowo lub brzusznie w stosunku do długiej osi ciała.

Główne i pomocnicze strefy stymulacji odruchowej lokomocji

Wyróżnia się cztery główne strefy stymulacji na kończynach oraz strefę piersiową na tułowiu. Ponadto występuje pięć stref pomocniczych używanych w wyzwalaniu odruchowej lokomocji.

  1. Na kończynie dolnej potylicznej - guzowatość boczna kości piętowej

  2. Na kończynie górnej twarzowej - nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej

  3. Na kończynie górnej potylicznej - wyrostek rylcowaty kości promieniowej

  4. Na kończynie dolnej twarzowej - nadkłykieć przyśrodkowy kości udowej

5) Po stronie twarzowej pasa barkowego - przyśrodkowy brzeg łopatki

6) Po stronie twarzowej pasa biodrowego - kolec biodrowy przedni górny

7) Po stronie potylicznej pasa barkowego - brzeg boczny wyrostka barkowego łopatki

8) Rozścięgno mięśnia pośladkowego średniego

9) Strefa tułowiowa po stronie potylicznej

10) Strefa piersiowa po stronie twarzowej

U małych dzieci terapię przeprowadzają głównie rodzice w domu. Terapię wykonuje się 4 razy dziennie. Rodzice i dziecko spotykają się 1 - 2 razy w tygodniu w celu kontroli efektów terapii. Dzieci starsze terapię prowadzi się 2-3razy dziennie (głównie w domu), dzieci w wieku szkolnym i dorośli 1 raz dziennie. Bardzo ważne SA systematyczne wizyty u terapeuty

Przeciwskazania do terapii:

Ostre stany chorobowe przebiegające z gorączką

Łamliwość kośći

Aktywny stan nowotworu

Ciąża

W czasie terapii kortykosterydami

.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zasady Rehabilitacji Medycznej i Psychopedagogicznej w hipoterapii, Hipoterapia
REHABILITACJA PO UDARZE MÓZGU, neurologia
42 Zasady rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym
Wczesna rehabilitacja w chorobach naczyniowych mózgu, Neurologia
Zasady Rehabilitacji Medycznej i Psychopedagogicznej w hipoterapii(2), HIPOTERAPIA, Hipoterapia (poś
Teoretyczne podstawy i zasady rehabilitacji
Neurofizjologiczne zasady w rehabilitacji pediatrycznej
Zasady rehabilitacji osob z roznymi dysfunkcjami skrót
Zasady rehabilitacji medycznej i psychopedagogicznej w hipoterapii 2
Metody rehabilitacji u dzieci metodą Weroniki Sherborne
+ rehabilitacja-chorych-z-uszkodzeniem-obwodowego-ukladu-nerwowego, Neurologia i neurochirurgia
urazy rdzenia kregowego - rehabilitacja, Fizjoterapia, Neurologia
zasady prowadzenia rachunkowosci wraz z metodami wyceny aktywow i pasywow oraz ustaleniem wyniku fin
Psychologia ogólna Historia psychologii Program zasady odruchu Sieczenowa
Histroia choroby - neurologia, KATEDRA I KLINIKA REHABILITACJI COLLEGIUM MEDICUM W BYDGOSZCZY
neurologia Postepowanie rehabilitacyjne dla osob z choroba Huntingtona
Metoda dwuczłowieka w rehabilitacji osób głęboko upośledzonych umysłowo

więcej podobnych podstron